จดหมายถึง<3<3<3ที่รัก
เธอพูดถูก ว่าชีวิตของเราทุกคน เราต่างมีสิทธิ์ใช้มันทำอะไรก็ได้ ไม่มีใครเป็นเจ้าของใคร
เราแค่เป็นคนที่มาใช้ชีวิตร่วมกัน แค่ช่วงเวลาหนึ่ง
ซึ่งอาจจะยาวนานมากที่สุดก็แค่ความตายพรากเราจากกัน
แต่ ที่รัก ถ้าเธอมองว่าความรักคือตรวนที่จองจำอิสรภาพ จิตใจเสรีของเธอเสียแล้ว
นั่นแปลว่า เราควรจะปลดปล่อยกันและกันให้เป็นอิสระ ใช่ไหม หรือ ฉันควรจะเข้าใจ การกระทำนอกใจนั้น
ว่าเป็นการเผื่อแผ่ความรักยิ่งใหญ่อันไม่มีข้อจำกัดใดๆที่สามารถปฏิเสธการบังเกิดรักนั้นได้เลย
ฉันเคลือบแคลง อยากรู้ เจตนา ว่าที่เราชอบอ้างการเสพย์สมผสมสู่ ด้วยรัก อันเกิดจากรัก และเพื่อรัก นั้นมันใช่ เท็จ จริง ประการใด
หาใช่เพื่อบำบัดความหฤหรรษ์เสียวซ่าน ซึ่งไม่อาจทัดทานรสสัมผัสแห่งความใคร่เมื่อ(ความ)มัน(ส์)เกิดขึ้นแล้วในช่วงอารมณ์นั้นได้
แล้วเมื่อมีพื้นที่ซึ่งไม่มีตัวตน เกิดขึ้น
ก็เหมือนฉากกั้นบางๆที่ทำให้คนเราเผยความดิบ เถื่อน หยาบ พื้นฐานมากขึ้น
ซึ่งเธอมองว่ามันคือความจริงใจของมิตรภาพใหม่ๆ จากการ ถูกใจ และ ติดตาม หรือการพูดคุยส่วนตัว อย่างตรงไปตรงมาเผื่อว่าความต้องการนั้นตรงกัน
ถ้าชีวิตส่วนตัวของเธอคือการปิดบังที่ส่งผลให้การอยู่ด้วยกันจากใจและรักของเรามันจะแปรเปลี่ยนไป
ก็ให้พูดมาตรงๆยังดีเสียกว่า หาความชอบธรรม จากการระแวงสงสัยและพฤติกรรมที่งี่เง่ามากขึ้นของอีกฝ่ายหนึ่ง
เพื่อที่จะสบโอกาสจากไปอย่างไม่รู้สึกผิด
เชื่อว่า อย่างน้อย ใจเธอเองนั่นล่ะ ที่รู้รู้กันอยู่
หรือเธอจะบอกว่าใจเธอเปลี่ยนไปในวันที่เราห่าง
จริงอยู่ที่ความห่างนั้นเพิ่มระยะทางของสองหัวใจให้ไกลกัน
ความเหงาแทรกตัวเข้ามาอย่างเนียนๆมากขึ้นๆจากคืนวันที่ผ่านไป
จนวันที่ใจเราต่างอ่อนล้าและเริ่มชาชาเพราะขาดความชิดใกล้มาหล่อเลี้ยง
และเมื่อมีใครสักคนผ่านเข้ามาทำให้หัวใจแผ่วๆกลับมาเต้นได้ปกติหรือรู้สึกผิดแปลกจังหวะไป
นั่นเลยทำให้ความมั่นคงที่เราเคยสัญญานั้นสั่นคลอน
แต่ เธอ ที่รักคิดบ้างไหม
ว่าในวันที่เราไกล ฉันก็ทรมานจากความเหงาเดียวดาย ไม่ต่างจากเธอ
แม้เธอจะบอกว่าต่อให้มีใครมากมาย
ก็ไม่อาจหายเหงาได้
เพราะไม่มีใครที่จะสามารถมาทดแทนคนที่เป็นต้นเหตุทำให้เหงาจริงๆได้ ก็ตาม
. …. …
…. ….
รู้สึกกับเธอแบบนี้ โอเคมั้ย...?
จดหมายถึง<3<3<3ที่รัก
เธอพูดถูก ว่าชีวิตของเราทุกคน เราต่างมีสิทธิ์ใช้มันทำอะไรก็ได้ ไม่มีใครเป็นเจ้าของใคร
เราแค่เป็นคนที่มาใช้ชีวิตร่วมกัน แค่ช่วงเวลาหนึ่ง
ซึ่งอาจจะยาวนานมากที่สุดก็แค่ความตายพรากเราจากกัน
แต่ ที่รัก ถ้าเธอมองว่าความรักคือตรวนที่จองจำอิสรภาพ จิตใจเสรีของเธอเสียแล้ว
นั่นแปลว่า เราควรจะปลดปล่อยกันและกันให้เป็นอิสระ ใช่ไหม หรือ ฉันควรจะเข้าใจ การกระทำนอกใจนั้น
ว่าเป็นการเผื่อแผ่ความรักยิ่งใหญ่อันไม่มีข้อจำกัดใดๆที่สามารถปฏิเสธการบังเกิดรักนั้นได้เลย
ฉันเคลือบแคลง อยากรู้ เจตนา ว่าที่เราชอบอ้างการเสพย์สมผสมสู่ ด้วยรัก อันเกิดจากรัก และเพื่อรัก นั้นมันใช่ เท็จ จริง ประการใด
หาใช่เพื่อบำบัดความหฤหรรษ์เสียวซ่าน ซึ่งไม่อาจทัดทานรสสัมผัสแห่งความใคร่เมื่อ(ความ)มัน(ส์)เกิดขึ้นแล้วในช่วงอารมณ์นั้นได้
แล้วเมื่อมีพื้นที่ซึ่งไม่มีตัวตน เกิดขึ้น
ก็เหมือนฉากกั้นบางๆที่ทำให้คนเราเผยความดิบ เถื่อน หยาบ พื้นฐานมากขึ้น
ซึ่งเธอมองว่ามันคือความจริงใจของมิตรภาพใหม่ๆ จากการ ถูกใจ และ ติดตาม หรือการพูดคุยส่วนตัว อย่างตรงไปตรงมาเผื่อว่าความต้องการนั้นตรงกัน
ถ้าชีวิตส่วนตัวของเธอคือการปิดบังที่ส่งผลให้การอยู่ด้วยกันจากใจและรักของเรามันจะแปรเปลี่ยนไป
ก็ให้พูดมาตรงๆยังดีเสียกว่า หาความชอบธรรม จากการระแวงสงสัยและพฤติกรรมที่งี่เง่ามากขึ้นของอีกฝ่ายหนึ่ง
เพื่อที่จะสบโอกาสจากไปอย่างไม่รู้สึกผิด
เชื่อว่า อย่างน้อย ใจเธอเองนั่นล่ะ ที่รู้รู้กันอยู่
หรือเธอจะบอกว่าใจเธอเปลี่ยนไปในวันที่เราห่าง
จริงอยู่ที่ความห่างนั้นเพิ่มระยะทางของสองหัวใจให้ไกลกัน
ความเหงาแทรกตัวเข้ามาอย่างเนียนๆมากขึ้นๆจากคืนวันที่ผ่านไป
จนวันที่ใจเราต่างอ่อนล้าและเริ่มชาชาเพราะขาดความชิดใกล้มาหล่อเลี้ยง
และเมื่อมีใครสักคนผ่านเข้ามาทำให้หัวใจแผ่วๆกลับมาเต้นได้ปกติหรือรู้สึกผิดแปลกจังหวะไป
นั่นเลยทำให้ความมั่นคงที่เราเคยสัญญานั้นสั่นคลอน
แต่ เธอ ที่รักคิดบ้างไหม
ว่าในวันที่เราไกล ฉันก็ทรมานจากความเหงาเดียวดาย ไม่ต่างจากเธอ
แม้เธอจะบอกว่าต่อให้มีใครมากมาย
ก็ไม่อาจหายเหงาได้
เพราะไม่มีใครที่จะสามารถมาทดแทนคนที่เป็นต้นเหตุทำให้เหงาจริงๆได้ ก็ตาม
. …. …
…. ….