เรื่องมีอยู่ว่าผมคุยกับผู้หญิงคนหนึ่งมาได้ประมาณ6เดือนกว่าๆ
จุดเริ่มต้นของความสัมพันธ์นี้คือ ตอนนั้นเราไปเข้าค่ายธรรมะที่รร.ได้พาไป เราได้นั่งโต๊ะกินข้าวร่วมกับคนอื่นๆ ซึ่งโตะหนึ่งตัวจะนั่งกัน8คน นั่งเป็นคู่ชายหญิงและผมได้นั่งข้างน้องคนหนึ่งซึ่งก็รู้จักกันมานานแล้ว แต่ไม่ค่อยได้คุยหรือสนิทกัน
ในช่วงนั้นเป็นช่วงที่ผมเพิ่งอกหักมาหมาดๆ จากการแอบชอบเพื่อนในห้องเดียวกัน(แอบชอบแต่อาการออกเขาเลยรู้)แต่เขาไม่ได้ชอบผม
ช่วงที่เข้าค่ายนั้นผมก็แอบมองน้องเขาบ่อยๆ ผมก็คิดในแล้วว่าผมคงชอบน้องเขาแล้วล่ะ เพราะจากที่น้องเขาดูเป็นคนนิ่งๆหน้าตาก็น่ารัก
หลังจากกลับจากเข้าค่ายธรรมะวันแรก ผมก็ตัดสินใจทักเฟสน้องเขาไป แล้วเราก็คุยกันยาวเลยครับคุยทุกวัน แต่ตอนก่อนจะทักไปจีบนั้น ผมก็กลัวเขาจะมีแฟนแล้ว กลัวว่าจะรักข้างเดียวเหมือนที่ผ่านๆมา แต่โชคดีที่น้องเขาไม่มีแฟน จากนั้นผมก็ได้คุยเรื่องปัญหาความรักกันนิดหน่อย น้องเขามีอาการมาคล้ายๆกับผมคือไม่สมหวังจากความรัก เราคุยกันได้ประมาณ2-3อาทิตย์ผมก็เริ่มที่จะเผยใจว่าผมชอบเขาโดยส่งเป็นเพลงบ้างรูปภาพที่มีคำคมบ้าง ซึ่งน้องเขาก็ทำเช่นเดียวกับผม ในตอนนั้นผมก็คิดแล้วว่าน้องเขาก็คงจะชอบผมเช่นกัน
หลังจากนั้นเราก็จะมีคำสรรพนามมาเรียกแทนกันเช่นหมูกับแมว ผมเป็นหมู เธอเป็นแมว เธอตั้งให้ผมเป็นหมูเพราะผมอยากอ้วนซึ่งผมกินเท่าไรก็ไม่อ้วน เราอยู่รร.เดียวกันก็จริงนะครับแต่ว่าในหนึ่งวันเราจะได้เห็นหน้ากันก็คือตอนเคารพธงชาติ ตอนพัก และตอนพักกลางวันเท่านั้น(ในหนึ่งวันเจอกันแค่ประมาณ1ชม.) ซึ่งเราแทบจะไม่ได้คุยกันด้วยปากเปล่าเลย เพราะเขาก็อยู่กับกลุ่มเพื่อนเขา ผมก็อยู่กับเพื่อนผม ผมก็ยังไม่คิดอะไรมากในเรื่องนี้ ขอแค่ได้เห็นหน้าก็พอใจ
พอเราคุยกันทางแชทได้สัก3เดือน ผมขอเขาเป็นแฟน น้องเขาตอบมาว่ามันเร็วเกินไป ผมก็เลยบอกว่างั้นไม่ไรดูกันไปเรื่อยๆก่อนก็ได้
*ช่วง3เดือนแรกเราไม่เคยทะเลาะกันเลย ทุกอย่างมีแต่ความหวานชื่น ถ้างอนกันก็ง้อกัน แบบมุ้งมิ้งมากT^T และผมมีอะไรผมก็จะบอกเธอทุกเรื่องไม่มีเรื่องปิดบัง ด้านแย่ๆของผมผมเล่าให้ฟังทุกอย่างแต่เธอก็รับได้
