สวัสดีครับตอนนี้ผมเรียนป.ตรีอยู่ ม.ราชภัฏแห่งหนึ่งครับ
เรียนค่อนข้างเหมือนมัธยมเลยครับ คือวิชาบังคับลงแล้วเรียนเหมือนกันทั้งห้อง
บ้านผมอยู่ใกล้ม.ครับ ส่วน อาร์ม (นามสมมติ)เป็นเด็กต่างจังหวัดครับ เช่าบ้านอยู่กับเพื่อนเค้าใกล้ๆมหาลัย 4คน
ปกติเรียนเสร็จผมจะกลับบ้านเลย รอเรียน 1-2 ชม. ก็กลับไปนอนเล่นที่บ้าน(ห่างจากมอประมาณ6กิโล)
ก็เลยไม่ค่อยสนิทกับเพื่อนๆเท่าไรเพราะต่างคนต่างกลับ แต่ก็คุยกันบ้างงแหละครับ
ผมไม่ค่อยสนใจเพื่อนใหม่เท่าไรครับ เพราะมีเพื่อนสนิทที่เรียนมัธยมด้วยกันคนนึง ก็ไปไหนสองคนสามคน(แฟนเค้าด้วย)
แต่ส่วนมากก็เลือกที่จะกลับบ้านครับเพราะผมไม่อยากเป็น กขค. แล้วผมก็เป็นคนชอบแกล้งคนอื่นอ่ะครับตั้งแต่มัธยมแล้ว
ซ่อนรองเท้า กระเป๋า กุญแจ สารพัดจะแกล้ง โดยคนอื่นเวลาโดนแกล้งก็จะบอกว่า มีผมคนเดียวแหละที่เล่นแบบนี้
แต่ปีนี้เทอมนี้ผมไม่ได้เอารถไปมหาลัยเองครับ ไปกับเพื่อน เลยทำให้กลับบ้านเวลาว่างๆไม่ได้
ในกลุ่มเพื่อนก็ไปเลยไหนมาไหนด้วยกันบ่อยๆ กินข้าว รอเรียน อะไรแบบนี้อ่ะครับ ปกติทั้งเทอมกินข้าวด้วยกันไม่ถึง5ครั้ง
ซึ่งการไปไหนมาไหนด้วยกันมันทำให้ผมอึดอัดเมื่อเพื่อนคนนึงเริ่มเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด ชัดมาก
ตั้งแต่เริ่มรู้จัก ตั้งแต่เริ่มรับน้องเลยครับ ผมรู้ได้เลยว่าอาร์มเค้ามาตีสนิทผม เวลาเข้ารับน้องก็ชอบดึงผมไปอยู่ข้างหน้าเค้า
เค้าจะชอบคล้องกุญแจรถไว้กับหูกางเกงอ่ะครับ แล้วแน่นอนครับ ด้วยนิสัยกุญแจเค้าก็โดนผมเอาไปซ่อน
กระเป๋าก็โดน รองเท้าก็หาย เวลาเค้าหลับผมก็แกล้งนะ เค้าก็ไม่เคยโกรธผมเลยนะ ลืมบอกครับอาร์มเป็นเด็กซิ่ว
แก่กว่าผมสองปี ผมแกล้งบ่อยจนเค้าถึงขนาดเอากุญแจรถสำรองมาด้วยขี่หนีกลับบ้านเฉยเลย5555
มีอีกหลายเรื่องที่ผมน่าจะทำให้เค้าโกรธแต่เค้าก็ไม่เห็นโกรธ ก็แปลกใจนะ แก่กว่าตั้งสองปีบางทีผมก็ดูปีนเกลียวอ่ะ
แต่มีเทอมนี้แหละครับที่ไม่ว่าจะทำอะไรผมผิดตลอดเลย ผมสังเกตได้เลยว่าเค้าทำท่าทีห่างเหิน ทำแบบชัดมากครับผม
อาร์มเริ่มมาตีสนิทเพือนสนิทผมแทนผม ปกติทำอะไรก็จะชวนผมตลอด ทำอะไรเป็นกลุ่มก็มาขออยู่ตลอด
ตอนนี้ครับ ชวนเพื่อนสนิทผมข้ามหน้าผม ไปห้องน้ำไปซื้อน้ำ ชวนไปคอนเสิร์ต ทั้งที่ผมนั่งอยู่ไม่ชวน
