อาจจะยาวสักนิดแต่อยากให้เข้าใจครับ
ผมอายุหลักสามต้นๆ จบป.ตรี การงานโอเคในระดับหนึ่ง
นิสัยส่วนตัว ผมเองค่อนข้างหัวโบราณ จริงจังไปเกือบทุกเรื่อง แถมจีบใครไม่ค่อยเป็น เป็นคนตรงๆคิดยังไงทำแบบนั้น ทำให้เวลาเริ่มต้นกับใครด้วยตัวเองมักจะลำบากเสมอ เช่นชอบใครอยากรู้จักก็เข้าไปขอเบอร์ดื้อๆเลย คนที่เคยคบถ้าไม่จีบในที่เที่ยวก็เป็นฝ่ายผู้หญิงเข้ามาก่อน
คือผมโสดมาหลายปีหลังจากเจ็บจากการโดนหลอกลวง เพราะคำว่าไว้ใจ มาสองคนติด เลยค่อนข้างเข็ดกับความรัก และข้ออ้างต่างๆนานา จนถึงขนาดมีคนจะแนะนำคนรู้จักให้มากมาย จนวันนึงพี่ผู้หญิงที่ทำงานแนะนำรุ่นน้องผู้หญิงให้รู้จัก เธออายุมากกว่าผมสองปี ในตอนแรกผมก็ไม่ได้คิดว่าจะจีบอะไร เพราะเธอและผมเราต่างกันทุกอย่าง แถมผมค่อนข้างถือกับการคบคนที่ทำงานเดียวกัน แม้จะคนละแผนก การศึกษา เธอโท ผมตรี ครอบครัว เธอ-ไฮบ้านมีแม่บ้านและคนสวน ขับรถหลักล้าน ผม-บ้านๆแบกภาระทุกอย่างของครอบครัวไม่มีรถ จนพี่ที่แนะนำก็แยบก็พูดทีเล่นทีจริงหลายครั้งว่าผมคงไม่ชอบเธอหรอกมั้งและหลายๆอย่างออกแนวเชียร์ผมเต็มที่ จนผมเอาว่ะ ไหนๆพี่เขาบอกมาขนาดนี้ก็ลองดูสักตั้ง
เริ่มต้นการคุยไลน์ จากแรกๆถามสารทุกข์สุกดิบ เป็นเริ่มขึ้นมากขึ้น จนคุยกันทุกวัน ถึงวันนึงเราคุยกันหลายอย่างเธอบอกผมว่าเธอรู้สึกดีที่คุยกับผม ในตอนนี้เธอยังไม่อยากคบใครเพราะเจ็บมาหลายปีแล้วเหมือนกัน เราเป็นเพื่อนกันนะ ผมก็บอกไปว่าผมเข้าใจแต่ผมก็บอกไปตรงๆว่าชอบเธอนะ โดยเธอบอกว่าไม่ชอบคุยโทรศัพท์เพราะเบื่อกับลมปากคน ซึ่งผมมีเบอร์เธอแต่แทบไม่เคยโทรศัพท์คุยกันเลย เพราะเธอให้คำมั่นมาแบบนั้นทำให้ผมไม่กล้าโทรไป เราก็คุยไลน์กันไปเรื่อยแบบเปิดอกในหลายๆเรื่อง พอเพิ่มเพื่อนในเฟส ต่างก็มากดlike ซึ่งกันและกันไปตามประสา แต่ทั้งคู่ก็ไม่มีcommentใดๆปรากฎออกสู่สายตาคนอื่นเลย พยายามนัดกินข้าวดูหนังตามประสาแต่มีโอกาสไปกินข้าวเที่ยงเพียงครั้งเดียวในวันทำงานแล้วกลับมาทำงานต่อและเธอพาเพื่อนไปด้วยสองคน วันนั้นเพื่อนก็แซวตลอดเวลานั้นว่าจะชวนมาไมเนี่ย เวลาไปไหนมาไหนผมก็จะมีของฝากมาให้เธอ วันเกิดเธอแต่ผมไม่อยู่ไปอบรมงานที่ต่างประเทศผมก็สั่งดอกไม้ไว้ให้ล่วงหน้าเพราะไม่รู้จะให้อะไรเธอดี ระหว่างนั้นเราก็คุยกันตลอด จนวันที่ผมกลับกำลังรอขึ้นเครื่องมีไวไฟฟรีผมก็เลยทักไปเธอดันโทรมาทางไลน์ ผมแปลกใจมากเพราะเป็นครั้งแรกที่เราได้คุยกันแต่ก็ไม่นานนักเนื่องจากใกล้เวลาขึ้นเครื่องแล้ว หลังจากกลับมา เธอเริ่มมีคนแซวทั้งดอกไม้และเวลาเจอกันที่ทำงาน เธอก็จะนัดเจอที่ีๆหลบสายตาผู้คนหน่อย และเริ่มคุยกันไม่เหมือนเดิม จนผมพอรู้ตัวละว่ามันคงจะจบละ
ช่วงเวลาที่อึมครึมนี้ จากบางสิ่งอย่างที่เคยโอเคกันก็กลายเป็นห่างๆ ทักไลน์ไปก็อ่านแต่ไม่ได้ตอบ จากเคยกู๊ดไนท์กันทุกวัน กลายเป็นตอนนี้หลายวันทักกันที ไม่เคยโทรศัพท์คุยกันเหมือนเดิม แม้กระทั่งเวลาที่ผมอยากคุยมากๆเลยลองโทรไปเธอก็ไม่รับและถามทางไลน์กลับมาว่ามีไรเหรอเธอไม่สะดวกคุยทางนี้ได้ไหม(เวลาเธออยู่บ้านกับพ่อแม่เธอ เธอจะไม่ใช้โทรศัพท์เลยเพราะพ่อเธอเข้มงวดมาก) จนนัดว่าจะติดต่อกลับ หลายครั้งที่ผมรอกำโทรศัพท์ไว้ในมือจนหลับเพราะรอไปเลยก็มี จนผมคิดว่าไปต่อไม่ไหวจริงๆ เคยลองโพสไทม์ไลน์เฟสและไลน์ประมาณว่าอกหักละ เธอก็เหมือนรู้และแซวมา ผมก็สวนไปเลยว่ารู้ๆกันอยู่ เธอก็ดีมาแปปๆ แล้วก็กลับไปอึมครึม พอผมไม่ได้ติดต่อไปหลายวัน เธอก็ทักมาครับ ว่าหายไปเลย ผมก็ตอบไปทันทีว่าผมไม่เคยหายไปจากเธอนะ แค่รู้สึกว่าเธอไม่ค่อยอยากคุยด้วยเลยไม่กล้าทักไป ก็คุยๆได้ไม่กี่วัน เธอก็กลับมาอึมครึมเหมือนเคย จนได้เจอกันสองคนกับพี่ที่แนะนำ พี่เขาก็พอรู้เรื่องเพราะพี่เขาสนิทกับเธอมากกก (อย่างเรื่องดอกไม้ก็เป็นพี่เขาคนเดียวที่รู้นอกจากผมและเธอ ว่าผมเป็นคนให้ จนพี่เขามีแซวทีวันเกิดพี่ไม่มีให้เลยนะ) พี่เขาก็บอกว่าอย่าคิดไรมากเนอะเป็นเพื่อนกันก็ได้ ผมก็ได้แต่ตอบว่าครับ ซึ่งเรื่องนี้น่าจะยืนยันได้ดีแล้ว
ถึงวันนี้ระหว่างผมกับเธอก็ยังเป็นเพื่อนกัน แม้ว่าหลายๆอย่างผมยังเหมือนเดิมไปอีกสักพัก
เลยอยากจะให้เพื่อนแสดงความคิดเห็นหน่อยครับ อะไรก็ได้
ผมเคยปรึกษาพี่ผู้ชายที่สนิท ก็ได้รับ คำแนะนำว่า ก็เป็นแค่ตัวเลือกของเขาอยากไปคิดไรมาก อีกคนก็บอกเขาดูดีหมดเขายังโสดทุกวันนี้เพราะอะไรถ้าเขาไม่เลือก เพื่อนสนิทก็บอกว่าออกมาเหอะเปิดโอกาสให้ตัวเองอย่าไปอะไรมาก
และมีคำถามคาใจหลายอย่าง
ผมเลือกที่จะไม่โทรเพราะเธอบอกไม่ชอบคุย ในใจสาวๆจะคิดยังไงบ้างที่ผมเลือกไม่โทร (ทั้งที่อยากโทรคุยมากกก)
ผมไป ตจว. เธอเคยฝากซื้อของราคาไม่สูง พอผมเอาไปให้และเก็บเงินเธอก็แซวโหเธอนี่บื๊อจริงๆ (อ้าวตกลงผมผิดใช่ปะเนี่ยก็เธอบอกฝากซื้ออะ)
ผมหายจากการติดต่อกับเธอไป โดยที่ไม่ได้ตื๊อ มันดีหรือไม่ครับ (เพราะผมไม่เคยคิดว่าตื๊อเท่านั้นที่ครองโลก ผมถือว่าถ้าคนมันใช่ยังไงมันก็ใช่ คนไม่ใช่ยังไงเขาก็ไม่เอา)
วันเกิดของเธอในปีนี้ ผมคิดไว้ว่าจะให้ดอกไม้กับเธออีกครั้งเนื่องจากความตั้งใจในปีที่แล้วดอกไม้ที่เธอชอบร้านเขาหามาให้ไม่ได้ โดยที่ผมอยากทำสิ่งที่ผมอยากทำให้สำเร็จในวันที่เคยรู้สึกดีแค่นั้นจริงๆ เพื่อนๆคิดว่ายังไงบ้างครับ
ปล.อารมณ์ ตอนนั้นเป็นเพลง ผ่านมาให้จำ "คนๆนึงผ่านมาให้รัก ไม่ได้เกิดเพื่อคู่กัน" เกิดเป็นผู้ชายก็เจ็บได้ ร้องไห้เป็นนะครับ ^^
<ขอบคุณที่สละเวลาอ่านและตอบคอมเม้นนะครับ>
จีบสาว แต่เจอแบบนี้ ไปไม่เป็นครับ ช่วยแสดงความคิดเห็นหน่อยครับ ขอบคุณล่วงหน้าครับ
ผมอายุหลักสามต้นๆ จบป.ตรี การงานโอเคในระดับหนึ่ง
นิสัยส่วนตัว ผมเองค่อนข้างหัวโบราณ จริงจังไปเกือบทุกเรื่อง แถมจีบใครไม่ค่อยเป็น เป็นคนตรงๆคิดยังไงทำแบบนั้น ทำให้เวลาเริ่มต้นกับใครด้วยตัวเองมักจะลำบากเสมอ เช่นชอบใครอยากรู้จักก็เข้าไปขอเบอร์ดื้อๆเลย คนที่เคยคบถ้าไม่จีบในที่เที่ยวก็เป็นฝ่ายผู้หญิงเข้ามาก่อน
คือผมโสดมาหลายปีหลังจากเจ็บจากการโดนหลอกลวง เพราะคำว่าไว้ใจ มาสองคนติด เลยค่อนข้างเข็ดกับความรัก และข้ออ้างต่างๆนานา จนถึงขนาดมีคนจะแนะนำคนรู้จักให้มากมาย จนวันนึงพี่ผู้หญิงที่ทำงานแนะนำรุ่นน้องผู้หญิงให้รู้จัก เธออายุมากกว่าผมสองปี ในตอนแรกผมก็ไม่ได้คิดว่าจะจีบอะไร เพราะเธอและผมเราต่างกันทุกอย่าง แถมผมค่อนข้างถือกับการคบคนที่ทำงานเดียวกัน แม้จะคนละแผนก การศึกษา เธอโท ผมตรี ครอบครัว เธอ-ไฮบ้านมีแม่บ้านและคนสวน ขับรถหลักล้าน ผม-บ้านๆแบกภาระทุกอย่างของครอบครัวไม่มีรถ จนพี่ที่แนะนำก็แยบก็พูดทีเล่นทีจริงหลายครั้งว่าผมคงไม่ชอบเธอหรอกมั้งและหลายๆอย่างออกแนวเชียร์ผมเต็มที่ จนผมเอาว่ะ ไหนๆพี่เขาบอกมาขนาดนี้ก็ลองดูสักตั้ง
เริ่มต้นการคุยไลน์ จากแรกๆถามสารทุกข์สุกดิบ เป็นเริ่มขึ้นมากขึ้น จนคุยกันทุกวัน ถึงวันนึงเราคุยกันหลายอย่างเธอบอกผมว่าเธอรู้สึกดีที่คุยกับผม ในตอนนี้เธอยังไม่อยากคบใครเพราะเจ็บมาหลายปีแล้วเหมือนกัน เราเป็นเพื่อนกันนะ ผมก็บอกไปว่าผมเข้าใจแต่ผมก็บอกไปตรงๆว่าชอบเธอนะ โดยเธอบอกว่าไม่ชอบคุยโทรศัพท์เพราะเบื่อกับลมปากคน ซึ่งผมมีเบอร์เธอแต่แทบไม่เคยโทรศัพท์คุยกันเลย เพราะเธอให้คำมั่นมาแบบนั้นทำให้ผมไม่กล้าโทรไป เราก็คุยไลน์กันไปเรื่อยแบบเปิดอกในหลายๆเรื่อง พอเพิ่มเพื่อนในเฟส ต่างก็มากดlike ซึ่งกันและกันไปตามประสา แต่ทั้งคู่ก็ไม่มีcommentใดๆปรากฎออกสู่สายตาคนอื่นเลย พยายามนัดกินข้าวดูหนังตามประสาแต่มีโอกาสไปกินข้าวเที่ยงเพียงครั้งเดียวในวันทำงานแล้วกลับมาทำงานต่อและเธอพาเพื่อนไปด้วยสองคน วันนั้นเพื่อนก็แซวตลอดเวลานั้นว่าจะชวนมาไมเนี่ย เวลาไปไหนมาไหนผมก็จะมีของฝากมาให้เธอ วันเกิดเธอแต่ผมไม่อยู่ไปอบรมงานที่ต่างประเทศผมก็สั่งดอกไม้ไว้ให้ล่วงหน้าเพราะไม่รู้จะให้อะไรเธอดี ระหว่างนั้นเราก็คุยกันตลอด จนวันที่ผมกลับกำลังรอขึ้นเครื่องมีไวไฟฟรีผมก็เลยทักไปเธอดันโทรมาทางไลน์ ผมแปลกใจมากเพราะเป็นครั้งแรกที่เราได้คุยกันแต่ก็ไม่นานนักเนื่องจากใกล้เวลาขึ้นเครื่องแล้ว หลังจากกลับมา เธอเริ่มมีคนแซวทั้งดอกไม้และเวลาเจอกันที่ทำงาน เธอก็จะนัดเจอที่ีๆหลบสายตาผู้คนหน่อย และเริ่มคุยกันไม่เหมือนเดิม จนผมพอรู้ตัวละว่ามันคงจะจบละ
ช่วงเวลาที่อึมครึมนี้ จากบางสิ่งอย่างที่เคยโอเคกันก็กลายเป็นห่างๆ ทักไลน์ไปก็อ่านแต่ไม่ได้ตอบ จากเคยกู๊ดไนท์กันทุกวัน กลายเป็นตอนนี้หลายวันทักกันที ไม่เคยโทรศัพท์คุยกันเหมือนเดิม แม้กระทั่งเวลาที่ผมอยากคุยมากๆเลยลองโทรไปเธอก็ไม่รับและถามทางไลน์กลับมาว่ามีไรเหรอเธอไม่สะดวกคุยทางนี้ได้ไหม(เวลาเธออยู่บ้านกับพ่อแม่เธอ เธอจะไม่ใช้โทรศัพท์เลยเพราะพ่อเธอเข้มงวดมาก) จนนัดว่าจะติดต่อกลับ หลายครั้งที่ผมรอกำโทรศัพท์ไว้ในมือจนหลับเพราะรอไปเลยก็มี จนผมคิดว่าไปต่อไม่ไหวจริงๆ เคยลองโพสไทม์ไลน์เฟสและไลน์ประมาณว่าอกหักละ เธอก็เหมือนรู้และแซวมา ผมก็สวนไปเลยว่ารู้ๆกันอยู่ เธอก็ดีมาแปปๆ แล้วก็กลับไปอึมครึม พอผมไม่ได้ติดต่อไปหลายวัน เธอก็ทักมาครับ ว่าหายไปเลย ผมก็ตอบไปทันทีว่าผมไม่เคยหายไปจากเธอนะ แค่รู้สึกว่าเธอไม่ค่อยอยากคุยด้วยเลยไม่กล้าทักไป ก็คุยๆได้ไม่กี่วัน เธอก็กลับมาอึมครึมเหมือนเคย จนได้เจอกันสองคนกับพี่ที่แนะนำ พี่เขาก็พอรู้เรื่องเพราะพี่เขาสนิทกับเธอมากกก (อย่างเรื่องดอกไม้ก็เป็นพี่เขาคนเดียวที่รู้นอกจากผมและเธอ ว่าผมเป็นคนให้ จนพี่เขามีแซวทีวันเกิดพี่ไม่มีให้เลยนะ) พี่เขาก็บอกว่าอย่าคิดไรมากเนอะเป็นเพื่อนกันก็ได้ ผมก็ได้แต่ตอบว่าครับ ซึ่งเรื่องนี้น่าจะยืนยันได้ดีแล้ว
ถึงวันนี้ระหว่างผมกับเธอก็ยังเป็นเพื่อนกัน แม้ว่าหลายๆอย่างผมยังเหมือนเดิมไปอีกสักพัก
เลยอยากจะให้เพื่อนแสดงความคิดเห็นหน่อยครับ อะไรก็ได้
ผมเคยปรึกษาพี่ผู้ชายที่สนิท ก็ได้รับ คำแนะนำว่า ก็เป็นแค่ตัวเลือกของเขาอยากไปคิดไรมาก อีกคนก็บอกเขาดูดีหมดเขายังโสดทุกวันนี้เพราะอะไรถ้าเขาไม่เลือก เพื่อนสนิทก็บอกว่าออกมาเหอะเปิดโอกาสให้ตัวเองอย่าไปอะไรมาก
และมีคำถามคาใจหลายอย่าง
ผมเลือกที่จะไม่โทรเพราะเธอบอกไม่ชอบคุย ในใจสาวๆจะคิดยังไงบ้างที่ผมเลือกไม่โทร (ทั้งที่อยากโทรคุยมากกก)
ผมไป ตจว. เธอเคยฝากซื้อของราคาไม่สูง พอผมเอาไปให้และเก็บเงินเธอก็แซวโหเธอนี่บื๊อจริงๆ (อ้าวตกลงผมผิดใช่ปะเนี่ยก็เธอบอกฝากซื้ออะ)
ผมหายจากการติดต่อกับเธอไป โดยที่ไม่ได้ตื๊อ มันดีหรือไม่ครับ (เพราะผมไม่เคยคิดว่าตื๊อเท่านั้นที่ครองโลก ผมถือว่าถ้าคนมันใช่ยังไงมันก็ใช่ คนไม่ใช่ยังไงเขาก็ไม่เอา)
วันเกิดของเธอในปีนี้ ผมคิดไว้ว่าจะให้ดอกไม้กับเธออีกครั้งเนื่องจากความตั้งใจในปีที่แล้วดอกไม้ที่เธอชอบร้านเขาหามาให้ไม่ได้ โดยที่ผมอยากทำสิ่งที่ผมอยากทำให้สำเร็จในวันที่เคยรู้สึกดีแค่นั้นจริงๆ เพื่อนๆคิดว่ายังไงบ้างครับ
ปล.อารมณ์ ตอนนั้นเป็นเพลง ผ่านมาให้จำ "คนๆนึงผ่านมาให้รัก ไม่ได้เกิดเพื่อคู่กัน" เกิดเป็นผู้ชายก็เจ็บได้ ร้องไห้เป็นนะครับ ^^
<ขอบคุณที่สละเวลาอ่านและตอบคอมเม้นนะครับ>