สวัสดีครับ จากที่ปั่นจักรยานมาได้เกือบ 2 ปี (ปั่นๆหยุดๆ เจ็บบ้าง เบื่อบ้าง) เมื่อวานก็ได้ออกงานวัดใจตัวเองครั้งแรกเสียทีครับ เพื่อนที่คบมาตั้งแต่สมัยม.ปลายชวนทั้งที ผมเองก็เป็นคนชวนเค้าปั่นจักรยานด้วยกัน จะขัดใจปฏิเสธไปก็กะไรอยู่ งานแข่งดังกล่าวก็คืองานปั่นเทิดพระเกียรติสมเดชพระเทพรัตนราชสุดาสยามบรมราชกุมารีที่โรงเรียนนายร้อยจปร. นั่นเองครับ
เนื่องจากผมรู้ตัวว่ายังอ่อนต่อโลก ก็เลยออกปากบอกเพื่อนที่เพิ่งจะปั่นมาได้ราวๆ 8-10 เดือนว่า...เข้าเส้นในเวลาที่กำหนดให้ได้ก็พอ เพื่อนผมมีกลุ่มจักรยานที่ทำงานครับซึ่งก็มีขาแรงปั่น av35+ อยู่หลายคน ซึ่งได้ลงงานนี้ด้วยสองคน แต่ผมไม่มีกลุ่ม ซ้อมเดี่ยวมาตลอด ไปปั่นกับเพื่อนที่ขอนแก่นบ้างก็พอรู้ขีดจำกัดตัวเองว่าคงตามขาแรงด้วย av35+ ไม่ไหว ก็เลยขอแยกตัวออกมา มีรุ่นน้องของเพื่อนมาอีก 1 คนครับ (ขอเบลอหน้าเพื่อนกับรุ่นน้องไว้นะครับ)
ถ่ายรูปหน้างานก่อนเเข่งด้วยกันหน่อย
จริงๆวันนี้ผมรู้สึกคุ้นหน้าหลายคนครับ เช่นคุณลุงที่อยู่ใน v-team ...ผมจำผิดรึเปล่าไม่แน่ใจเหมือนกัน เห็นตอนไปรับข้าวต้มมากินตอนเช้าครับ
ตอนเช้า ยืนเคารพธงชาติหัวใจผมก็พุ่งไป 110+ แล้ว คิดอยู่เหมือนกันครับว่าจะไหวมั้ย ฮ่าๆ ก่อนหน้านี้ 2-3 วัน ผมกับเพื่อนก็ได้ไปฟิตติ้งกับโปรวุฒิมาทั้งคู่ เรียกได้ว่า ไม่ต้องซ้อมให้ชินกับท่าปั่นใหม่เลย มาซ้อมกันในงานนี่แหล่ะ! ฮ่าๆ
พอออกตัว รู้สึกเลยครับว่า ใจมันร้อนและชักชวนให้เราเกาะกลุ่มหน้าเหลือเกิน เพื่อนก็ลุย รุ่นน้องก็ลุย แบบว่า หัวใจพุ่งตั้งแต่เพิ่มออกตัวเลย 80-82% ปั่นช่วงแรกนี่ 33-37kph เลยครับ ฮ่าๆ ไม่เคยแรงขนาดนี้มาก่อน ปกติซ้อมที่ av24-26 เองครับ แต่พอเครื่องร้อน รอบขาอยู่ตัว ไปเกาะกลุ่มกับคนอื่นรวมๆกัน 14-15 คัน ก็รู้สึกหัวใจเรานิ่งขึ้น ลงมาเหลือ 77-80% แต่ก็ยังสูงกว่าที่เคยซ้อมอยู่ดี
หลังจากนั้นไม่นาน ก็รับน้ำดื่ม วงแตกเลยครับแต่ผมกับเพื่อนก็ยังหากันเจอแต่กลุ่มเหลืออยู่ 6-7 คนเท่านั้นเอง พอมีทางเลี้ยวอีกก็กระจายกันอีก กลุ่มที่ไปด้วยกันก็เหลือ 4-5 คน มีกลุ่มจากที่เค้าปล่อยตัวทีหลัง แซงขึ้นมาประปราย (A3-A4 ผมกับเพื่อนอยู่กลุ่ม A2) แล้วก็หยุดรถพักตอนแจกน้ำที่จุดที่สองครับ ราวๆ 2-3 นาที ผมซัดน้ำไปเยอะจนน้องแซว ฮ่าๆ แต่อากาศมันร้อนมากๆจริงๆครับ ผมซ้อมปั่นปกติ เดือนที่เเล้วที่ 18-20 องศาเท่านั้น (ฮ่องกงยังอากาศสบายๆอยู่) มาวันนี้ 36-38 องศาตลอดงาน เหนื่อยมากพอสมควรครับ
