เรื่องที่ดิฉันจะเล่าเป็นเรื่องของดิฉันเองค่ะ
หลายปีก่อน ดิฉันได้แต่งงานมีครอบครัวและมีลูกชาย 1 คนค่ะ แต่พอลูกชายดิฉันอายุได้ 4 ขวบ ดิฉันมีปัญหากับสามีก็ต้องแยกทางกัน ส่วนลูกชายดิฉันคนเป็นพ่อก็เอาไปเลี้ยงค่ะ ดิฉันอยากเอาเขามาเลี้ยงจนใจจะขาดเพราะพ่อเขาเลี้ยงลูกดูแลได้ไม่เต็มที่ บางทีก็เอาไปฝากญาติคนนั้นคนนี้บ้าง และด้วยสังคมแวดล้อมตรงนั้นทำให้ลูกดิฉันเป็นเด็กเก็บกดค่ะ ผ่านมาหลายปี ลูกดิฉันก็เป็นวัยรุ่น ดิฉันได้เอาเขากลับมาเลี้ยงดูอีกครั้งหนึ่ง แต่ในช่วงนั้นดิฉันมีครอบครัวใหม่แล้ว ซึ่งเป็นครอบครัวที่เคร่งกฎ ระเบียบมากๆ แต่ลูกชายดิฉันเป็นไม้แก่ดัดยากไปแล้ว เกเร ไม่เรียนหนังสือ คบเพื่อนฝูงที่ไม่ดี ทำให้ครอบครัวใหม่ดิฉันไม่ค่อยจะโอเคกับเขาสักเท่าไหร่โดยเฉพาะสามีผู้เป็นคนที่คอยดูแลเรื่องค่าใช้จ่ายในการดูแลเขาทั้งหมด (สามีใหม่ดิฉันเป็นคนที่ไม่สนใจคนรอบข้างเลยยกเว้นคนในครอบครัวค่ะ ) จนกระทั่งลูกชายดิฉันได้แต่งงานมีภรรยาและมีลูกชาย 1 คนค่ะ แต่ไม่นานลูกชายดิฉันกับภรรยาของลูกชายก็ต้องแยกทางกัน ลูกชายดิฉันก็มีภรรยาใหม่ ภรรยาคนเก่าก็ไปมีสามีใหม่ ภาระการเลี้ยงดูลูกก็เลยตกที่ดิฉันที่ฐานะ 'ย่า' ค่ะ ตอนนี้เด็กคนนี้ก็อายุ 2 ขวบแล้ว ดิฉันทั้งทำงานแล้วก้เลี้ยงหลานด้วย เพราะลูกชายดิฉันก็ไม่ส่งเสียค่าเลี้ยงดู ไม่มาดูแลลูกของเขา ส่วนแม่ของเด็กก็จะมารับไปเลี้ยงทุกวันเสาร์ และนำมาส่งกลับในวันจันทร์เพราะต้องไปทำงาน แม่ของเด็กจะซื้อเฉพาะนมและผ้าอ้อมเด็กมาให้เดือนละครั้งเท่านั้น ส่วนที่เหลือดิฉันต้องเป็นคนรับผิดชอบเอง ทั้งค่ารักษาตอนไม่สบาย ค่าอาหาร ค่านมที่ไม่เพียงพอ ค่าเสื้อผ้า
ดิฉันเลี้ยงหลานได้แค่ตัว แต่ดิฉันเป็นห่วงด้านจิตใจของเขามาก ถึงแม้ว่าดิฉันเป็นคุณย่าและจะเลี้ยงเขาได้ดีขนาดไหน เด็กก็เรียกหาแต่คนเป็นแม่ แต่คนเป็นแม่ก็พยายามผลักลูกออกจากอกตลอด ถ้าดิฉันเรียกแม่เด็กมาคุยเรื่องค่าใช้จ่าย เขาก็จะเอาลูกไปให้คนอื่นเลี้ยง แน่นอนค่ะว่าคนเป็นลูกอยู่กับแม่เขาจะมีความอบอุ่นมากกว่าอยู่กับคนอื่น ดิฉันเครียดมา เป็นห่วงสุขภาพจิตใจของเด็ก ดิฉันกลัวเด็กเดินตามรอยพ่อของเขา กลัวว่าเขาโตขึ้นมาจะมีปมด้อย หันเข้าหาสิ่งที่ไม่ดี ดิฉันอยากให้เด็กอยู่ในสังคมที่ดี ดิฉันควรจะทำอย่างไรดีคะในฐานะย่าเท่าที่จะทำได้
