ก่อนอื่น เราขอตั้งนามสมมติ เพื่อใช้เรียกแทนชื่อที่เราจะเล่าเรื่องปัญหาของเราต่อไปนี้นะคะ
1.ดาว = เราเอง
2.ต้น = แฟนเรา
3.แบงค์ = ผู้ชายที่เข้ามาในชีวิตเรา
4.ฟ้า = แฟนของผู้ชายที่เข้ามาในชีวิตเรา
เริ่ม..
ตอนแรก เราคบกับต้น ตั้งแต่สมัยเรียนอยู่มหาวิทยาลัย พอเรียนจบ เราก็ออกหางานทำ จนได้งานที่บริษัทเอกชนแห่งหนึ่ง..
เราคบกับต้นมาได้สักประมาณ 3 ปีกว่า ตลอดเวลาที่เราคบกัน เราต่างคนต่างไม่มีใครเลย
ไม่เคยทะเลาะกันเรื่องชู้สาวเลยแม้แต่ครั้งเดียว เพราะส่วนใหญ่จะทะเลาะกันเรื่องของกิน จนทำให้เราคิดว่า พออะไรลงตัว เราทั้งคู่จะแต่งงานกัน
สมัยช่วงที่เราทำงานเดือนสองเดือนแรกๆ เราก็ยังมีความสุขกับต้นดี
ต้นยังไปรับไปส่งเราเหมือนที่เคยทำ พากินข้าวดูหนัง ฟังเพลง นั่งร้านชิว ที่เคยทำกันประจำ
แต่ในที่ทำงานของเรา มีผู้ชายคนหนึ่ง เขาอายุมากกว่าเรา 6 ปี เขาชื่อแบงค์ เรารู้ว่าเขามีแฟนแล้ว เพราะเขาเปิดเฟสบุ้คแล้วรูปคู่มันขึ้น(แอบเห็น)
ตอนเจอกันช่วงเดือนสองเดือนแรกๆเราไม่ค่อยได้พูดคุยกันนอกจากเรื่องงาน
จนเวลาผ่านไป เรามีปัญหาเรื่องอยากเปลี่ยนงาน เพราะเรารู้สึกว่า สิ่งที่ทำอยู่มันไม่ชอบ
จนกระทั่งวันนึง เราได้กลับบ้านพร้อมเขาตอนเดินไปขึ้นบีทีเอส (วันนั้นแฟนเราไม่ได้มารับ)
เราเลยปรึกษาเขา ด้วยความที่เขาโตกว่าและให้คำปรึกษาเรา ทำให้สนิทกันมากขึ้น
จนเวลาผ่านไป เราเริ่มแอดไลน์คุยกัน แล้วความรู้สึกดีดีมันก็เกิดขึ้นอย่างไม่รู้ตัว เขาพาเราไปกินข้าวหลายครั้ง
และเราจะรู้สึกดีและจะอายทุกครั้งที่เจอหน้าเขา ไม่กล้าแม้กระทั่งสบตาเขาพอเวลาเราอยู่กับต้น เราเลยรู้สึกเฉยชากับรักที่มันอิ่มตัว..
ด้วยความหลง มันจึงทำให้เราโกหกต้นหลายครั้ง เวลาที่เราไปกับแบงค์ และทำให้เราลืมสิ่งที่ต้นเคยทำมาให้เราทั้งหมด
จนกระทั่งวันหนึ่ง ต้นรู้ความจริงว่าเราคุยกับแบงค์ ต้นโมโหมากและจะเลิกกับเรา แต่วินาทีนั้น เรารู้สึกได้เลยว่า เราอยู่ไม่ได้ ถ้าไม่มีต้น
เราเลยง้อต้น ขอโทษต้น และบอกว่าจะเลิกติดต่อกับแบงค์อีก
แต่...
ในความเป็นจริง เราทำไม่ได้ เพราะมันเป็นช่วงที่เรากำลังสับสนในตัวเองมาก
เราเลยมานั่งคิดว่า เราควรจะทำยังไงในเมื่อแบงค์ก็มีแฟนอยู่แล้ว เราก็มีแฟนอยู่แล้ว แต่แบงค์ก็บอกกับเราว่า แบงค์จริงจังกับเรา
เขาจะเลิกกับแฟนแล้วมาดูแลเราอย่างจริงจัง
เวลาเราอยู่กับต้น เราจะรู้สึก นอยด์ เบื่อ เซ็ง ไปหมด จนทำให้ต้นรู้สึกระแคะระคาย และเน้นความจริงกับเรา
เราเลยบอกกับต้นว่า เรายังตัดแบงค์ออกไม่ได้ ทำให้ต้นร้องไห้เสียใจอย่างมาก แต่เราก็ไม่ได้บอกเลิกต้นนะ
แต่ต้นตัดสินใจจะไปจากเรา แต่ตอนนั้นไม่รู้ทำไมเราถึงไม่รั้งต้นไว้เลยแม้แต่นิดเดียว...
