วันนี้ผมฟุ้งซ่านจริงๆ ปกติเห็นเพื่อนในเฟสแชร์กระทู้นั่นนี่ไม่คิดว่าสักวันตัวเองจะได้มาตั้งอะไรแบบนี้กับเค้า
เราเจอกันตอนเรียนโท เราเรียนกันคนละเมเจอร์ แต่ยูเดียวกัน
เธอสวยน่ารัก ตรงสเปคผมทุกอย่าง ไม่นานเราก็ได้เป็นแฟนกัน จนตอนนี้ก็คบกันมา 5 ปีแล้วครับ
เธอเป็นเพอเฟคเกิล เป็นทุกอย่างที่ดีมากในสายตาผม นิสัยเธอ เป็นคนมีเหตุผล ใจเย็น ไม่ขี้บ่น ให้เกียรติ ไม่เคยก้าวก่ายเรื่องส่วนตัว
แฟนคนอื่นขอพาสเวิดนั่นนี่ของแฟน แต่แฟนผมไม่เคยเอ่ยปากขอสักครั้ง เธอให้เกียรติและเชื่อใจในตัวผม
เธอเป็นคนเก่ง หน้าที่การงานดี ทำงานเก่ง ทำอาหารเก่ง ทำขนมก็เป็น คือแฟนผมแนวๆ แอฟ ทักษอรเลยครับ แต่ไม่ได้สวยขนาดนั้น
แค่จะให้จินตนาการกันออกว่า เวลาปกติ เธอจะเป็นผู้หญิงหวานๆ ใจดี ใจเย็น แต่เวลาทำงาน เธอก็จะเป็นอีกอย่างนึงเลยครับ ออกจะ
บมาก
คือเธอดีงามในสายตาของผมรวมถึงทุกคนรอบตัวผม ตอนเราคบกันแรกๆ ผมก็คิดว่านี่แหล่ะแม่ของลูก
แต่เธอก็ทำผมเงิบ ด้วยการบอกว่า เธอรักผม อยากใช้ชีวิตกับผม แต่เอาตรงๆนะ ตลอดชีวิตเธอไม่คิดจะมีลูก
คือผมก็ถามเหตุผลนะครับ ว่าทำไม เธอบอกผมว่า โลกเราสมัยนี้มันอยู่ยาก การแข่งขันมันสูง ทุกคนต้องดิ้นรนตลอด เธอไม่อยากให้ลูกต้องมาเจอชีวิตแบบนี้ และเธอบอกว่าเธอคิดว่า เธอไม่คิดว่าคนแบบเธอจะสามารถสอนใครให้เป็นคนดีได้
ผมก็แบบเห้ย ไม่จริงหรอก บางทีเวลาเบื่อแม่บ่น ผมยังคิดเลยว่าถ้ามีแม่ไม่ขี้บ่นใจดีเหมือนแฟนก็คงจะดี คนที่ได้มาเกิดเป็นลูกของผู้หญิงคนนี้คงโชคดีมากที่มีแม่ที่ใจดีแบบนี้ (แอบเป็นลูกทรพีนะครับอันนี้คิดเล่นๆเฉยๆจริงๆครับ)
ไม่ว่าผมจะทักจะท้วงยังไง เธอก็ยังยืนยันอย่างนั้น ไม่ว่าผมจะให้ความมั่นใจว่าเธอทำได้ เธอต้องเป็นแม่ที่ดีแน่ๆ แต่เธอก็ยังยืนยันอย่างหนักแน่นตลอดเวลาว่าจะไม่มีลูกเด็ดขาด
ปัญหามันมีแน่ๆ ครับ ตรงที่ ผมเป็นลูกคนจีน และเป็นลูกชายคนโต คนเดียวด้วยครับ พี่น้องที่เหลือเป็นผู้หญิงแต่งออกไปหมดแล้ว บ้านผมนี่จีนจ๋าาาาาา คือ ยังเป็นครอบครัวจีนดั้งเดิมอยู่มาก แต่แค่ช่วงชีวิตการทำงานของผม ผมแยกออกมาอยู่คอนโด เธอเลยไม่ค่อยได้สัมผัสกับครอบครัวผมสักเท่าไหร่ เวลาเจอหน้าพ่อแม่ ก็มีพูดเรื่องแต่งงาน เรื่องมีลูกกันบ้าง แต่มันยังไม่ถึงเวลา ผู้ใหญ่เค้าก็เลยยังไม่ซักไซร้ให้เธออึดอัดใจอะไรมาก
แต่คือถ้าผมแต่งงานกับเธอ ยังไงก็หนีไม่พ้นเรื่องการที่ต้องไปใกล้ชิดกับที่บ้าน และเธอคงโดนกดดันแน่ๆ
คือเราก้คบกันด้วยดีมีความสุขมาเรื่อย เวลาผมวกเข้าเรื่องนี้เธอก็จะปฏิเสธ ไม่ก็ชวนเปลี่ยนเรื่องไปเลย กาลเวลาหรืออะไรก็เปลี่ยนความแน่วแน่เรื่องการไม่มีลูกของเธอไม่ได้เลย
จนเมื่อไม่นานมานี้ ผมกับเธอนั่งดูทีวีอยู่ด้วยกัน เป็นข่าวการเลิกราของดาราสาวท่านหนึ่งกับสามี ที่มีข่าวลือว่าเพราะ ฝ่ายหญิงถูกกดดันเรื่องมีลูกอะไรทำนองนั้น ผมดูอยู่ ผมก็อึ้งไป หันไปหาเธอก็เห็นเธอนั่งกดมือถือเล่นเงียบๆ แต่ผมรู้ว่าเธอก็ฟังอยู่แล้วคงสะดุดใจไปไม่น้อยกว่าผม
คือ ตอนนี้ผมสับสนมาก ผมพร้อมแล้วที่จะมีครอบครัว พร้อมมากๆ ผมรู้วว่าเธอก็พร้อมเหมือนผม แต่ผมก็ไม่ขอเธอสักที เพราะผมกลัวปัญหาเกี่ยวกับเรื่องนี้ คือในอนาคตแต่งเข้าบ้านไปมันมีเรื่องนี้แน่ๆ ถ้าเธอยังยืนยันแบบนี้อยู่
ผมก็บอกเธอนะว่าผมอยากแต่งงาน แต่ที่ไม่ขอสักที ก็เพราะ กลัวเธอจะอึดอัดเรื่องลูก เธอก็ตอบผมว่าไม่เป็นไรนิ ก็อยู่อย่างนี้ไปเรื่อยๆ เรารักกันดูแลกันสองคนก็พอ
คือโดยส่วนตัวผมก็อยากมีมากๆครับ ถ้าใครเกิดในครอบครัวจีนแท้ๆแบบผม แล้วเป็นลูกชายด้วยคงจะเข้าใจว่าเราถูกปลูกฝังมาตั้งแต่เด็ก ว่าการมีผู้สืบสกุลให้บุพการีเป็นหนึ่งในการทดแทนบุญคุณพ่อแม่ ของคนไทยก็ให้อารมณ์เดียวกับการบวช
คือจริงๆ เหมือนตอนนี้เราสองคนรู้ถึงปัญหาแต่เลือกที่จะหนีมันไม่แก้ แต่สักวันเราก็ต้องเผชิญหน้ากับมันอยู่ดี เพราะผมก็คงคบใครสักคนโดยไม่แต่งงานแบบนี้ต่อไปไม่ได้
ถ้าจะเลิกกัน เราก็รักกันมากจริงๆครับ ผมก็ไม่รู้ว่า เลิกกันไปแล้วมันจะช่วยแก้ปัญหาได้จริงหรอ ผมจะพร้อมเปิดใจกับใครใหม่ จริงๆหรอ
คือ มันจะพอมีวิธีเปลี่ยนใจใครสักคนที่มีความเชื่อแบบฝังหัวแบบนี้บ้างมั้ยครับ
ผมจนปัญญาจริงๆ อยากมาขอไอเดีย คนกลุ่มใหญ่ดูบ้าง ผมปรึกษาคนใกล้ตัวแต่ก็พูดทุกอย่างแล้วแต่ก็จนใจจริงๆครับ หรือผมควรทำไงดี
หรือถ้าลองว่ามันเป็นคุณเอง คุณจะจัดการยังไงครับ
