#ปัญหาความรัก
เรื่องเล่าให้ครั้งนี้เป็นเรื่องเล่า ของชายคนนึง ในมุมมองของชายคนนึง
เรื่องอาจดูโอเวอร์ เรื่องอาจมีบางส่วนที่ดูไม่ให้เกียรติฝ่าย หญิง
แต่ทั้งหมด คือความจริงในมุมมองของผู้ชายคนนี้ ที่รักผู้หญิงคนนึงสุดหัวใจ
เรื่องเป็นแค่มุมมองทางผมฝ่ายเดียวโปรดใช้วิจารณญาณ ในการอ่าน
ขอเริ่มต้นที่ตัวผมเองก่อน ผมเป็นผู้ชายที่อายุก็ผ่านเบญจเพศมาไม่นานชีวิตไม่ได้ดีเริศแต่มีครอบครัวที่ดีที่สนับสนุนผมเสมอ ผมทำผิดกับครอบครัวไว้ก็มาก
ทำผิดกับผู้หญิงช่วงวัยรุ่น ไว้ก็เยอะตามประสาเด็ก ม ปลาย ขึ้นมหาลัยชีวิตก็ไม่ดี คนที่ชอบที่ควงกันมาก่อน ม 6 มาทิ้งไปแถมต้องลำบากใจทนเรียนด้วยกันอีก รหัสติดกัน
เค้าไปเจอคนใหม่ เราไปเจอคนใหม่เจอคนนี้ชีวิตเราก็พังพอๆกับเรื่องที่จะเล่าวันนี้ จนเริ่มทำตัวเละเทะ ขี้เกียจ ไม่ไปเรียนเอาแต่นอนเล่นเกม ป่านนี้ก็ยังเรียนไม่จบ
แต่ก็ยังพยายามเพราะตอนนี้เริ่มสู้เพราะพ่อแม่และผู้หญิงคนนี้
จากวันนี้ย้อนไป 4ปีกว่า ยุคMSN รุ่งเรือง ผมก็ตามประสาคนโสดมา2-3ปีแอดเมลสาวไปเรื่องแชทไปทั่วจนมาเจอ เธอ
ซึ่งเป็นรุ่นน้องใน รร แต่เธอเพิ่งเข้ามา ตอน ม4 ผมซึ่งจบไปก่อนน่ะไม่ได้รู้จักหรอกแต่เพราะรุ่นน้องที่เตะบอลด้วยกันรู้จักทำให้รู้จักไปด้วย
แล้วก็ได้ใช่Msn คุยไปเล่นไป จนรู้จักในระดับนึง น้องเป็นคนเฮฮาสดใสน่ารัก น่าสนใจ ดูในรูปก็ดูไม่ได้ขี้เหร่อะไรแม้จะแต่งรูปก็เถอะ 55555
คุยกันมาจนวันนึงได้มีโอกาสไปเจอตัวจริง ที่ 7-11หน้าปากซอยบ้านเธอ วันนั้นไม่รู้จะอ้างอะไรเพื่อขอเจอ เอาเว้ย เพิ่งกิน แต่ยังไม่ได้กินเอาไปฝากโชว์ป๋าแมร่งเลย
เจอกันครั้งแรกก็ไม่ได้ผิดกับที่คาดหวังไว้เท่าไร แต่ก็มีจุดเล็กๆที่ประทับใจคือสายตาที่เธอมองเราดูกลัวๆกล้าๆ ดูน่ารัก จนทำให้ผมหลง แต่ยังไม่มากหลังจากนี้หรอกนะครับ
แล้วเราก็คุยกันจนมีเบอร์โทรศัพท์เธอแล้วผมก็คุยกัน ไปไหนด้วยกัน ทุกครั้งที่เธอเล่นแหย่ผมจะมีรอยยิ้มที่ทกให้ผมสดใสมาก
จนตอนนี้แหละ ได้รู้สึกถึงความสดใสตามประสาเด็กของเธอ หลงรักเด็กเข้าเต็มๆเลยที่นี้
เคยไหมครับ บางคนที่ ไม่ได้ทำให้เราดีขึ้น แต่ ณ ตอนนั้น เรามีจุดที่ขาดไป เราใช้ชีวิตปกติเฮฮากับเพื่อนๆ แล้วมาเจอผู้หญิงที่แบบทำให้โลกเราสดใส ทั้งรอยยิ้ม สายตา ที่ส่งมาให้เรา
ทำให้เรารู้สึกแบบ สีสันของชีวิตที่หายไป ความสุขที่ไม่สุดที่หายไปได้กลับมา
ก็นะเหมือนเราทำตัวเด็กๆ จนวันนึง ปลายเดือน 3 ผมก็ได้ตกลงคบกันเป็นแฟน เราก็คบกันมาเรื่องไปรับไปส่ง ผมไม่ค่อยเก่งเรื่องเอาใจ เลยอาจดูไม่หวานในสายตาเธอเท่าไร
แต่ผมก็มีโมเม้นท์ที่ประทับใจตัวผมเองและแฟนของผมไม่น้อย
วันวาเลนไทน์ในช่วงปีกว่า ที่เราคบกัน ผมก็ไปรับเธอกลับบ้านตามปกติ วันนั้นแวะกินข้าวกันผมก็ชอบอ่าน นสพ บอล ก็เลยแกล้งเดินบอกไปซื้อ นสพ แล้วก็แอบซื้อดอกกุหลาบมาให้ โดยเอา นสพ ฟุตบอล มาม้วนไว้
แล้วส่งให้เธอ พอเธอรับม้วนมันคลายออกมาจนแฟนผมเห็นดอกกุหลาบ ผมยังจำรอยยิ้มแบบนั้นได้อยู่เลย สิ่งที่ผมรักเธอ มันสวยงามมากในวันนั้น
แล้วเซอไพร์อีกอย่าง ก็เป็นช่วงหลังปีใหม่ เธอเป็นคนที่ชอบตุ๊กตา การ์ตูนอยู่อย่างนึงผมก็แอบไปซื้อมาพอวันมารับเธอที่ รร ก็แอบวางไว้เบาะหน้าเอาเสื้อคลุมปิดไวเ
เธอเปิดรถมาแปลกใจมากแล้วกอดตุ๊กตาตัวนั้นจนผมส่งที่บ้าน ตุ๊กตาตัวนั้นกลายเป็นตัวแทนผมเวลา ดีกันคิดถึงกันทะเลาะกันเสมอ
จนวันที่ เธอจบ มัธยมเธอได้ไปเรียนต่อที่ มหาลัยในเมือง ด้วยที่ มหาลัยในเมือง ระยะทางอาจไม่ไกล แต่รถติดหนัก
เธอได้ไปอยู่หอ เราสองคนเริ่มห่างกัน
ตัวผมเองก็ยอมรับครับมีไปวุ่นวายกับผู้หญิงอื่นบ้างซึ่งยอมรับจริงๆว่าผิดครับ แต่พอแฟนรู้ผมก็เลิกยุ่งกลับมาหาแฟน ก็มี2-3 ครั้ง จนเธอระแวงผมแต่ก็มาดีกันได้
แต่ระยะทาง เวลา สถานที่มันเอื้อเหลือเกินกับเหตุการที่พังชีวิตการคบกันของผมและเธอ
จากกลางที่เราห่างๆกันมีช่วงนึงในปีที่ 2 หลังจาก เธอจบ ม 6 ผมก็ไม่ได้ไปหาเธอที่หอเลย เพราะการที่ผมจะขับรถจากบ้านไป หอ มันต้องฝ่าม็อบ
แล้วพอม็อบไม่มี ผมก็กลายเป็นความเคยชินกับการไม่ค่อยได้ไปหาเธอที่หอจะมาเจอกันเวลาเธอกลับบ้าน จนมาถึงวันวาเลนไทน์ใน ที่ 2 ใกล้ครบปีที่ 3 ที่เราคบกัน
ผมก็เอาดอกกุหลาบไปให้เธอ แต่อาการเธอหลายๆอย่างมันเปลี่ยนไป จริงๆเปลี่ยนอย่างมากมาสักพักแล้ว จนวันนึง ผมมารุ้ว่าเธอได้มีอีกคนนึง
อยู่ที่ มหาลัย เธอแอบมีคนอื่นแอบอยุ่ด้วยกันตั้งแต่ ตุลาของปีที่สองที่เราคบกันหรือช่วงปีที่ 1 ของชีวิตมหาลัยเธอ
