ไม่รู้ตัวเอง ไม่รู้ว่าชอบผู้ชายไหม ?

คือสับสนอ่ะ เหมือนกับว่าชอบผู้ชายนะ แต่ไม่ใช่ผู้ชายแท้อ่ะ ตอนนี้ก็มีอยู่คนหนึ่งที่ชอบ ชอบมาจะ 2 ปีแล้ว และเขาเป็นเกย์อ่ะ (เกย์รับ เคะโคตรๆ)

เป็นความรู้สึกว่าชอบมาก แต่ไม่อยากได้เป็นแฟนนะ แบบอยากดูแล อยากอยู่ใกล้ๆ อยากปกป้อง อยากทำให้เขาสบายใจ ไม่ได้อยากปกป้องด้วยร่างกาย แต่อยากปกป้องด้วยความรู้สึก (ความรู้สึกเหมือนอยากเป็นต้นไม้ใหญ่ให้เขาพักพิง) เรารู้สึกดีด้วย ดีมากๆ เวลาเขาทักยิ่งดีใจ เป็นเขาถามว่าเราเป็นยังไงยิ่งรู้สึกเหมือนถูกรางวัล แต่เวลาเขาหายไปก็เป็นห่วงจนทำอะไรไม่ค่อยจะได้

ที่น่าแปลกคือตั้งแต่เราเริ่มชอบคนนี้เราก็รู้สึกว่าตัวเองไม่สนผู้ชายแท้ แล้วพักนี้ก็มีผู้ชายมาชอบ พูดหยอดๆหวานๆใส่ แต่เราก็ไม่สนใจเลยสักนิด เวลาไปกับเพื่อนงี้มีผู้ชายหล่อๆแมนๆเดินผ่านกลับไม่สนใจ แต่ดันสนใจเกย์ที่ออกตุ้งติ้งนิดๆแทน

เพื่อนหรือคนรู้จักที่เป็นเกย์ เราก็ชอบไปอยู่ใกล้ๆ ชอบแอบมอง แล้วก็แอบยิ้มตามเวลาเขามีความสุข หรือเวลาเขาทุกข์เรานี่ก็แทบจะขาดใจแทน

แล้วคือเพื่อนที่คุยกันมาตั้งแต่ ม.4 พึ่งมาบอกชอบ เพื่อนเราบอกว่า ให้ชอบคนที่เป็นไปได้ดีกว่า เป็นแบบนี้ก็เจ็บป่าวๆ (เวลาเขาไปสนิทคนอื่นจะน้อยใจ แล้วมีอาการเจ็บจิ๊ดๆที่ใจ) เราก็แบบไม่รู้จะทำยังไง เราบอกเพื่อนคนนั้นว่าขอคุยแบบนี้ไปอีกสักพัก แต่คุยกันมาก็ยังไม่รู้สึกว่าชอบเลย เป็นอาการเฉยๆ ไม่ใช่กับแค่เพื่อนคนนี้นะ คนที่มาจีบก็เหมือนกัน

ความรู้สึกเราน่ะ อยากอยู่ใกล้ๆคนนั้น ถึงแม้เขาจะเป็นเกย์ก็ไม่เป็นไร เราแค่อยากดูแลเขา เขาไม่ต้องเป็นตัวเองอะไรทั้งนั้น ชอบเวลาที่เขาเป็นเขา (เกย์เคะแทบทุกคนมีความอ่อนโยนและใจดี นั่นอาจจะเป็นเหตุผลที่เราชอบก็ได้) มันรู้สึกมีความสุขอย่างบอกไม่ถูกเวลาคุยกับคนแบบนี้

เราเลยสับสนตัวเองว่าทำไมเราถึงมีความสุขที่ได้คุยกับคนที่เป็นเกย์มากกว่าผู้ชายแท้ ? นี่ตกลงเราชอบไม่ชอบผู้ชายแท้ใช่ไหมอ่ะ ?