สวัสดีครับทุกท่าน
จริงๆแล้วผมเขียนเสร็จไปแล้วรอบนึง แต่ดันกดปุ่มผิดไปกด Back และกู้ข้อมูลไม่ได้ ฮ่าๆ ทำยังไง
เขียนใหม่สิครับ เขียนซะยาวเลย ฮ่าๆ
ไม่ทราบว่า Tag ถูกไหม ถ้าผิดขออภัยนะครับ
เรื่องของเรื่องผมขออนุญาตใช้แทนตัวผู้หญิงที่คนนึงว่า เธอ
และผมขออนุญาตใช้แทนตัวผม ว่า ผม นะครับ
ว่าแล้วเรามาเริ่มเรื่องกันเลยนะครับ
ผมไม่รู้ว่าโลกเรามันเป้นอย่างไร และผมไม่รู้ว่าเรื่องเนื้อคู่ พรหมลิขิตมีจริงไหม และจิตใจของผมเองก็ไม่รู้ว่าเธอจะใช่หรือเปล่า และเธอยังรู้สึกเหมือนที่เคยรู้สึกไหม เอาเป็นว่าเรื่องทั้งหมดเริ่มต้น เมื่อสมัยผมเรียน ปี1 แล้วกันครับ
"ผม" เจอเธอครั้งแรก เมื่อตอนเข้ามหาลัยปี 1 ซึ่งตอนนั้นเป็นวัน Freshy day (ถ้าผมจะไม่ผิดนะครับ) วันนั้นเป็นวันที่รุ่นพี่ ให้บรรดารุ่นน้องออกมาแนะนำตัวตามภาษาชาวมหาลัยทั่วไป และผมก็ต้องสะดุดสายตากับ ผู้หญิงคนนึง (ไม่ใช่แค่ผมหรอกครับ มีคนสะดุดเธอหลายคนเพราะเธอน่ารัก) เธอเป็นคนสวย และน่ารักเลยทีเดียว(แต่ไม่ได้อึ๋มนะครับ แหะๆ เอ๊ะ แล้วจะวิจารณ์เธอทำไมเนี่ย!!!)
ตอนนั้นต้องยอมรับว่ารู้สึก "ชอบ" ครับ ชอบแบบความรู้สึกของคนทั่วไปที่ประมาณว่า ก็น่าตาน่ารักดี ก็เลยชอบ ประมาณนั้นเลย ซึ่งตอนนั้นก็คิดว่า คนอย่างผมคงไม่มีวันได้สนิทกับเธออยู่แล้ว หมกอยู่กับเพื่อนๆเกรียนๆผู้ชายดีกว่า แล้วเรื่องราวก็เริ่มตลกขึ้นเมื่อรุ่นพี่ให้พวกเราเข้าแถวและแยกตามวิชาเอก
ผมกับเธอไม่ได้เรียนวิชาเอกเดียวกัน แต่พอจัดแถวปับ ปรากฎว่า ผมได้ยืนข้างๆเธอ (เขิลจุง แหะๆ) แต่ผมก็ไม่ได้แสดงอาการอะไรนะครับ ก็แค่นั้น แค่ยืนข้างๆ กัน แล้วรุ่นพี่ก็ให้พวกเราขอชื่อกัน ทักทายกัน ผมก็เลยได้คุยกับเธอครั้งแรก
"ดีครับ ชื่อไรอ่ะเธอ" ผมก็ถามตามมารยาทแหละครับ จริงๆ ผมข้ามช๊อตนี้ไปเลยก็ได้ แต่บางทีอาจทำให้คนอ่านรุ้สึกเหมือนอ่านนิยายเกาหลีแล้วกันนะครับ แต่จริงๆมันเป็นเรื่องปัญหาความรักครับ แหะๆ
"เราชื่อ XXX " ขอสงวนชื่อละกันนะครับเดี๋ยวถ้าเธออ่านเจอรู้ว่าเป็นเธอ ผมไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน"
แล้วเราก็เริ่มคุยกัน เรื่องนั้นมันก็ผ่านพ้นไปด้วยดีครับ
ต่อมา เมื่อมหาลัยให้เราเดินทางไปค่ายอบรมกันทั้งคณะ ตอนขาไป ผู้หญิง ผู้ชาย เขาจะให้แยกคันกันไป ส่วนขากลับ ผมก็จำไม่ได้ว่า ท่าไหนไม่รู้ ผมได้มานั่งกับอยู่แถวเดียวกับเธอเฉยเลย แล้วเราก็เริ่มคุยถูกคอกัน (เรื่องน้องมะหมา) และก็เลยเริ่มรู้จักกันในฐานะเพื่อน
แล้วทุกอย่างก็ผ่านพ้นไป เนื่องจากเราอยู่คนละวิชาเอก เลยไม่ได้เรียนด้วยกันใน ปี 1 ทุกอย่างก็ผ่านไป ความรู้สึกผมก็เลยเลือนลางไป แต่รู้สึกดี และเป็นผู้หญิงที่น่ารักคนนึง(ถึงแม้การพูดจาบางทีจะตรง โผงผาง และเอ๋อๆ บ้างก็เหอะ)
ปี 2 เรื่องบังเอิญก็เกิดขึ้นอีกครั้ง เมื่อผมกับเธอ ลงเรียนวิชาบังคับ เดียวกัน ถึง 3 วิชา (ถ้าจำไม่ผิด) และผมกับเธอก็มานั่งติดกันอีกครั้ง
เราก็เริ่มสนิทกันมากขึ้นอีกนิดนึง แต่ก็ไม่ได้มากมายอะไร เพราะเราก็ไม่ได้คุยกันเลยหลังจากเลิกเรียน และแล้วเรื่องที่ตลกก็เกิดขึ้น
คืนนึงอยู่ๆเธอก็โทรมา
เธอร้องไห้
.................
...................
"แก (จริงๆเธอใช้คำพูดดิบกว่านี้แต่กลัวพันทิพย์จะเซ็นเซอร์นะครับ) มันมีชู้อ้า แงๆๆๆๆๆๆๆ"
"หรอ.."ผมตอบ ก่อนที่จะ
"เฮ้ย!!! ไปมีแฟนตั้งแต่เมื่อไหร่วะ ไม่เห็นตูรู้เรื่องเลย"
(เธอไม่เคยเล่าจริงๆครับ ผมงงกับความอินดี้เธอมาก แต่ตอนหลังผมก็เริ่มเข้าใจเธอ เธอเป็นพวกไม่ชอบเผือกเรื่องชาวบ้าน หรือเรื่องใครเลย และเธอก็คิดว่าไม่จำเป็นต้องเล่าเรื่องเธอให้คนอื่นฟังด้วยเช่นกัน เพราะเธอคิดว่าก็คงไม่มีใครอยากเผือกเรื่องของเธอเช่นกัน (แต่ตูเป็นเพื่อนเอ็งนะเล่าหน่อยก็ดี))
แล้วเธอก็ร้อง ๆ ๆ
ผมก็ทำได้แค่ ปลอบ ปลอบ ปลอบ
ทุกๆอย่างเริ่มทำให้เราสนิทกันมากขึ้น เธอเริ่มรู้สึกว่ามีอะไรปรึกษาผมได้ พึ่งพาได้ และตอนนั้นผมเริ่มรุ้สึก ชอบ เธอขึ้นมาจริงๆ และอยากดูแลเธอมากๆ เห็นเธอร้องไห้เสียใจ แล้วมันเจ็บจี้ด ตามภาษาพระเอกเกาเหลาเลยก็ว่าได้ แต่ทุกอย่างผมก็ต้องหยุดความรู้สึกนั้น
เมื่อ เพื่อนรักของผมคนนึงที่สนิทกันตั้งแต่เด็ก ชอบเธอเหมือนกัน และจีบเธอในเวลาต่อมา
ซึ่งทำให้ผมยอมเก็บความรุ้สึกชอบนั้นไว้ เพราะผมไม่อยากให้เพื่อนสนิทผมรุ้เรื่องนี้
และแล้ว มันก็จีบเธอไม่ติด (ฮ่าๆๆๆ จะหัวเราะทำไมเนี่ย)
แต่ก็เพราะเรื่องนั้นทำให้ผมไม่กล้าบอกความรู้สึกกับเธอจนกระทั่งเวลาผ่านไป
หลังจากนั้น เราก็แยกย้ายเรียนวิชาหลักกันไป เธอจะโทรหาผมเฉพาะเวลาเธอไม่สบายใจ หรือต้องการปรึกษาไม่ว่าจะเงินหาย คนนินทาว่าร้าย ให้ผมไปทำโน่นนี่ ถ้าทำได้ก็ช่วยเหลือกันไป มีชวนไปกินข้าวบ้าง แต่เธอไม่เคยถึ่งพาเงินทองของผมเลย เธอเพียงต้องการระบายให้ผมฟังเท่านั้นเอง
ปี3 เรื่องบังเอิญก็เกิดขึ้นอีกครั้ง เมื่อตอนที่ผมทำใจจากเธอได้แล้ว ว่าเราคงเป็นได้แค่เพื่อนสนิทเท่านั้น และมีแฟนคนนึงครับ
วันนั้นเป็นวันที่รุ่นพี่นัดกินเหล้ากันตามปกติ ณ ร้านๆ หนึ่ง ซึ่งผมเองไม่รู้หรอกว่า รุ่นพี่ชวนเธอมาด้วย
แล้วพวกเราก็มานั่งด้วนกันในร้านเหล้าเฉย??