ช่วงเนินซึมๆ เริ่มจากถนนทุเรียน คลองโบด นี่ก็ทำเอามึนเหมือนกันครับ ตอนเช้าปั่นออกมาจากโรงแรมก็รู้สึกเฉยๆ(ผมกับเพื่อนพักที่โรงแรมแถวๆนั้น ห่างจากจุดรายงานตัวราวๆ 7 กิโล ก็...ปั่นไปปั่นกลับครับฮ่าๆ) แต่พอเป็นช่วงท้ายๆของการแข่ง กล้ามเนื้อก็ป้อแป้บ้างนิดหน่อย แต่เพื่อนผมกับน้อง ฉิวมาก ผมลงเนินที่ 35-36kph แต่ตามไม่ทัน
พอช่วงสุดท้ายก่อนเข้าเส้น จุด finish อยู่บนเนินเขา ผมนี่ต้องยืนโยกเลยครับ พยายามออมแรงไว้ช่วงที่ปั่นเข้าพื้นที่โรงเรียนนายร้อยเพื่อเนินนี้ แต่สุดท้ายก็ไม่ค่อยไหว ต้องยืนโยก(แต่ไม่ได้ลงจูงนะ) หัวใจพุ่งไป 191bpm เกือบ max กันเลยทีเดียว ก่อนเข้าเส้น 20-30 เมตร มีนักปั่นรหัส A6 เฟี้ยววว แซงเข้าเส้นมาแบบเหนือชั้นเลยครับ รอบขาน่าจะราวๆ 80 จบงานอย่างเหนือความคาดหมายครับ....
ที่สองชั่วโมงนิดๆ ได้เหรียญแรกมาเชยชม รู้สึกดีมากจริงๆครับที่ทำได้ครับ ส่วนพี่ๆขาแรงที่อยู่ในทีมเพื่อน โซนหัวใจไม่ต่างจากผมกับเพื่อนมาก(average hr ราวๆ 170) แต่ av38 ครับ ฮ่าๆๆๆ ผมจะตั้งใจซ้อมต่อไปครับ
เหรียญสวยมากครับ น่าจะคล้องคอได้นะ >___<
โซนหัวใจของผมจาก Strava
ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านครับ ตอนนี้ชักติดใจงานเเข่งแล้ว ถ้าว่างได้กลับไทยคงต้องขอเข้าร่วมงานเเข่งอีกครับ (ผมแบกจักรยานกลับไทยทุกครั้งเลย ช่วงหลังๆ อิอิ)
ขอบคุณผู้จัดงานด้วยครับที่มีงานแข่งดีๆแบบนี้ครับ
[ส่งการบ้าน] งานปั่นครั้งแรกในชีวิตที่เขาชะโงก
เนื่องจากผมรู้ตัวว่ายังอ่อนต่อโลก ก็เลยออกปากบอกเพื่อนที่เพิ่งจะปั่นมาได้ราวๆ 8-10 เดือนว่า...เข้าเส้นในเวลาที่กำหนดให้ได้ก็พอ เพื่อนผมมีกลุ่มจักรยานที่ทำงานครับซึ่งก็มีขาแรงปั่น av35+ อยู่หลายคน ซึ่งได้ลงงานนี้ด้วยสองคน แต่ผมไม่มีกลุ่ม ซ้อมเดี่ยวมาตลอด ไปปั่นกับเพื่อนที่ขอนแก่นบ้างก็พอรู้ขีดจำกัดตัวเองว่าคงตามขาแรงด้วย av35+ ไม่ไหว ก็เลยขอแยกตัวออกมา มีรุ่นน้องของเพื่อนมาอีก 1 คนครับ (ขอเบลอหน้าเพื่อนกับรุ่นน้องไว้นะครับ)
ถ่ายรูปหน้างานก่อนเเข่งด้วยกันหน่อย
จริงๆวันนี้ผมรู้สึกคุ้นหน้าหลายคนครับ เช่นคุณลุงที่อยู่ใน v-team ...ผมจำผิดรึเปล่าไม่แน่ใจเหมือนกัน เห็นตอนไปรับข้าวต้มมากินตอนเช้าครับ
