(ตอนแรกไม่คิดว่าจะตั้งกระทู้นี้ขึ้นมา แต่พอดูตอนที่แล้ว(Ep.14) เห็นทีจะต้องมาตั้ง)
ก่อนอื่น ในฐานะผู้ชมคนหนึ่ง ต้องขอชื่นชมผู้จัด ผู้กำกับ นักแสดง ทีมงานทั้งเบื้องหน้าและเบื้องหลัง(รวมถึงผู้แต่งบทประพันธ์) ที่ทำละครดีๆออกมาให้พวกเราได้ดูกัน และขอเป็นกำลังใจให้กับการสร้างผลงานดีๆต่อไป
ในความเห็นส่วนตัวของผม "สะใภ้สายลับ" เป็นละครอีกหนึ่งเรื่องที่สามารถทำลายกำแพงที่กั้นระหว่างคำว่า "ละครเย็น" และ "ละครหลังข่าว" ได้อย่างไม่ยากเย็น ด้วยเค้าโครงเรื่องของบทบาท แม่ผัวลูกสะใภ้ ที่ยังคงถูกใจคนดูอยู่เสมอมา และใส่ความลึกลับซับซ้อนของบทบาท แอ็คชั่นดราม่า ได้อย่างลงตัว ที่ผ่านมาละครเย็นมักจะเป็นเรื่องเบาๆเข้าใจง่ายไม่ซับซ้อน กลายเป็นเหมือนการจำกัดขีดความสามารถของบรรดาผู้ผลิตละครเย็น(อันนี้ความคิดเห็นส่วนตัวนะครับ) ซึ่งผมไม่ค่อยเห็นด้วย หรือบางทีอาจมีเรื่องของการตลาด เรตคนดู มาเกี่ยวข้อง(ผมไม่ได้มีความรู้ในด้านนี้ ขอข้ามไปละกันครับ)
ละครเรื่องนี้ น่าจะเป็นหนึ่งในละครไม่กี่เรื่องที่ผมดูแล้วรู้สึกแปลกใจ ด้วยบทบาทของสาวบู๊ที่ต้องปกป้องผู้พิพากษาหนุ่ม ตำรวจหญิงที่เข้มแข็งแต่อ่อนโยน ทำให้งานหนักเห็นจะตกไปอยู่ที่นางเอกสาว "แคท-ตฤณญา" โดยเรื่องนี้เพิ่งจะเป็นเรื่องที่สอง ก็เจอศึกหนักเสียแล้ว
ต้องขอชื่นชมทีมกำกับคิวบู๊ ที่ขยันออกแบบมาก เรียกได้ว่าฉากบู๊ของนากเอกต้องมีทีเด็ดแทบทุกซีน แล้วที่จะขาดไปไม่ได้คือทีมตัดต่อกราฟิกบู๊ ที่ใส่รายละเอียดเยอะมาก มีซูม มีสโลว์ มีใส่ flash มี freeze (ชอบตอนที่มี replay ซ้ำมาก ไม่รู้ว่าเขาเรียกว่าอะไร 555) เก็บแทบทุกเม็ด(บางซีนมุมกล้องเดียวไม่จุใจ ล่อไปซะสองสามกล้องในเฟรมเดียว) งานหนักเลยไปตกที่เสียงด้วย ใส่เอฟเฟคต์กันให้วุ่นเลยล่ะ แต่ก็ช่วยให้ฉากบู๊แต่ละฉากมันส์ทะลุจอเลยทีเดียว
ต้องขอชื่นชมผู้กำกับ ที่สามารถรักษาความพอเหมาะพอดีของตัวบทนางเอก ไม่ให้ดูเข้มแข็งจนเกินไป ให้มีมาดที่พระเอกต้องมาปกป้องอยู่บ้าง และที่สำคัญ คนดูจะอินหรือไม่ก็ขึ้นอยู่กับตัวนักแสดง ซึ่งยอมรับว่าคู่พระนางเรื่องนี้ ส่งอารมณ์กันได้ดีมากๆ
อย่างที่บอกครับ ละครเรื่องนี้ชอบทำให้ผมแปลกใจ โดยเฉพาะในตอนที่ 14
- นาทีที่ 15.03
ดีไซน์ได้แปลกตามากครับ ทั้งภาพทั้งเสียง
- นาทีที่ 16.12
มีการใส่เพลงซึ้งๆเข้าไปตัดอารมณ์ในฉากบู๊ ซึ่งผมยังไม่ค่อยจะเคยเห็นที่ไหนทำ(หรือผมไม่สังเกตเอง? 555) ตรงนี้ต้องขอชื่นชมว่าเป็นความคิดนอกกรอบที่ลงตัวมากๆ
- นาทีที่ 18.46
ใครจะไปคิดว่าจะได้เห็นฉากที่พระเอกกลิ้งเป็นลูกขนุนซะขนาดนั้น ความจริงถ้าแค่เขียนบทให้พระเอกทรุดลงไปกองกับพื้นก็ทำได้ แต่คงดูน่าสงสารไม่พอสินะ 555
- นาทีที่ 24.10
ใครจะไปคิด ว่าแค่เสียงหยดน้ำก็เอามาเล่าเรื่องได้ นับว่าเก๋ทีเดียว
- นาทีที่ 37.03
ซึ้งไม่กี่วิก็เอานะครับท่าน คนดูเปลี่ยนโหมดตามแทบไม่ทัน
- นาทีที่ 38.06 (อันนี้ชอบเป็นการส่วนตัว)
ดนตรีเปิดตัวมันใช่สุดๆเลย มันส์ได้ใจมาก
- นาทีที่ 42.04
ซีนนี้ถ้าเลือกที่จะเล่าเรื่องในรูปแบบซึ้งๆก็ทำได้ แต่กลับเลือกที่จะเล่าความรู้สึกของนางเอกที่รู้สึกผิดว่าตนเองปกป้องคนที่รักไม่ได้ ตรงนี้ผมเชื่อว่าเป็นจุดเรียกน้ำตาของคนดูได้มากทีเดียว จนพีคสุดก็ตอน 44.07 ที่นางเอกทรุดไปกองกับพื้นน่ะแหละ(ก่อนหน้านี้มีโดนชลิดาตะคอกใส่ด้วย ตอกย้ำความเศร้ากันสุดๆ)
ในส่วนของนักแสดงเรื่องนี้ ก็ฝีมือดีกันทุกคนอยู่แล้ว มีการเพิ่มเติมตัวละครเข้ามาจากในนิยาย เพิ่มความซับซ้อนของเนื้อเรื่อง แต่ที่น่าสงสัยอย่างหนึ่งก็คือ ผู้ร้ายในเรื่องนี้มีหลายคนที่หน้าตาดีทีเดียว แล้วคนที่รับบทบาทเป็นนายอาคม ถ้าเป็นคนอื่นที่ไม่ใช่พี่เก่ง-ชาติชาย ผมก็นึกภาพไม่ออกเหมือนกันว่าละครเรื่องนี้จะสนุกเท่านี้หรือเปล่า 555
พูดถึงพระเอกหน่อยละกัน เรื่องฝีมือคงไม่ต้องพูดถึง เพราะมีประสบการณ์มาพอสมควรแล้ว ส่วนเรื่องเคมีพระนาง ถือว่าดีมากๆ(ในความคิดเห็นส่วนตัว) ไม่แน่ใจว่า เฟิร์ส-เอกพงศ์ เป็นพระเอกเคมีสาธารณะอยู่แล้วหรือเปล่า
ท้ายสุด ไม่พูดถึงคงไม่ได้ คือน้องแคท ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อว่านี่เป็นเพียงผลงานเรื่องที่สอง ต้องขอบอกเลยว่าละครเรื่องนี้เป็นอีกหนึ่งเวทีแจ้งเกิดให้กับน้องแคทจริงๆ บู๊แอ็คชั่นดราม่าคอมเมดี้ นางทำได้หมดจริงๆในเรื่องเดียว สีหน้าแววตาอารมณ์มันใช่ยิ่งกว่าใช่เลย อย่างในตอนที่ 14 บางซีนมีหลายอารมณ์มาก ซึ่งน้องก็ทำออกมาได้ดีมากเลยทีเดียว ฉากบู๊ก็รู้ๆกันว่าน้องเขาเต็มที่มาก(ตามที่หลายๆคนบอกว่า"บู๊แบบไม่ห่วงสวยเลยทีเดียว") ใครที่ยังอยากเห็นน้องเค้าบู๊อีก รอดู "มือปราบสายเดี่ยว" อีกเรื่องเลยครับท่าน ของค่ายเดียวกัน ปิดกล้องไปแล้ว แต่อย่าถามนะครับว่าจะออนแอร์เมื่อไหร่ เพราะผมก็ไม่รู้ 555