ชวนผมไปซื้อของกินแล้วก็พูดขึ้นมาว่า ไปกับผมไม่ไปดีกว่านั่งอยู่นี่แหละ ???? คือไรครับท่าน
ผมรถล้มมาขานี่ผ้าพันแผลทั้งขา เพื่อนถามอยู่หลังบ้านว่าเป็นอะไร อาร์มมันอยู่หน้าบ้านครัย
มันตะโกนมาว่า "โง่ แถวบ้านเรียกโง่" เมื่อก่อนแค่กินยาแก้แพ้ละง่วงมันยังห่วงเลยครับ
ไปออกค่ายกันผมเล่นกันจนผมเป้าแตกครับอายมากเลยไปนั่งในรถคนเดียว เพื่อนสนิทผมโทรตามให้ไปเชคชื่อ
ผมก็ไม่ไป จะให้เดินไปไงครับเป้าแตก แล้วเพื่อนเดินกลับมากันที่รถ มันก็บ่นผมว่าเรื่องมากเรื่องเยอะ
ทั้งเสียดายที่ไม่ได้ถ่ายรูป เสียอารมที่เป้าแตก แล้วขากลับผมไม่อยากนั่งในรถเลยไปนั่งท้ายกระบะกับเพื่อนๆ
ผมก็บ่นว่าร้อน(กลัวดำ) แสบหน้าประมาณนี้ มันก็บ่นผมอีกว่าเรื่องมาก ชอบทำตัวเป็นเด็ก นี่ไม่ชอบนิสัยเด็ก
เสื้อคลุมมันไม่ได้ใส่มันเลยเอามาให้ผมบังแดด พอผมกลับไปเปลี่ยนกางเกงก็ไปกินหมูกระทะกันต่อ
เลี้ยงย้อนหลังวันเกิดเพื่อน ผมไปทีหลังเพราะไปเปลี่ยนกางเกงมา ที่นั่งข้างอาร์มว่างอยู่ผมเลยเดินจะไปนั่ง
มันเรียกเพื่อนอีกคนมานั่งข้างมันแทนแล้วพูดมา ไม่อยากนั่งใกล้ผมเกลียดขี้หน้า ช๊อคมากครับ
โดนตบหน้ากลางสี่แยกรู้สึกแบบนี้นี่เอง เพื่อนคนอื่นก็อยู่ หน้าชาเลยครับ แล้วก็ต้องไปนั่งอีกที่
แล้วผมก็เดินไปสงบสติอารมในห้องน้ำ แล้วก็กินไม่ค่อยอร่อยเลย อีกวันจะวันเกิดผมแท้ๆว่าจะไปหาแม่ต่างจ.
ก็ไม่ได้ไป เพราะอยากไปกับเพื่อน เจองี้เข้าไปเสียความรู้สึกมาก ทำไมต้องเกลียดขี้หน้าผมด้วยอ่ะ
เมื่อวันก่อนยังมากัดไหล่เป่าหูผมเล่นอยู่เลยอ่ะ แล้วที่บอกว่าผมนิสัยเด็กอ่ะ ผมทำนิสัยแบบนี้กับเพื่อนสนิทคนเดียว
ผมชอบอ้อนเพื่อนสนิทผมอ่ะครับ แล้วผมก็ไม่ได้แกล้งอาร์มเลย ไม่รู้ว่าผมผิดอะไร
ผมอ้อนเพื่อนสนิทให้ทำนั่นทำนี่ให้ มันก็มาขัด ว่าให้ทำเองมีมือมีทีนเหมือนกัน เพื่อนไม่ใช่ขี้ข้า
เวลาผมให้มันทำอะไรให้มันก็ชอบดุใส่แต่ก็ทำให้นะครับ สีหน้าเหมือนรู้สึกผิดมากกว่าไม่เต็มใจ
เมื่อก่อนมันจะชอบดึงผมไปให้เพื่อนให้รูปให้ด้วยซ้ำครับ ตอนนี้ผมขอมันถ่ายมันไม่ให้ถ่าย
เมื่อก่อนมันเข้ามาขอเบอร์ผมก่อนด้วยซ้ำไปครับ ตอนนี้แค่ถ่ายรูปมันไปเมมเบอร์มันบอกไม่ต้องเมม
ไม่ได้สนิทกันขนาดนั้นครับ เวลากลับบ้านมันบอกลาเพื่อนทุกคนครับยกเว้นผม เวลาเจอหน้าก็ทักคนอื่นไม่ทักผม
