รบกวนช่วยเรื่อง "ผญา" หน่อยนะคะ

นึกว่าจะแต่งผญา  แต่ถ้าหาและแปลก็เยอะอยู่

เอาผญาที่ใหม่ๆที่มักเอามาพูดกันนะครับ

ตก พ.ศ. สองพันห้า ประชาไทยมาใจต่าง  เพลงฝรั่งเปิดเปรี้ยงป้าง พิณแคนฮ่างอิแม่เอ้ย
พากันหัวเว่าเย้ย ทำเนียมเก่า แต่คราวหลัง พากันซังมูลมังโต ไปเห่อโซแต่ของนอก
เพลงสตริงสตรอก บอกว่าม่วนทันสมัย  เปิดหมอลำเพิ่นอยากอาย มันซ่ำหลายเบิดลายโก้

เห็นของโตเป็นของถิ่ม ไปหลงซิม จิ้มของใหม่  
เบิดแต่บุญตายาย ลายอิสาน ที่คอยเว่า สิเหลือเข้า แหน่บ่น้อ.. พี่น้องเอย

-------------------------------------------
มันเป็นบทที่เขาเพิ่งแต่งขึ้นมาสมัยใหม่นี้ล่ะ

ถ้าผญาโบราณจริงๆ มันจะเป็นชายหญิงพูดตอบโต้กัน
ช.  ล่านางเอ้ย......
ญ. อ้ายเอ้ย..........

ประมาณนี้

หรือไม่ก็ คำผญา-สุภาษิต  เป็นแค่ประโยคสั้นๆ เช่น
หมาหลายเจ้า กินข้าวหลายเฮียน   (มาถึงพวกประสบสอพอ ตรงกับภาษิตไทยคือ นกสองหัว)

และบวงส่วนถ้าเอามาพูดสมัยนี้อาจฟังดูไม่สุภาพก็ได้มั้ง แต่จริงๆความหมายมันสื่อไปทางคำสอนที่ดีนะ
เห็นข้าวต้มอยากบวช เห็น- ีสวดอยากสึก (หมายถึง พอเห็นลาภสักการะแล้ว ก็ก็บวช ประมาณบวชเอาเงิน  จากนั้นก็สึกออกมาหาผู้หญิง)

หรือประโยคยอดฮิตจนทุกวันนี้ คือ   อยากเอาคองั๊ด-ีหมาตาย    (แปลว่า ไม่อยากจะเชื่อ แค่นี้แต่ถือว่าเป็นผญาบทหนึ่ง)

ปล.  ผมไม่ได้ google แต่ยกตัวอย่างเฉพาะที่ยังนิยมพูดอยู่มาให้ดูครับ