กระทู้แรกค่ะ ผิดพลาดตรงไหน ขออภัย
ความประสงค์ของ จขกท ต่อ กระทู้นี้
1. ระบาย และทบทวนเหตุการณ์ต่างๆ ไปในตัว
2. รับฟังแนวคิดต่างๆ คำตำหนิ บลาๆ
3. หากำลังใจให้ตัวเอง
ไม่ว่าคุณจะอ่านจนจบ หรือไม่จบ ดิฉันไม่ได้ต้องการให้กระทู้มีคอมเม้นเย๊อะๆ มีโหวตเย๊อะๆ ไม่อยากให้แฟนดิฉันเจอกระทู้นี้ กำลังใจ แนวคิด ข้อแนะนำ หรือทุกสิ่งทุกอย่าง หลังไมค์มานะคะ
จขกท น่าตาพอประมาณค่ะ คมๆ คิ้วเข้ม ผิวไม่ขาว(ไม่อยากใช้คำว่าดำ) มีสิว มีรอยแผลเป็น ผอม สูง ส่วนแฟนเรา ขาว สูง รูปร่างใหญ่ อวบๆ นิดๆ น่ารัก อิอิ
เรามาฝึกงานไกลบ้านค่ะ ส่วนแฟนเรา ทำงานที่นี่มา10ปีแล้ว .... ใช่ค่ะ เค้าแก่กว่าเรา10ปี
เราเจอกันที่ร้านเหล้าค่ะ อันที่จริง ฉันกับพี่สาวที่ทำงานด้วยกัน(ฉันฝึกงานค่ะ) ตั้งใจจะไปฟังดนตรีแบบชิลๆ เปิดเหล้าขวดนึง นั่งเรื่อยๆ ไม่ได้ตั้งใจจะเมาอะไรมากมาย พี่สาวรู้จักกับแฟนเรา เห็นว่าอยู่ใกล้ๆ ก็เลยชวนเค้ามา นั่นเป็นครั้งแรกที่เราเจอกันค่ะ วันนั้น เราคุยกันถึงตีห้าเลยค่ะ ทำพี่สาวเราแทบไม่มีบทเลย 555
หลังจากวันนั้น เราห่างกันพักนึงค่ะ เพราะ ต่างคนต่างเริ่มสืบเรื่องของอีกคน ...... งง ใช่ มั้ย ว่า เรารู้ได้ไงว่าเค้าสืบเรื่องของเรา ก็เพราะ ตอนที่เรามากินข้าวด้วยกันครั้งแรก เค้าทักเราว่า เราหน้าเหมือนพ่อ .... ตะลึ่ง ตึง โป๊ะ
จากนั้นเราก็ติดต่อกันเรื่อยมา จนมาลงเอยด้วยการเป็นแฟนกันค่ะ มันเป็นช่วงเวลาที่สั้นมาก ไม่ถึง10วันก็เป็นแฟนกันแล้ว 5555 เจออะไรติดใจหน่อยก็ไปไวจริงๆ
เชื่อเถอะ อ่านมาถึงตรงนี้ หลายคนคิดแล้วล่ะค่ะ ว่าเราเป็นคนง่ายๆ แน่เลย ...... ก็อาจจะเป็นไปได้ มั้งคะ คือ ชีวิตปกติของเรา เคยมีแฟนมาก่อน แต่มาเจอคนนี้ ในจังหวะที่เราไม่มีใคร(เลิกกะแฟนเก่าครึ่งปีเห็นจะได้) และก็ ด้วยวิธีการตามจีบแบบแปลกๆ คือพาไปเลี้ยงข้าว เลี้ยงขนมทุกวัน(จ่ายตังค์ให้ด้วย) จนไม่แน่ใจว่านี่เลี้ยงหรือขุน คือเย๊อะมาก และมันก็มีรายละเอียด เล็กๆ น้อย ที่ทำเราฟินมากๆ เช่น รู้ว่าเราชอบของหวาน เพราะทุกร้านที่พาเราไปทานข้าว เราจะมีสีหน้าเฉยๆ แต่พอเจอเค้กเท่านั้นล่ะ เราจะมีความสุขมาก, แล้วก็ ชอบสังเกตว่าเรากินน้ำน้อย มันไม่ดีต่อสุขภาพ, ด้วยความที่เราเป็นสิว แล้วชอบเอามือไปโดนหน้า เราก็จะโดนดุ, ประมาณนี้ ถ้าจะพูดตามตรง เราไม่เคยเจออะไรแบบนี้จริงๆ
พอเราถามเค้าตรงๆ ว่าชอบเราเพราะอะไร เราไม่ได้สวย(เค้าหาแฟนที่สวยกว่าเราได้) เค้าบอกว่า เพราะทัศนคติ ของเรา ..... เจอคำตอบแบบนี้ ตึ๊บ ค่ะ 5555
เราคบกันแค่3เดือนค่ะ ในช่วงเวลานั้น บอกเลย โคตร มี ความ สุข เวลาเราว่างเราจะอยู่ด้วยกันตลอด ไปทานข้าว ทานขนม ไปดูหนัง ไปเดินงานเทศกาล เดินงานวัด เดินตลาดนัด ไปเที่ยว ไปนั่งริมทะเล ไปหาคุณพ่อคุณแม่ของเค้า ไปเจอพี่ชายเค้า ไปช่วยเค้าทำงาน ไปช่วยเค้าทำงานบ้าน ไปช่วยเค้าเลี้ยงหมา แล้วก็ บลาๆๆ
มันเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขมากๆ ก็จริง แต่ไม่ได้หมายความว่าเราไม่ทะเลาะกันเลยนะคะ เราทะเลากันเรื่องเล็กน้อยมาก จะค่อยๆ อธิบายนะคะ
แฟนงอนครั้งแรก เค้าไปทานข้าวกับครอบครัว เราก็โอเคค่ะ ประหนึ่งว่าไม่เป็นไรนะ ไปกับครอบครัวนี่นา จะไปห้ามทำไม เราก็แค่หาเพื่อนไปกินข้าวในวันนั้น พอดีเพื่อนชวนไปกินหมูกะทะพอดีเลย แล้วสิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิด เรามาจ๊ะเอ๋กันอยู่ร้านหมูกระทะค่ะ 5555 เพื่อนเราเป็นผู้ชายค่ะ มากับน้อง เราเห็นแฟนเรา เราก็ยืนยิ้มมมมมมม .... แต่พอเห็นสีหน้าเค้าที่มองกลับมา เราเริ่มยิ้มฝืนๆ ละค่ะ 5555 นึกในใจว่าต้องมีปัญหาแน่ๆ และก็เป็นเรื่องจริง เราทั้งคู่แค่มองหน้ากัน ไม่กล้าทักค่ะ ช่วงนั้นคบกันแต่ยังไม่เปิดเผยกับครอบครัว คือ เราเกรงใจ 5555 เพิ่งคบนี่นา
หลังจากนั้นเราก็ทักไลน์ไป ......ไม่ตอบ
โทรไป ......ไม่รับ
เป็นเรื่องจริงๆ 5555 เค้าไม่คุยกับเรานานมากค่ะ เป็นวัน กว่าจะยอมคุยด้วย กว่าจะยอมฟังเรา แต่สุดท้ายก็ดีกันค่ะ
แฟนงอนครั้งที่2 ต้นเหตุเพราะเรา ผิดคำพูด เราบอกเค้าว่าจะไปช่วยทำงานนะ แต่ว่า ความขี้เกียจมันมากมายเหลือเกิน ตื่นสายค่ะ เลยพิมบอกไปในเฟสว่า เค้าตื่นสายนะ ขอโทษนะ บลาๆๆ แต่ไม่ได้บอกว่าจะไม่ไป ..... จนบ่าย เค้าไม่คุยกับเรา ทักไปไม่ตอบ โทรไปไม่รับ เอ่อ .... ตึ๊บเลยค่ะ อารมณ์เราคือ เราขี้เกียจ แล้วมีงานพิเศษตอนบ่ายสองครึ่ง (มั้ง ไม่แน่ใจ จะไปขุดดูจากข้อความก็ขุดดูไม่ได้ละค่ะ โดนบล็อกเฟส T.T) บ้านเค้าอยู่เลยที่ทำงานเราไปอีก ไม่ได้อะไรมากเลย เราขี้เกียจ เราผิดเอง 5555เราง้อเค้ายังไงก็ไม่เป็นผลค่ะ ง้อยากมาก .... เราก็เลยไปหาเค้าที่ทำงานค่ะ เค้าก็ยอมคืนดี ไปไม่ถึง10นาที เราก็ไปทำงานต่อค่ะ 55555 ทุกวันนี้ยังงงตัวเองอยู่ คือไรวะ 555
แฟนงอลครั้งที่3 ครั้งนี้แหละค่ะ พอดีว่า เราฝึกงานเสร็จแล้ว เรียนจบแล้ว ต้องกลับบ้านแล้ว พ่อแม่ให้กลับไปอ่านหนังสือเตรียมสอบเข้าทำงานที่บ้านค่ะ เราก็เลยต้องกลับไปอยู่ที่บ้าน เราห่างกันไกล .... แรกๆ ก็ โอเคนะ จนเรามีปัญหา
นิสัยส่วนตัวของเรา คือเราเป็นผู้หญิงติดเกมค่ะ ..... มันเลยมีปัญหากับเรื่องอ่านหนังสือสอบ เราแบ่งเวลา คร่าวๆ คือกลางวันจะอ่านหนังสือ กลางคืนจะเล่นเกม แล้วนอน แต่การแบ่งเวลาแบบนี้ไม่โอเคสำหรับพ่อกับแม่ค่ะ ..... โดนยึดคอม โดนยึดมือถือ โดนดุ โดนด่า สารพัด ... โดนตีด้วยล่ะ จะบอกให้ .... ร้องไห้ฟูมฟายมาก ร้องไห้ไป3ชั่วโมง ไม่ยอมให้แม่แตะตัว แม่นอนเฝ้า กลัวเราหนี ปกติก็ไม่เคยหนีออกจากบ้านนะ ครั้งนี้อยากหนีมาก แต่ก็รู้ว่าหนีไม่พ้นหรอก จะหนีไปไหน บ้านแฟนหรอ พ่อแม่ตามได้อยู่ดี แล้วแฟนเราก็จะเดือดร้อน .... เราคิดงี้นะ บ่นกับแฟนตอนที่แอบเอาโทรศัพท์คืนมาได้ ว่าอยากหนีมากๆ แต่ไม่ทำ ไม่ใช่ว่าเค้าบอกว่าไม่ให้ทำ แต่เพราะเรารู้ตั้งแต่แรกอยู่แล้ว ... ที่โทรไปหาแฟน ไปบ่นกับแฟน เพราะอยาให้เค้าให้กำลังใจเรานะ .... บางจังหวะ เราพูดอะไรไม่ออก เราได้แต่ร้องไห้ เค้าก็ไม่อยากคุย 5555 วัยของเราต่างกัน เราทั้งคู่มองความสาหัสของปัญหาต่างกัน .... เค้าพยายามจะวางสาย เพราะไม่อยากให้พ่อเรามาเจอ ว่าเราคุยกัน พ่อเราจะมองเค้าไม่ดี ด้วยความดื้อดึง ของเรา ไม่เอานะ ไม่วาง .... ตื๊ด ตื๊ด ตื๊ด ตื๊ด .....(เราผิดนะ ไม่ได้บอกเค้า ว่าตอนนั้นน่ะ พ่อแม่เราไม่อยู่บ้าน) .... จากนั้นน่ะหรอ ดราม่าในไลน์มาเต็มค่ะ จัดหนักจัดเต็ม
เราเหมือนคนเสียสติ เราใช้คำพูดที่ไม่ได้คิด ว่าเค้าจะเสียใจมั้ย เราดื้อ เรางี่เง่า เราปัญหาเย๊อะ ..... เค้าเหนื่อยที่จะคุยกับเรา เค้าไม่ติดต่อเลย 2-3วัน ..... เราจึงเริ่มประชดประชัด เริ่มพาลไปเรื่องอื่น เค้าเริ่มไม่ไหว เค้าเหนื่อยใจ กับคำพูดของเรา(ที่ไม่ได้คิด) ..... เค้าไม่ไหว เค้าอยากเลิกกับเรา ..... เค้าเงียบไปอีกหลายวัน .... เราเริ่มได้สติ เริ่มคิด ทบทวน เราทะเลาะกับพ่อกับแม่ ทำไมต้องมาทะเลาะกับแฟนต่อด้วย ที่พ่อแม่ทำไป เค้าห่วงเรานะ ห่วงอนาคตเรานะ ... จะทะเลาะกับแฟนเพิ่มทำไม ? ..... คำพูดที่ทะเลาะกัน ที่ประชดประชัน เราไม่อยากเล่าละเอียด เราอายตัวเอง โง่จริง พูดแบบนั้นออกมาได้ยังไงกัน ทั้งเปรียบเทียบกับแฟนเก่าของเค้า ทั้งเรื่องกลัวท้องถ้าจะเลิก เฮ้อออออ สารพัดคำพูดจริงๆ
เมื่อเราได้สติ เราคิด ทบทวน คิดถึงทุกๆ เรื่องราว เราร้องไห้ เราเสียใจ เราไม่อยากเสียเค้าไป .... เรื่องราวดีๆ มันเต็มหัวเราไปหมด คิดถึงเค้าตลอด คิดถึงตอนที่อยู่ด้วยกัน เรารู้ว่าเรารักเค้ามากๆ เราไม่ยอมเสียเค้าไป .... ปฏิบัติการตามง้อก็เลยเกิดขึ้น .... แต่มันยากนะ ไกลกันมาก จะง้อกันยังไง ครั้งก่อนต้องไปหา ถึงจะยอมคืนดี ครั้งนี้ล่ะ เราไม่สะดวกไปหาเลยนะ
คิดว่าท้อมั้ย แล้วจะล้มเลิกมั้ย ........ ไม่ค่ะ ถ้าเราคิดได้ว่า เค้าคือคนสำคัญ ไม่ว่ายังไง ก็ต้องง้อค่ะ .... อยู่ไกล จะง้อยังไงล่ะ โทรไปก็ไม่รับ ได้แค่พิมพ์ข้อความไป หวังว่าเค้าจะอ่าน แล้วตอบกลับมา .... เค้าอ่านค่ะ แต่ไม่ตอบ เป็นแบบนี้หลายวันค่ะ เราจนปัญญา ไปตัดพ้อกับเพื่อนของเขา ประมาณว่า กลัวว่าเค้าจะพูดถึงเรา เหมือนที่เคยพูดถึงแฟนเก่าเค้า เพื่อนเค้าก็บอกไม่นะ แฟนเราไม่เคยพูด เราก็เลยบอกเพื่อนเค้าไปว่า ขอโทษ ที่พูดแบบนี้ หนูงี่เง่ามากไปแล้ว ... เค้าก็ให้เราใจเย็นๆ....แล้วก็จบบทสนทนา .....
