ผมเลิกกับแฟนได้สักพักละครับ ประมาณสองเดือน คนนี้ผมรักมากครับทุ่มเททุกอย่าง แต่เขาเป็นคนเจ้าชู้ ผมจับได้หลายครั้งว่าเขาคุยกับคนอื่น ทุกครั้งที่ทะเลาะกันไม่ได้คุยกันเขาก็จะเปิดโอกาสให้คนใหม่เข้ามาคุยตลอด เราทะเลาะกันหลายครั้งมากด้วยเรื่องเดิมๆนี้ มีอยู่ครั้งหนึ่งที่เลิกกันไปจริงๆ ก็เขามีคนอื่นนี่แหละครับ แต่คนนี้รุนแรงมาก จนอะไรมันเกินที่ผมจะควบคุมได้ผมเลยตัดสินใจ เลิกโดยเด็ดขาด ระยะเวลาผ่านไปเกือบสองเดือน แต่เขาก็มาง้อครับ ผมก็เลือกที่จะกลับไป เพราะคิดว่าเขาคงเปลี่ยนได้ ( ก็คนมันรักเนาะ นาทีนั้นใครจะว่าเป็นควายก็ยอม ) เราก็คบกันปกติได้ ตอนนั้นผมไม่มีเฟสบุ๊คเขาแล้วครับ ลบไปตอนเลิกกันครั้งก่อนแล้วไม่ได้แอด ไม่อยากคิดมาก คบกันสักพักจนทะเลาะกันอีก สุดท้ายเขาก็กลับไปมีคนอื่น ในขณะที่คบกับเราอยู่ อัพเฟส ไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด สุดท้ายผมก็เลือกที่จะจบ ทุกอย่างชัดเจน
แต่นั่นมันไม่ใช่ประเด็นอะไรเท่าไรครับ ผมแค่อยากเล่า แต่ที่ผมตั้งกระทู้นี้คือผมลืมเขาไม่ได้สักทีครับ มันทรมานมาก ผมต้องคิดถึงคนที่ไม่ควรคิดถึง นึกถึงแต่เรื่องราวที่เคยร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมา และกับสิ่งที่เขาทำกับเรา ทั้งรักทั้งเกลียด ผมอึดอัดมากครับ มีใครเข้ามาก็ไม่พร้อมจะเปิดรับ กับคนก่อนไม่เคยเป็นแบบนี้เลย มันเป็นเพราะอะไรครับ หรือเพราะคนนี้ผมรักมาก
ผมควรจะทำยังไงดีครับ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ปล.แฟนผมก็เป็น ผช หวังว่าจะไม่รังเกียจกันนะครับ
ลืมแฟนเก่าไม่ได้สักที
แต่นั่นมันไม่ใช่ประเด็นอะไรเท่าไรครับ ผมแค่อยากเล่า แต่ที่ผมตั้งกระทู้นี้คือผมลืมเขาไม่ได้สักทีครับ มันทรมานมาก ผมต้องคิดถึงคนที่ไม่ควรคิดถึง นึกถึงแต่เรื่องราวที่เคยร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมา และกับสิ่งที่เขาทำกับเรา ทั้งรักทั้งเกลียด ผมอึดอัดมากครับ มีใครเข้ามาก็ไม่พร้อมจะเปิดรับ กับคนก่อนไม่เคยเป็นแบบนี้เลย มันเป็นเพราะอะไรครับ หรือเพราะคนนี้ผมรักมาก
ผมควรจะทำยังไงดีครับ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้