ด้วยความที่ผมเล่นแต่เฟช ไม่ได้เล่นไอจี ทวิตเตอเลยไม่ได้รับรุ้อะไรหลายๆคนรอบตัววผมเอะใจรูปเตะบอลแปลกๆ การโพสแปลกๆ
พอผมรู้ผมไม่รุ้ว่าหอแฟนผมอยู่ตรงไหนเนื่องจากได้ย้ายหอหลังจากผมไปมาหาสู่ในช่วงแรกๆ แต่ผมก็จำได้คร่าวๆจากการเล่าให้ฟังของเธอ
ผมบึ่งรถออกไปโดยไม่สนอะไรเธอปิดเครื่องหนีผม จนมาถึงหอ มาคุยกับเธอ
เธอเสียใจมาก ที่ทำผิดกับผม ผมจำอะไรในคืนนั้นไม่ได้มากนักผมเหมือนโดนสิบล้อชนแต่ไม่ตาย
ผมรุ้ตัวอีกทีตัวผมเต็มไปด้วยของ ของผมที่ผมให้เธอไว้ ทั้งตุ้กตาดอกไม้ หมอนเน่าของผมที่ให้เธอไว้ที่หอ ผมเอามันออกมาจากหอได้ไงไม่รุ้เต็มตัวไปหมด
จนผมจะกลับบ้านผมไม่ไหวแล้วผมเห็นเธอเดินตามออกมาเหมือนจะมาง้อแต่ผมก็ไล่เธอกลับไป ไม่งั้นจะบอกที่บ้านทั้งหมดเรื่องพาผู้ชายมาอยู่หอด้วย
อ้อ ตอนนี้ปีที่ 2 เข้าปีที่ 3 ที่คบกัน ที่บ้านแฟนผมยังไม่รับรุ้ เรื่องของผมกับแฟนผมเลยครับ เหมือนคบกันแบบเด็กๆแต่ผมก็อยากบอกนะครับ
แต่แฟนผมบอกว่าถ้าพ่อแม่รุ้ไปไหนจะลำบาก เลยไม่ได้จะทำให้ดูจริงใจ จริงจังกับแฟนผมในสายตาพ่อแม่ไม่ได้
วันที่ต่อมาหลังจากรุ้ความจริงผมก็คุยกับเค้า แฟนผมบอกจะเลิกกับผู้ชายคนนั้น และเลือกผม จนมาอีกวันผมได้ไป ตจว และขากลับต้องผ่านหอผมเลยแวะดู
แกล้งโทรหาอยู่ไหน เธอบอกอยู่คนเดียว ผม ไปเจอเธอตรง7-11หน้าหอกับไอห่านั้น ผมก็ถามว่าตกลงอยู่ไหนกับใครด้วยความใจเย็นที่สุด
เธอยังยืนยันว่าอยุ่คนเดียว ผมบอกให้เธอหันหลังกลับมา เธอเดินหน้านิ่งมาหาแล้วผมก็บอกให้ไอห่านั้น ไปไหนก็ไป มันเดินขึ้นห้องแฟนผมไปอย่างนิ่งๆ
เอออ ไปไหนก็ไปของมันจริงๆ ผมถามมันว่านี้คืออะไร เธอก็บอกได้แค่ว่าไม่รุ้จะบอกยังไงคืนนี้ขอนอนด้วยกันอีกคืน พรุ่งนี้สอบ
ไม่ต้องถามผมว่ายังไง ผมว่ายังไงก็ให้ไล่มันไปเธอก็ยืนยันว่าสอบจริงๆช่วยกันติว ผมไม่ลังเลที่จะเดินหันมาหนีจากเธอมาที่ลานจอดรถร้องไห้แบบไม่เกรงใจคนในรถที่รอผมอยู่
น้องๆผมในรถจะลงไปกระทืบไอห่านั้นแล้ว แต่ก็ไม่ได้ไปผมไม่อยากทำร้ายเธอไม่อยากให้เธอเดือดร้อน หอของเธอ
ผมก็ยังไม่ยอมแพ้ไปกลับง้อเธอ จนเธอเลิกกับผมเต็มตัว เปิดตัวกับไอห่านั้นอย่างเปิดเผยต่อทุกๆคน
ความรู้สึกผมนี้เหมือนตกนรกทั้งเป็น
มีต่อ