แต่จะชอบมาแขวะเวลาผมคุยกับคนอื่น นั่งคุยกันหลายครั้งไม่มีใครสนใจที่ผมพูดเลย แต่มันตอบคำถามผมแบบแขวะๆ
ตอนนี้คุยเฟสส่วนมากผมก็ทักก่อน คุยกันก็ตอบอืมบาง ส่งรูปไลค์มาบ้างคือเหมือนลำคาญ
แลวที่ชัดที่สุดผมถามสงกรานไปเล่นไหน มันตอบมาว่า ไม่ได้ไป ไม่ต้องถาม จบนะ ขี้เกียจพิม คือมันลำคาญใช่ป่ะ
เมื่อก่อยคุยกันมันบอกมันรักเพื่อน จะแกล้งผมแบบนี้จนจบแหละ(แกล้งแบบหยอกๆกันอ่ะ)
ผมก็ไม่รู้เหมือนกับครับอะไรคือจุดเปลี่ยน เข้าใจว่าคนรู้จักกันนิสัยไม่เหมือนตอนแรกอยู่แล้ว
แต่เป็นขนาดนี้คืออะไรครับ เป็นกับผมคนเดียว แต่อยู่กันสองคนมันคุยดีนะ แต่ไม่มีโอกาสอยู่กันสองคนเท่าไร
คือผมอึดอัดอ่ะครับ เหมือนเค้าซื้อใจเพื่อนไปหมดแล้ว แล้วทำเหมือนผมเป็นคนอื่นอ่ะ
ปล.จริงผมพยายามไม่แครแล้วนะครับ เหมือนเค้าตั้งใจทำให้ผมเห็น พูดให้ผมได้ยินอ่ะครับ หรือผมคิดมากไป
เพื่อนผมทำตัวห่างเหินครับ เปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังทีนเลยครับ ผมผิดอะไรครับ
เรียนค่อนข้างเหมือนมัธยมเลยครับ คือวิชาบังคับลงแล้วเรียนเหมือนกันทั้งห้อง
บ้านผมอยู่ใกล้ม.ครับ ส่วน อาร์ม (นามสมมติ)เป็นเด็กต่างจังหวัดครับ เช่าบ้านอยู่กับเพื่อนเค้าใกล้ๆมหาลัย 4คน
ปกติเรียนเสร็จผมจะกลับบ้านเลย รอเรียน 1-2 ชม. ก็กลับไปนอนเล่นที่บ้าน(ห่างจากมอประมาณ6กิโล)
ก็เลยไม่ค่อยสนิทกับเพื่อนๆเท่าไรเพราะต่างคนต่างกลับ แต่ก็คุยกันบ้างงแหละครับ
ผมไม่ค่อยสนใจเพื่อนใหม่เท่าไรครับ เพราะมีเพื่อนสนิทที่เรียนมัธยมด้วยกันคนนึง ก็ไปไหนสองคนสามคน(แฟนเค้าด้วย)
แต่ส่วนมากก็เลือกที่จะกลับบ้านครับเพราะผมไม่อยากเป็น กขค. แล้วผมก็เป็นคนชอบแกล้งคนอื่นอ่ะครับตั้งแต่มัธยมแล้ว
ซ่อนรองเท้า กระเป๋า กุญแจ สารพัดจะแกล้ง โดยคนอื่นเวลาโดนแกล้งก็จะบอกว่า มีผมคนเดียวแหละที่เล่นแบบนี้
แต่ปีนี้เทอมนี้ผมไม่ได้เอารถไปมหาลัยเองครับ ไปกับเพื่อน เลยทำให้กลับบ้านเวลาว่างๆไม่ได้
ในกลุ่มเพื่อนก็ไปเลยไหนมาไหนด้วยกันบ่อยๆ กินข้าว รอเรียน อะไรแบบนี้อ่ะครับ ปกติทั้งเทอมกินข้าวด้วยกันไม่ถึง5ครั้ง
ซึ่งการไปไหนมาไหนด้วยกันมันทำให้ผมอึดอัดเมื่อเพื่อนคนนึงเริ่มเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด ชัดมาก