ขอบคุณสำหรับพื้นที่ตรงนี้ด้วยครับ
แฟนผมเป็นผู้หญิงที่ดีมาก แต่เธอไม่อยากมีลูก ทำยังไงดีครับ
เราเจอกันตอนเรียนโท เราเรียนกันคนละเมเจอร์ แต่ยูเดียวกัน
เธอสวยน่ารัก ตรงสเปคผมทุกอย่าง ไม่นานเราก็ได้เป็นแฟนกัน จนตอนนี้ก็คบกันมา 5 ปีแล้วครับ
เธอเป็นเพอเฟคเกิล เป็นทุกอย่างที่ดีมากในสายตาผม นิสัยเธอ เป็นคนมีเหตุผล ใจเย็น ไม่ขี้บ่น ให้เกียรติ ไม่เคยก้าวก่ายเรื่องส่วนตัว
แฟนคนอื่นขอพาสเวิดนั่นนี่ของแฟน แต่แฟนผมไม่เคยเอ่ยปากขอสักครั้ง เธอให้เกียรติและเชื่อใจในตัวผม
เธอเป็นคนเก่ง หน้าที่การงานดี ทำงานเก่ง ทำอาหารเก่ง ทำขนมก็เป็น คือแฟนผมแนวๆ แอฟ ทักษอรเลยครับ แต่ไม่ได้สวยขนาดนั้น
แค่จะให้จินตนาการกันออกว่า เวลาปกติ เธอจะเป็นผู้หญิงหวานๆ ใจดี ใจเย็น แต่เวลาทำงาน เธอก็จะเป็นอีกอย่างนึงเลยครับ ออกจะ
คือเธอดีงามในสายตาของผมรวมถึงทุกคนรอบตัวผม ตอนเราคบกันแรกๆ ผมก็คิดว่านี่แหล่ะแม่ของลูก
แต่เธอก็ทำผมเงิบ ด้วยการบอกว่า เธอรักผม อยากใช้ชีวิตกับผม แต่เอาตรงๆนะ ตลอดชีวิตเธอไม่คิดจะมีลูก
คือผมก็ถามเหตุผลนะครับ ว่าทำไม เธอบอกผมว่า โลกเราสมัยนี้มันอยู่ยาก การแข่งขันมันสูง ทุกคนต้องดิ้นรนตลอด เธอไม่อยากให้ลูกต้องมาเจอชีวิตแบบนี้ และเธอบอกว่าเธอคิดว่า เธอไม่คิดว่าคนแบบเธอจะสามารถสอนใครให้เป็นคนดีได้
ผมก็แบบเห้ย ไม่จริงหรอก บางทีเวลาเบื่อแม่บ่น ผมยังคิดเลยว่าถ้ามีแม่ไม่ขี้บ่นใจดีเหมือนแฟนก็คงจะดี คนที่ได้มาเกิดเป็นลูกของผู้หญิงคนนี้คงโชคดีมากที่มีแม่ที่ใจดีแบบนี้ (แอบเป็นลูกทรพีนะครับอันนี้คิดเล่นๆเฉยๆจริงๆครับ)
ไม่ว่าผมจะทักจะท้วงยังไง เธอก็ยังยืนยันอย่างนั้น ไม่ว่าผมจะให้ความมั่นใจว่าเธอทำได้ เธอต้องเป็นแม่ที่ดีแน่ๆ แต่เธอก็ยังยืนยันอย่างหนักแน่นตลอดเวลาว่าจะไม่มีลูกเด็ดขาด
ปัญหามันมีแน่ๆ ครับ ตรงที่ ผมเป็นลูกคนจีน และเป็นลูกชายคนโต คนเดียวด้วยครับ พี่น้องที่เหลือเป็นผู้หญิงแต่งออกไปหมดแล้ว บ้านผมนี่จีนจ๋าาาาาา คือ ยังเป็นครอบครัวจีนดั้งเดิมอยู่มาก แต่แค่ช่วงชีวิตการทำงานของผม ผมแยกออกมาอยู่คอนโด เธอเลยไม่ค่อยได้สัมผัสกับครอบครัวผมสักเท่าไหร่ เวลาเจอหน้าพ่อแม่ ก็มีพูดเรื่องแต่งงาน เรื่องมีลูกกันบ้าง แต่มันยังไม่ถึงเวลา ผู้ใหญ่เค้าก็เลยยังไม่ซักไซร้ให้เธออึดอัดใจอะไรมาก