หลายคนที่อ่านถึงตรงนี้ อาจจะเดาเหตุการณ์ต่อไปได้ไม่ยาก เค้าโกรธเรามากกว่าเดิมค่ะ มันกลายเป็นสิ่งที่เค้ารับไม่ได้ ที่เราไปยุ่งกับเพื่อนเค้า เราอธิบาย ที่เราคุยกับเพื่อนเค้าแค่5ประโยคเอง (ไม่ถึงด้วยซ้ำ) .... มันไม่เป็นผล เค้ามีเหตุผลมากมาย ที่จะเลิกกับเรา เราอ้อนวอน ขอร้อง อย่าไป ใช้ทุกคำพูด ขอร้อง ได้โปรด อย่าทิ้งไปนะ อย่าทำแบบนี้ อย่าไป ... เค้าจึงตัดสินใจโกหก เพื่อให้เราสบายใจ ... เราดีใจมาก แม้จะเป็นเรื่องโกหก แต่มันเหมือนโอกาส ให้เราได้ทำดีกับเค้าต่อไป แต่ก็นะ ดีใจได้แค่ไม่กี่ชั่วโมง
เราคุยกับเค้าปกติเหมือนตอนที่คบกันใหม่ๆ เค้าตอบบ้าง อ่านละไม่ตอบบ้าง ไม่อ่านบ้าง จนเราไปเจอคลิปน่ารักๆ เราแชร์ไปในเฟสเค้า เค้าขอลบ แล้วก็ลบทันที .... มันจึงมีบทสนทนา ว่าเราอย่าเย๊อะ อย่ามาวุ่นวายกับพื้นที่ส่วนตัวของเค้า ไม่งั้น เค้าจะบล็อกเฟส .... เราอึ้ง เราถามเค้า ทำไมเมื่อก่อนเราทำได้ ...... เค้าตอบกลับมา ถ้าเมื่อก่อน เราไม่มีเค้า เราก็อยู่ได้ .... อึ้งค่ะ .... เค้าไม่ไหว เราขอร้องเค้า อ้อนวอนเหมือนเดิม ซ้ำๆ ...... คำพูดของเค้า พอเถอะ ถ้าพี่ขอร้องเราบ้าง คิดดูดีๆ นะ เราจะห่างกันไป แล้วเลิกกันไปเอง แบบที่ยังมีความรู้สึกดีต่อกันอยู่ หรือว่าเราจะเลิกกันโดยที่เราไม่เหลือคุณค่าอะไร .... เจ็บค่ะ ง้อเค้า จนตัวเองไม่เหลือคุณค่าอะไร .........และก็ ไม่มีตัวเลือกอื่นเลย นอกจากเลิกกัน หรอ ? ....... เค้าขออนุญาต บล็อกเฟส และตัดการติดต่อทุกช่องทาง .... วินาทีนั้น เราอ้อนวอน เราอธิบาย เราพิมพ์ไปไวมาก ไม่อยากให้เค้าทำแบบนั้น เรายังคงลดคุณค่าของตัวเองเรื่อยๆ จนเราพิมอะไรไปไม่ได้อีก
วินาทีเงียบงัน ก็มาถึง เราร้องไห้ แต่ไม่อาจส่งเสียงใดๆ เฟสบุ๊คแทบไม่มีความหมายอะไรในตอนนั้น สิ่งที่เราทำไป มันไร้ค่าจริงๆหรือ? เราคิดไปเรื่อย มันจบแล้วหรอ มันจบแล้ว จริงๆ หรอ ? ไม่นะ ไม่เอาแบบนี้ .... ฟังเพลงอกหักปลดปล่อยอารมณ์ตัวเอง ไปเรื่อยๆ จนจะเข้านอน จึงเปิดไลน์มาดู เห็นข้อความของเขา ทักมา มีอะไรให้คุยในนี้ .... (คำถามในใจ ถ้ายังอยากคุย แล้วบล็อกเฟสทำไม ? ... ไม่กล้าคิดคำตอบที่เป็นไปได้เลย เซนต์ผู้หญิง คิดว่าแม่นป่ะ พูดแบบนี้ได้ คือฉันคิดแล้วล่ะ) เรารู้สึกนะ ว่าเค้าพูดกับเราในไลน์ ไม่เหมือนเดิม หมายถึง ไม่เหมือนตอนที่เราทะเลาะกัน เราเรียกเค้า เค้าก็ตอบ แลดูอารมณ์ดี แต่เรานี่สิ อึ้ง .... สับสน ....สับสนว่าเค้ายังต้องการเรา หรือว่าไม่ต้องการเรา ... วินาทีแห่งความสับสน เราไม่กล้าคุยอะไรกับเค้าแล้ว ฝันดีครับ ยังไม่นอนอีกหรอ นอนได้แล้วนะ เรายิ่งสับสนมากขึ้น คืออะไร เมื่อกี้ทะเลาะกันจะเป็นจะตาย แล้วนี่ ???