อยากเพิ่มเติมอีกนิดว่าน้องแคทเป็นคนที่มีเสียงเป็นเอกลักษณ์ของตัวเองมาก(ไม่ค่อยเกี่ยวกันนะ 555) เชื่อมั่นว่านักแสดงรุ่นใหม่มากฝีมือคนนี้ ยังมีอะไรซ่อนอยู่อีกเยอะ มีแว๊บนึงที่เหมือนจะเห็นบทบาทตัวร้ายซ่อนอยู่ในตัวน้องเค้า(ไม่แปลกใจเลยที่เริ่มได้เล่นบทร้ายในเรื่อง "บ่วงอธิฏฐาน")
**ลืมพูดถึงคู่ของ ปอม-มิเชล ไปเลยครับ ปอมเพิ่งจะได้เล่นเรื่องแรก ก็ต้องมารับบทบู๊คู่กับนางเอกแล้ว ถือว่าค่อนข้างยากเลยทีเดียว เหมือนจะเคยเห็นปอมให้สัมภาษณ์ในหนังสืออะไรซักอย่าง เห็นบอกว่าเป็นคนพูดเร็ว ตอนมาแสดงเลยต้องพูดให้ช้าลง ซึ่งก็อาจจะกะค่อนข้างลำบาก เพราะช้าไปก็จะกลายเป็นท่อง แล้วอาจจะกังวลเรื่องพูดช้า-เร็วมากไปหน่อยเลยทำให้ยังเข้าไม่ถึงอินเนอร์ของตัวละครเท่าที่ควร แต่โดยรวมถือว่าโอเคนะครับ เพราะเรื่องนี้บทก็ยากอยู่
ส่วนมิเชล ถ้ามองในเรื่องของการแสดงก็ทำได้ดีมากทีเดียวตั้งแต่เรื่องแรกๆที่เล่น พอมาเรื่องนี้เลยไม่ได้มีปัญหาอะไร สีหน้าแววตาชัดเจนมากว่าตอนไหนที่นางเป็นห่วงปารวีจริงๆ เวลาร้ายก็ร้ายสมกับทนายความตัวแสบ
***ขอเพิ่มเติมอีกนิดในส่วนของทีม sound นะครับ เท่าที่ผมสังเกตดู ในเรื่องของดนตรีประกอบ มีการลงรายละเอียดค่อนข้างเยอะในบางจุด เหมือนจะพยายามเก็บให้ได้ทุกเม็ด ซึ่งก็มีหลายจุดที่ดีครับ แต่ยิ่งเยอะยิ่งมีโอกาสพลาดครับ แต่ที่เห็นได้ชัดคือตอนตัดเข้า keyscene ครับ บางทีเพลงมันกำลังเศร้า แต่ก็โดนดนตรีตอน keyscene มาเบรคอารมณ์ แล้วบางครั้งการเอาเพลงที่มีเนื้อร้องมาใส่ ถึงอารมณ์เพลงมันใช่ แต่มันจะกลายเป็นรบกวน dialog มากกว่านะครับ ส่วนในเรื่องของ sound effect ก็หนักตรงฉากบู๊นั่นแหละครับ รายละเอียดเยอะพอสมควร บางทีก็มีพลาดบ้างเล็กๆน้อยๆ เป็นเรื่องธรรมดา เข้าใจได้ครับ
แล้วก็เรื่องบทคุยโทรศัพท์นะครับ ตรงนี้อยากให้ระมัดระวังหน่อยครับ เพราะมีหลายซีนที่เห็นชัดมากว่ามือถืออยู่หน้า home
****ขอต่ออีกนิดนะครับ Ep.15
- นาทีที่ 33.13
ไม่ค่อยมีโอกาสได้เห็นเลิฟซีนในลักษณะนี้นะครับ ดูเหมือนว่านางเอกจะเขินจริงซะด้วย ทำให้ซีนนี้ยิ่งดูน่ารักเป็นทวีคูณเลยครับ
- นาทีที่ 33.52
ชอบการเล่าเรื่องแบบนี้นะครับ ลักษณะการเปลี่ยนซีน น่าสนใจดี
ผิดถูกยังไงก็ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยนะครับ
"สะใภ้สายลับ" อีกหนึ่งเรื่องราวที่เป็นบทพิสูจน์ว่า ละครเย็น และ ละครหลังข่าว ไม่มีใครน้อยหน้าใครแล้ว
ก่อนอื่น ในฐานะผู้ชมคนหนึ่ง ต้องขอชื่นชมผู้จัด ผู้กำกับ นักแสดง ทีมงานทั้งเบื้องหน้าและเบื้องหลัง(รวมถึงผู้แต่งบทประพันธ์) ที่ทำละครดีๆออกมาให้พวกเราได้ดูกัน และขอเป็นกำลังใจให้กับการสร้างผลงานดีๆต่อไป
ในความเห็นส่วนตัวของผม "สะใภ้สายลับ" เป็นละครอีกหนึ่งเรื่องที่สามารถทำลายกำแพงที่กั้นระหว่างคำว่า "ละครเย็น" และ "ละครหลังข่าว" ได้อย่างไม่ยากเย็น ด้วยเค้าโครงเรื่องของบทบาท แม่ผัวลูกสะใภ้ ที่ยังคงถูกใจคนดูอยู่เสมอมา และใส่ความลึกลับซับซ้อนของบทบาท แอ็คชั่นดราม่า ได้อย่างลงตัว ที่ผ่านมาละครเย็นมักจะเป็นเรื่องเบาๆเข้าใจง่ายไม่ซับซ้อน กลายเป็นเหมือนการจำกัดขีดความสามารถของบรรดาผู้ผลิตละครเย็น(อันนี้ความคิดเห็นส่วนตัวนะครับ) ซึ่งผมไม่ค่อยเห็นด้วย หรือบางทีอาจมีเรื่องของการตลาด เรตคนดู มาเกี่ยวข้อง(ผมไม่ได้มีความรู้ในด้านนี้ ขอข้ามไปละกันครับ)
ละครเรื่องนี้ น่าจะเป็นหนึ่งในละครไม่กี่เรื่องที่ผมดูแล้วรู้สึกแปลกใจ ด้วยบทบาทของสาวบู๊ที่ต้องปกป้องผู้พิพากษาหนุ่ม ตำรวจหญิงที่เข้มแข็งแต่อ่อนโยน ทำให้งานหนักเห็นจะตกไปอยู่ที่นางเอกสาว "แคท-ตฤณญา" โดยเรื่องนี้เพิ่งจะเป็นเรื่องที่สอง ก็เจอศึกหนักเสียแล้ว
ต้องขอชื่นชมทีมกำกับคิวบู๊ ที่ขยันออกแบบมาก เรียกได้ว่าฉากบู๊ของนากเอกต้องมีทีเด็ดแทบทุกซีน แล้วที่จะขาดไปไม่ได้คือทีมตัดต่อกราฟิกบู๊ ที่ใส่รายละเอียดเยอะมาก มีซูม มีสโลว์ มีใส่ flash มี freeze (ชอบตอนที่มี replay ซ้ำมาก ไม่รู้ว่าเขาเรียกว่าอะไร 555) เก็บแทบทุกเม็ด(บางซีนมุมกล้องเดียวไม่จุใจ ล่อไปซะสองสามกล้องในเฟรมเดียว) งานหนักเลยไปตกที่เสียงด้วย ใส่เอฟเฟคต์กันให้วุ่นเลยล่ะ แต่ก็ช่วยให้ฉากบู๊แต่ละฉากมันส์ทะลุจอเลยทีเดียว
ต้องขอชื่นชมผู้กำกับ ที่สามารถรักษาความพอเหมาะพอดีของตัวบทนางเอก ไม่ให้ดูเข้มแข็งจนเกินไป ให้มีมาดที่พระเอกต้องมาปกป้องอยู่บ้าง และที่สำคัญ คนดูจะอินหรือไม่ก็ขึ้นอยู่กับตัวนักแสดง ซึ่งยอมรับว่าคู่พระนางเรื่องนี้ ส่งอารมณ์กันได้ดีมากๆ
อย่างที่บอกครับ ละครเรื่องนี้ชอบทำให้ผมแปลกใจ โดยเฉพาะในตอนที่ 14
- นาทีที่ 15.03
ดีไซน์ได้แปลกตามากครับ ทั้งภาพทั้งเสียง
- นาทีที่ 16.12