พอเวลาผ่านไป เรากับต้นค่อยๆห่างกัน และ ต้นก็มีแฟนใหม่ ตอนแรกเราร้องไห้เสียใจมาก ง้อต้นทำทุกอย่างให้เขากลับมา
แต่เขาก็บอกว่าเขาไม่กลับแล้ว เขามีแฟนใหม่แล้ว เราเลยทำอะไรไม่ได้ นอกจากร้องไห้เสียใจ
ตั้งแต่ช่วงเวลาที่ยากลำบาก นี่มันก็เกือบหกเดือนแล้ว ทุกวันนี้เรายังคุยกับแบงค์อยู่ ไปไหนมาด้วยกัน แต่แบงค์ก็ยังคบกับแฟนของเขาอยู่
จนตอนนี้เราต้องกลายเป็นมือที่สาม เรารู้สึกอัดอัด หลายครั้งที่เราอยากออกมาแต่ก็ทำไม่ได้
เพื่อนด่าจนไม่รู้จะด่ายังไงแล้ว แต่เพื่อนๆบางคนคงเข้าใจนะว่าเรารู้สึกยังไง เราโดนด่า โดนเตือนมาก็มากแล้ว
แต่ความรู้สึกที่เรามีต่อแบงค์มันห้ามไม่ได้จริงๆ
ขอความเห็นด้วยค่ะ ในมุมมองที่ถ้าเพื่อนๆเป็นเรา เพื่อนๆจะทำยังไง..(ในมุมมองที่เป็นเรานะ)
และคิดว่าแบงค์ เขากำลังคิดอะไรอยู่
ขอบคุณที่อ่านมาถึงตรงนี้ค่ะ ขอบคุณค่ะ
อึดอัดมากเพราะจากเรา4คนกลายเป็นเรา3คน
1.ดาว = เราเอง
2.ต้น = แฟนเรา
3.แบงค์ = ผู้ชายที่เข้ามาในชีวิตเรา
4.ฟ้า = แฟนของผู้ชายที่เข้ามาในชีวิตเรา
เริ่ม..
ตอนแรก เราคบกับต้น ตั้งแต่สมัยเรียนอยู่มหาวิทยาลัย พอเรียนจบ เราก็ออกหางานทำ จนได้งานที่บริษัทเอกชนแห่งหนึ่ง..
เราคบกับต้นมาได้สักประมาณ 3 ปีกว่า ตลอดเวลาที่เราคบกัน เราต่างคนต่างไม่มีใครเลย
ไม่เคยทะเลาะกันเรื่องชู้สาวเลยแม้แต่ครั้งเดียว เพราะส่วนใหญ่จะทะเลาะกันเรื่องของกิน จนทำให้เราคิดว่า พออะไรลงตัว เราทั้งคู่จะแต่งงานกัน
สมัยช่วงที่เราทำงานเดือนสองเดือนแรกๆ เราก็ยังมีความสุขกับต้นดี
ต้นยังไปรับไปส่งเราเหมือนที่เคยทำ พากินข้าวดูหนัง ฟังเพลง นั่งร้านชิว ที่เคยทำกันประจำ
แต่ในที่ทำงานของเรา มีผู้ชายคนหนึ่ง เขาอายุมากกว่าเรา 6 ปี เขาชื่อแบงค์ เรารู้ว่าเขามีแฟนแล้ว เพราะเขาเปิดเฟสบุ้คแล้วรูปคู่มันขึ้น(แอบเห็น)
ตอนเจอกันช่วงเดือนสองเดือนแรกๆเราไม่ค่อยได้พูดคุยกันนอกจากเรื่องงาน
จนเวลาผ่านไป เรามีปัญหาเรื่องอยากเปลี่ยนงาน เพราะเรารู้สึกว่า สิ่งที่ทำอยู่มันไม่ชอบ
จนกระทั่งวันนึง เราได้กลับบ้านพร้อมเขาตอนเดินไปขึ้นบีทีเอส (วันนั้นแฟนเราไม่ได้มารับ)
เราเลยปรึกษาเขา ด้วยความที่เขาโตกว่าและให้คำปรึกษาเรา ทำให้สนิทกันมากขึ้น
จนเวลาผ่านไป เราเริ่มแอดไลน์คุยกัน แล้วความรู้สึกดีดีมันก็เกิดขึ้นอย่างไม่รู้ตัว เขาพาเราไปกินข้าวหลายครั้ง
และเราจะรู้สึกดีและจะอายทุกครั้งที่เจอหน้าเขา ไม่กล้าแม้กระทั่งสบตาเขาพอเวลาเราอยู่กับต้น เราเลยรู้สึกเฉยชากับรักที่มันอิ่มตัว..
