ตามหัวข้อเลยค่ะ อยากทราบความเห็นโดยรวม คือขอมองในมุมที่เป็นความรักแบบจริงจังนะคะ ไม่ได้คบฉาบฉวย ไม่ได้อยู่ในวัยเปลี่ยนคู่ควงตลอดเวลา...
ในความสัมพันธ์ ที่ค่อยๆเรียนรู้กันไป คุยกันอยู่ คุณคิดว่าจุดเปลี่ยนมันอยู่ตรงไหนที่ตัวเองจะรู้สึกว่า ฉันศึกษาคนนี้มาสักพักละ จะเปลี่ยนไปคบแบบแฟนละ หรือโอเค คนนี้เหมาะละ ฉันพร้อมจะเริ่มเก็บเงินร่วมกับเขาแล้ว? คือก่อนจะไปถึงจุดนั้น....
คุณต้องมีความรู้สึกแบบไหนเหรอคะ?
ขอ tag ครอบครัวนะคะ คือส่วนตัวเป็นคนที่ถ้าคบใครจะมองยาวมากๆ และอายุ ณ ปัจจุบัน ก็อยู่ในวัยสร้างครอบครัวได้ เลยอยากได้มุมมองของคนที่มีประสบการณ์ผ่านการแต่งงาน หรืออยู่ด้วยกันมานานๆด้วยค่ะ ขอบคุณค่ะ
----- edit -----
แล้วเคยไหมที่แบบ...คุยๆแบบนี้ก็ดีอยู่แล้ว ไม่อยากเปลี่ยนไปมากกว่านี้ ตรงๆเลยนะ เราคุยกับ ผช คนหนึ่งค่ะ หลายคนบอกว่า เรากับเขาทำตัวเหมือนแฟนกันเลย อาจจะไม่ได้หวือหวา เหมือนต้องออกเดตอะไรเป็นเรื่องเป็นราว แต่ไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยๆ อาทิตย์นึงเจอกันบ่อยมาก แต่มันไม่ได้เป็นการเจอกันแบบพิเศษ ไม่ต้องมีร้านอาหาร อยากเจอก็แวะไป บางทีเจอละ 10 นาทีงานเข้า (เขาเป็นหมอ) ก็ต่างคนต่างแยกย้าย
เรารู้สึกว่ามันก็ดีนะ ไม่เกร็งดี 555 บางทีทำงานเลิกดึกๆ ไม่ต้องโทรหาก็ไม่รู้สึกแย่ ไม่กดดันตัวเอง โทรเมื่ออยากโทรจริงๆ ซึ่งมันไส่เหมือนแฟนเก่าเลย กับแฟนเก่า ถ้าเราไม่ได้โทรหา หรือเลทไป เราจะร้อนรนมาก จะแบบตายละ ต้องโดนโวยแน่ ต้องมีประเด็น แต่กับคนนี้เราเรื่อยๆมากๆเลยค่ะ เหมือนเรารู้ว่า คุยได้ เขาเข้าใจ หรือจริงๆแล้วเราไม่สนใจ? เราก็บอกไม่ถูก
แต่เราชอบความสัมพันธ์แบบนี้ เวลาเรามีปัญหาเราอยากโทรหาเราก็โทร เวลาเรามีเรื่องน่ายินดี อยากเม้าส์ให้ฟัง เราก็โทร มันไม่กดดันน่ะ หรือไม่รู้ว่ากับแฟนเก่าเรากดดันมาตลอดก็ไม่รู้...
ปล. เราเคยมีแฟนมาแค่คนเดียวคือแฟนเก่าเรา กับคนนี้กำลังดูๆ เราไม่รู้ว่าคนคบกันนี่เขาอารมณ์ไหน 555
ขอบคุณค่ะ
อะไรเป็นจุดที่บอกว่าคุณจะยอมเป็นแฟนหรือใช้ชีวิตกับใครสักคน?
ในความสัมพันธ์ ที่ค่อยๆเรียนรู้กันไป คุยกันอยู่ คุณคิดว่าจุดเปลี่ยนมันอยู่ตรงไหนที่ตัวเองจะรู้สึกว่า ฉันศึกษาคนนี้มาสักพักละ จะเปลี่ยนไปคบแบบแฟนละ หรือโอเค คนนี้เหมาะละ ฉันพร้อมจะเริ่มเก็บเงินร่วมกับเขาแล้ว? คือก่อนจะไปถึงจุดนั้น....
คุณต้องมีความรู้สึกแบบไหนเหรอคะ?
ขอ tag ครอบครัวนะคะ คือส่วนตัวเป็นคนที่ถ้าคบใครจะมองยาวมากๆ และอายุ ณ ปัจจุบัน ก็อยู่ในวัยสร้างครอบครัวได้ เลยอยากได้มุมมองของคนที่มีประสบการณ์ผ่านการแต่งงาน หรืออยู่ด้วยกันมานานๆด้วยค่ะ ขอบคุณค่ะ
----- edit -----
แล้วเคยไหมที่แบบ...คุยๆแบบนี้ก็ดีอยู่แล้ว ไม่อยากเปลี่ยนไปมากกว่านี้ ตรงๆเลยนะ เราคุยกับ ผช คนหนึ่งค่ะ หลายคนบอกว่า เรากับเขาทำตัวเหมือนแฟนกันเลย อาจจะไม่ได้หวือหวา เหมือนต้องออกเดตอะไรเป็นเรื่องเป็นราว แต่ไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยๆ อาทิตย์นึงเจอกันบ่อยมาก แต่มันไม่ได้เป็นการเจอกันแบบพิเศษ ไม่ต้องมีร้านอาหาร อยากเจอก็แวะไป บางทีเจอละ 10 นาทีงานเข้า (เขาเป็นหมอ) ก็ต่างคนต่างแยกย้าย
เรารู้สึกว่ามันก็ดีนะ ไม่เกร็งดี 555 บางทีทำงานเลิกดึกๆ ไม่ต้องโทรหาก็ไม่รู้สึกแย่ ไม่กดดันตัวเอง โทรเมื่ออยากโทรจริงๆ ซึ่งมันไส่เหมือนแฟนเก่าเลย กับแฟนเก่า ถ้าเราไม่ได้โทรหา หรือเลทไป เราจะร้อนรนมาก จะแบบตายละ ต้องโดนโวยแน่ ต้องมีประเด็น แต่กับคนนี้เราเรื่อยๆมากๆเลยค่ะ เหมือนเรารู้ว่า คุยได้ เขาเข้าใจ หรือจริงๆแล้วเราไม่สนใจ? เราก็บอกไม่ถูก
แต่เราชอบความสัมพันธ์แบบนี้ เวลาเรามีปัญหาเราอยากโทรหาเราก็โทร เวลาเรามีเรื่องน่ายินดี อยากเม้าส์ให้ฟัง เราก็โทร มันไม่กดดันน่ะ หรือไม่รู้ว่ากับแฟนเก่าเรากดดันมาตลอดก็ไม่รู้...
ปล. เราเคยมีแฟนมาแค่คนเดียวคือแฟนเก่าเรา กับคนนี้กำลังดูๆ เราไม่รู้ว่าคนคบกันนี่เขาอารมณ์ไหน 555
ขอบคุณค่ะ