มีการใส่เพลงซึ้งๆเข้าไปตัดอารมณ์ในฉากบู๊ ซึ่งผมยังไม่ค่อยจะเคยเห็นที่ไหนทำ(หรือผมไม่สังเกตเอง? 555) ตรงนี้ต้องขอชื่นชมว่าเป็นความคิดนอกกรอบที่ลงตัวมากๆ
- นาทีที่ 18.46
ใครจะไปคิดว่าจะได้เห็นฉากที่พระเอกกลิ้งเป็นลูกขนุนซะขนาดนั้น ความจริงถ้าแค่เขียนบทให้พระเอกทรุดลงไปกองกับพื้นก็ทำได้ แต่คงดูน่าสงสารไม่พอสินะ 555
- นาทีที่ 24.10
ใครจะไปคิด ว่าแค่เสียงหยดน้ำก็เอามาเล่าเรื่องได้ นับว่าเก๋ทีเดียว
- นาทีที่ 37.03
ซึ้งไม่กี่วิก็เอานะครับท่าน คนดูเปลี่ยนโหมดตามแทบไม่ทัน
- นาทีที่ 38.06 (อันนี้ชอบเป็นการส่วนตัว)
ดนตรีเปิดตัวมันใช่สุดๆเลย มันส์ได้ใจมาก
- นาทีที่ 42.04
ซีนนี้ถ้าเลือกที่จะเล่าเรื่องในรูปแบบซึ้งๆก็ทำได้ แต่กลับเลือกที่จะเล่าความรู้สึกของนางเอกที่รู้สึกผิดว่าตนเองปกป้องคนที่รักไม่ได้ ตรงนี้ผมเชื่อว่าเป็นจุดเรียกน้ำตาของคนดูได้มากทีเดียว จนพีคสุดก็ตอน 44.07 ที่นางเอกทรุดไปกองกับพื้นน่ะแหละ(ก่อนหน้านี้มีโดนชลิดาตะคอกใส่ด้วย ตอกย้ำความเศร้ากันสุดๆ)
ในส่วนของนักแสดงเรื่องนี้ ก็ฝีมือดีกันทุกคนอยู่แล้ว มีการเพิ่มเติมตัวละครเข้ามาจากในนิยาย เพิ่มความซับซ้อนของเนื้อเรื่อง แต่ที่น่าสงสัยอย่างหนึ่งก็คือ ผู้ร้ายในเรื่องนี้มีหลายคนที่หน้าตาดีทีเดียว แล้วคนที่รับบทบาทเป็นนายอาคม ถ้าเป็นคนอื่นที่ไม่ใช่พี่เก่ง-ชาติชาย ผมก็นึกภาพไม่ออกเหมือนกันว่าละครเรื่องนี้จะสนุกเท่านี้หรือเปล่า 555
พูดถึงพระเอกหน่อยละกัน เรื่องฝีมือคงไม่ต้องพูดถึง เพราะมีประสบการณ์มาพอสมควรแล้ว ส่วนเรื่องเคมีพระนาง ถือว่าดีมากๆ(ในความคิดเห็นส่วนตัว) ไม่แน่ใจว่า เฟิร์ส-เอกพงศ์ เป็นพระเอกเคมีสาธารณะอยู่แล้วหรือเปล่า
ท้ายสุด ไม่พูดถึงคงไม่ได้ คือน้องแคท ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อว่านี่เป็นเพียงผลงานเรื่องที่สอง ต้องขอบอกเลยว่าละครเรื่องนี้เป็นอีกหนึ่งเวทีแจ้งเกิดให้กับน้องแคทจริงๆ บู๊แอ็คชั่นดราม่าคอมเมดี้ นางทำได้หมดจริงๆในเรื่องเดียว สีหน้าแววตาอารมณ์มันใช่ยิ่งกว่าใช่เลย อย่างในตอนที่ 14 บางซีนมีหลายอารมณ์มาก ซึ่งน้องก็ทำออกมาได้ดีมากเลยทีเดียว ฉากบู๊ก็รู้ๆกันว่าน้องเขาเต็มที่มาก(ตามที่หลายๆคนบอกว่า"บู๊แบบไม่ห่วงสวยเลยทีเดียว") ใครที่ยังอยากเห็นน้องเค้าบู๊อีก รอดู "มือปราบสายเดี่ยว" อีกเรื่องเลยครับท่าน ของค่ายเดียวกัน ปิดกล้องไปแล้ว แต่อย่าถามนะครับว่าจะออนแอร์เมื่อไหร่ เพราะผมก็ไม่รู้ 555
