เรื่องนี้สรุปมาจากสารคดีวอลเลย์บอล Court & Spark ซึ่งเกี่ยวกับ ชีวิตของนักวอลเลย์บอล ตัวหลักของสารคดีคือคอร์ทนี่ย์ ทอมป์สัน มือเซ็ตทีมชาติสหรัฐคนปัจจุบัน แต่ก็มีเพื่อนๆทีมชาติให้สัมภาษณ์อยู่ตลอดเรื่อง ได้แก่ คริสต้า ฮาร์มอตโต้, ทามาริ มิยาชิโร่, นิโคล ฟอว์เซ็ต, คาสสิดี้ ลิชแมน และ คริสติน ฮิลด์แบรนด์ เรื่องราวจะเกี่ยวกับความยากลำบากของการเป็นนักวอลเลย์บอล
เนื่องจากสารคดีค่อนข้างยาวผมขอแบ่งเป็น 4 ตอน
1 : ทำไมเด็กสาวสหรัฐถึงชอบเล่นวอลเลย์บอล
2 : ความยากลำบากในการเล่นวอลเลย์บอลอาชีพในยุโรป
3 : เพื่อนและศัตรูไม่ถาวรในแคมป์ทีมชาติ
4 : การแก่งแย่งเพื่อตั๋วสู่โอลิมปิก
ช่วงปี 2011 คอร์ทนี่ย์ ทอมป์สันมาเล่นลีคอาชีพเมืองวู้ดช์ ประเทศโปแลนด์ วู้ดช์เป็นเมืองเล็กๆที่ไม่มีอะไรน่าสนใจ ในทีมของเธอมีแค่เพื่อนสองคนที่พูดภาษาอังกฤษได้ เมื่อถึงเวลาเข้ายิม นักกีฬาบางส่วนจับกลุ่มคุยกัน ส่วนเธอเมื่อสื่อสารกับใครไม่ค่อยได้ จึงเลือกใช้เวลากับการฝึกฝนคนเดียว ในขณะที่เธอฝึกฝน ในหัวเธอก็พาลอดคิดไม่ได้ว่า “ฉันมาทำอะไรอยู่ที่นี่เนี่ย”
เธอยอมรับว่าไม่เคยคิดมาก่อนว่าวอลเลย์บอลสามารถทำให้เธอมาไกลจากบ้านได้ขนาดนี้ จะมีกี่คนที่รู้ว่า วอลเลย์บอลทั้งสนุก ทั้งยากลำบาก และในบางครั้งมันก็เป็นสงครามมากกว่าการแข่งขันในสนาม
“ผู้คนที่นี่นิสัยดีมากค่ะ จนค่อนข้างประหลาดใจ พวกเค้าใจดีมาก ชอบถามว่าคุณชอบที่นี่ไหม วอลเลย์บอลเป็นยังไงบ้าง”
ในวัยเด็กเธอรู้ตัวมาตลอดว่าอยากเป็นนักกีฬา เธออยากใส่ชุดนักกีฬา แม้รู้ตัวว่าเธอไม่ได้ตัวสูงนัก ตอนเธออายุ 12 ปี เธอเล่นได้ทุกกีฬา และเธอก็เล่นทุกกีฬา ไม่ใช่เพียงเธอคนเดียว เมื่อถามนักกีฬาทีมชาติทุกคนจะตอบว่าเคยเล่นอย่างอื่นมาก่อน
ฮาร์มอตโต้(ดิ๊กสัน) : ฟุตบอล
ฟอว์เซ็ต : วิ่งลาน
ฮิลด์แบรนด์ : ซอฟต์บอล
มิยาชิโร่ : ฟุตบอล แล้วก็เบสบอล แล้วก็บาสเกตบอล
“ฉันรู้แค่ว่าฉันอยากเป็นนักกีฬาแต่ไม่เคยคิดจริงๆว่าจะเป็นวอลเลย์บอล ในสมัยนั้นมันก็ไม่ใช่กีฬาโปรดของฉันเท่าไหร่ ฉันจำได้เลยว่า มันเป็นกีฬาที่ฉันไม่รู้สึกสนุกเท่าไหร่”
กีฬาอย่างฟุตบอลได้รับความนิยมเพราะเข้าใจง่าย เด็ก 4 ขวบ มีลูกบอล 1 ลูก อธิบายคร่าวๆเค้าก็เล่นได้แล้ว แต่วอลเลย์บอลไม่ใช่ วอลเลย์บอลเป็นกีฬาที่ซับซ้อน การอันเดอร์ เซ็ต ตบ บล็อค เสิร์ฟ ทักษะเหล่านี้ไม่ได้เสริมสร้างกันง่ายๆในช่วงวัยเด็ก และลูกวอลเลย์ก็ถือว่าหนักไปสำหรับแขนของเด็ก การขุดบอลทักษะไม่ดีก็อาจจะเจ็บตัวได้ง่ายๆ นี่เป็นสาเหตุที่นักกีฬาวอลเลย์บอลสหรัฐทุกคนไม่ได้เริ่มเล่นวอลเลย์บอลเป็นกีฬาแรก
ปัจจุบันกระแสวอลเลย์บอลถือว่าได้รับความนิยมมากในอเมริกา กว่าครึ่งของมลรัฐในอเมริกา เด็กสาวสหรัฐเลือกเล่นวอลเลย์บอลในระดับมัธยมมากกว่ากีฬาอื่นๆ ถึงขนาดที่นำหน้าซอฟต์บอล บาสเกตบอล และฟุตบอล(ขอเพิ่มเติมว่า มลรัฐส่วนใหญ่ ไม่ใช่มลรัฐที่มีประชากรหนาแน่น และทีมมหาวิทยาลัยใหญ่ๆที่เป็นทีมหลัก ก็อยู่ในมลรัฐที่ไม่ได้ติดในกลุ่มที่ว่า)
ในช่วงที่คอร์ทนี่ย์ยังเป็นเด็ก วอลเลย์บอลถือเป็นกีฬาโนเนมชนิดหนึ่ง “ฉันเคยจำได้ว่า ฉันไม่คิดว่ากีฬานี้มีอนาคต เด็กสาวหลายคนชอบกีฬานี้เพราะไม่ต้องฟัดเหวี่ยงกับคู่แข่งในสนามเหมือนบาสเกตบอล มันมีเน็ตกั้นอยู่ชัดเจน” นักกีฬาทีมชาติคนอื่นๆให้ความเห็นว่า วอลเลย์บอลมีความน่าสนใจตรงที่
- แต่ละคะแนนค่อนข้างรวดเร็ว
- นักกีฬาวอลเลย์บอลต่างจากนักกีฬาประเภทอื่น พวกเธอแข็งแรงแบบนักกีฬา แต่ก็ยังมีความเป็นผู้หญิงในสนามได้
- ทุกคนต้องช่วยเหลือกัน ทำให้บรรยากาศในสนามค่อนข้างสนุก
“สิ่งที่ฉันชอบคือ เราสามารถดีใจทุกๆคะแนนที่เราทำได้ เราอาจจะกอดกัน ดีใจด้วยกัน ทำอะไรงี่เง่าด้วยกัน ก่อนจะเล่นคะแนนต่อไป”
จุดเริ่มต้นของคอร์ทนี่ย์ เกิดขึ้นเมื่อทีมมัธยมของเธอ สามารถเอาชนะรายการเล็กๆได้หลายรายการ เมื่อก้าวสู่มหาวิทยาลัยเธอเดินทางไปกับพ่อและแม่ของเธอ เพื่อคุยกับโค้ชประจำมลรัฐต่างๆ เธอซึ่งเป็นคนขี้อายก็พยายามอย่างมากที่จะทำให้โค้ชเชื่อเธอว่า เธอสมควรได้รับโอกาสติดทีม แต่เธอก็พลาดอยู่หลายครั้ง สุดท้ายเธอได้เข้าร่วมกับทีมของรัฐวอชิงตัน เธอประสบความสำเร็จในระดับชาติ แต่งานหนักเริ่มต้นหลังจากนั้น เพราะสหรัฐไม่มีลีคอาชีพวอลเลย์บอล
ประเทศแรกที่เธอเล่นลีคอาชีพคือเปอร์ตอริโก้ “ปีแรกที่ฉันเล่นที่นั่น พอพวกเค้ายื่นเช็คให้ฉัน ฉันก็ดีใจมาก ขอบคุณพวกเค้าใหญ่เลย จนถึงจุดที่ว่าเค้าบอกว่า หยุดได้แล้ว นี่มันงานของเธอนะ” หลังจากนั้นเธอไปเล่นที่สวิสเซอแลนด์ แล้วก็กลับมาที่เปอร์ตอริโก้อีกครั้ง ที่จริงลีคอาชีพไม่ใช่เพื่อเงินอย่างเดียว แต่เพื่อสร้างชื่อเสียงเพื่อให้ถูกเรียกตัวเข้าทีมชาติอีกด้วย
