ตอนบทนำ

หลังจากการแข่งขันอินเตอร์ไฮในครั้งก่อนเสร็จสิ้นลงไป วงการบาสเก็ตบอลมัธยมปลายของญี่ปุ่นได้พบทีมม้ามืดมาแรง เช่น โชโฮคุ ที่สามารถเอาชนะเทคโนฯซังโน ทีมเต็งของรายการมาได้ ที่ทำให้ประวัติศาสตร์บาส ม.ปลายได้เปลี่ยนไป

อันดับหนึ่งในการแข่งขันครั้งที่แล้ว คือ ทีมวิทยาลัยไอวะ(ไอจิ) ที่นำทีมโดย โมโรโบชิ ได นำทีมเอาชนะ สาธิตไคนัน(คานางาวะ) ที่นำโดย มากิ ชินอิจิ อย่างเร้าใจ

ผู้เล่นหน้าใหม่(รุคกี้) มากมายได้รับการจับตามองจากแฟนบาสทั้งประเทศ อย่าง
....................................................
คิโยตะ โนบุนากะ(ไคนัน) และ โมริชิเงะ ฮิโรชิ(เมโฮ) สองผู้เล่นที่ได้รับตำแหน่งรุคกี้ยอดเยี่ยมประจำปี

ซากุรางิ ฮานามิจิ และ รุคาว่า คาเอเดะ(โชโฮคุ) ผู้เล่นหน้าใหม่ฝีมือฉกาจ จนได้ติดธงรับใช้ชาติรุ่นยุวชนญี่ปุ่น(U'18) ก่อนที่รายแรกจะถอนตัวจากอาการบาดเจ็บ จนต้องเรียกเพื่อนร่วมทีมอย่างรุคาว่ามาแทน

++++++++++++++++++++++++++++
การเปลี่ยนอันดับของผู้เล่นที่เป็นแนวหน้าของวงการอย่าง
..........................................
ซาวาคิตะ(ซังโนฯ) ที่จะไปอเมริกา แม้ว่าทีมจะแพ้โชโฮคุในรอบแรก แต่บรรดาเซียน ยังยกให้เขาเป็นอันดับหนึ่งของ ม.ปลายญี่ปุ่นอยู่ ซึ่งแน่นอน ตำแหน่งนี้ต้องว่างลงเมื่อเขาจากไป

คาวาตะ(ซังโน) ฟุคาสึ(ซังโน) โมโรโบชิ(ไอวะ) มากิ(ไคนัน) ซึจิยะ(ไดเอ) อาคางิ(โชโฮคุ)ฯลฯ พากันจบตำนานบาส ม.ปลายไปสู่ระดับมหาวิทยาลัยตามลำดับ

++++++++++++++++++++++++++++++
แน่นอนเรื่องราวของตำนานก็ยังเป็นตำนาน แต่นั่นยังไม่ใช่จุดจบ

ตำนานรุ่นใหม่กำลังจะเปิดออก บรรดาดาวรุ่งหัวกะทิระดับมัธยมต้นกำลังรอแสดงฝีมือในฤดูกาลใหม่ ที่กำลังจะมาถึง

ทีมโชโฮคุที่ดีกรีร้อนแรงที่สุดอันดับสองของคานางาวะ ถูกตั้งเป็นเป้าหมายในฐานะทีมอัศวินประจำจังหวัดร่วมกับทีมอันดับหนึ่งของคานางวะและอันดับสองของประเทศอย่าง ไคนัน ต้องทำการเสริมทีมเพื่อป้องกันตำแหน่งในปีต่อไป

โชโย ที่ผู้เล่นปีสามจบการศึกษา ออกจากทีมทั้งหมด ต้องเสริมทั้งทีมอย่างหนักเพื่อทวงบัลลังก์ยอดทีมประจำจังหวัดคืน

เรียวนัน ที่แม้จะพลาดหวังอินเตอร์ไฮครั้งก่อน แต่วาดลวดลายได้ถูกใจเซียนบาสทั้งจังหวัด จะกลับมาอีกครั้ง เพื่อโค่นบัลลังก์ราชา ไคนัน และคู่ปรับตลอดกาลอย่าง โชโฮคุ ในปีต่อไป

ซึคุบุ, มิอุระ-ได, ทาเคโซโนะ, ทาเคซาโตะ, เรียวคุฟุ, โมรินิชิ ฯลฯ ที่กำลังพัฒนาขึ้นมาเทียบชั้นกัน ก็ประมาทไม่ได้ทั้งสิ้น

วงการบาส ม.ปลาย กำลังจับตาดูดาวรุ่งทุกคน ที่จะมาประกาศความยิ่งใหญ่ ให้โลกได้รับรู้ว่า “ข้าก็เป็น....อัจฉริยะ!!!” (จบบทนำ)



ตอนที่1  ผู้เล่นหน้าใหม่กับชายนิรนาม

ในตอนเช้าอากาศแจ่มใสเหมือนทุกวัน แต่วันนี้เป็นวันพิเศษ วันเปิดเทอมวันแรก ช่างเป็นอะไรที่น่ารื่นรมย์จริงๆ อาคางิ ฮารุโกะ นักเรียนชั้นปีที่ 2 ผู้จัดการทีมบาสโชโฮคุ ยิ้มรับวันใหม่อย่างสดใสเสมอ สำหรับเธอแล้ว ไม่มีอะไรดีไปกว่าการได้ทำเพื่อสิ่งที่เธอรัก(บาส) เป็นวันที่เธอจะได้ทำหน้าที่แมวมองเพื่อหานักกีฬาหน้าใหม่มาเสริมทีม และที่สำคัญกว่านั้น คือ รุคาว่าจะกลับจากการแข่งบาสยุวชนเอเชีย

“สวัสดีค่ะ คุณอายาโกะ” ฮารุโกะ ทักสาวสวยรุ่นพี่ ที่ทำหน้าที่เดียวกับเธอ ซ้ำยังคอยดูแลเธอมาตอดเวลาที่อยู่ในชมรม

“สวัสดีจ้ะ” ฮารุโกะ ผู้จัดการทีมสาว ซึ่งตอนนี้เธออยู่ปี 3 แล้ว ทักทายตอบ แต่ยังไม่ทันขาดคำ อายาโกะ ก็ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่

“เฮ้อ” “เป็นอะไรคะ คุณอายาโกะ ไม่ดีใจเหรอคะ ที่ทีมบาสโชโฮคุจะได้เดินหน้าเต็มที่กันอีกสักที”

“ดีใจน่ะ ดีใจจ้ะ แต่เด็กปีหนึ่งปีนี้น่ะสิ” อายาโกะ ทำท่าเหนื่อยเล็กน้อย แต่นั้นไม่ใช่ประเด็น เพราะอย่างไรแล้ว การทุ่มเทให้โชโฮคุ คือสิ่งที่เธอมีความสุขที่สุด

“ได้ยินว่าปีนี้ มีนักบาสเก่งๆระดับ ม.ต้น มาสมัครเยอะเลยหนิคะ ต่างจากสมัยก่อนลิบเลย.....เอ ไม่แน่นะคะ เราจะพิชิตทั่วประเทศได้จริงๆอย่างที่พี่เคยพูดไว้ก็ได้นะคะ” ฮารุพลางนึกถึงพี่ชาย อาคางิ ทาเคโนริ ที่ปัจจุบันเป็นนักศึกษาของมหาวิทยาลัยโตได ไปเรียบร้อยแล้ว

“และที่สำคัญนะคะ ทีมบาสโชโฮคุจะได้กลับมารวมตัวกันครบซะที” ฮารุโกะ พูดไปพลาง แสดงท่าทางเขินไปพลาง ซึ่งอายาโกะสังเกตุอาการเธอมาตลอด แต่ก็เข้าใจ ยังไงเสีย เธอก็รักฮารุโกะเหมือนน้องสาวเธอคนหนึ่ง

