มาเเชร์ประสบการณ์จากเเฟนโดนใบเเดงให้ฟัง คะ
เกิ่นยาวนิสหนึ่ง นะคะ 😀
เมื่อรู้ว่าเเฟนถึงเวลาต้องเกณฑ์ทหาร
จิตใจก็ตุ๋มๆต่อมๆ ใกล้จะถึงวันเข้ามาทุกที
ระหว่างสมัครกับจับ เอายังไงดีเเต่สุดท้ายก็เลือกจับ(คิดไว้ว่ายังไงก็ไม่โดนหรอก เลือกเข้าข้างตัวเองไว้ก่อน) พอตัดสินใจว่ายังไงก็เลือกจับใบดำใบเเดง เอาสิ๊ศึกษาของขลัง ไม้รอด พระรอด ตะกรุด อะไรที่เรียกว่าขลัง เช่ามาเพียบ ในใจได้เเต่คิดว่าเทอต้องได้ ใบดำ ใบดำ เท่านั้น ยังไม่พอจ้า พาไปบ่นย่านาคเลย (วัดมหาบุศย์) เมื่อวันนั้นมาถึง เสียดายที่เราไม่ได้ไปลุ้นเเฟนจับใบดำใบเเดงด้วย พอดีติดงาน(เราทำงานอยู่กทม.)เเละบ้านเเฟนอยู่ภาคใต้ เดินทางไกลมาก วันนั้นทั่งวัน ก็ได้โทรถามจากเเม่เค้าอย่างไม่ขาดสาย .....เเฟนไปรอตั้งเเต่ 6 โมงเช้า จน 3 ทุ่ม ก็ยังไม่ได้จับ เราอยู่ทางนี้ก็กระวน กระวาย โทรหาเเม่เค้าเกือบทุกชม. คิดไปเรื่อย ร้องไห้ฟูมฟาย อยู่คนเดียวด้วย เหมือนคนบ้าเลย ขาดสตินอนไม่หลับ เฝ้าเเต่เสียงโทรศัพท์ ........5ทุ่มกว่า เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น เเม่โทรมาบอกว่า ใบเเดง ทบ.2 ปัตตานี ช็อคไปเเปป ทำเสียงใสๆใส่เเม่ เเต่น้ำตานี่ไหลพราก สติเเตกยิ่งกว่าเก่า ทำใจไม่ได้ รับไม่ได้ ต้องลงปัตตานีด้วย ง่ายๆเลยนะกลัวโดนระเบิด 555 ศึกษาข้อมูลการเป็นทหารเกณฑ์ต่างๆ (อ่อ ลืมบอก พอเเฟนจับได้ใบเเดง ก็กลับขึ้นมาทำงาน ที่กทม. รอเวลารายงานตัว)
1 พ.ย. 56
เเฟนต้องไปรายงานตัวทหารเกณฑ์พลัด 2 สิ่งของที่เเฟนเตรียมเข้าไป
- การเเต่งกาย ชุดที่คิดว่าใส่สบายที่สุด
- โทรศัพท์มือถือ + ที่ชาร์ตเเบต ย้ำ!!ต้องเป็นโทรศัพท์รุ่นที่เก่าที่สุด หายหรือพังก็ไม่เสียดาย
- เงิน เอาไปได้ เเต่ไม่ต้องมาก
- ของใช้ส่วนตัว ถ้าไม่จำเป็นไม่ต้องเอาไปเลยเพราะเค้ามีเเจกให้หมด (ของที่เอาเข้าไปในค่ายทุกชิ้น จะถูกยึดไว้ คืนให้ใช้ตอนฝึกเสร็จ ประมาณ 2 เดือน)
**เเฟนเราโชคดีมาก ที่ได้ลงศึกสงขลาเเทน ไม่ต้องไปปัตตานี เพราะค่ายที่สงขลาเป็นค่ายฝึกที่เพิ่งสร้างใหม่
2 เดือนกว่า ที่เราติดต่อเเฟนไม่ได้ เราต้องใช้ชีวิตอย่างลำพัง เหมือนคนอกหักเลยรู้สึกเหงามาก วันเเรกๆ บอกเลยว่าไม่ชิน เพราะเราเคยเจอกันทุกวัน คิดถึงก็โทรหา เป็นใครใครก็เศร้า จน2อาทิตย์เเรก ต้องหาเพื่อนมานอนด้วย พยายามหากิจกรรมต่างๆทำ กลางวันก็บ้าทำเเต่งาน ไม่เสพข่าวใดๆทั้งนั้น โดยเฉพาะ ข่าวโจรใต้ ทุกวันศุกร์เลิกงานก็กลับบ้าน (ปกติพักคอนโด บ้านอยู่ชานเมือง) วันจันทร์ค่อยกลับขึ้นมา .....กำลังใจที่บ้านเป็นสำคัญมาก เเต่เเม่เราชอบเอา "เพลงกอดหน่อยได้ไหมของ พลพล " มาล้อ เราฟังทีไรนะ น้ำตาลไหลพราก ยิ่งMVนี่เปิดดูไม่ได้เลย ไม่รู้คนอื่นเป็นกันหรือป่าว
หนักกว่านั้นคือ ต้องเดินทางไปดูงานด่วนต่างประเทศ 1 อาทิตย์ 😰😰
โอ๊ย...อยากให้เค้าอยู่ด้วยจัง อยากให้เค้าไปส่งขึ้นเครื่อง ก็ได้เเค่คิด เเล้วก็เลยโทรไปบอกเเม่เค้าไว้ เพราะจะติดต่อเราไม่ได้
ฝึกเสร็จประมาณเกือบ 2 เดือน ถึงจะให้ญาติมาเยี่ยม เค้าจะให้เยี่ยมทุกอาทิตย์ จนกว่าจะปล่อยให้ลากลับบ้าน เเต่เราก็ไม่ได้เคยลงไปหาสักครั้ง ได้เเต่คุยกันทางโทรศัพท์ เเละ ดูรูปถ่ายที่เเม่เค้าส่งมาให้
เห็นรูปครั้งเเรก ตกใจมาก จำเเทบไม่ได้ จากเค้าเป็นคนอ้วนๆ น้ำหนัก 80 กว่า เหลือ 60 กว่า ดำมืดมาก
ทางค่ายจะปล่อยให้ลากลับบ้านช่วงประมาณสิ้นเดือนมกราคม 12-15 วัน
ลาได้เกือบทุกเดือน เเฟนเราต้องเรียนเเละฝึกทหารหมอต่ออีก2เดือน ถึงจะขึ้นกองร้อย พอขึ้นกองร้อยก็สบายล่ะ ทำงาน กิน นอน รอเวลาลากลับบ้าน ส่วนมากจะกินมากกว่า จนน้ำหนักที่ลดไปขึ้นมาเท่าเดิม
รักเเท้ไม่เคยเเพ้ระยะทางค่ะ ทุกครั้งที่เค้าลาเค้าก็จะขึ้นมาหาเราที่กรุงเทพตลอด
กรุงเทพ-สงขลา 950 กิโลเอง เดินทางรถทัวร์ ใช้เวลาเดินทาง ประมาณ 12 ชั่วโมง
ทำเเบบนี้มา 1 ปี จนตอนนี้ปลดเเล้วค่ะ
อยากจะเป็นกำลังใจให้น้องๆ ที่เเฟนจับใบเเดงนะคะ เราต้องสู้คะ เค้าอยู่ในค่ายหนักเเละเหนื่อยกว่าเราเป็น 100 เท่า ต้องคอยเป็นกำลังใจซึ่งกันเเละกันนะคะ
1 ปีเอง เดี๋ยวก็ผ่านไปค่ะ ✌✌✌
ขอบคุณที่อ่านจนจบนะคะ
เด๋วจะให้เเฟนมาเล่าประการณ์ทั้งหมด12 เดือน ในค่ายมาให้ฟัง ค่ะ
ประสบการณ์จากเเฟนจับได้ใบเเดง
เกิ่นยาวนิสหนึ่ง นะคะ 😀
เมื่อรู้ว่าเเฟนถึงเวลาต้องเกณฑ์ทหาร
จิตใจก็ตุ๋มๆต่อมๆ ใกล้จะถึงวันเข้ามาทุกที
ระหว่างสมัครกับจับ เอายังไงดีเเต่สุดท้ายก็เลือกจับ(คิดไว้ว่ายังไงก็ไม่โดนหรอก เลือกเข้าข้างตัวเองไว้ก่อน) พอตัดสินใจว่ายังไงก็เลือกจับใบดำใบเเดง เอาสิ๊ศึกษาของขลัง ไม้รอด พระรอด ตะกรุด อะไรที่เรียกว่าขลัง เช่ามาเพียบ ในใจได้เเต่คิดว่าเทอต้องได้ ใบดำ ใบดำ เท่านั้น ยังไม่พอจ้า พาไปบ่นย่านาคเลย (วัดมหาบุศย์) เมื่อวันนั้นมาถึง เสียดายที่เราไม่ได้ไปลุ้นเเฟนจับใบดำใบเเดงด้วย พอดีติดงาน(เราทำงานอยู่กทม.)เเละบ้านเเฟนอยู่ภาคใต้ เดินทางไกลมาก วันนั้นทั่งวัน ก็ได้โทรถามจากเเม่เค้าอย่างไม่ขาดสาย .....เเฟนไปรอตั้งเเต่ 6 โมงเช้า จน 3 ทุ่ม ก็ยังไม่ได้จับ เราอยู่ทางนี้ก็กระวน กระวาย โทรหาเเม่เค้าเกือบทุกชม. คิดไปเรื่อย ร้องไห้ฟูมฟาย อยู่คนเดียวด้วย เหมือนคนบ้าเลย ขาดสตินอนไม่หลับ เฝ้าเเต่เสียงโทรศัพท์ ........5ทุ่มกว่า เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น เเม่โทรมาบอกว่า ใบเเดง ทบ.2 ปัตตานี ช็อคไปเเปป ทำเสียงใสๆใส่เเม่ เเต่น้ำตานี่ไหลพราก สติเเตกยิ่งกว่าเก่า ทำใจไม่ได้ รับไม่ได้ ต้องลงปัตตานีด้วย ง่ายๆเลยนะกลัวโดนระเบิด 555 ศึกษาข้อมูลการเป็นทหารเกณฑ์ต่างๆ (อ่อ ลืมบอก พอเเฟนจับได้ใบเเดง ก็กลับขึ้นมาทำงาน ที่กทม. รอเวลารายงานตัว)
1 พ.ย. 56
เเฟนต้องไปรายงานตัวทหารเกณฑ์พลัด 2 สิ่งของที่เเฟนเตรียมเข้าไป
- การเเต่งกาย ชุดที่คิดว่าใส่สบายที่สุด
- โทรศัพท์มือถือ + ที่ชาร์ตเเบต ย้ำ!!ต้องเป็นโทรศัพท์รุ่นที่เก่าที่สุด หายหรือพังก็ไม่เสียดาย
- เงิน เอาไปได้ เเต่ไม่ต้องมาก
- ของใช้ส่วนตัว ถ้าไม่จำเป็นไม่ต้องเอาไปเลยเพราะเค้ามีเเจกให้หมด (ของที่เอาเข้าไปในค่ายทุกชิ้น จะถูกยึดไว้ คืนให้ใช้ตอนฝึกเสร็จ ประมาณ 2 เดือน)