**ผมเป็นคนที่ค่อนข้างขี้หึงหวง งี่เง่า(ต้องคนสำคัญจริงๆ) ขี้น้อยใจ และผมเป็นคนที่อ่อนไหวกับเรื่องความรักมาก(ร้องให้เพราะเรื่องนี้ง่ายมาก)
หลังจากนั้นก็ถึงช่วงขึ้นปีใหม่ซึ่งเป็นปีชงของผม ผมและเธอเริ่มที่จะมีการทะเลาะกันบ้างด้วยเรื่องเล็กๆน้อยๆ(หลังจากปีใหม่มาทะเลาะเกือบทุกวัน) เช่นเวลาที่เธอตอบช้าหรืออะไรผมก็ที่จะเริ่มสงสัยว่าทำไมถึงตอบช้าคุยกับใครอยู่หรือเปล่าสงสัยไปหมดทุกอย่าง เพราะ3เดือนแรกที่คุยกันเธอกับผมคุยกันตอบกันเร็วมาก(ผิดจากทุกวันนี้) เธอก็อธิบายว่าทำทำอย่างนู้นอย่างนี้มา ผมก็เลยเลิกน้อยใจและเลิกทะเลาะในที่สุด
*ถึงแม้เราจะคุยกันมาหลายเดือนแล้ว แต่ผมแทบที่จะไม่รู้เรื่องของเธอมากนัก เธอไม่ค่อยบอกอะไรกับผม ซึ่งต่างจากผมคือบอกหมดเปลือก
**ผมไม่มีเบอร์มือถือเธอ มีแค่ไลน์(เขาเลิกเล่นเฟส) และสาเหตุที่ไม่มีเบอร์มือถือเพราะเธอไม่ยอมให้ เธอบอกว่ารอไปก่อนเดี๋ยวค่อยให้(จนบัดนี้ก็ยังไม่ให้)
***ส่วนใหญ่ที่ทะเลาะกันเกิดจากความน้อยใจของผมเวลาที่เธอ"ตอบช้าหรือเวลาที่เธอเข้าไลน์เข้าอินสตราแกรมแต่เธอไม่ทักผม"ซึ่งเป็นแบบนี้ประจำ(เขาบอกไม่ว่างแต่เข้านู่นนี่ได้)
เราเริ่มทะเลาะกันหนักมากขึ้น จนช่วง3เดือนหลังปีใหม่ที่ผ่านมาผมยอมรับเลยว่าผมร้องไห้บ่อยมากเวลาทะเลาะกัน ผมมีความรู้สึกว่าเธอค่อนข้างจะเปลี่ยนไปมาก จนในช่วงปิดเทอมหนึ่งเดือนที่ผ่านมาจนถึงตอนนี้ เราคุยกันน้อยมากๆ ทั้งๆที่เขาก็มีเวลาว่างแทบจะตลอด แต่เขาเลือกที่จะให้เวลานั้นกับสิ่งอื่นมากกว่า(ไม่เคยจะคิดหรอกว่ามีคนรอคุยด้วยT^T)
ผมถามเธอตลอดนะว่ายังอยากไปด้วยกันอยู่มั้ย(อยากคุยกันคบกันแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆมั้ย) เขาก็ไม่ตอบหรือบางทีก็ตอบแต่ตอบกวนๆ ทั้งๆที่เราก็ถามค่อนข้างจริงจังและขอคำตอบแบบดีๆ และช่วงหนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมาเราคุยกันน้อยลงไปอีก
ตอนนี้ผมน้อยใจและเสียใจมากๆที่เหมือนว่าเขาไม่ค่อยสนใจหรือใส่ใจผมเลย ผมไม่รู้จะไประบายที่ไหนแล้วครับ ผมร้องไห้และนอนไม่ค่อยหลับมาทั้งอาทิตย์แล้ว ผมควรจะทนต่อไปอีกมั้ย กับอะไรที่ไม่ชัดเจนแบบนี้
ปล.ตอนนี้ผมก็ยังไม่ได้เป็นแฟนกับเขา เพราะเขาบอกให้ รอๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ผมควรไปต่อ...หรือพอแค่นี้??