สักพักกินไปกินมา
ผมก็เมา?
(ส่วนเธอไม่เมาครับ เธอสายแข็ง คอแข็งกว่าผมเยอะ ผมครึ่งกรมก็ไปแล้วครับ)
ผมก็ดันเผลอพึมพำว่า
"เฮ้ย....เธอ เคยรุ้สึกไหม ว่ายังรู้สึกชอบใครอยู่ทั้งๆที่มีคนรักแล้ว" แล้วผมก็สะอึกคำพูดตัวเอง แม้ผมจะเมาแล้วแต่ผมก็ยังมีสติจำเรื่องนี้ได้ ก่อนจะพูดว่า
"เฮ้ย ตุพูดไรวะ ลืมไปเหอะ"
เธอฟังก็อึ้งไปนิด แล้วก็มองผมด้วยตาโตๆ
"เฮ้ย .... แกชอบใครวะ!!!"
เธอคะยั้นคะยอผมประมาณ 15 นาที ผมก็หลุดมาว่า
"ก็ เธอ ไง"
ผมจำได้ดีเลยตอนนั้น เธอยิ้มแล้วก็กรี้ด แล้วก็พูดว่า
"ไอบ้า ชั้นก็เหมือนกัน ขอกอดหน่อย ฮ่า ฮ่า ฮ่า"
แล้วเธอก็กอดผม แต่ตอนนั้น สิ่งที่ผมและเธอรู้ก็คือ แม้ว่าตอนนี้เราจะมีความเห็นตรงกัน แต่ผมมีแฟนแล้ว ฉะนั้น เรื่องศิลธรรม ต้องมาก่อน ผมก็ต้องรับผิดชอบคนรักผมให้ดีที่สุด และไม่คิดในทางชู้สาวกับเธอเด็ดขาด และเรื่องราวที่คลาดเคลื่อนนี้ก็ผ่านพ้นไป
จนกระทั้งเราเรียนจบ เธอก็ยังพึ่งพาผมอยู่เนืองๆ แต่ก็ไม่ได้มีอะไรมากกว่านี้เลย ไม่เกินเลย และแฟนผมรับรู้ และเชื่อใจผมเสมอ
จนเมื่อผมทำงานได้ 2 3 ปี ชีวิตที่เหมือนราบลื่น เหมือนฉากชีวิต ผมกับเธอ จะเป็นอดีตไปแล้วก็เกิดขึ้นอีก
เมื่ออยู่ๆ แฟนผมก็เลิกกับผมอย่างกระทันหัน และขอไปจากชีวิตผมโดยผมไม่ทันตั้งแต่
ก็ธรรมดาครับจะให้ทำยังไง ร้องได้สิครับ ฮ่าๆๆ แล้วเธอก็ย้ายไปจากหอผมโดยทันที (แฟนผมอาศัยอยู่ข้างๆห้องกันเป็นหอพักครับ)
ผมก็คิดว่าต่อไปนี้ต้องอยู่คนเดียวแล้ว ต้องอดทนกัดฟันสู้ต่อไป
แต่หลังจากแฟนผมย้ายไปไม่ถึง 3 วันก็มีโทรศัพท์มา
เธอโทรอย่างเคยๆ และผมคิดว่าเธอคงแแค่ไม่สบายใจโทรมาปรึกษา แต่คราวนี้เธอถาม
"เฮ้ย...หอแกมีห้องว่างไหม"
"มีเด่ะ เพิ่งเลิกกับ...ไป ห้องว่างพอดี ทำไมวะจาย้ายมาหรือไง" ผมก็ตอบไป
"เออดิ ย้าย พรุ่งนี้ตูย้ายเข้าเลย" เธอพูด
"เออ"ผมตอบก่อนจะ
"เฮ้ย!!! เอาจิงดิ"
"เออ.... แฟนตุเลิกกะตูละ ตุช้ำ..." เธอก็โทรมาระบายให้ฟังพร้อมกับอยากย้ายรกร้านถื่นฐานออกจากที่นั่นทันที
และแล้ว เราสองคนก็กลับมาสนิทกันอีกครั้ง (ทั้งๆที่สนิทอยู่ แต่ก็กลับมาสนิทอีก)
แต่เธอเป็นพวกอินดี้จัดนะครับ คือเธอจะโผล่มาให้ผมเห็นหน้าเฉพาะเวลาอยากคุย อยากเจอ เท่านั้น ถ้าผมเดินไปเคาะประตู อย่าหวังว่ามันจะเปิด
บางทีมันหลับ หรือมันตื่นผมก็ยังไม่รู้เลย บางทีมันลืมปิดไฟที่ห้องบ้าง มางทีนอนแล้วลืมปิดไฟก็มี โอ้ยสารพัด สรุป ผมชินกับพฤติกรรมของเธอ ผมก็เลยเอาเป็นว่า ถ้า NEED GU ก็บอกละกัน
แรกๆที่เธอย้ายเข้ามาเธอก็ร้องไห้
เหมือนเคย ร้อง ร้อง ร้อง ผมก็ ปลอบ ปลอบ ปลอบ
แต่ผมไม่เคยล่วงเกินเธอเลย มีแต่ขออนุญาตกุมมือเธอ(ย้ำว่าก่อนจะกุมมือ ขออนุญาตเธอก่อนและเธออนุญาต)
แล้วเช็ดน้ำตาให้เสมอ เท่านั้น
แต่บางครั้งผมก็รู้สึกทึเรศตัวเองนะครับ ที่ทำได้แค่ปลอบ จะช่วยเหลือไรเธอได้ก็ไม่มากมาย ได้แต่รับฟัง และช่วยแก้ปัญหาให้บางที ลูบหัวเธอเบาๆ ได้แต่ ปลอบ กับพยายามทำตัวให้เข้มแข็งกว่าเธอ แค่นั้นเอง
แต่สิ่งที่ผมลังเลมานาน และไม่ยอมรับความจริงมานานก็คือ จริงๆแล้วผมร็สึก
"รักเธอ มาตั้งแต่ช่วง ปี2 แล้ว"
"แต่ผมไม่ยอมรับมัน เพราะเพื่อนผมตอนนั้นชอบเธอและจีบเธออยู่ ผมไม่อยากเสียเพื่อนเลยไม่ยอมรับ"
"ตอนปี3 ผมก็ไม่ยอมรับมัน เพราะผมมีแฟนแล้ว ผมจะไม่ไห้แฟนผมเสียใจเรื่องชู้สาวเด็ดขาด"
แต่มาตอนนี้กลับรู้สึกยอมรับว่า "ผมรักเธอจริงๆ และเพิ่งร็สึกได้เมื่อวานนี้ตอน ตี3 หลังจากไปกินเหล้ากับเธอมาเองครับ"
ผมไม่รู้ว่า
"ตอนนี้เธอยังรุ้สึกเหมือนที่ผมเคยบอกเธอเมื่อตอนปี 3 ไหม"
"ตอนนี้ถ้าผมบอกเธฮว่าผมรักเธอ เธอจะตีห่างผมไหม"
"ถ้าผมไม่บอกรักเธอเก็บไปเรื่อยๆสุดท้ายผมก็กลายเป็นความผิดพลาดที่สุดในชีวิตไหม"
และโชคชะตา เราสองคนมันตลกมาก
ตอนผมไม่มีแฟน เธอก็มีแฟน
พอผมมีแฟน เธอก็ดันไม่มีแฟน
แต่เพิ่งมีคราวนี้ที่ผม โดนเลิกกับแฟน และเธอก็เลิกกับแฟนเช่นกัน และเธอก็ย้ายมาอยู่ใกล้ๆผมโดยบังเอิญ และเวลาที่เข้าที่พอดี
แล้วผมควรทำยังไงดีครับ
เล่าซะยาว อายจริงๆ แต่ตันครับ
ขอบคุณครับ
เรื่องมันยาว เรื่องราวความรักที่บังเอิญ และไม่รู้จะทำอย่างไรดี มันเป็นแค่เรื่องราวของคนธรรมดาที่กำลังเจอปัญหาแค่นั้นเอง
จริงๆแล้วผมเขียนเสร็จไปแล้วรอบนึง แต่ดันกดปุ่มผิดไปกด Back และกู้ข้อมูลไม่ได้ ฮ่าๆ ทำยังไง
เขียนใหม่สิครับ เขียนซะยาวเลย ฮ่าๆ
ไม่ทราบว่า Tag ถูกไหม ถ้าผิดขออภัยนะครับ
เรื่องของเรื่องผมขออนุญาตใช้แทนตัวผู้หญิงที่คนนึงว่า เธอ
และผมขออนุญาตใช้แทนตัวผม ว่า ผม นะครับ
ว่าแล้วเรามาเริ่มเรื่องกันเลยนะครับ