อยากเพิ่มเติมอีกนิดว่าน้องแคทเป็นคนที่มีเสียงเป็นเอกลักษณ์ของตัวเองมาก(ไม่ค่อยเกี่ยวกันนะ 555) เชื่อมั่นว่านักแสดงรุ่นใหม่มากฝีมือคนนี้ ยังมีอะไรซ่อนอยู่อีกเยอะ มีแว๊บนึงที่เหมือนจะเห็นบทบาทตัวร้ายซ่อนอยู่ในตัวน้องเค้า(ไม่แปลกใจเลยที่เริ่มได้เล่นบทร้ายในเรื่อง "บ่วงอธิฏฐาน")
**ลืมพูดถึงคู่ของ ปอม-มิเชล ไปเลยครับ ปอมเพิ่งจะได้เล่นเรื่องแรก ก็ต้องมารับบทบู๊คู่กับนางเอกแล้ว ถือว่าค่อนข้างยากเลยทีเดียว เหมือนจะเคยเห็นปอมให้สัมภาษณ์ในหนังสืออะไรซักอย่าง เห็นบอกว่าเป็นคนพูดเร็ว ตอนมาแสดงเลยต้องพูดให้ช้าลง ซึ่งก็อาจจะกะค่อนข้างลำบาก เพราะช้าไปก็จะกลายเป็นท่อง แล้วอาจจะกังวลเรื่องพูดช้า-เร็วมากไปหน่อยเลยทำให้ยังเข้าไม่ถึงอินเนอร์ของตัวละครเท่าที่ควร แต่โดยรวมถือว่าโอเคนะครับ เพราะเรื่องนี้บทก็ยากอยู่
ส่วนมิเชล ถ้ามองในเรื่องของการแสดงก็ทำได้ดีมากทีเดียวตั้งแต่เรื่องแรกๆที่เล่น พอมาเรื่องนี้เลยไม่ได้มีปัญหาอะไร สีหน้าแววตาชัดเจนมากว่าตอนไหนที่นางเป็นห่วงปารวีจริงๆ เวลาร้ายก็ร้ายสมกับทนายความตัวแสบ
***ขอเพิ่มเติมอีกนิดในส่วนของทีม sound นะครับ เท่าที่ผมสังเกตดู ในเรื่องของดนตรีประกอบ มีการลงรายละเอียดค่อนข้างเยอะในบางจุด เหมือนจะพยายามเก็บให้ได้ทุกเม็ด ซึ่งก็มีหลายจุดที่ดีครับ แต่ยิ่งเยอะยิ่งมีโอกาสพลาดครับ แต่ที่เห็นได้ชัดคือตอนตัดเข้า keyscene ครับ บางทีเพลงมันกำลังเศร้า แต่ก็โดนดนตรีตอน keyscene มาเบรคอารมณ์ แล้วบางครั้งการเอาเพลงที่มีเนื้อร้องมาใส่ ถึงอารมณ์เพลงมันใช่ แต่มันจะกลายเป็นรบกวน dialog มากกว่านะครับ ส่วนในเรื่องของ sound effect ก็หนักตรงฉากบู๊นั่นแหละครับ รายละเอียดเยอะพอสมควร บางทีก็มีพลาดบ้างเล็กๆน้อยๆ เป็นเรื่องธรรมดา เข้าใจได้ครับ
แล้วก็เรื่องบทคุยโทรศัพท์นะครับ ตรงนี้อยากให้ระมัดระวังหน่อยครับ เพราะมีหลายซีนที่เห็นชัดมากว่ามือถืออยู่หน้า home
****ขอต่ออีกนิดนะครับ Ep.15
- นาทีที่ 33.13
ไม่ค่อยมีโอกาสได้เห็นเลิฟซีนในลักษณะนี้นะครับ ดูเหมือนว่านางเอกจะเขินจริงซะด้วย ทำให้ซีนนี้ยิ่งดูน่ารักเป็นทวีคูณเลยครับ
- นาทีที่ 33.52
ชอบการเล่าเรื่องแบบนี้นะครับ ลักษณะการเปลี่ยนซีน น่าสนใจดี
ผิดถูกยังไงก็ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยนะครับ