เคยมีความรักแบบนี้บ้างหรือปล่าวครับ ฟังไปอาจจะดูเป็นเรื่องไร้สาระสำหรับบางคน ก็ต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยครับ
เรื่องมีอยู่ว่า ผมได้รู้จักผู้หญิงคนนี้ ตอน ม.2 ผมได้เริ่มคุยกันทางเฟสบุ๊ค คุยไปคุยมาเราก็แอบชอบเขามาก ทั้งด้วยนิสัย ดูน่ารัก ตรงสเป็กของผมเลย
ก็คุยมาเรื่อยๆจนผมบอกชอบเขาครับ แต่เขาตอบกลับมาแค่ 55555 ซึ่งผมก็ไม่รู้จะทำอะไรต่อดี เพราะตอนนั้นผมรู้สึกทั้งเขินทั้งอายแล้วก็หน้าแตกด้วย
ผมจึงเปลี่ยนเรื่องคุยเลยครับ ผมก็ยังคุยกับเขาไปเรื่อยๆ จนถึง ม.3 เทอม 1 ผมก็รู้ว่าเขาก็คุยกับคนอื่นด้วย แต่มันก็สิทธิ์ของเขาหนิครับ เราก็แค่รู้สึกแย่นิดๆหน่อยๆ พยายามที่จะทำให้เขาสนใจเรามากขึ้น แต่ก็ไม่ค่อยได้ผลซักเท่าไหร ผมทั้งเคยบอกว่ารัก คิดถึง แต่ก็ไม่เคยมีสิทธิ์ถึงกะเป็นแฟนสักทีนึง อาจเพราะว่าผม หน้าตาห่วย อ้วน เรียนไม่เก่ง เพราะเหตุผลนี้หรือปล่าวที่ทำให้เขาไม่ได้สนใจผม ผมทางมาตลอดจนถึงวันวาเลนไทน์ ผมได้ให้ตุ๊กตาแมวตัวเล็กๆกับดอกไม้ช่อนึง ซึ่งเป็นของที่ไม่น่าจะสู้กับตุ๊กตาตัวใหญ่ๆของคนที่ให้กับคนที่เราชอบ ทำเอาผมหน้าแตกอีกครับ แต่ไม่เป็นไร ถึงเราจะให้ของแค่นั้น แต่เราให้ด้วยใจก็พอแล้ว ตอนนี้ก็จบ ม.3 แล้วครับ ผมกับเขาก็ต้องเลิกคุยกันเพราะต้องแยกย้ายคนละโรงเรียน ผมกลัวว่าถ้าคุยกันอีกก็คงจะลืมเขาไม่ได้ เลยตัดใจก่อนตรงนี้ดีกว่า มันเป็นรักแรกของผม ผมเลยทำอย่างสุดตัว ก็เลยต้องเจ็บหนักแบบนี้หล่ะครับ เรื่องก็มีอยู่เท่านี้หล่ะครับ ขอบคุณครับผม ^_^
เคยมีความรักอย่างนี้บ้างไหมครับ :(
เรื่องมีอยู่ว่า ผมได้รู้จักผู้หญิงคนนี้ ตอน ม.2 ผมได้เริ่มคุยกันทางเฟสบุ๊ค คุยไปคุยมาเราก็แอบชอบเขามาก ทั้งด้วยนิสัย ดูน่ารัก ตรงสเป็กของผมเลย
ก็คุยมาเรื่อยๆจนผมบอกชอบเขาครับ แต่เขาตอบกลับมาแค่ 55555 ซึ่งผมก็ไม่รู้จะทำอะไรต่อดี เพราะตอนนั้นผมรู้สึกทั้งเขินทั้งอายแล้วก็หน้าแตกด้วย
ผมจึงเปลี่ยนเรื่องคุยเลยครับ ผมก็ยังคุยกับเขาไปเรื่อยๆ จนถึง ม.3 เทอม 1 ผมก็รู้ว่าเขาก็คุยกับคนอื่นด้วย แต่มันก็สิทธิ์ของเขาหนิครับ เราก็แค่รู้สึกแย่นิดๆหน่อยๆ พยายามที่จะทำให้เขาสนใจเรามากขึ้น แต่ก็ไม่ค่อยได้ผลซักเท่าไหร ผมทั้งเคยบอกว่ารัก คิดถึง แต่ก็ไม่เคยมีสิทธิ์ถึงกะเป็นแฟนสักทีนึง อาจเพราะว่าผม หน้าตาห่วย อ้วน เรียนไม่เก่ง เพราะเหตุผลนี้หรือปล่าวที่ทำให้เขาไม่ได้สนใจผม ผมทางมาตลอดจนถึงวันวาเลนไทน์ ผมได้ให้ตุ๊กตาแมวตัวเล็กๆกับดอกไม้ช่อนึง ซึ่งเป็นของที่ไม่น่าจะสู้กับตุ๊กตาตัวใหญ่ๆของคนที่ให้กับคนที่เราชอบ ทำเอาผมหน้าแตกอีกครับ แต่ไม่เป็นไร ถึงเราจะให้ของแค่นั้น แต่เราให้ด้วยใจก็พอแล้ว ตอนนี้ก็จบ ม.3 แล้วครับ ผมกับเขาก็ต้องเลิกคุยกันเพราะต้องแยกย้ายคนละโรงเรียน ผมกลัวว่าถ้าคุยกันอีกก็คงจะลืมเขาไม่ได้ เลยตัดใจก่อนตรงนี้ดีกว่า มันเป็นรักแรกของผม ผมเลยทำอย่างสุดตัว ก็เลยต้องเจ็บหนักแบบนี้หล่ะครับ เรื่องก็มีอยู่เท่านี้หล่ะครับ ขอบคุณครับผม ^_^