ที่เรารู้สึกตอนนี้ เราเหนื่อยแล้ว เราคิดว่าเราน่าจะพัก แต่เค้าให้ความหวังเรา ..... เรา ตึ๊บ เลยค่ะ
พิมพ์จนจบ เรารู้แล้วค่ะ ว่าเราอยากกลับไปเหมือนเดิมกับเค้า แต่มันมีบางอย่างที่ทำให้เรารู้สึกเหมือนเดิมไม่ได้ในตอนนี้ เราระแวงเรื่องเฟสบุ๊คค่ะ เป็นแฟนกัน ต้องบล๊อคเฟสบุ๊คกันมั้ย ถ้าไม่มีเฟสกันตั้งแรก ก็ปกติ ก็โอเค แต่นี่ “เคยมี” แล้วโดนบล็อกไป .... ผู้หญิงขี้หึงก็ระแวงไปเรื่อย ... อยากกลับไปเป็นเหมือนเดิม แต่ไม่อยากโดนบล็อกเฟส
ย้ำกันอีกที ไม่ว่าคุณจะอ่านจนจบ หรือไม่จบ ดิฉันไม่ได้ต้องการให้กระทู้มีคอมเม้นเย๊อะๆ มีโหวตเย๊อะๆ ไม่อยากให้แฟนดิฉันเจอกระทู้นี้ กำลังใจ แนวคิด ข้อแนะนำ หรือทุกสิ่งทุกอย่าง หลังไมค์มานะคะ
เกือบเสียคนรัก เพราะไร้สติ กับความสับสนในตอนท้าย
ความประสงค์ของ จขกท ต่อ กระทู้นี้
1. ระบาย และทบทวนเหตุการณ์ต่างๆ ไปในตัว
2. รับฟังแนวคิดต่างๆ คำตำหนิ บลาๆ
3. หากำลังใจให้ตัวเอง
ไม่ว่าคุณจะอ่านจนจบ หรือไม่จบ ดิฉันไม่ได้ต้องการให้กระทู้มีคอมเม้นเย๊อะๆ มีโหวตเย๊อะๆ ไม่อยากให้แฟนดิฉันเจอกระทู้นี้ กำลังใจ แนวคิด ข้อแนะนำ หรือทุกสิ่งทุกอย่าง หลังไมค์มานะคะ
จขกท น่าตาพอประมาณค่ะ คมๆ คิ้วเข้ม ผิวไม่ขาว(ไม่อยากใช้คำว่าดำ) มีสิว มีรอยแผลเป็น ผอม สูง ส่วนแฟนเรา ขาว สูง รูปร่างใหญ่ อวบๆ นิดๆ น่ารัก อิอิ
เรามาฝึกงานไกลบ้านค่ะ ส่วนแฟนเรา ทำงานที่นี่มา10ปีแล้ว .... ใช่ค่ะ เค้าแก่กว่าเรา10ปี
เราเจอกันที่ร้านเหล้าค่ะ อันที่จริง ฉันกับพี่สาวที่ทำงานด้วยกัน(ฉันฝึกงานค่ะ) ตั้งใจจะไปฟังดนตรีแบบชิลๆ เปิดเหล้าขวดนึง นั่งเรื่อยๆ ไม่ได้ตั้งใจจะเมาอะไรมากมาย พี่สาวรู้จักกับแฟนเรา เห็นว่าอยู่ใกล้ๆ ก็เลยชวนเค้ามา นั่นเป็นครั้งแรกที่เราเจอกันค่ะ วันนั้น เราคุยกันถึงตีห้าเลยค่ะ ทำพี่สาวเราแทบไม่มีบทเลย 555
หลังจากวันนั้น เราห่างกันพักนึงค่ะ เพราะ ต่างคนต่างเริ่มสืบเรื่องของอีกคน ...... งง ใช่ มั้ย ว่า เรารู้ได้ไงว่าเค้าสืบเรื่องของเรา ก็เพราะ ตอนที่เรามากินข้าวด้วยกันครั้งแรก เค้าทักเราว่า เราหน้าเหมือนพ่อ .... ตะลึ่ง ตึง โป๊ะ
จากนั้นเราก็ติดต่อกันเรื่อยมา จนมาลงเอยด้วยการเป็นแฟนกันค่ะ มันเป็นช่วงเวลาที่สั้นมาก ไม่ถึง10วันก็เป็นแฟนกันแล้ว 5555 เจออะไรติดใจหน่อยก็ไปไวจริงๆ
เชื่อเถอะ อ่านมาถึงตรงนี้ หลายคนคิดแล้วล่ะค่ะ ว่าเราเป็นคนง่ายๆ แน่เลย ...... ก็อาจจะเป็นไปได้ มั้งคะ คือ ชีวิตปกติของเรา เคยมีแฟนมาก่อน แต่มาเจอคนนี้ ในจังหวะที่เราไม่มีใคร(เลิกกะแฟนเก่าครึ่งปีเห็นจะได้) และก็ ด้วยวิธีการตามจีบแบบแปลกๆ คือพาไปเลี้ยงข้าว เลี้ยงขนมทุกวัน(จ่ายตังค์ให้ด้วย) จนไม่แน่ใจว่านี่เลี้ยงหรือขุน คือเย๊อะมาก และมันก็มีรายละเอียด เล็กๆ น้อย ที่ทำเราฟินมากๆ เช่น รู้ว่าเราชอบของหวาน เพราะทุกร้านที่พาเราไปทานข้าว เราจะมีสีหน้าเฉยๆ แต่พอเจอเค้กเท่านั้นล่ะ เราจะมีความสุขมาก, แล้วก็ ชอบสังเกตว่าเรากินน้ำน้อย มันไม่ดีต่อสุขภาพ, ด้วยความที่เราเป็นสิว แล้วชอบเอามือไปโดนหน้า เราก็จะโดนดุ, ประมาณนี้ ถ้าจะพูดตามตรง เราไม่เคยเจออะไรแบบนี้จริงๆ