จุดเริ่มต้นของความสัมพันธ์นี้คือ ตอนนั้นเราไปเข้าค่ายธรรมะที่รร.ได้พาไป เราได้นั่งโต๊ะกินข้าวร่วมกับคนอื่นๆ ซึ่งโตะหนึ่งตัวจะนั่งกัน8คน นั่งเป็นคู่ชายหญิงและผมได้นั่งข้างน้องคนหนึ่งซึ่งก็รู้จักกันมานานแล้ว แต่ไม่ค่อยได้คุยหรือสนิทกัน
ในช่วงนั้นเป็นช่วงที่ผมเพิ่งอกหักมาหมาดๆ จากการแอบชอบเพื่อนในห้องเดียวกัน(แอบชอบแต่อาการออกเขาเลยรู้)แต่เขาไม่ได้ชอบผม
ช่วงที่เข้าค่ายนั้นผมก็แอบมองน้องเขาบ่อยๆ ผมก็คิดในแล้วว่าผมคงชอบน้องเขาแล้วล่ะ เพราะจากที่น้องเขาดูเป็นคนนิ่งๆหน้าตาก็น่ารัก
หลังจากกลับจากเข้าค่ายธรรมะวันแรก ผมก็ตัดสินใจทักเฟสน้องเขาไป แล้วเราก็คุยกันยาวเลยครับคุยทุกวัน แต่ตอนก่อนจะทักไปจีบนั้น ผมก็กลัวเขาจะมีแฟนแล้ว กลัวว่าจะรักข้างเดียวเหมือนที่ผ่านๆมา แต่โชคดีที่น้องเขาไม่มีแฟน จากนั้นผมก็ได้คุยเรื่องปัญหาความรักกันนิดหน่อย น้องเขามีอาการมาคล้ายๆกับผมคือไม่สมหวังจากความรัก เราคุยกันได้ประมาณ2-3อาทิตย์ผมก็เริ่มที่จะเผยใจว่าผมชอบเขาโดยส่งเป็นเพลงบ้างรูปภาพที่มีคำคมบ้าง ซึ่งน้องเขาก็ทำเช่นเดียวกับผม ในตอนนั้นผมก็คิดแล้วว่าน้องเขาก็คงจะชอบผมเช่นกัน
หลังจากนั้นเราก็จะมีคำสรรพนามมาเรียกแทนกันเช่นหมูกับแมว ผมเป็นหมู เธอเป็นแมว เธอตั้งให้ผมเป็นหมูเพราะผมอยากอ้วนซึ่งผมกินเท่าไรก็ไม่อ้วน เราอยู่รร.เดียวกันก็จริงนะครับแต่ว่าในหนึ่งวันเราจะได้เห็นหน้ากันก็คือตอนเคารพธงชาติ ตอนพัก และตอนพักกลางวันเท่านั้น(ในหนึ่งวันเจอกันแค่ประมาณ1ชม.) ซึ่งเราแทบจะไม่ได้คุยกันด้วยปากเปล่าเลย เพราะเขาก็อยู่กับกลุ่มเพื่อนเขา ผมก็อยู่กับเพื่อนผม ผมก็ยังไม่คิดอะไรมากในเรื่องนี้ ขอแค่ได้เห็นหน้าก็พอใจ
พอเราคุยกันทางแชทได้สัก3เดือน ผมขอเขาเป็นแฟน น้องเขาตอบมาว่ามันเร็วเกินไป ผมก็เลยบอกว่างั้นไม่ไรดูกันไปเรื่อยๆก่อนก็ได้
*ช่วง3เดือนแรกเราไม่เคยทะเลาะกันเลย ทุกอย่างมีแต่ความหวานชื่น ถ้างอนกันก็ง้อกัน แบบมุ้งมิ้งมากT^T และผมมีอะไรผมก็จะบอกเธอทุกเรื่องไม่มีเรื่องปิดบัง ด้านแย่ๆของผมผมเล่าให้ฟังทุกอย่างแต่เธอก็รับได้
