ทางตันของความรัก

เรื่องมันมีอยู่ว่า เรามีแฟนอยู่คนนึงเราคบกันมานานมากพอสมควร ประมาณ1ปีกว่าแล้ว เรารักกันอยู่ด้วยกันมานาน เขาเป็นรุ่นพี่เรา2ปี อยู่โรงเรียนเดียวกัน เรารักกันมาก แบบตายแทนกันได้ พ่อแม่เราสองคนก็สนับสนุนกันดี อยากจะให้เราคบกันนานๆ จนวันนึงเราสองคนก็จะได้มั่นหมายกัน พ่อของเราพูดจาไม่ดีกะพ่อเขา ครอบครัวเขาก็เคืองๆ ครอบครัวเราก็เลยกลายเป็นว่าไม่ชอบกัน บังคับให้เราเลิกกัน สุดท้ายเนี่ย เราก็ต้องได้เลิกกันค่ะ เราก็เสียใจ พี่เขาก็เสียใจ ต่างคนก็ต่างร้องไห้ฟูมฟาย ทำใจไม่ได้ นานๆไปเราสองคนก็ได้กลับมาคุยกัน ก็แอบคุยกันไม่ให้พ่อแม่รู้ เรามีความสุขมากค่ะ แต่มันไม่เหมือนเดิม ไม่เหมือนตอนที่เป็นแฟนกัน พาไปบ้าน พ่อแม่เลี้ยงข้าว ทำนู้นทำนี่ให้กิน เวลาคุยโทรศัพท์กันก็จะได้ยินพ่อแม่เขาพูดว่าจะไปยุ่งกันอีกทำไม เราได้ยินเราก็เสียใจ ทั้งๆที่เมื่อก่อนแม่เขาก็รักและเอ็นดูเรามาก พอเรื่องมันเริ่มจะนานไปพี่เขาก็มาพูดกะเราว่าเรื่องของเรามันเป็นไปไม่ได้ เราก็เครียดนะ แบบเห้ย อะไรวะ อยู่ดีๆมาพูดงี้ พี่เขาก็พยายามทำให้เรื่องมันจบ เหมือนเขาจะหนีเราไป แต่ไม่นานเขาก็กลับมาหาเรา เป็นแบบนี้อยู่หลายครั้งมาก เขาก็พยายามทำให้เสียใจ ให้เราตัดใจ แต่เราก็ไม่ตัดใจนะ เราก็พยายามแล้วจริงๆ แต่เรารักพี่เขามาก เราอยากดูแลเขา ถึงวันนึงเขาจะมีแฟนใหม่เราก็จะไม่โกรธเลย แต่เราแค่อยากดูแล เราเป็นห่วงพี่เขาก็แค่นั้น ทุกครั้งที่เราอยู่ด้วยกัน เราก็ร้องไห้ทุกที เราอยากจะกอดเขา อยากจะทำให้เขามีแต่ความสุข เราคิดเสมอว่าสักวันนึงเราต้องจากกันไปเพราะเรื่องของเราเป็นไปไม่ได้ แต่ปัจจุบันนี้ครอบครัวเราโอเคนะที่จะให้คบกัน แต่ก็ยังมีญาติพี่เขา มาชอบพี่เขาอีก พอพ่อแม่เขามาคุยดีกะเราเหมือนเดิม ก็คอยยุยงส่งเสริมให้พ่อแม่พี่เขาพูดให้พี่เขาไม่มาคบกะเรา คือเราเครียดมากอ้ะ ทั้งพ่อแม่เขา ทั้งญาติคนนั้นที่ชอบพี่เขา เราอึดอัดมาก เราตื้อไปหมด เราไม่รู้จะทำไงกับเรื่องนี้ เราไม่รู้จะเอาไง ?????

(ปัจจุบันนี้ก็4ปีแล้วนะ ที่เราแอบคบกันแบบหลบๆซ่อนๆครอบครัว)