พอเราถามเค้าตรงๆ ว่าชอบเราเพราะอะไร เราไม่ได้สวย(เค้าหาแฟนที่สวยกว่าเราได้) เค้าบอกว่า เพราะทัศนคติ ของเรา ..... เจอคำตอบแบบนี้ ตึ๊บ ค่ะ 5555
เราคบกันแค่3เดือนค่ะ ในช่วงเวลานั้น บอกเลย โคตร มี ความ สุข เวลาเราว่างเราจะอยู่ด้วยกันตลอด ไปทานข้าว ทานขนม ไปดูหนัง ไปเดินงานเทศกาล เดินงานวัด เดินตลาดนัด ไปเที่ยว ไปนั่งริมทะเล ไปหาคุณพ่อคุณแม่ของเค้า ไปเจอพี่ชายเค้า ไปช่วยเค้าทำงาน ไปช่วยเค้าทำงานบ้าน ไปช่วยเค้าเลี้ยงหมา แล้วก็ บลาๆๆ
มันเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขมากๆ ก็จริง แต่ไม่ได้หมายความว่าเราไม่ทะเลาะกันเลยนะคะ เราทะเลากันเรื่องเล็กน้อยมาก จะค่อยๆ อธิบายนะคะ
แฟนงอนครั้งแรก เค้าไปทานข้าวกับครอบครัว เราก็โอเคค่ะ ประหนึ่งว่าไม่เป็นไรนะ ไปกับครอบครัวนี่นา จะไปห้ามทำไม เราก็แค่หาเพื่อนไปกินข้าวในวันนั้น พอดีเพื่อนชวนไปกินหมูกะทะพอดีเลย แล้วสิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิด เรามาจ๊ะเอ๋กันอยู่ร้านหมูกระทะค่ะ 5555 เพื่อนเราเป็นผู้ชายค่ะ มากับน้อง เราเห็นแฟนเรา เราก็ยืนยิ้มมมมมมม .... แต่พอเห็นสีหน้าเค้าที่มองกลับมา เราเริ่มยิ้มฝืนๆ ละค่ะ 5555 นึกในใจว่าต้องมีปัญหาแน่ๆ และก็เป็นเรื่องจริง เราทั้งคู่แค่มองหน้ากัน ไม่กล้าทักค่ะ ช่วงนั้นคบกันแต่ยังไม่เปิดเผยกับครอบครัว คือ เราเกรงใจ 5555 เพิ่งคบนี่นา
หลังจากนั้นเราก็ทักไลน์ไป ......ไม่ตอบ
โทรไป ......ไม่รับ
เป็นเรื่องจริงๆ 5555 เค้าไม่คุยกับเรานานมากค่ะ เป็นวัน กว่าจะยอมคุยด้วย กว่าจะยอมฟังเรา แต่สุดท้ายก็ดีกันค่ะ
แฟนงอนครั้งที่2 ต้นเหตุเพราะเรา ผิดคำพูด เราบอกเค้าว่าจะไปช่วยทำงานนะ แต่ว่า ความขี้เกียจมันมากมายเหลือเกิน ตื่นสายค่ะ เลยพิมบอกไปในเฟสว่า เค้าตื่นสายนะ ขอโทษนะ บลาๆๆ แต่ไม่ได้บอกว่าจะไม่ไป ..... จนบ่าย เค้าไม่คุยกับเรา ทักไปไม่ตอบ โทรไปไม่รับ เอ่อ .... ตึ๊บเลยค่ะ อารมณ์เราคือ เราขี้เกียจ แล้วมีงานพิเศษตอนบ่ายสองครึ่ง (มั้ง ไม่แน่ใจ จะไปขุดดูจากข้อความก็ขุดดูไม่ได้ละค่ะ โดนบล็อกเฟส T.T) บ้านเค้าอยู่เลยที่ทำงานเราไปอีก ไม่ได้อะไรมากเลย เราขี้เกียจ เราผิดเอง 5555เราง้อเค้ายังไงก็ไม่เป็นผลค่ะ ง้อยากมาก .... เราก็เลยไปหาเค้าที่ทำงานค่ะ เค้าก็ยอมคืนดี ไปไม่ถึง10นาที เราก็ไปทำงานต่อค่ะ 55555 ทุกวันนี้ยังงงตัวเองอยู่ คือไรวะ 555
แฟนงอลครั้งที่3 ครั้งนี้แหละค่ะ พอดีว่า เราฝึกงานเสร็จแล้ว เรียนจบแล้ว ต้องกลับบ้านแล้ว พ่อแม่ให้กลับไปอ่านหนังสือเตรียมสอบเข้าทำงานที่บ้านค่ะ เราก็เลยต้องกลับไปอยู่ที่บ้าน เราห่างกันไกล .... แรกๆ ก็ โอเคนะ จนเรามีปัญหา
