ทำไมคนที่เราเกลียดถึงเริ่มทำให้เราหวั่นไหวได้ละ(ช-ช)

ตอนนี้ผมเรียนอยู่ปีสามแล้วครับ แต่ว่าในห้องนั้นมันจะมีคนที่ผมไม่ชอบอยู่คนหนึ่งคือไอ้ เม่น(นามสมมติ) มันเป็นคนที่เสียงดัง กวนทีน ชอบแกล้งคนอื่น(แม้แต่อาจารย์) ชอบทำตัวประมาณว่ามันหล่อที่สุดในมหาลัยมั่ง แต่ถึงอย่างนั้นผมก็ยังอิจฉามันทั้งความสูง สมองเบอร์หนึ่งของเอก และแฟนสุดสวยของมัน ซึ่งต่างจากผมที่ตัวเล็ก สมองปานกลาง โลกส่วนตัวสูงและไม่ชอบเสียงดัง ผมเกลียดมันถึงขนาดไปเดินกับเพื่อนผู้หญิงและเพื่อนห้องอื่น เพราะผู้ชายห้องผมอยู่กลุ่มเดียวกะมันหมดเลย แต่ก็มักจะมีเหตุการณ์ที่ทำให้ผมกะมันใกล้ชิดกันตลอด ตั้งแต่เข้าปี1 ก็ได้มันเป็นบัดดี้ ไปออกค่ายอาสาก็ต้องนอนเต็นท์เดียวกะมัน เวลาอาจารย์ให้ทำงานกลุ่มแบบสุ่มก็จับได้เลขเดียวกะมัน ไปแข็งถ่ายภาพก็ได้นอนห้องเดียวกะมัน ไปสัมมนาก็จับได้ห้องเดียวกะมัน และอื่นๆอีกมากมาย แต่ที่แปลกคือทำไมมันชอบถ่ายรูปผม ชอบกอดคอ(ทั้งที่รู้ว่ากอดที่ไรผมจะหงุดหงิดใส่มันทุกที) ชอบเอาฮูดมาปิดหน้าผม ชอบให้ผมวาดรูปให้(ผมเองก็ไปยอมวาดให้มันอีก) บางทีก็เรียกผมว่าที่รักจร้า ทำเหมือนผมเป็นตุ๊ดเลย จนเพื่อนในห้องเขาแซวกันตลอด ผมยิ่งหงุดหงิด ถึงจะไม่ชอบมันยังไงเวลาที่มันเอาหน้ามาใกล้ๆใจผมถึงเต้นแรงทุกทียิ่งเวลานอนด้วยกันนี้ไม่ต้องพูดถึงตื่นมาที่ไรจะอยู่ท่าเดิมตลอดคือมันนอนกอดพร้องขาพาดเอวผม คือถ้าถามว่าเลิกเกลียดไหมก็ตอบได้เลยว่าเกลียด แต่ว่าเวลามันเป็นอะไรเช่นบาดเจ็บ ป่วย ผมมักจะอดเป็นห่วงมันไม่ได้เสมอเลย


นี่ผมจะเป็นเกย์หรือ หรือยังไงช่วยบอกผมทีเถอะ

ขอโทษถ้าใช้คำไม่สุภาพ