ขอคำปรึกษาค่ะ : เด็กกับครอบครัวที่แตกแยก ในฐานะ "ย่า" ต้องทำอย่างไร
หลายปีก่อน ดิฉันได้แต่งงานมีครอบครัวและมีลูกชาย 1 คนค่ะ แต่พอลูกชายดิฉันอายุได้ 4 ขวบ ดิฉันมีปัญหากับสามีก็ต้องแยกทางกัน ส่วนลูกชายดิฉันคนเป็นพ่อก็เอาไปเลี้ยงค่ะ ดิฉันอยากเอาเขามาเลี้ยงจนใจจะขาดเพราะพ่อเขาเลี้ยงลูกดูแลได้ไม่เต็มที่ บางทีก็เอาไปฝากญาติคนนั้นคนนี้บ้าง และด้วยสังคมแวดล้อมตรงนั้นทำให้ลูกดิฉันเป็นเด็กเก็บกดค่ะ ผ่านมาหลายปี ลูกดิฉันก็เป็นวัยรุ่น ดิฉันได้เอาเขากลับมาเลี้ยงดูอีกครั้งหนึ่ง แต่ในช่วงนั้นดิฉันมีครอบครัวใหม่แล้ว ซึ่งเป็นครอบครัวที่เคร่งกฎ ระเบียบมากๆ แต่ลูกชายดิฉันเป็นไม้แก่ดัดยากไปแล้ว เกเร ไม่เรียนหนังสือ คบเพื่อนฝูงที่ไม่ดี ทำให้ครอบครัวใหม่ดิฉันไม่ค่อยจะโอเคกับเขาสักเท่าไหร่โดยเฉพาะสามีผู้เป็นคนที่คอยดูแลเรื่องค่าใช้จ่ายในการดูแลเขาทั้งหมด (สามีใหม่ดิฉันเป็นคนที่ไม่สนใจคนรอบข้างเลยยกเว้นคนในครอบครัวค่ะ ) จนกระทั่งลูกชายดิฉันได้แต่งงานมีภรรยาและมีลูกชาย 1 คนค่ะ แต่ไม่นานลูกชายดิฉันกับภรรยาของลูกชายก็ต้องแยกทางกัน ลูกชายดิฉันก็มีภรรยาใหม่ ภรรยาคนเก่าก็ไปมีสามีใหม่ ภาระการเลี้ยงดูลูกก็เลยตกที่ดิฉันที่ฐานะ 'ย่า' ค่ะ ตอนนี้เด็กคนนี้ก็อายุ 2 ขวบแล้ว ดิฉันทั้งทำงานแล้วก้เลี้ยงหลานด้วย เพราะลูกชายดิฉันก็ไม่ส่งเสียค่าเลี้ยงดู ไม่มาดูแลลูกของเขา ส่วนแม่ของเด็กก็จะมารับไปเลี้ยงทุกวันเสาร์ และนำมาส่งกลับในวันจันทร์เพราะต้องไปทำงาน แม่ของเด็กจะซื้อเฉพาะนมและผ้าอ้อมเด็กมาให้เดือนละครั้งเท่านั้น ส่วนที่เหลือดิฉันต้องเป็นคนรับผิดชอบเอง ทั้งค่ารักษาตอนไม่สบาย ค่าอาหาร ค่านมที่ไม่เพียงพอ ค่าเสื้อผ้า
ดิฉันเลี้ยงหลานได้แค่ตัว แต่ดิฉันเป็นห่วงด้านจิตใจของเขามาก ถึงแม้ว่าดิฉันเป็นคุณย่าและจะเลี้ยงเขาได้ดีขนาดไหน เด็กก็เรียกหาแต่คนเป็นแม่ แต่คนเป็นแม่ก็พยายามผลักลูกออกจากอกตลอด ถ้าดิฉันเรียกแม่เด็กมาคุยเรื่องค่าใช้จ่าย เขาก็จะเอาลูกไปให้คนอื่นเลี้ยง แน่นอนค่ะว่าคนเป็นลูกอยู่กับแม่เขาจะมีความอบอุ่นมากกว่าอยู่กับคนอื่น ดิฉันเครียดมา เป็นห่วงสุขภาพจิตใจของเด็ก ดิฉันกลัวเด็กเดินตามรอยพ่อของเขา กลัวว่าเขาโตขึ้นมาจะมีปมด้อย หันเข้าหาสิ่งที่ไม่ดี ดิฉันอยากให้เด็กอยู่ในสังคมที่ดี ดิฉันควรจะทำอย่างไรดีคะในฐานะย่าเท่าที่จะทำได้