นิสัยส่วนตัวของเรา คือเราเป็นผู้หญิงติดเกมค่ะ ..... มันเลยมีปัญหากับเรื่องอ่านหนังสือสอบ เราแบ่งเวลา คร่าวๆ คือกลางวันจะอ่านหนังสือ กลางคืนจะเล่นเกม แล้วนอน แต่การแบ่งเวลาแบบนี้ไม่โอเคสำหรับพ่อกับแม่ค่ะ ..... โดนยึดคอม โดนยึดมือถือ โดนดุ โดนด่า สารพัด ... โดนตีด้วยล่ะ จะบอกให้ .... ร้องไห้ฟูมฟายมาก ร้องไห้ไป3ชั่วโมง ไม่ยอมให้แม่แตะตัว แม่นอนเฝ้า กลัวเราหนี ปกติก็ไม่เคยหนีออกจากบ้านนะ ครั้งนี้อยากหนีมาก แต่ก็รู้ว่าหนีไม่พ้นหรอก จะหนีไปไหน บ้านแฟนหรอ พ่อแม่ตามได้อยู่ดี แล้วแฟนเราก็จะเดือดร้อน .... เราคิดงี้นะ บ่นกับแฟนตอนที่แอบเอาโทรศัพท์คืนมาได้ ว่าอยากหนีมากๆ แต่ไม่ทำ ไม่ใช่ว่าเค้าบอกว่าไม่ให้ทำ แต่เพราะเรารู้ตั้งแต่แรกอยู่แล้ว ... ที่โทรไปหาแฟน ไปบ่นกับแฟน เพราะอยาให้เค้าให้กำลังใจเรานะ .... บางจังหวะ เราพูดอะไรไม่ออก เราได้แต่ร้องไห้ เค้าก็ไม่อยากคุย 5555 วัยของเราต่างกัน เราทั้งคู่มองความสาหัสของปัญหาต่างกัน .... เค้าพยายามจะวางสาย เพราะไม่อยากให้พ่อเรามาเจอ ว่าเราคุยกัน พ่อเราจะมองเค้าไม่ดี ด้วยความดื้อดึง ของเรา ไม่เอานะ ไม่วาง .... ตื๊ด ตื๊ด ตื๊ด ตื๊ด .....(เราผิดนะ ไม่ได้บอกเค้า ว่าตอนนั้นน่ะ พ่อแม่เราไม่อยู่บ้าน) .... จากนั้นน่ะหรอ ดราม่าในไลน์มาเต็มค่ะ จัดหนักจัดเต็ม
เราเหมือนคนเสียสติ เราใช้คำพูดที่ไม่ได้คิด ว่าเค้าจะเสียใจมั้ย เราดื้อ เรางี่เง่า เราปัญหาเย๊อะ ..... เค้าเหนื่อยที่จะคุยกับเรา เค้าไม่ติดต่อเลย 2-3วัน ..... เราจึงเริ่มประชดประชัด เริ่มพาลไปเรื่องอื่น เค้าเริ่มไม่ไหว เค้าเหนื่อยใจ กับคำพูดของเรา(ที่ไม่ได้คิด) ..... เค้าไม่ไหว เค้าอยากเลิกกับเรา ..... เค้าเงียบไปอีกหลายวัน .... เราเริ่มได้สติ เริ่มคิด ทบทวน เราทะเลาะกับพ่อกับแม่ ทำไมต้องมาทะเลาะกับแฟนต่อด้วย ที่พ่อแม่ทำไป เค้าห่วงเรานะ ห่วงอนาคตเรานะ ... จะทะเลาะกับแฟนเพิ่มทำไม ? ..... คำพูดที่ทะเลาะกัน ที่ประชดประชัน เราไม่อยากเล่าละเอียด เราอายตัวเอง โง่จริง พูดแบบนั้นออกมาได้ยังไงกัน ทั้งเปรียบเทียบกับแฟนเก่าของเค้า ทั้งเรื่องกลัวท้องถ้าจะเลิก เฮ้อออออ สารพัดคำพูดจริงๆ
เมื่อเราได้สติ เราคิด ทบทวน คิดถึงทุกๆ เรื่องราว เราร้องไห้ เราเสียใจ เราไม่อยากเสียเค้าไป .... เรื่องราวดีๆ มันเต็มหัวเราไปหมด คิดถึงเค้าตลอด คิดถึงตอนที่อยู่ด้วยกัน เรารู้ว่าเรารักเค้ามากๆ เราไม่ยอมเสียเค้าไป .... ปฏิบัติการตามง้อก็เลยเกิดขึ้น .... แต่มันยากนะ ไกลกันมาก จะง้อกันยังไง ครั้งก่อนต้องไปหา ถึงจะยอมคืนดี ครั้งนี้ล่ะ เราไม่สะดวกไปหาเลยนะ
คิดว่าท้อมั้ย แล้วจะล้มเลิกมั้ย ........ ไม่ค่ะ ถ้าเราคิดได้ว่า เค้าคือคนสำคัญ ไม่ว่ายังไง ก็ต้องง้อค่ะ .... อยู่ไกล จะง้อยังไงล่ะ โทรไปก็ไม่รับ ได้แค่พิมพ์ข้อความไป หวังว่าเค้าจะอ่าน แล้วตอบกลับมา .... เค้าอ่านค่ะ แต่ไม่ตอบ เป็นแบบนี้หลายวันค่ะ เราจนปัญญา ไปตัดพ้อกับเพื่อนของเขา ประมาณว่า กลัวว่าเค้าจะพูดถึงเรา เหมือนที่เคยพูดถึงแฟนเก่าเค้า เพื่อนเค้าก็บอกไม่นะ แฟนเราไม่เคยพูด เราก็เลยบอกเพื่อนเค้าไปว่า ขอโทษ ที่พูดแบบนี้ หนูงี่เง่ามากไปแล้ว ... เค้าก็ให้เราใจเย็นๆ....แล้วก็จบบทสนทนา .....