ตอนเช้า ยืนเคารพธงชาติหัวใจผมก็พุ่งไป 110+ แล้ว คิดอยู่เหมือนกันครับว่าจะไหวมั้ย ฮ่าๆ ก่อนหน้านี้ 2-3 วัน ผมกับเพื่อนก็ได้ไปฟิตติ้งกับโปรวุฒิมาทั้งคู่ เรียกได้ว่า ไม่ต้องซ้อมให้ชินกับท่าปั่นใหม่เลย มาซ้อมกันในงานนี่แหล่ะ! ฮ่าๆ
พอออกตัว รู้สึกเลยครับว่า ใจมันร้อนและชักชวนให้เราเกาะกลุ่มหน้าเหลือเกิน เพื่อนก็ลุย รุ่นน้องก็ลุย แบบว่า หัวใจพุ่งตั้งแต่เพิ่มออกตัวเลย 80-82% ปั่นช่วงแรกนี่ 33-37kph เลยครับ ฮ่าๆ ไม่เคยแรงขนาดนี้มาก่อน ปกติซ้อมที่ av24-26 เองครับ แต่พอเครื่องร้อน รอบขาอยู่ตัว ไปเกาะกลุ่มกับคนอื่นรวมๆกัน 14-15 คัน ก็รู้สึกหัวใจเรานิ่งขึ้น ลงมาเหลือ 77-80% แต่ก็ยังสูงกว่าที่เคยซ้อมอยู่ดี
หลังจากนั้นไม่นาน ก็รับน้ำดื่ม วงแตกเลยครับแต่ผมกับเพื่อนก็ยังหากันเจอแต่กลุ่มเหลืออยู่ 6-7 คนเท่านั้นเอง พอมีทางเลี้ยวอีกก็กระจายกันอีก กลุ่มที่ไปด้วยกันก็เหลือ 4-5 คน มีกลุ่มจากที่เค้าปล่อยตัวทีหลัง แซงขึ้นมาประปราย (A3-A4 ผมกับเพื่อนอยู่กลุ่ม A2) แล้วก็หยุดรถพักตอนแจกน้ำที่จุดที่สองครับ ราวๆ 2-3 นาที ผมซัดน้ำไปเยอะจนน้องแซว ฮ่าๆ แต่อากาศมันร้อนมากๆจริงๆครับ ผมซ้อมปั่นปกติ เดือนที่เเล้วที่ 18-20 องศาเท่านั้น (ฮ่องกงยังอากาศสบายๆอยู่) มาวันนี้ 36-38 องศาตลอดงาน เหนื่อยมากพอสมควรครับ
ช่วงเนินซึมๆ เริ่มจากถนนทุเรียน คลองโบด นี่ก็ทำเอามึนเหมือนกันครับ ตอนเช้าปั่นออกมาจากโรงแรมก็รู้สึกเฉยๆ(ผมกับเพื่อนพักที่โรงแรมแถวๆนั้น ห่างจากจุดรายงานตัวราวๆ 7 กิโล ก็...ปั่นไปปั่นกลับครับฮ่าๆ) แต่พอเป็นช่วงท้ายๆของการแข่ง กล้ามเนื้อก็ป้อแป้บ้างนิดหน่อย แต่เพื่อนผมกับน้อง ฉิวมาก ผมลงเนินที่ 35-36kph แต่ตามไม่ทัน
พอช่วงสุดท้ายก่อนเข้าเส้น จุด finish อยู่บนเนินเขา ผมนี่ต้องยืนโยกเลยครับ พยายามออมแรงไว้ช่วงที่ปั่นเข้าพื้นที่โรงเรียนนายร้อยเพื่อเนินนี้ แต่สุดท้ายก็ไม่ค่อยไหว ต้องยืนโยก(แต่ไม่ได้ลงจูงนะ) หัวใจพุ่งไป 191bpm เกือบ max กันเลยทีเดียว ก่อนเข้าเส้น 20-30 เมตร มีนักปั่นรหัส A6 เฟี้ยววว แซงเข้าเส้นมาแบบเหนือชั้นเลยครับ รอบขาน่าจะราวๆ 80 จบงานอย่างเหนือความคาดหมายครับ....
เหรียญสวยมากครับ น่าจะคล้องคอได้นะ >___<
โซนหัวใจของผมจาก Strava
ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านครับ ตอนนี้ชักติดใจงานเเข่งแล้ว ถ้าว่างได้กลับไทยคงต้องขอเข้าร่วมงานเเข่งอีกครับ (ผมแบกจักรยานกลับไทยทุกครั้งเลย ช่วงหลังๆ อิอิ)
ขอบคุณผู้จัดงานด้วยครับที่มีงานแข่งดีๆแบบนี้ครับ