ผมมีแฟนคนนึง เธอชื่อ อิง ตอนนี้เราคบกันได้ 6 เดือนคับ
แรกๆผมก็เอาใจใส่เธอทุกอย่าง จนผมต้องไปทำงานกับพ่อที่ต่างจังหวัด
เราก็เลยห่างกัน ยิ่งพักหลังผมไม่ได้สนใจเธอเลย
อาทิตย์หรือสองอาทิตย์กลับมาครั้ง แต่ผมก็ไปหาเพื่อนเลยนะคับ
ไม่ได้แวะมาหาเธอที่บ้านเหมือนเมื่อก่อน ยิ่งหลังๆเราแทบไม่ได้เจอกันเลย
นานๆครั้งเจอ เพราะกิจกรรมส่วนใหญ่ผมเอาไปให้เพื่อนให้พี่หมด
เที่ยว กินเหล้า กลับเช้า ตื่นบ่ายบางทีก็เย็นไปเลย
ก่อนหน้านี้เธอก็จะให้ผมคอยรับส่ง จนบางทีผมรำคาญ
เลยอ้างไปว่า หัดทำไรให้ตัวเองบ้าง สงสัยเธอคงอดมานานอ่ะคับ
เพราะที่ผ่านมาเวลาผมไปไหนมาไหนเธอไม่เคยยุ่ง ไม่เคยตามเลย
แถมคอยเป็นห่วงด้วยซ้ำ แต่พอเธอคำนี้กลับมาว่า ที่ผ่านมาหลังๆอิงก็
ดูแลตัวเองมาตลอด เราแค่อยากใช้เวลา อยากทำอะไรกับต้อมบ้างตอนที่เราอยู่ด้วยกัน
ไม่ใช่ว่าเราดูแลตัวเองไม่ได้นะ แต่การคบกันมันต้องช่วยเหลือกัน ดูแลกันรึป่าว
แล้วถ้างั้นเราจะคบต้อมไว้ทำไม แต่พอต้อมคิดได้แค่นี้ อิงก็ขอบคุณนะ ที่ทำให้อิงตัดสินใจ
ได้ง่ายขึ้น เพราะที่ผ่านมาต่อให้เราคบกันต้อมก็ไม่ได้ใส่ใจหรือดูแลเราเหมือนแรกๆเลย
อิงก็เริ่มจะชินแล้วกับการถูกทิ้งให้ทำอะไรตามลำพังทั้งๆที่อิงก็รู้ว่ายังมีต้อมอยู่
แต่ตอนนี้อิงคิดได้แล้วว่า อิงไม่จำเป็นต้องมีต้อมก็ได้ ถ้าต้องคิดจะรักใครสักคนที่ต้อมคิดว่า
ต้อมคบแล้วทำให้ต้อมมีความสุขมากกว่าการอยู่กับอิง ต้อมไปเลย ครั้งนี้อิงเลิกเอง
จบข้อความนี้ในเฟสเท่านั้นแหล่ะคับ เข่าผมนี้ทรุดแบบไม่รู้ตัว ไม่คิดว่าเขาจะใจเด็ดตัดผมได้เลยทันที
ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้เวลาผมทะเลาะเขาก็จะง้อ เวลาบอกเลิกเขาก็จะไม่ยอม ผมบอกเลิกบ่อยๆ
เลิกได้แค่ปาก แต่พอมาเจอเขาพูดเท่านั้น ผมทรุดเองเลย มันทำให้ผมรู้ตัวตอนนั้นเลยว่า
ผมขาดเขาไม่ได้ ผมอยากขอโอกาสกับอิงสักครั้งถ้าได้อ่าน ให้อภัยผมได้แก้ตัวได้ไหม
ให้ผมได้ทำหน้าที่แฟนให้ดีกว่านี้กับอิงได้ไหม ที่ผ่านมาผมรู้ว่าอิงยอมผมมาตลอด
ครั้งนี้ผมเป็นฝ่ายยอมอิงแล้ว กลับเถอะครับ ผมอยู่ไม่ได้จริงๆผมรู้ตัวแล้ว ผมขอโทษ
ผมต้องทำยังไง ถึงจะได้เธอกลับคืนมา?
