สวัสดีครับ ผมชื่อ บาส นะครับ ผมมีประสบการณ์ความรักที่อยากจะเล่าให้ทุกๆคนฟังนะครับ
เรื่องนี้เกิดกับผมมาซักพักแล้วล่ะครับ จุดเริ่มต้นของเรื่องนี้ก็คือ ผมได้เข้ามาเรียนในมหาวิทยาลัยชื่อดังแห่งหนึ่งในภาคเหนือ
ผมได้เข้ามาเรียนในคณะๆหนึ่งในมหาวิทยาลัยนี้ โดยผมมีเพื่อนที่สนิทกันตั้งแต่ ม.3 เข้ามาเรียนในสาขาวิชาเดียวกันด้วย
ในช่วงแรกที่เข้ามา ผมก็ได้อยู่กับเพื่อนคนนี้ในหอในของมหาวิทยาลัยนี้ เพื่อนคนนี้ชื่อ แบงค์
ผมกับแบงค์ได้เข้าร่วมชมรมของคณะด้วยกัน ในช่วงเปิดเทอมปี 1 ผมได้จีบผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งอยู่ในชมรมเดียวกันนี่แหละครับ
ผู้หญิงคนนั้นชื่อ น้ำ ส่วนแบงค์เพื่อนผม ก็มีแฟนอยู่ในชมรมเดียวกันนี่แหละครับ เรื่องมันเกิดขึ้นเมื่อ
ผมคบกับน้ำได้ประมาณ 2 ปีกว่าๆ ( เนื่องจากผมก็ได้ไปพบกับทางคุณพ่อคุณแม่ของน้ำ และได้ไปเที่ยวบ้านน้ำค่อนข้างบ่อย
เพราะบ้านของน้ำไม่ไกลมหาวิทยาลัยเท่าไหร่นัก ) ผมจึงชวนน้ำไปเที่ยวบ้านผม
บ้านผมค่อนข้างที่จะไกลจากตัวเมืองพอสมควร ( 40 กว่ากิโลเมตรจากตัวเมือง ) ผมพาน้ำไปค้างที่บ้านผม 3 คืน
แล้วก็กลับมหาวิทยาลัย หลังจากที่น้ำกลับมาจากบ้านผมนั้น
น้ำก็เริ่มเปลี่ยนไป ตลอด 2 ปีที่ผ่านมา คู่ของเราไม่เคยทะเลาะกันเลยครับ รักกันมาก น้ำเปลี่ยนไปเป็นอีกคน
ชอบหาเรื่องทะเลาะกันตลอด น้ำไปคุยกับคนนู้นคนนี้ เวลาที่ผมเข้าไปอ้อนเธอ เธอก็บอกว่า รำคาญ
ซึ่งเป็นคำพูดที่ผมเจ็บมากๆเลยล่ะครับ จากที่อยู่ด้วยกันตลอด 2 ปี เธอก็บอกว่าให้แยกกันอยู่
และพอเปิดเทอมปี3 เธอก็บอกเลิกผมครับ เพราะเหตุผลคือ ผมไม่มีเวลาให้เธอ ทำให้ผมเสียใจเป็นอย่างมาก
แต่พอผ่านไปซัก 2-3 วัน เธอก็ขอกลับมาคืนดี เพราะเธอไม่มีใคร ในวันนั้น
ผมคงโกรธและเจ็บมาก ผมเลยปฏิเสธเธอไป เธอร้องไห้หนักมากๆเลยล่ะครับ พอเพื่อนผม แบงค์ รู้ว่าผมและน้ำเลิกกัน
แบงค์ก็เข้าไปดูแลน้ำ ( แบงค์โดนแฟนทิ้งไปช่วงปี 2 ) และในวันที่ 7 ที่ผมเลิกกับน้ำ ผมก็มารู้ทีหลังว่า
เขา 2 คนไปนอนด้วยกัน มีอะไรกันแล้วด้วย ซึ่งเขา 2 คนก็คบกันมาจนถึงทุกวันนี้ ส่วนผมกว่าจะผ่านช่วงเวลานั้นได้
ผมเจ็บมากๆ ทุกวันนี้ผมก็ความสุขดีครับแต่ก็ยังคิดถึงเรื่องเก่าๆอยู่บ้าง เวลาอยู่ว่างๆ
เวลาที่ผมเจอ 2 คนนั้น ถ้าผมเจอแบงค์ ผมก็พยายามคุยกับเขานะครับ ถ้าผมเจอน้ำ ผมไม่ได้คุยด้วยครับ
เพราะเหมือนน้ำก็ไม่อยากคุยด้วย ส่วนถ้าเจอพร้อมกัน 2 คน ผมอึดอัดครับและผมก็ไมไ่ด้คุยอะไรกับเขาเลยครับ