ผมไม่รู้ว่าโลกเรามันเป้นอย่างไร และผมไม่รู้ว่าเรื่องเนื้อคู่ พรหมลิขิตมีจริงไหม และจิตใจของผมเองก็ไม่รู้ว่าเธอจะใช่หรือเปล่า และเธอยังรู้สึกเหมือนที่เคยรู้สึกไหม เอาเป็นว่าเรื่องทั้งหมดเริ่มต้น เมื่อสมัยผมเรียน ปี1 แล้วกันครับ
"ผม" เจอเธอครั้งแรก เมื่อตอนเข้ามหาลัยปี 1 ซึ่งตอนนั้นเป็นวัน Freshy day (ถ้าผมจะไม่ผิดนะครับ) วันนั้นเป็นวันที่รุ่นพี่ ให้บรรดารุ่นน้องออกมาแนะนำตัวตามภาษาชาวมหาลัยทั่วไป และผมก็ต้องสะดุดสายตากับ ผู้หญิงคนนึง (ไม่ใช่แค่ผมหรอกครับ มีคนสะดุดเธอหลายคนเพราะเธอน่ารัก) เธอเป็นคนสวย และน่ารักเลยทีเดียว(แต่ไม่ได้อึ๋มนะครับ แหะๆ เอ๊ะ แล้วจะวิจารณ์เธอทำไมเนี่ย!!!)
ตอนนั้นต้องยอมรับว่ารู้สึก "ชอบ" ครับ ชอบแบบความรู้สึกของคนทั่วไปที่ประมาณว่า ก็น่าตาน่ารักดี ก็เลยชอบ ประมาณนั้นเลย ซึ่งตอนนั้นก็คิดว่า คนอย่างผมคงไม่มีวันได้สนิทกับเธออยู่แล้ว หมกอยู่กับเพื่อนๆเกรียนๆผู้ชายดีกว่า แล้วเรื่องราวก็เริ่มตลกขึ้นเมื่อรุ่นพี่ให้พวกเราเข้าแถวและแยกตามวิชาเอก
ผมกับเธอไม่ได้เรียนวิชาเอกเดียวกัน แต่พอจัดแถวปับ ปรากฎว่า ผมได้ยืนข้างๆเธอ (เขิลจุง แหะๆ) แต่ผมก็ไม่ได้แสดงอาการอะไรนะครับ ก็แค่นั้น แค่ยืนข้างๆ กัน แล้วรุ่นพี่ก็ให้พวกเราขอชื่อกัน ทักทายกัน ผมก็เลยได้คุยกับเธอครั้งแรก
"ดีครับ ชื่อไรอ่ะเธอ" ผมก็ถามตามมารยาทแหละครับ จริงๆ ผมข้ามช๊อตนี้ไปเลยก็ได้ แต่บางทีอาจทำให้คนอ่านรุ้สึกเหมือนอ่านนิยายเกาหลีแล้วกันนะครับ แต่จริงๆมันเป็นเรื่องปัญหาความรักครับ แหะๆ
"เราชื่อ XXX " ขอสงวนชื่อละกันนะครับเดี๋ยวถ้าเธออ่านเจอรู้ว่าเป็นเธอ ผมไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน"
แล้วเราก็เริ่มคุยกัน เรื่องนั้นมันก็ผ่านพ้นไปด้วยดีครับ
ต่อมา เมื่อมหาลัยให้เราเดินทางไปค่ายอบรมกันทั้งคณะ ตอนขาไป ผู้หญิง ผู้ชาย เขาจะให้แยกคันกันไป ส่วนขากลับ ผมก็จำไม่ได้ว่า ท่าไหนไม่รู้ ผมได้มานั่งกับอยู่แถวเดียวกับเธอเฉยเลย แล้วเราก็เริ่มคุยถูกคอกัน (เรื่องน้องมะหมา) และก็เลยเริ่มรู้จักกันในฐานะเพื่อน
แล้วทุกอย่างก็ผ่านพ้นไป เนื่องจากเราอยู่คนละวิชาเอก เลยไม่ได้เรียนด้วยกันใน ปี 1 ทุกอย่างก็ผ่านไป ความรู้สึกผมก็เลยเลือนลางไป แต่รู้สึกดี และเป็นผู้หญิงที่น่ารักคนนึง(ถึงแม้การพูดจาบางทีจะตรง โผงผาง และเอ๋อๆ บ้างก็เหอะ)