ตั้งแต่เริ่มรู้จัก ตั้งแต่เริ่มรับน้องเลยครับ ผมรู้ได้เลยว่าอาร์มเค้ามาตีสนิทผม เวลาเข้ารับน้องก็ชอบดึงผมไปอยู่ข้างหน้าเค้า
เค้าจะชอบคล้องกุญแจรถไว้กับหูกางเกงอ่ะครับ แล้วแน่นอนครับ ด้วยนิสัยกุญแจเค้าก็โดนผมเอาไปซ่อน
กระเป๋าก็โดน รองเท้าก็หาย เวลาเค้าหลับผมก็แกล้งนะ เค้าก็ไม่เคยโกรธผมเลยนะ ลืมบอกครับอาร์มเป็นเด็กซิ่ว
แก่กว่าผมสองปี ผมแกล้งบ่อยจนเค้าถึงขนาดเอากุญแจรถสำรองมาด้วยขี่หนีกลับบ้านเฉยเลย5555
มีอีกหลายเรื่องที่ผมน่าจะทำให้เค้าโกรธแต่เค้าก็ไม่เห็นโกรธ ก็แปลกใจนะ แก่กว่าตั้งสองปีบางทีผมก็ดูปีนเกลียวอ่ะ
แต่มีเทอมนี้แหละครับที่ไม่ว่าจะทำอะไรผมผิดตลอดเลย ผมสังเกตได้เลยว่าเค้าทำท่าทีห่างเหิน ทำแบบชัดมากครับผม
อาร์มเริ่มมาตีสนิทเพือนสนิทผมแทนผม ปกติทำอะไรก็จะชวนผมตลอด ทำอะไรเป็นกลุ่มก็มาขออยู่ตลอด
ตอนนี้ครับ ชวนเพื่อนสนิทผมข้ามหน้าผม ไปห้องน้ำไปซื้อน้ำ ชวนไปคอนเสิร์ต ทั้งที่ผมนั่งอยู่ไม่ชวน
ชวนผมไปซื้อของกินแล้วก็พูดขึ้นมาว่า ไปกับผมไม่ไปดีกว่านั่งอยู่นี่แหละ ???? คือไรครับท่าน
ผมรถล้มมาขานี่ผ้าพันแผลทั้งขา เพื่อนถามอยู่หลังบ้านว่าเป็นอะไร อาร์มมันอยู่หน้าบ้านครัย
มันตะโกนมาว่า "โง่ แถวบ้านเรียกโง่" เมื่อก่อนแค่กินยาแก้แพ้ละง่วงมันยังห่วงเลยครับ
ไปออกค่ายกันผมเล่นกันจนผมเป้าแตกครับอายมากเลยไปนั่งในรถคนเดียว เพื่อนสนิทผมโทรตามให้ไปเชคชื่อ
ผมก็ไม่ไป จะให้เดินไปไงครับเป้าแตก แล้วเพื่อนเดินกลับมากันที่รถ มันก็บ่นผมว่าเรื่องมากเรื่องเยอะ
ทั้งเสียดายที่ไม่ได้ถ่ายรูป เสียอารมที่เป้าแตก แล้วขากลับผมไม่อยากนั่งในรถเลยไปนั่งท้ายกระบะกับเพื่อนๆ
ผมก็บ่นว่าร้อน(กลัวดำ) แสบหน้าประมาณนี้ มันก็บ่นผมอีกว่าเรื่องมาก ชอบทำตัวเป็นเด็ก นี่ไม่ชอบนิสัยเด็ก
เสื้อคลุมมันไม่ได้ใส่มันเลยเอามาให้ผมบังแดด พอผมกลับไปเปลี่ยนกางเกงก็ไปกินหมูกระทะกันต่อ
เลี้ยงย้อนหลังวันเกิดเพื่อน ผมไปทีหลังเพราะไปเปลี่ยนกางเกงมา ที่นั่งข้างอาร์มว่างอยู่ผมเลยเดินจะไปนั่ง
มันเรียกเพื่อนอีกคนมานั่งข้างมันแทนแล้วพูดมา ไม่อยากนั่งใกล้ผมเกลียดขี้หน้า ช๊อคมากครับ
โดนตบหน้ากลางสี่แยกรู้สึกแบบนี้นี่เอง เพื่อนคนอื่นก็อยู่ หน้าชาเลยครับ แล้วก็ต้องไปนั่งอีกที่
แล้วผมก็เดินไปสงบสติอารมในห้องน้ำ แล้วก็กินไม่ค่อยอร่อยเลย อีกวันจะวันเกิดผมแท้ๆว่าจะไปหาแม่ต่างจ.