ตอนหน้าจะเป็นเรื่องความลำบากของการเล่นอาชีพในยุโรปนะครับ
[แปล] คอร์ทนี่ย์ ทอมป์สัน Court & Spark #1 : ทำไมเด็กสาวสหรัฐถึงชอบเล่นวอลเลย์บอล
เนื่องจากสารคดีค่อนข้างยาวผมขอแบ่งเป็น 4 ตอน
1 : ทำไมเด็กสาวสหรัฐถึงชอบเล่นวอลเลย์บอล
2 : ความยากลำบากในการเล่นวอลเลย์บอลอาชีพในยุโรป
3 : เพื่อนและศัตรูไม่ถาวรในแคมป์ทีมชาติ
4 : การแก่งแย่งเพื่อตั๋วสู่โอลิมปิก
ช่วงปี 2011 คอร์ทนี่ย์ ทอมป์สันมาเล่นลีคอาชีพเมืองวู้ดช์ ประเทศโปแลนด์ วู้ดช์เป็นเมืองเล็กๆที่ไม่มีอะไรน่าสนใจ ในทีมของเธอมีแค่เพื่อนสองคนที่พูดภาษาอังกฤษได้ เมื่อถึงเวลาเข้ายิม นักกีฬาบางส่วนจับกลุ่มคุยกัน ส่วนเธอเมื่อสื่อสารกับใครไม่ค่อยได้ จึงเลือกใช้เวลากับการฝึกฝนคนเดียว ในขณะที่เธอฝึกฝน ในหัวเธอก็พาลอดคิดไม่ได้ว่า “ฉันมาทำอะไรอยู่ที่นี่เนี่ย”
เธอยอมรับว่าไม่เคยคิดมาก่อนว่าวอลเลย์บอลสามารถทำให้เธอมาไกลจากบ้านได้ขนาดนี้ จะมีกี่คนที่รู้ว่า วอลเลย์บอลทั้งสนุก ทั้งยากลำบาก และในบางครั้งมันก็เป็นสงครามมากกว่าการแข่งขันในสนาม
“ผู้คนที่นี่นิสัยดีมากค่ะ จนค่อนข้างประหลาดใจ พวกเค้าใจดีมาก ชอบถามว่าคุณชอบที่นี่ไหม วอลเลย์บอลเป็นยังไงบ้าง”
ในวัยเด็กเธอรู้ตัวมาตลอดว่าอยากเป็นนักกีฬา เธออยากใส่ชุดนักกีฬา แม้รู้ตัวว่าเธอไม่ได้ตัวสูงนัก ตอนเธออายุ 12 ปี เธอเล่นได้ทุกกีฬา และเธอก็เล่นทุกกีฬา ไม่ใช่เพียงเธอคนเดียว เมื่อถามนักกีฬาทีมชาติทุกคนจะตอบว่าเคยเล่นอย่างอื่นมาก่อน
ฮาร์มอตโต้(ดิ๊กสัน) : ฟุตบอล
ฟอว์เซ็ต : วิ่งลาน
ฮิลด์แบรนด์ : ซอฟต์บอล
มิยาชิโร่ : ฟุตบอล แล้วก็เบสบอล แล้วก็บาสเกตบอล
“ฉันรู้แค่ว่าฉันอยากเป็นนักกีฬาแต่ไม่เคยคิดจริงๆว่าจะเป็นวอลเลย์บอล ในสมัยนั้นมันก็ไม่ใช่กีฬาโปรดของฉันเท่าไหร่ ฉันจำได้เลยว่า มันเป็นกีฬาที่ฉันไม่รู้สึกสนุกเท่าไหร่”
กีฬาอย่างฟุตบอลได้รับความนิยมเพราะเข้าใจง่าย เด็ก 4 ขวบ มีลูกบอล 1 ลูก อธิบายคร่าวๆเค้าก็เล่นได้แล้ว แต่วอลเลย์บอลไม่ใช่ วอลเลย์บอลเป็นกีฬาที่ซับซ้อน การอันเดอร์ เซ็ต ตบ บล็อค เสิร์ฟ ทักษะเหล่านี้ไม่ได้เสริมสร้างกันง่ายๆในช่วงวัยเด็ก และลูกวอลเลย์ก็ถือว่าหนักไปสำหรับแขนของเด็ก การขุดบอลทักษะไม่ดีก็อาจจะเจ็บตัวได้ง่ายๆ นี่เป็นสาเหตุที่นักกีฬาวอลเลย์บอลสหรัฐทุกคนไม่ได้เริ่มเล่นวอลเลย์บอลเป็นกีฬาแรก