ปี 2 เรื่องบังเอิญก็เกิดขึ้นอีกครั้ง เมื่อผมกับเธอ ลงเรียนวิชาบังคับ เดียวกัน ถึง 3 วิชา (ถ้าจำไม่ผิด) และผมกับเธอก็มานั่งติดกันอีกครั้ง
เราก็เริ่มสนิทกันมากขึ้นอีกนิดนึง แต่ก็ไม่ได้มากมายอะไร เพราะเราก็ไม่ได้คุยกันเลยหลังจากเลิกเรียน และแล้วเรื่องที่ตลกก็เกิดขึ้น
คืนนึงอยู่ๆเธอก็โทรมา
เธอร้องไห้
.................
...................
"แก (จริงๆเธอใช้คำพูดดิบกว่านี้แต่กลัวพันทิพย์จะเซ็นเซอร์นะครับ) มันมีชู้อ้า แงๆๆๆๆๆๆๆ"
"หรอ.."ผมตอบ ก่อนที่จะ
"เฮ้ย!!! ไปมีแฟนตั้งแต่เมื่อไหร่วะ ไม่เห็นตูรู้เรื่องเลย"
(เธอไม่เคยเล่าจริงๆครับ ผมงงกับความอินดี้เธอมาก แต่ตอนหลังผมก็เริ่มเข้าใจเธอ เธอเป็นพวกไม่ชอบเผือกเรื่องชาวบ้าน หรือเรื่องใครเลย และเธอก็คิดว่าไม่จำเป็นต้องเล่าเรื่องเธอให้คนอื่นฟังด้วยเช่นกัน เพราะเธอคิดว่าก็คงไม่มีใครอยากเผือกเรื่องของเธอเช่นกัน (แต่ตูเป็นเพื่อนเอ็งนะเล่าหน่อยก็ดี))
แล้วเธอก็ร้อง ๆ ๆ
ผมก็ทำได้แค่ ปลอบ ปลอบ ปลอบ
ทุกๆอย่างเริ่มทำให้เราสนิทกันมากขึ้น เธอเริ่มรู้สึกว่ามีอะไรปรึกษาผมได้ พึ่งพาได้ และตอนนั้นผมเริ่มรุ้สึก ชอบ เธอขึ้นมาจริงๆ และอยากดูแลเธอมากๆ เห็นเธอร้องไห้เสียใจ แล้วมันเจ็บจี้ด ตามภาษาพระเอกเกาเหลาเลยก็ว่าได้ แต่ทุกอย่างผมก็ต้องหยุดความรู้สึกนั้น
เมื่อ เพื่อนรักของผมคนนึงที่สนิทกันตั้งแต่เด็ก ชอบเธอเหมือนกัน และจีบเธอในเวลาต่อมา
ซึ่งทำให้ผมยอมเก็บความรุ้สึกชอบนั้นไว้ เพราะผมไม่อยากให้เพื่อนสนิทผมรุ้เรื่องนี้
และแล้ว มันก็จีบเธอไม่ติด (ฮ่าๆๆๆ จะหัวเราะทำไมเนี่ย)
แต่ก็เพราะเรื่องนั้นทำให้ผมไม่กล้าบอกความรู้สึกกับเธอจนกระทั่งเวลาผ่านไป
หลังจากนั้น เราก็แยกย้ายเรียนวิชาหลักกันไป เธอจะโทรหาผมเฉพาะเวลาเธอไม่สบายใจ หรือต้องการปรึกษาไม่ว่าจะเงินหาย คนนินทาว่าร้าย ให้ผมไปทำโน่นนี่ ถ้าทำได้ก็ช่วยเหลือกันไป มีชวนไปกินข้าวบ้าง แต่เธอไม่เคยถึ่งพาเงินทองของผมเลย เธอเพียงต้องการระบายให้ผมฟังเท่านั้นเอง
ปี3 เรื่องบังเอิญก็เกิดขึ้นอีกครั้ง เมื่อตอนที่ผมทำใจจากเธอได้แล้ว ว่าเราคงเป็นได้แค่เพื่อนสนิทเท่านั้น และมีแฟนคนนึงครับ
วันนั้นเป็นวันที่รุ่นพี่นัดกินเหล้ากันตามปกติ ณ ร้านๆ หนึ่ง ซึ่งผมเองไม่รู้หรอกว่า รุ่นพี่ชวนเธอมาด้วย
แล้วพวกเราก็มานั่งด้วนกันในร้านเหล้าเฉย??