ด้วยความหลง มันจึงทำให้เราโกหกต้นหลายครั้ง เวลาที่เราไปกับแบงค์ และทำให้เราลืมสิ่งที่ต้นเคยทำมาให้เราทั้งหมด
จนกระทั่งวันหนึ่ง ต้นรู้ความจริงว่าเราคุยกับแบงค์ ต้นโมโหมากและจะเลิกกับเรา แต่วินาทีนั้น เรารู้สึกได้เลยว่า เราอยู่ไม่ได้ ถ้าไม่มีต้น
เราเลยง้อต้น ขอโทษต้น และบอกว่าจะเลิกติดต่อกับแบงค์อีก
แต่...
ในความเป็นจริง เราทำไม่ได้ เพราะมันเป็นช่วงที่เรากำลังสับสนในตัวเองมาก
เราเลยมานั่งคิดว่า เราควรจะทำยังไงในเมื่อแบงค์ก็มีแฟนอยู่แล้ว เราก็มีแฟนอยู่แล้ว แต่แบงค์ก็บอกกับเราว่า แบงค์จริงจังกับเรา
เขาจะเลิกกับแฟนแล้วมาดูแลเราอย่างจริงจัง
เวลาเราอยู่กับต้น เราจะรู้สึก นอยด์ เบื่อ เซ็ง ไปหมด จนทำให้ต้นรู้สึกระแคะระคาย และเน้นความจริงกับเรา
เราเลยบอกกับต้นว่า เรายังตัดแบงค์ออกไม่ได้ ทำให้ต้นร้องไห้เสียใจอย่างมาก แต่เราก็ไม่ได้บอกเลิกต้นนะ
แต่ต้นตัดสินใจจะไปจากเรา แต่ตอนนั้นไม่รู้ทำไมเราถึงไม่รั้งต้นไว้เลยแม้แต่นิดเดียว...
พอเวลาผ่านไป เรากับต้นค่อยๆห่างกัน และ ต้นก็มีแฟนใหม่ ตอนแรกเราร้องไห้เสียใจมาก ง้อต้นทำทุกอย่างให้เขากลับมา
แต่เขาก็บอกว่าเขาไม่กลับแล้ว เขามีแฟนใหม่แล้ว เราเลยทำอะไรไม่ได้ นอกจากร้องไห้เสียใจ
ตั้งแต่ช่วงเวลาที่ยากลำบาก นี่มันก็เกือบหกเดือนแล้ว ทุกวันนี้เรายังคุยกับแบงค์อยู่ ไปไหนมาด้วยกัน แต่แบงค์ก็ยังคบกับแฟนของเขาอยู่
จนตอนนี้เราต้องกลายเป็นมือที่สาม เรารู้สึกอัดอัด หลายครั้งที่เราอยากออกมาแต่ก็ทำไม่ได้
เพื่อนด่าจนไม่รู้จะด่ายังไงแล้ว แต่เพื่อนๆบางคนคงเข้าใจนะว่าเรารู้สึกยังไง เราโดนด่า โดนเตือนมาก็มากแล้ว
แต่ความรู้สึกที่เรามีต่อแบงค์มันห้ามไม่ได้จริงๆ
ขอความเห็นด้วยค่ะ ในมุมมองที่ถ้าเพื่อนๆเป็นเรา เพื่อนๆจะทำยังไง..(ในมุมมองที่เป็นเรานะ)
และคิดว่าแบงค์ เขากำลังคิดอะไรอยู่
ขอบคุณที่อ่านมาถึงตรงนี้ค่ะ ขอบคุณค่ะ