**เเฟนเราโชคดีมาก ที่ได้ลงศึกสงขลาเเทน ไม่ต้องไปปัตตานี เพราะค่ายที่สงขลาเป็นค่ายฝึกที่เพิ่งสร้างใหม่
2 เดือนกว่า ที่เราติดต่อเเฟนไม่ได้ เราต้องใช้ชีวิตอย่างลำพัง เหมือนคนอกหักเลยรู้สึกเหงามาก วันเเรกๆ บอกเลยว่าไม่ชิน เพราะเราเคยเจอกันทุกวัน คิดถึงก็โทรหา เป็นใครใครก็เศร้า จน2อาทิตย์เเรก ต้องหาเพื่อนมานอนด้วย พยายามหากิจกรรมต่างๆทำ กลางวันก็บ้าทำเเต่งาน ไม่เสพข่าวใดๆทั้งนั้น โดยเฉพาะ ข่าวโจรใต้ ทุกวันศุกร์เลิกงานก็กลับบ้าน (ปกติพักคอนโด บ้านอยู่ชานเมือง) วันจันทร์ค่อยกลับขึ้นมา .....กำลังใจที่บ้านเป็นสำคัญมาก เเต่เเม่เราชอบเอา "เพลงกอดหน่อยได้ไหมของ พลพล " มาล้อ เราฟังทีไรนะ น้ำตาลไหลพราก ยิ่งMVนี่เปิดดูไม่ได้เลย ไม่รู้คนอื่นเป็นกันหรือป่าว
หนักกว่านั้นคือ ต้องเดินทางไปดูงานด่วนต่างประเทศ 1 อาทิตย์ 😰😰
โอ๊ย...อยากให้เค้าอยู่ด้วยจัง อยากให้เค้าไปส่งขึ้นเครื่อง ก็ได้เเค่คิด เเล้วก็เลยโทรไปบอกเเม่เค้าไว้ เพราะจะติดต่อเราไม่ได้
ฝึกเสร็จประมาณเกือบ 2 เดือน ถึงจะให้ญาติมาเยี่ยม เค้าจะให้เยี่ยมทุกอาทิตย์ จนกว่าจะปล่อยให้ลากลับบ้าน เเต่เราก็ไม่ได้เคยลงไปหาสักครั้ง ได้เเต่คุยกันทางโทรศัพท์ เเละ ดูรูปถ่ายที่เเม่เค้าส่งมาให้
เห็นรูปครั้งเเรก ตกใจมาก จำเเทบไม่ได้ จากเค้าเป็นคนอ้วนๆ น้ำหนัก 80 กว่า เหลือ 60 กว่า ดำมืดมาก
ทางค่ายจะปล่อยให้ลากลับบ้านช่วงประมาณสิ้นเดือนมกราคม 12-15 วัน
ลาได้เกือบทุกเดือน เเฟนเราต้องเรียนเเละฝึกทหารหมอต่ออีก2เดือน ถึงจะขึ้นกองร้อย พอขึ้นกองร้อยก็สบายล่ะ ทำงาน กิน นอน รอเวลาลากลับบ้าน ส่วนมากจะกินมากกว่า จนน้ำหนักที่ลดไปขึ้นมาเท่าเดิม
รักเเท้ไม่เคยเเพ้ระยะทางค่ะ ทุกครั้งที่เค้าลาเค้าก็จะขึ้นมาหาเราที่กรุงเทพตลอด
กรุงเทพ-สงขลา 950 กิโลเอง เดินทางรถทัวร์ ใช้เวลาเดินทาง ประมาณ 12 ชั่วโมง
ทำเเบบนี้มา 1 ปี จนตอนนี้ปลดเเล้วค่ะ
อยากจะเป็นกำลังใจให้น้องๆ ที่เเฟนจับใบเเดงนะคะ เราต้องสู้คะ เค้าอยู่ในค่ายหนักเเละเหนื่อยกว่าเราเป็น 100 เท่า ต้องคอยเป็นกำลังใจซึ่งกันเเละกันนะคะ
1 ปีเอง เดี๋ยวก็ผ่านไปค่ะ ✌✌✌
ขอบคุณที่อ่านจนจบนะคะ
เด๋วจะให้เเฟนมาเล่าประการณ์ทั้งหมด12 เดือน ในค่ายมาให้ฟัง ค่ะ