ผญ คนเดียว 4 ปีที่ผ่านมา 2 ปีแรกที่ หวานสุดในชีวิต กับ 2 ปีหลังที่นรกยังไม่พอจะใช้เรียก ทำไมผมยังรัก
เรื่องเล่าให้ครั้งนี้เป็นเรื่องเล่า ของชายคนนึง ในมุมมองของชายคนนึง
เรื่องอาจดูโอเวอร์ เรื่องอาจมีบางส่วนที่ดูไม่ให้เกียรติฝ่าย หญิง
แต่ทั้งหมด คือความจริงในมุมมองของผู้ชายคนนี้ ที่รักผู้หญิงคนนึงสุดหัวใจ
เรื่องเป็นแค่มุมมองทางผมฝ่ายเดียวโปรดใช้วิจารณญาณ ในการอ่าน
ขอเริ่มต้นที่ตัวผมเองก่อน ผมเป็นผู้ชายที่อายุก็ผ่านเบญจเพศมาไม่นานชีวิตไม่ได้ดีเริศแต่มีครอบครัวที่ดีที่สนับสนุนผมเสมอ ผมทำผิดกับครอบครัวไว้ก็มาก
ทำผิดกับผู้หญิงช่วงวัยรุ่น ไว้ก็เยอะตามประสาเด็ก ม ปลาย ขึ้นมหาลัยชีวิตก็ไม่ดี คนที่ชอบที่ควงกันมาก่อน ม 6 มาทิ้งไปแถมต้องลำบากใจทนเรียนด้วยกันอีก รหัสติดกัน
เค้าไปเจอคนใหม่ เราไปเจอคนใหม่เจอคนนี้ชีวิตเราก็พังพอๆกับเรื่องที่จะเล่าวันนี้ จนเริ่มทำตัวเละเทะ ขี้เกียจ ไม่ไปเรียนเอาแต่นอนเล่นเกม ป่านนี้ก็ยังเรียนไม่จบ
แต่ก็ยังพยายามเพราะตอนนี้เริ่มสู้เพราะพ่อแม่และผู้หญิงคนนี้
จากวันนี้ย้อนไป 4ปีกว่า ยุคMSN รุ่งเรือง ผมก็ตามประสาคนโสดมา2-3ปีแอดเมลสาวไปเรื่องแชทไปทั่วจนมาเจอ เธอ
ซึ่งเป็นรุ่นน้องใน รร แต่เธอเพิ่งเข้ามา ตอน ม4 ผมซึ่งจบไปก่อนน่ะไม่ได้รู้จักหรอกแต่เพราะรุ่นน้องที่เตะบอลด้วยกันรู้จักทำให้รู้จักไปด้วย
แล้วก็ได้ใช่Msn คุยไปเล่นไป จนรู้จักในระดับนึง น้องเป็นคนเฮฮาสดใสน่ารัก น่าสนใจ ดูในรูปก็ดูไม่ได้ขี้เหร่อะไรแม้จะแต่งรูปก็เถอะ 55555
คุยกันมาจนวันนึงได้มีโอกาสไปเจอตัวจริง ที่ 7-11หน้าปากซอยบ้านเธอ วันนั้นไม่รู้จะอ้างอะไรเพื่อขอเจอ เอาเว้ย เพิ่งกิน แต่ยังไม่ได้กินเอาไปฝากโชว์ป๋าแมร่งเลย
เจอกันครั้งแรกก็ไม่ได้ผิดกับที่คาดหวังไว้เท่าไร แต่ก็มีจุดเล็กๆที่ประทับใจคือสายตาที่เธอมองเราดูกลัวๆกล้าๆ ดูน่ารัก จนทำให้ผมหลง แต่ยังไม่มากหลังจากนี้หรอกนะครับ
แล้วเราก็คุยกันจนมีเบอร์โทรศัพท์เธอแล้วผมก็คุยกัน ไปไหนด้วยกัน ทุกครั้งที่เธอเล่นแหย่ผมจะมีรอยยิ้มที่ทกให้ผมสดใสมาก
จนตอนนี้แหละ ได้รู้สึกถึงความสดใสตามประสาเด็กของเธอ หลงรักเด็กเข้าเต็มๆเลยที่นี้
เคยไหมครับ บางคนที่ ไม่ได้ทำให้เราดีขึ้น แต่ ณ ตอนนั้น เรามีจุดที่ขาดไป เราใช้ชีวิตปกติเฮฮากับเพื่อนๆ แล้วมาเจอผู้หญิงที่แบบทำให้โลกเราสดใส ทั้งรอยยิ้ม สายตา ที่ส่งมาให้เรา