สักพักกินไปกินมา
ผมก็เมา?
(ส่วนเธอไม่เมาครับ เธอสายแข็ง คอแข็งกว่าผมเยอะ ผมครึ่งกรมก็ไปแล้วครับ)
ผมก็ดันเผลอพึมพำว่า
"เฮ้ย....เธอ เคยรุ้สึกไหม ว่ายังรู้สึกชอบใครอยู่ทั้งๆที่มีคนรักแล้ว" แล้วผมก็สะอึกคำพูดตัวเอง แม้ผมจะเมาแล้วแต่ผมก็ยังมีสติจำเรื่องนี้ได้ ก่อนจะพูดว่า
"เฮ้ย ตุพูดไรวะ ลืมไปเหอะ"
เธอฟังก็อึ้งไปนิด แล้วก็มองผมด้วยตาโตๆ
"เฮ้ย .... แกชอบใครวะ!!!"
เธอคะยั้นคะยอผมประมาณ 15 นาที ผมก็หลุดมาว่า
"ก็ เธอ ไง"
ผมจำได้ดีเลยตอนนั้น เธอยิ้มแล้วก็กรี้ด แล้วก็พูดว่า
"ไอบ้า ชั้นก็เหมือนกัน ขอกอดหน่อย ฮ่า ฮ่า ฮ่า"
แล้วเธอก็กอดผม แต่ตอนนั้น สิ่งที่ผมและเธอรู้ก็คือ แม้ว่าตอนนี้เราจะมีความเห็นตรงกัน แต่ผมมีแฟนแล้ว ฉะนั้น เรื่องศิลธรรม ต้องมาก่อน ผมก็ต้องรับผิดชอบคนรักผมให้ดีที่สุด และไม่คิดในทางชู้สาวกับเธอเด็ดขาด และเรื่องราวที่คลาดเคลื่อนนี้ก็ผ่านพ้นไป
จนกระทั้งเราเรียนจบ เธอก็ยังพึ่งพาผมอยู่เนืองๆ แต่ก็ไม่ได้มีอะไรมากกว่านี้เลย ไม่เกินเลย และแฟนผมรับรู้ และเชื่อใจผมเสมอ
จนเมื่อผมทำงานได้ 2 3 ปี ชีวิตที่เหมือนราบลื่น เหมือนฉากชีวิต ผมกับเธอ จะเป็นอดีตไปแล้วก็เกิดขึ้นอีก
เมื่ออยู่ๆ แฟนผมก็เลิกกับผมอย่างกระทันหัน และขอไปจากชีวิตผมโดยผมไม่ทันตั้งแต่
ก็ธรรมดาครับจะให้ทำยังไง ร้องได้สิครับ ฮ่าๆๆ แล้วเธอก็ย้ายไปจากหอผมโดยทันที (แฟนผมอาศัยอยู่ข้างๆห้องกันเป็นหอพักครับ)
ผมก็คิดว่าต่อไปนี้ต้องอยู่คนเดียวแล้ว ต้องอดทนกัดฟันสู้ต่อไป
แต่หลังจากแฟนผมย้ายไปไม่ถึง 3 วันก็มีโทรศัพท์มา
เธอโทรอย่างเคยๆ และผมคิดว่าเธอคงแแค่ไม่สบายใจโทรมาปรึกษา แต่คราวนี้เธอถาม
"เฮ้ย...หอแกมีห้องว่างไหม"
"มีเด่ะ เพิ่งเลิกกับ...ไป ห้องว่างพอดี ทำไมวะจาย้ายมาหรือไง" ผมก็ตอบไป
"เออดิ ย้าย พรุ่งนี้ตูย้ายเข้าเลย" เธอพูด
"เออ"ผมตอบก่อนจะ
"เฮ้ย!!! เอาจิงดิ"
"เออ.... แฟนตุเลิกกะตูละ ตุช้ำ..." เธอก็โทรมาระบายให้ฟังพร้อมกับอยากย้ายรกร้านถื่นฐานออกจากที่นั่นทันที