เรื่องที่ผมอยากแชร์ก็มีเท่านี้แหละครับ (:
แชร์ประสบการณ์อกหัก
เรื่องนี้เกิดกับผมมาซักพักแล้วล่ะครับ จุดเริ่มต้นของเรื่องนี้ก็คือ ผมได้เข้ามาเรียนในมหาวิทยาลัยชื่อดังแห่งหนึ่งในภาคเหนือ
ผมได้เข้ามาเรียนในคณะๆหนึ่งในมหาวิทยาลัยนี้ โดยผมมีเพื่อนที่สนิทกันตั้งแต่ ม.3 เข้ามาเรียนในสาขาวิชาเดียวกันด้วย
ในช่วงแรกที่เข้ามา ผมก็ได้อยู่กับเพื่อนคนนี้ในหอในของมหาวิทยาลัยนี้ เพื่อนคนนี้ชื่อ แบงค์
ผมกับแบงค์ได้เข้าร่วมชมรมของคณะด้วยกัน ในช่วงเปิดเทอมปี 1 ผมได้จีบผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งอยู่ในชมรมเดียวกันนี่แหละครับ
ผู้หญิงคนนั้นชื่อ น้ำ ส่วนแบงค์เพื่อนผม ก็มีแฟนอยู่ในชมรมเดียวกันนี่แหละครับ เรื่องมันเกิดขึ้นเมื่อ
ผมคบกับน้ำได้ประมาณ 2 ปีกว่าๆ ( เนื่องจากผมก็ได้ไปพบกับทางคุณพ่อคุณแม่ของน้ำ และได้ไปเที่ยวบ้านน้ำค่อนข้างบ่อย
เพราะบ้านของน้ำไม่ไกลมหาวิทยาลัยเท่าไหร่นัก ) ผมจึงชวนน้ำไปเที่ยวบ้านผม
บ้านผมค่อนข้างที่จะไกลจากตัวเมืองพอสมควร ( 40 กว่ากิโลเมตรจากตัวเมือง ) ผมพาน้ำไปค้างที่บ้านผม 3 คืน
แล้วก็กลับมหาวิทยาลัย หลังจากที่น้ำกลับมาจากบ้านผมนั้น
น้ำก็เริ่มเปลี่ยนไป ตลอด 2 ปีที่ผ่านมา คู่ของเราไม่เคยทะเลาะกันเลยครับ รักกันมาก น้ำเปลี่ยนไปเป็นอีกคน
ชอบหาเรื่องทะเลาะกันตลอด น้ำไปคุยกับคนนู้นคนนี้ เวลาที่ผมเข้าไปอ้อนเธอ เธอก็บอกว่า รำคาญ
ซึ่งเป็นคำพูดที่ผมเจ็บมากๆเลยล่ะครับ จากที่อยู่ด้วยกันตลอด 2 ปี เธอก็บอกว่าให้แยกกันอยู่
และพอเปิดเทอมปี3 เธอก็บอกเลิกผมครับ เพราะเหตุผลคือ ผมไม่มีเวลาให้เธอ ทำให้ผมเสียใจเป็นอย่างมาก
แต่พอผ่านไปซัก 2-3 วัน เธอก็ขอกลับมาคืนดี เพราะเธอไม่มีใคร ในวันนั้น
ผมคงโกรธและเจ็บมาก ผมเลยปฏิเสธเธอไป เธอร้องไห้หนักมากๆเลยล่ะครับ พอเพื่อนผม แบงค์ รู้ว่าผมและน้ำเลิกกัน
แบงค์ก็เข้าไปดูแลน้ำ ( แบงค์โดนแฟนทิ้งไปช่วงปี 2 ) และในวันที่ 7 ที่ผมเลิกกับน้ำ ผมก็มารู้ทีหลังว่า
เขา 2 คนไปนอนด้วยกัน มีอะไรกันแล้วด้วย ซึ่งเขา 2 คนก็คบกันมาจนถึงทุกวันนี้ ส่วนผมกว่าจะผ่านช่วงเวลานั้นได้
ผมเจ็บมากๆ ทุกวันนี้ผมก็ความสุขดีครับแต่ก็ยังคิดถึงเรื่องเก่าๆอยู่บ้าง เวลาอยู่ว่างๆ
เวลาที่ผมเจอ 2 คนนั้น ถ้าผมเจอแบงค์ ผมก็พยายามคุยกับเขานะครับ ถ้าผมเจอน้ำ ผมไม่ได้คุยด้วยครับ
เพราะเหมือนน้ำก็ไม่อยากคุยด้วย ส่วนถ้าเจอพร้อมกัน 2 คน ผมอึดอัดครับและผมก็ไมไ่ด้คุยอะไรกับเขาเลยครับ
เรื่องที่ผมอยากแชร์ก็มีเท่านี้แหละครับ (: