เล่าประสบการณ์ใช้ชีวิตคนเดียวในสิงคโปร์ SINGALIFE

สวัสดีครับเพื่อนๆชาวพันทิป ตอนแรกผมก็ไม่แน่ใจว่าจะพิมพ์บนไอแพดหรือคอมดี แต่ขี้เกียจไปหยิบคอม เลยใช้ไอแพดล่ะกัน 5555
เรื่องมันมีอยู่ว่าปีที่แล้วผมได้มีโอกาสไปเรียนภาษาอังกฤษเกือบ 1 เดือนที่สิงคโปร์ กับบริษัทชื่อดังของเมืองไทย ซึ่งโดยทั่วไปจะมีอยู่สองรูปแบบ
คือ 1. ไปเป็นกลุ่ม มีพี่คณะดูแล เป็นคอร์สสำเร็จ ไปเที่ยวด้วย โดยส่วนมากเรียนแค่ภาคเช้า ไปได้ตั้งแต่อายุ 7 ปีครับ  ส่วนผมไปแบบที่ 2
คือ 2. ไปแบบอิสระ ไปคนเดียว เลือกจองที่พักกับที่เรียนเฉยๆ ไม่มีการดูแลอื่นๆ มีรถรับส่งบริการจากสนามบิน (ต้องเสียเงิน) ไปได้ตั้งแต่ 16 ปี
ขึ้นไปครับ ซึ่งตอนนั้นผมไปตอนอายุ 14 เอง 55555 ที่ไปได้เพราะสิงคโปร์ใกล้กับไทยจึงเป็นข้อยกเว้นครับ ผมก็เลือกไปแบบนี้ล่ะครับ เรียน 32 คาบ
ต่อสัปดาห์ + อยู่หอห้องเดี่ยว เพื่อความปลอดภัยและอิสระครับ 555 รวมสองอย่างนี้ (ผมไม่ใช้บริการรถรับส่ง คิดไว้ว่าจะนั่ง mrt ไปต่อ taxi อา)
ประมาณ 120,000฿ ครับ และแล้วก็ถึงเวลาเดินทาง ผมก็ไปเซ็คอินกับ SG Airline (สายการบินนี้อนุญาตให้คนที่อายุต่ำกว่า 18 ปีไปได้ โดยไม่ต้อง
ทำ UM ครับ) ไปกับครอบครัวที่สนามบิน ทุกอย่างราบรื่นไม่มีปัญหา ช่วงนั้นปิดเทอม เจอคณะอื่นไปเรียนด้วยในไฟลท์เดียวกัน แต่เขาเรียนคนละที่กันครับ
จนนั่งเครื่องบินไปถึงสิงคโปร์ (ผมไปคนเดียวเพราะมีประสบการณ์เคยไปแล้วสองครั้ง ศึกษาเกือบปี จึงพอคุ้นชินหลายๆอย่างครับ) ผ่าน ตม. อย่างโอเค
หยิบลูกอมมาด้วย 555 ผมก็ยังชิวๆหลังจากนันก็ไปซื้อพวกกระดาษที่ Watsons ซึ่งผมขี้เกียจเอามาจากไทย มันเกะกะด้วย จุดๆนั้นผมเริ่มเศร้าแล้วครับ
พนักงานบริการแบบแย่มาก ถามคำตอบคำ เหมือนชีวิตเร่งรีบมาก (ปกติคนที่นี่เครียดกับงานครับ) แถมกระดาษที่จะซื้อเหลือแพ็คเดียวด้วย ตายและ
พิมพ์มาตั้งนานข้อความหายไปหมดเลย เดี้ยวมาต่อล่ะกันครับ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่