แต่คือถ้าผมแต่งงานกับเธอ ยังไงก็หนีไม่พ้นเรื่องการที่ต้องไปใกล้ชิดกับที่บ้าน และเธอคงโดนกดดันแน่ๆ
คือเราก้คบกันด้วยดีมีความสุขมาเรื่อย เวลาผมวกเข้าเรื่องนี้เธอก็จะปฏิเสธ ไม่ก็ชวนเปลี่ยนเรื่องไปเลย กาลเวลาหรืออะไรก็เปลี่ยนความแน่วแน่เรื่องการไม่มีลูกของเธอไม่ได้เลย
จนเมื่อไม่นานมานี้ ผมกับเธอนั่งดูทีวีอยู่ด้วยกัน เป็นข่าวการเลิกราของดาราสาวท่านหนึ่งกับสามี ที่มีข่าวลือว่าเพราะ ฝ่ายหญิงถูกกดดันเรื่องมีลูกอะไรทำนองนั้น ผมดูอยู่ ผมก็อึ้งไป หันไปหาเธอก็เห็นเธอนั่งกดมือถือเล่นเงียบๆ แต่ผมรู้ว่าเธอก็ฟังอยู่แล้วคงสะดุดใจไปไม่น้อยกว่าผม
คือ ตอนนี้ผมสับสนมาก ผมพร้อมแล้วที่จะมีครอบครัว พร้อมมากๆ ผมรู้วว่าเธอก็พร้อมเหมือนผม แต่ผมก็ไม่ขอเธอสักที เพราะผมกลัวปัญหาเกี่ยวกับเรื่องนี้ คือในอนาคตแต่งเข้าบ้านไปมันมีเรื่องนี้แน่ๆ ถ้าเธอยังยืนยันแบบนี้อยู่
ผมก็บอกเธอนะว่าผมอยากแต่งงาน แต่ที่ไม่ขอสักที ก็เพราะ กลัวเธอจะอึดอัดเรื่องลูก เธอก็ตอบผมว่าไม่เป็นไรนิ ก็อยู่อย่างนี้ไปเรื่อยๆ เรารักกันดูแลกันสองคนก็พอ
คือโดยส่วนตัวผมก็อยากมีมากๆครับ ถ้าใครเกิดในครอบครัวจีนแท้ๆแบบผม แล้วเป็นลูกชายด้วยคงจะเข้าใจว่าเราถูกปลูกฝังมาตั้งแต่เด็ก ว่าการมีผู้สืบสกุลให้บุพการีเป็นหนึ่งในการทดแทนบุญคุณพ่อแม่ ของคนไทยก็ให้อารมณ์เดียวกับการบวช
คือจริงๆ เหมือนตอนนี้เราสองคนรู้ถึงปัญหาแต่เลือกที่จะหนีมันไม่แก้ แต่สักวันเราก็ต้องเผชิญหน้ากับมันอยู่ดี เพราะผมก็คงคบใครสักคนโดยไม่แต่งงานแบบนี้ต่อไปไม่ได้
ถ้าจะเลิกกัน เราก็รักกันมากจริงๆครับ ผมก็ไม่รู้ว่า เลิกกันไปแล้วมันจะช่วยแก้ปัญหาได้จริงหรอ ผมจะพร้อมเปิดใจกับใครใหม่ จริงๆหรอ
คือ มันจะพอมีวิธีเปลี่ยนใจใครสักคนที่มีความเชื่อแบบฝังหัวแบบนี้บ้างมั้ยครับ
ผมจนปัญญาจริงๆ อยากมาขอไอเดีย คนกลุ่มใหญ่ดูบ้าง ผมปรึกษาคนใกล้ตัวแต่ก็พูดทุกอย่างแล้วแต่ก็จนใจจริงๆครับ หรือผมควรทำไงดี
หรือถ้าลองว่ามันเป็นคุณเอง คุณจะจัดการยังไงครับ
ขอบคุณสำหรับพื้นที่ตรงนี้ด้วยครับ