แรกๆผมก็เอาใจใส่เธอทุกอย่าง จนผมต้องไปทำงานกับพ่อที่ต่างจังหวัด
เราก็เลยห่างกัน ยิ่งพักหลังผมไม่ได้สนใจเธอเลย
อาทิตย์หรือสองอาทิตย์กลับมาครั้ง แต่ผมก็ไปหาเพื่อนเลยนะคับ
ไม่ได้แวะมาหาเธอที่บ้านเหมือนเมื่อก่อน ยิ่งหลังๆเราแทบไม่ได้เจอกันเลย
นานๆครั้งเจอ เพราะกิจกรรมส่วนใหญ่ผมเอาไปให้เพื่อนให้พี่หมด
เที่ยว กินเหล้า กลับเช้า ตื่นบ่ายบางทีก็เย็นไปเลย
ก่อนหน้านี้เธอก็จะให้ผมคอยรับส่ง จนบางทีผมรำคาญ
เลยอ้างไปว่า หัดทำไรให้ตัวเองบ้าง สงสัยเธอคงอดมานานอ่ะคับ
เพราะที่ผ่านมาเวลาผมไปไหนมาไหนเธอไม่เคยยุ่ง ไม่เคยตามเลย
แถมคอยเป็นห่วงด้วยซ้ำ แต่พอเธอคำนี้กลับมาว่า ที่ผ่านมาหลังๆอิงก็
ดูแลตัวเองมาตลอด เราแค่อยากใช้เวลา อยากทำอะไรกับต้อมบ้างตอนที่เราอยู่ด้วยกัน
ไม่ใช่ว่าเราดูแลตัวเองไม่ได้นะ แต่การคบกันมันต้องช่วยเหลือกัน ดูแลกันรึป่าว
แล้วถ้างั้นเราจะคบต้อมไว้ทำไม แต่พอต้อมคิดได้แค่นี้ อิงก็ขอบคุณนะ ที่ทำให้อิงตัดสินใจ
ได้ง่ายขึ้น เพราะที่ผ่านมาต่อให้เราคบกันต้อมก็ไม่ได้ใส่ใจหรือดูแลเราเหมือนแรกๆเลย
อิงก็เริ่มจะชินแล้วกับการถูกทิ้งให้ทำอะไรตามลำพังทั้งๆที่อิงก็รู้ว่ายังมีต้อมอยู่
แต่ตอนนี้อิงคิดได้แล้วว่า อิงไม่จำเป็นต้องมีต้อมก็ได้ ถ้าต้องคิดจะรักใครสักคนที่ต้อมคิดว่า
ต้อมคบแล้วทำให้ต้อมมีความสุขมากกว่าการอยู่กับอิง ต้อมไปเลย ครั้งนี้อิงเลิกเอง
จบข้อความนี้ในเฟสเท่านั้นแหล่ะคับ เข่าผมนี้ทรุดแบบไม่รู้ตัว ไม่คิดว่าเขาจะใจเด็ดตัดผมได้เลยทันที
ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้เวลาผมทะเลาะเขาก็จะง้อ เวลาบอกเลิกเขาก็จะไม่ยอม ผมบอกเลิกบ่อยๆ
เลิกได้แค่ปาก แต่พอมาเจอเขาพูดเท่านั้น ผมทรุดเองเลย มันทำให้ผมรู้ตัวตอนนั้นเลยว่า
ผมขาดเขาไม่ได้ ผมอยากขอโอกาสกับอิงสักครั้งถ้าได้อ่าน ให้อภัยผมได้แก้ตัวได้ไหม
ให้ผมได้ทำหน้าที่แฟนให้ดีกว่านี้กับอิงได้ไหม ที่ผ่านมาผมรู้ว่าอิงยอมผมมาตลอด
ครั้งนี้ผมเป็นฝ่ายยอมอิงแล้ว กลับเถอะครับ ผมอยู่ไม่ได้จริงๆผมรู้ตัวแล้ว ผมขอโทษ