ทำให้เรารู้สึกแบบ สีสันของชีวิตที่หายไป ความสุขที่ไม่สุดที่หายไปได้กลับมา
ก็นะเหมือนเราทำตัวเด็กๆ จนวันนึง ปลายเดือน 3 ผมก็ได้ตกลงคบกันเป็นแฟน เราก็คบกันมาเรื่องไปรับไปส่ง ผมไม่ค่อยเก่งเรื่องเอาใจ เลยอาจดูไม่หวานในสายตาเธอเท่าไร
แต่ผมก็มีโมเม้นท์ที่ประทับใจตัวผมเองและแฟนของผมไม่น้อย
วันวาเลนไทน์ในช่วงปีกว่า ที่เราคบกัน ผมก็ไปรับเธอกลับบ้านตามปกติ วันนั้นแวะกินข้าวกันผมก็ชอบอ่าน นสพ บอล ก็เลยแกล้งเดินบอกไปซื้อ นสพ แล้วก็แอบซื้อดอกกุหลาบมาให้ โดยเอา นสพ ฟุตบอล มาม้วนไว้
แล้วส่งให้เธอ พอเธอรับม้วนมันคลายออกมาจนแฟนผมเห็นดอกกุหลาบ ผมยังจำรอยยิ้มแบบนั้นได้อยู่เลย สิ่งที่ผมรักเธอ มันสวยงามมากในวันนั้น
แล้วเซอไพร์อีกอย่าง ก็เป็นช่วงหลังปีใหม่ เธอเป็นคนที่ชอบตุ๊กตา การ์ตูนอยู่อย่างนึงผมก็แอบไปซื้อมาพอวันมารับเธอที่ รร ก็แอบวางไว้เบาะหน้าเอาเสื้อคลุมปิดไวเ
เธอเปิดรถมาแปลกใจมากแล้วกอดตุ๊กตาตัวนั้นจนผมส่งที่บ้าน ตุ๊กตาตัวนั้นกลายเป็นตัวแทนผมเวลา ดีกันคิดถึงกันทะเลาะกันเสมอ
จนวันที่ เธอจบ มัธยมเธอได้ไปเรียนต่อที่ มหาลัยในเมือง ด้วยที่ มหาลัยในเมือง ระยะทางอาจไม่ไกล แต่รถติดหนัก
เธอได้ไปอยู่หอ เราสองคนเริ่มห่างกัน
ตัวผมเองก็ยอมรับครับมีไปวุ่นวายกับผู้หญิงอื่นบ้างซึ่งยอมรับจริงๆว่าผิดครับ แต่พอแฟนรู้ผมก็เลิกยุ่งกลับมาหาแฟน ก็มี2-3 ครั้ง จนเธอระแวงผมแต่ก็มาดีกันได้
แต่ระยะทาง เวลา สถานที่มันเอื้อเหลือเกินกับเหตุการที่พังชีวิตการคบกันของผมและเธอ
จากกลางที่เราห่างๆกันมีช่วงนึงในปีที่ 2 หลังจาก เธอจบ ม 6 ผมก็ไม่ได้ไปหาเธอที่หอเลย เพราะการที่ผมจะขับรถจากบ้านไป หอ มันต้องฝ่าม็อบ
แล้วพอม็อบไม่มี ผมก็กลายเป็นความเคยชินกับการไม่ค่อยได้ไปหาเธอที่หอจะมาเจอกันเวลาเธอกลับบ้าน จนมาถึงวันวาเลนไทน์ใน ที่ 2 ใกล้ครบปีที่ 3 ที่เราคบกัน
ผมก็เอาดอกกุหลาบไปให้เธอ แต่อาการเธอหลายๆอย่างมันเปลี่ยนไป จริงๆเปลี่ยนอย่างมากมาสักพักแล้ว จนวันนึง ผมมารุ้ว่าเธอได้มีอีกคนนึง
อยู่ที่ มหาลัย เธอแอบมีคนอื่นแอบอยุ่ด้วยกันตั้งแต่ ตุลาของปีที่สองที่เราคบกันหรือช่วงปีที่ 1 ของชีวิตมหาลัยเธอ
ด้วยความที่ผมเล่นแต่เฟช ไม่ได้เล่นไอจี ทวิตเตอเลยไม่ได้รับรุ้อะไรหลายๆคนรอบตัววผมเอะใจรูปเตะบอลแปลกๆ การโพสแปลกๆ
พอผมรู้ผมไม่รุ้ว่าหอแฟนผมอยู่ตรงไหนเนื่องจากได้ย้ายหอหลังจากผมไปมาหาสู่ในช่วงแรกๆ แต่ผมก็จำได้คร่าวๆจากการเล่าให้ฟังของเธอ
ผมบึ่งรถออกไปโดยไม่สนอะไรเธอปิดเครื่องหนีผม จนมาถึงหอ มาคุยกับเธอ
เธอเสียใจมาก ที่ทำผิดกับผม ผมจำอะไรในคืนนั้นไม่ได้มากนักผมเหมือนโดนสิบล้อชนแต่ไม่ตาย
ผมรุ้ตัวอีกทีตัวผมเต็มไปด้วยของ ของผมที่ผมให้เธอไว้ ทั้งตุ้กตาดอกไม้ หมอนเน่าของผมที่ให้เธอไว้ที่หอ ผมเอามันออกมาจากหอได้ไงไม่รุ้เต็มตัวไปหมด
จนผมจะกลับบ้านผมไม่ไหวแล้วผมเห็นเธอเดินตามออกมาเหมือนจะมาง้อแต่ผมก็ไล่เธอกลับไป ไม่งั้นจะบอกที่บ้านทั้งหมดเรื่องพาผู้ชายมาอยู่หอด้วย
อ้อ ตอนนี้ปีที่ 2 เข้าปีที่ 3 ที่คบกัน ที่บ้านแฟนผมยังไม่รับรุ้ เรื่องของผมกับแฟนผมเลยครับ เหมือนคบกันแบบเด็กๆแต่ผมก็อยากบอกนะครับ
แต่แฟนผมบอกว่าถ้าพ่อแม่รุ้ไปไหนจะลำบาก เลยไม่ได้จะทำให้ดูจริงใจ จริงจังกับแฟนผมในสายตาพ่อแม่ไม่ได้
วันที่ต่อมาหลังจากรุ้ความจริงผมก็คุยกับเค้า แฟนผมบอกจะเลิกกับผู้ชายคนนั้น และเลือกผม จนมาอีกวันผมได้ไป ตจว และขากลับต้องผ่านหอผมเลยแวะดู
แกล้งโทรหาอยู่ไหน เธอบอกอยู่คนเดียว ผม ไปเจอเธอตรง7-11หน้าหอกับไอห่านั้น ผมก็ถามว่าตกลงอยู่ไหนกับใครด้วยความใจเย็นที่สุด
เธอยังยืนยันว่าอยุ่คนเดียว ผมบอกให้เธอหันหลังกลับมา เธอเดินหน้านิ่งมาหาแล้วผมก็บอกให้ไอห่านั้น ไปไหนก็ไป มันเดินขึ้นห้องแฟนผมไปอย่างนิ่งๆ
เอออ ไปไหนก็ไปของมันจริงๆ ผมถามมันว่านี้คืออะไร เธอก็บอกได้แค่ว่าไม่รุ้จะบอกยังไงคืนนี้ขอนอนด้วยกันอีกคืน พรุ่งนี้สอบ
ไม่ต้องถามผมว่ายังไง ผมว่ายังไงก็ให้ไล่มันไปเธอก็ยืนยันว่าสอบจริงๆช่วยกันติว ผมไม่ลังเลที่จะเดินหันมาหนีจากเธอมาที่ลานจอดรถร้องไห้แบบไม่เกรงใจคนในรถที่รอผมอยู่
น้องๆผมในรถจะลงไปกระทืบไอห่านั้นแล้ว แต่ก็ไม่ได้ไปผมไม่อยากทำร้ายเธอไม่อยากให้เธอเดือดร้อน หอของเธอ
ผมก็ยังไม่ยอมแพ้ไปกลับง้อเธอ จนเธอเลิกกับผมเต็มตัว เปิดตัวกับไอห่านั้นอย่างเปิดเผยต่อทุกๆคน
ความรู้สึกผมนี้เหมือนตกนรกทั้งเป็น
มีต่อ