**ผมเป็นคนที่ค่อนข้างขี้หึงหวง งี่เง่า(ต้องคนสำคัญจริงๆ) ขี้น้อยใจ และผมเป็นคนที่อ่อนไหวกับเรื่องความรักมาก(ร้องให้เพราะเรื่องนี้ง่ายมาก)
หลังจากนั้นก็ถึงช่วงขึ้นปีใหม่ซึ่งเป็นปีชงของผม ผมและเธอเริ่มที่จะมีการทะเลาะกันบ้างด้วยเรื่องเล็กๆน้อยๆ(หลังจากปีใหม่มาทะเลาะเกือบทุกวัน) เช่นเวลาที่เธอตอบช้าหรืออะไรผมก็ที่จะเริ่มสงสัยว่าทำไมถึงตอบช้าคุยกับใครอยู่หรือเปล่าสงสัยไปหมดทุกอย่าง เพราะ3เดือนแรกที่คุยกันเธอกับผมคุยกันตอบกันเร็วมาก(ผิดจากทุกวันนี้) เธอก็อธิบายว่าทำทำอย่างนู้นอย่างนี้มา ผมก็เลยเลิกน้อยใจและเลิกทะเลาะในที่สุด
*ถึงแม้เราจะคุยกันมาหลายเดือนแล้ว แต่ผมแทบที่จะไม่รู้เรื่องของเธอมากนัก เธอไม่ค่อยบอกอะไรกับผม ซึ่งต่างจากผมคือบอกหมดเปลือก
**ผมไม่มีเบอร์มือถือเธอ มีแค่ไลน์(เขาเลิกเล่นเฟส) และสาเหตุที่ไม่มีเบอร์มือถือเพราะเธอไม่ยอมให้ เธอบอกว่ารอไปก่อนเดี๋ยวค่อยให้(จนบัดนี้ก็ยังไม่ให้)
***ส่วนใหญ่ที่ทะเลาะกันเกิดจากความน้อยใจของผมเวลาที่เธอ"ตอบช้าหรือเวลาที่เธอเข้าไลน์เข้าอินสตราแกรมแต่เธอไม่ทักผม"ซึ่งเป็นแบบนี้ประจำ(เขาบอกไม่ว่างแต่เข้านู่นนี่ได้)
เราเริ่มทะเลาะกันหนักมากขึ้น จนช่วง3เดือนหลังปีใหม่ที่ผ่านมาผมยอมรับเลยว่าผมร้องไห้บ่อยมากเวลาทะเลาะกัน ผมมีความรู้สึกว่าเธอค่อนข้างจะเปลี่ยนไปมาก จนในช่วงปิดเทอมหนึ่งเดือนที่ผ่านมาจนถึงตอนนี้ เราคุยกันน้อยมากๆ ทั้งๆที่เขาก็มีเวลาว่างแทบจะตลอด แต่เขาเลือกที่จะให้เวลานั้นกับสิ่งอื่นมากกว่า(ไม่เคยจะคิดหรอกว่ามีคนรอคุยด้วยT^T)
ผมถามเธอตลอดนะว่ายังอยากไปด้วยกันอยู่มั้ย(อยากคุยกันคบกันแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆมั้ย) เขาก็ไม่ตอบหรือบางทีก็ตอบแต่ตอบกวนๆ ทั้งๆที่เราก็ถามค่อนข้างจริงจังและขอคำตอบแบบดีๆ และช่วงหนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมาเราคุยกันน้อยลงไปอีก
ตอนนี้ผมน้อยใจและเสียใจมากๆที่เหมือนว่าเขาไม่ค่อยสนใจหรือใส่ใจผมเลย ผมไม่รู้จะไประบายที่ไหนแล้วครับ ผมร้องไห้และนอนไม่ค่อยหลับมาทั้งอาทิตย์แล้ว ผมควรจะทนต่อไปอีกมั้ย กับอะไรที่ไม่ชัดเจนแบบนี้
ปล.ตอนนี้ผมก็ยังไม่ได้เป็นแฟนกับเขา เพราะเขาบอกให้ รอๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