หลายคนที่อ่านถึงตรงนี้ อาจจะเดาเหตุการณ์ต่อไปได้ไม่ยาก เค้าโกรธเรามากกว่าเดิมค่ะ มันกลายเป็นสิ่งที่เค้ารับไม่ได้ ที่เราไปยุ่งกับเพื่อนเค้า เราอธิบาย ที่เราคุยกับเพื่อนเค้าแค่5ประโยคเอง (ไม่ถึงด้วยซ้ำ) .... มันไม่เป็นผล เค้ามีเหตุผลมากมาย ที่จะเลิกกับเรา เราอ้อนวอน ขอร้อง อย่าไป ใช้ทุกคำพูด ขอร้อง ได้โปรด อย่าทิ้งไปนะ อย่าทำแบบนี้ อย่าไป ... เค้าจึงตัดสินใจโกหก เพื่อให้เราสบายใจ ... เราดีใจมาก แม้จะเป็นเรื่องโกหก แต่มันเหมือนโอกาส ให้เราได้ทำดีกับเค้าต่อไป แต่ก็นะ ดีใจได้แค่ไม่กี่ชั่วโมง
เราคุยกับเค้าปกติเหมือนตอนที่คบกันใหม่ๆ เค้าตอบบ้าง อ่านละไม่ตอบบ้าง ไม่อ่านบ้าง จนเราไปเจอคลิปน่ารักๆ เราแชร์ไปในเฟสเค้า เค้าขอลบ แล้วก็ลบทันที .... มันจึงมีบทสนทนา ว่าเราอย่าเย๊อะ อย่ามาวุ่นวายกับพื้นที่ส่วนตัวของเค้า ไม่งั้น เค้าจะบล็อกเฟส .... เราอึ้ง เราถามเค้า ทำไมเมื่อก่อนเราทำได้ ...... เค้าตอบกลับมา ถ้าเมื่อก่อน เราไม่มีเค้า เราก็อยู่ได้ .... อึ้งค่ะ .... เค้าไม่ไหว เราขอร้องเค้า อ้อนวอนเหมือนเดิม ซ้ำๆ ...... คำพูดของเค้า พอเถอะ ถ้าพี่ขอร้องเราบ้าง คิดดูดีๆ นะ เราจะห่างกันไป แล้วเลิกกันไปเอง แบบที่ยังมีความรู้สึกดีต่อกันอยู่ หรือว่าเราจะเลิกกันโดยที่เราไม่เหลือคุณค่าอะไร .... เจ็บค่ะ ง้อเค้า จนตัวเองไม่เหลือคุณค่าอะไร .........และก็ ไม่มีตัวเลือกอื่นเลย นอกจากเลิกกัน หรอ ? ....... เค้าขออนุญาต บล็อกเฟส และตัดการติดต่อทุกช่องทาง .... วินาทีนั้น เราอ้อนวอน เราอธิบาย เราพิมพ์ไปไวมาก ไม่อยากให้เค้าทำแบบนั้น เรายังคงลดคุณค่าของตัวเองเรื่อยๆ จนเราพิมอะไรไปไม่ได้อีก
วินาทีเงียบงัน ก็มาถึง เราร้องไห้ แต่ไม่อาจส่งเสียงใดๆ เฟสบุ๊คแทบไม่มีความหมายอะไรในตอนนั้น สิ่งที่เราทำไป มันไร้ค่าจริงๆหรือ? เราคิดไปเรื่อย มันจบแล้วหรอ มันจบแล้ว จริงๆ หรอ ? ไม่นะ ไม่เอาแบบนี้ .... ฟังเพลงอกหักปลดปล่อยอารมณ์ตัวเอง ไปเรื่อยๆ จนจะเข้านอน จึงเปิดไลน์มาดู เห็นข้อความของเขา ทักมา มีอะไรให้คุยในนี้ .... (คำถามในใจ ถ้ายังอยากคุย แล้วบล็อกเฟสทำไม ? ... ไม่กล้าคิดคำตอบที่เป็นไปได้เลย เซนต์ผู้หญิง คิดว่าแม่นป่ะ พูดแบบนี้ได้ คือฉันคิดแล้วล่ะ) เรารู้สึกนะ ว่าเค้าพูดกับเราในไลน์ ไม่เหมือนเดิม หมายถึง ไม่เหมือนตอนที่เราทะเลาะกัน เราเรียกเค้า เค้าก็ตอบ แลดูอารมณ์ดี แต่เรานี่สิ อึ้ง .... สับสน ....สับสนว่าเค้ายังต้องการเรา หรือว่าไม่ต้องการเรา ... วินาทีแห่งความสับสน เราไม่กล้าคุยอะไรกับเค้าแล้ว ฝันดีครับ ยังไม่นอนอีกหรอ นอนได้แล้วนะ เรายิ่งสับสนมากขึ้น คืออะไร เมื่อกี้ทะเลาะกันจะเป็นจะตาย แล้วนี่ ???
ที่เรารู้สึกตอนนี้ เราเหนื่อยแล้ว เราคิดว่าเราน่าจะพัก แต่เค้าให้ความหวังเรา ..... เรา ตึ๊บ เลยค่ะ
พิมพ์จนจบ เรารู้แล้วค่ะ ว่าเราอยากกลับไปเหมือนเดิมกับเค้า แต่มันมีบางอย่างที่ทำให้เรารู้สึกเหมือนเดิมไม่ได้ในตอนนี้ เราระแวงเรื่องเฟสบุ๊คค่ะ เป็นแฟนกัน ต้องบล๊อคเฟสบุ๊คกันมั้ย ถ้าไม่มีเฟสกันตั้งแรก ก็ปกติ ก็โอเค แต่นี่ “เคยมี” แล้วโดนบล็อกไป .... ผู้หญิงขี้หึงก็ระแวงไปเรื่อย ... อยากกลับไปเป็นเหมือนเดิม แต่ไม่อยากโดนบล็อกเฟส
ย้ำกันอีกที ไม่ว่าคุณจะอ่านจนจบ หรือไม่จบ ดิฉันไม่ได้ต้องการให้กระทู้มีคอมเม้นเย๊อะๆ มีโหวตเย๊อะๆ ไม่อยากให้แฟนดิฉันเจอกระทู้นี้ กำลังใจ แนวคิด ข้อแนะนำ หรือทุกสิ่งทุกอย่าง หลังไมค์มานะคะ