และแล้ว เราสองคนก็กลับมาสนิทกันอีกครั้ง (ทั้งๆที่สนิทอยู่ แต่ก็กลับมาสนิทอีก)
แต่เธอเป็นพวกอินดี้จัดนะครับ คือเธอจะโผล่มาให้ผมเห็นหน้าเฉพาะเวลาอยากคุย อยากเจอ เท่านั้น ถ้าผมเดินไปเคาะประตู อย่าหวังว่ามันจะเปิด
บางทีมันหลับ หรือมันตื่นผมก็ยังไม่รู้เลย บางทีมันลืมปิดไฟที่ห้องบ้าง มางทีนอนแล้วลืมปิดไฟก็มี โอ้ยสารพัด สรุป ผมชินกับพฤติกรรมของเธอ ผมก็เลยเอาเป็นว่า ถ้า NEED GU ก็บอกละกัน
แรกๆที่เธอย้ายเข้ามาเธอก็ร้องไห้
เหมือนเคย ร้อง ร้อง ร้อง ผมก็ ปลอบ ปลอบ ปลอบ
แต่ผมไม่เคยล่วงเกินเธอเลย มีแต่ขออนุญาตกุมมือเธอ(ย้ำว่าก่อนจะกุมมือ ขออนุญาตเธอก่อนและเธออนุญาต)
แล้วเช็ดน้ำตาให้เสมอ เท่านั้น
แต่บางครั้งผมก็รู้สึกทึเรศตัวเองนะครับ ที่ทำได้แค่ปลอบ จะช่วยเหลือไรเธอได้ก็ไม่มากมาย ได้แต่รับฟัง และช่วยแก้ปัญหาให้บางที ลูบหัวเธอเบาๆ ได้แต่ ปลอบ กับพยายามทำตัวให้เข้มแข็งกว่าเธอ แค่นั้นเอง
แต่สิ่งที่ผมลังเลมานาน และไม่ยอมรับความจริงมานานก็คือ จริงๆแล้วผมร็สึก
"รักเธอ มาตั้งแต่ช่วง ปี2 แล้ว"
"แต่ผมไม่ยอมรับมัน เพราะเพื่อนผมตอนนั้นชอบเธอและจีบเธออยู่ ผมไม่อยากเสียเพื่อนเลยไม่ยอมรับ"
"ตอนปี3 ผมก็ไม่ยอมรับมัน เพราะผมมีแฟนแล้ว ผมจะไม่ไห้แฟนผมเสียใจเรื่องชู้สาวเด็ดขาด"
แต่มาตอนนี้กลับรู้สึกยอมรับว่า "ผมรักเธอจริงๆ และเพิ่งร็สึกได้เมื่อวานนี้ตอน ตี3 หลังจากไปกินเหล้ากับเธอมาเองครับ"
ผมไม่รู้ว่า
"ตอนนี้เธอยังรุ้สึกเหมือนที่ผมเคยบอกเธอเมื่อตอนปี 3 ไหม"
"ตอนนี้ถ้าผมบอกเธฮว่าผมรักเธอ เธอจะตีห่างผมไหม"
"ถ้าผมไม่บอกรักเธอเก็บไปเรื่อยๆสุดท้ายผมก็กลายเป็นความผิดพลาดที่สุดในชีวิตไหม"
และโชคชะตา เราสองคนมันตลกมาก
ตอนผมไม่มีแฟน เธอก็มีแฟน
พอผมมีแฟน เธอก็ดันไม่มีแฟน
แต่เพิ่งมีคราวนี้ที่ผม โดนเลิกกับแฟน และเธอก็เลิกกับแฟนเช่นกัน และเธอก็ย้ายมาอยู่ใกล้ๆผมโดยบังเอิญ และเวลาที่เข้าที่พอดี
แล้วผมควรทำยังไงดีครับ
เล่าซะยาว อายจริงๆ แต่ตันครับ
ขอบคุณครับ