ก็ไม่ได้ไป เพราะอยากไปกับเพื่อน เจองี้เข้าไปเสียความรู้สึกมาก ทำไมต้องเกลียดขี้หน้าผมด้วยอ่ะ
เมื่อวันก่อนยังมากัดไหล่เป่าหูผมเล่นอยู่เลยอ่ะ แล้วที่บอกว่าผมนิสัยเด็กอ่ะ ผมทำนิสัยแบบนี้กับเพื่อนสนิทคนเดียว
ผมชอบอ้อนเพื่อนสนิทผมอ่ะครับ แล้วผมก็ไม่ได้แกล้งอาร์มเลย ไม่รู้ว่าผมผิดอะไร
ผมอ้อนเพื่อนสนิทให้ทำนั่นทำนี่ให้ มันก็มาขัด ว่าให้ทำเองมีมือมีทีนเหมือนกัน เพื่อนไม่ใช่ขี้ข้า
เวลาผมให้มันทำอะไรให้มันก็ชอบดุใส่แต่ก็ทำให้นะครับ สีหน้าเหมือนรู้สึกผิดมากกว่าไม่เต็มใจ
เมื่อก่อนมันจะชอบดึงผมไปให้เพื่อนให้รูปให้ด้วยซ้ำครับ ตอนนี้ผมขอมันถ่ายมันไม่ให้ถ่าย
เมื่อก่อนมันเข้ามาขอเบอร์ผมก่อนด้วยซ้ำไปครับ ตอนนี้แค่ถ่ายรูปมันไปเมมเบอร์มันบอกไม่ต้องเมม
ไม่ได้สนิทกันขนาดนั้นครับ เวลากลับบ้านมันบอกลาเพื่อนทุกคนครับยกเว้นผม เวลาเจอหน้าก็ทักคนอื่นไม่ทักผม
แต่จะชอบมาแขวะเวลาผมคุยกับคนอื่น นั่งคุยกันหลายครั้งไม่มีใครสนใจที่ผมพูดเลย แต่มันตอบคำถามผมแบบแขวะๆ
ตอนนี้คุยเฟสส่วนมากผมก็ทักก่อน คุยกันก็ตอบอืมบาง ส่งรูปไลค์มาบ้างคือเหมือนลำคาญ
แลวที่ชัดที่สุดผมถามสงกรานไปเล่นไหน มันตอบมาว่า ไม่ได้ไป ไม่ต้องถาม จบนะ ขี้เกียจพิม คือมันลำคาญใช่ป่ะ
เมื่อก่อยคุยกันมันบอกมันรักเพื่อน จะแกล้งผมแบบนี้จนจบแหละ(แกล้งแบบหยอกๆกันอ่ะ)
ผมก็ไม่รู้เหมือนกับครับอะไรคือจุดเปลี่ยน เข้าใจว่าคนรู้จักกันนิสัยไม่เหมือนตอนแรกอยู่แล้ว
แต่เป็นขนาดนี้คืออะไรครับ เป็นกับผมคนเดียว แต่อยู่กันสองคนมันคุยดีนะ แต่ไม่มีโอกาสอยู่กันสองคนเท่าไร
คือผมอึดอัดอ่ะครับ เหมือนเค้าซื้อใจเพื่อนไปหมดแล้ว แล้วทำเหมือนผมเป็นคนอื่นอ่ะ
ปล.จริงผมพยายามไม่แครแล้วนะครับ เหมือนเค้าตั้งใจทำให้ผมเห็น พูดให้ผมได้ยินอ่ะครับ หรือผมคิดมากไป