ปัจจุบันกระแสวอลเลย์บอลถือว่าได้รับความนิยมมากในอเมริกา กว่าครึ่งของมลรัฐในอเมริกา เด็กสาวสหรัฐเลือกเล่นวอลเลย์บอลในระดับมัธยมมากกว่ากีฬาอื่นๆ ถึงขนาดที่นำหน้าซอฟต์บอล บาสเกตบอล และฟุตบอล(ขอเพิ่มเติมว่า มลรัฐส่วนใหญ่ ไม่ใช่มลรัฐที่มีประชากรหนาแน่น และทีมมหาวิทยาลัยใหญ่ๆที่เป็นทีมหลัก ก็อยู่ในมลรัฐที่ไม่ได้ติดในกลุ่มที่ว่า)
ในช่วงที่คอร์ทนี่ย์ยังเป็นเด็ก วอลเลย์บอลถือเป็นกีฬาโนเนมชนิดหนึ่ง “ฉันเคยจำได้ว่า ฉันไม่คิดว่ากีฬานี้มีอนาคต เด็กสาวหลายคนชอบกีฬานี้เพราะไม่ต้องฟัดเหวี่ยงกับคู่แข่งในสนามเหมือนบาสเกตบอล มันมีเน็ตกั้นอยู่ชัดเจน” นักกีฬาทีมชาติคนอื่นๆให้ความเห็นว่า วอลเลย์บอลมีความน่าสนใจตรงที่
- แต่ละคะแนนค่อนข้างรวดเร็ว
- นักกีฬาวอลเลย์บอลต่างจากนักกีฬาประเภทอื่น พวกเธอแข็งแรงแบบนักกีฬา แต่ก็ยังมีความเป็นผู้หญิงในสนามได้
- ทุกคนต้องช่วยเหลือกัน ทำให้บรรยากาศในสนามค่อนข้างสนุก
“สิ่งที่ฉันชอบคือ เราสามารถดีใจทุกๆคะแนนที่เราทำได้ เราอาจจะกอดกัน ดีใจด้วยกัน ทำอะไรงี่เง่าด้วยกัน ก่อนจะเล่นคะแนนต่อไป”
จุดเริ่มต้นของคอร์ทนี่ย์ เกิดขึ้นเมื่อทีมมัธยมของเธอ สามารถเอาชนะรายการเล็กๆได้หลายรายการ เมื่อก้าวสู่มหาวิทยาลัยเธอเดินทางไปกับพ่อและแม่ของเธอ เพื่อคุยกับโค้ชประจำมลรัฐต่างๆ เธอซึ่งเป็นคนขี้อายก็พยายามอย่างมากที่จะทำให้โค้ชเชื่อเธอว่า เธอสมควรได้รับโอกาสติดทีม แต่เธอก็พลาดอยู่หลายครั้ง สุดท้ายเธอได้เข้าร่วมกับทีมของรัฐวอชิงตัน เธอประสบความสำเร็จในระดับชาติ แต่งานหนักเริ่มต้นหลังจากนั้น เพราะสหรัฐไม่มีลีคอาชีพวอลเลย์บอล
ประเทศแรกที่เธอเล่นลีคอาชีพคือเปอร์ตอริโก้ “ปีแรกที่ฉันเล่นที่นั่น พอพวกเค้ายื่นเช็คให้ฉัน ฉันก็ดีใจมาก ขอบคุณพวกเค้าใหญ่เลย จนถึงจุดที่ว่าเค้าบอกว่า หยุดได้แล้ว นี่มันงานของเธอนะ” หลังจากนั้นเธอไปเล่นที่สวิสเซอแลนด์ แล้วก็กลับมาที่เปอร์ตอริโก้อีกครั้ง ที่จริงลีคอาชีพไม่ใช่เพื่อเงินอย่างเดียว แต่เพื่อสร้างชื่อเสียงเพื่อให้ถูกเรียกตัวเข้าทีมชาติอีกด้วย
ตอนหน้าจะเป็นเรื่องความลำบากของการเล่นอาชีพในยุโรปนะครับ