“จะได้เจอรุคาว่าล่ะสิ...”เสียงแซวมาจากทางด้านหลัง ทำเอาฮารุโกะอายจนแทบจะซุกแผ่นดินหนี “เปล่าซะหน่อย...ฉัน ฉัน หมายถึง ทุกคนต่างหาก ทั้งซากุรางิคุง แล้ว ก้อ......” ฮารุโกะหน้าแดงกว่าเดิม แต่ก็พูดกลบเกลื่อนไปซะ ซึ่งผู้ที่แซวเธอนั้นคือเพื่อนสนิทที่ชื่อ มัตซึอิ และคนที่เดิมตามมา คือ ฟุจิอิ

“รุคาว่าน่ะ กำหนดกลับก็อาทิตย์หน้าจ้ะ แต่ฮานามิจินี่สิ.....” อายาโกะเป็นห่วงไม่น้อยกับการพักฟื้นของซากุรางิ ที่ต้องห่างหายจากบาสไปนาน และต้องทำกายภาพบำบัดแบบไม่มีกำหนด

หญิงสาวทั้งสี่ต่างรู้สึกเป็นห่วงซากุรางิ ซึ่งตั้งแต่ชายผู้นั้นได้รับบาดเจ็บ ต้องรับการรักษา ทีมบาสโชโฮคุก็เงียบเชียบ ต่างจากเดิมที่เคยสับสน วุ่นวาย โกลาหล สารพัด

“ซากุรางิต้องไม่เป็นไรค่ะ เขาต้องกลับมาเป็นซากุรางิคนเดิมแน่นอนค่ะ” ฮารุโกะ สาวน้อยกล่าวอย่างเชื่อมั่นในตัวชายคนนั้น ที่เป็นความหวังของทีมโชโฮคุ

“นั่นสินะ....”
.........................................................................................................................................................................................
ในการแข่งขันบาสยุวชน ญี่ปุ่นได้ส่งชุดเยาวชนหน้าใหม่ลงทำศึก โดยมี มากิ ชินอิจิ และ โมโรโบชิ ได เป็นแกนหลักของทีม และมีรุคกี้มากความสามารถมากมาย อย่าง คิโยตะ โนบุนากะ, รุคาว่า คาเอเดะ แต่ที่ร้อนแรงที่สุด คงเป็นโมริชิเงะ ฮิโรชิ ที่ทำหน้าที่ได้อย่างโดดเด่น จนกลายเป็นเครื่องการันตีได้ว่า เมโฮ ในปีนี้ จะมีผู้เล่นตัวหลักทีมชาติญี่ปุ่นอยู่ในทีมอย่างแน่นอน

ทีมบาสเยาวชนญี่ปุ่น ได้ตำแหน่งรองชนะเลิศอันดับหนึ่ง ซึ่งทีมบาสจีน ได้ตำแหน่งชนะเลิศ และรองชนะเลิศอันดับสอง คือ ฟิลิปปินส์

“ขอโทษครับ ..ขอสัมภาษณ์หน่อยครับ” นักข่าวกีฬาชาวญี่ปุ่น วิ่งมาสัมภาษณ์นักกีฬา ผู้ซึ่งทำหน้าที่ควบคุมเกมในสนาม แสดงผลงานได้สมราคา ทั้งในเวทีทั่วประเทศ และระดับชาติ

“รู้สึกอย่างไรบ้างครับ กับการพ่ายให้กับจีน ในรอบชิงชนะเลิศนี้ครับ”

“เป็นธรรมดาครับ พวกเราเล่นกันอย่างเต็มที่ และพวกเขาก็แข็งแกร่ง”

“คุณเห็นด้วยมั้ยครับ ที่ทีมญี่ปุ่นชุดนี้ไม่ได้แชมป์ เพราะว่ามีผู้เล่นคนสำคัญบาดเจ็บจนต้องถอนตัวไป”

มากิ ผู้ซึ่งถูกสัมภาษณ์อยู่ สะดุดเล็กน้อย ก่อนตอบด้วยท่าทางที่สงบว่า “ทีมเรามีผู้เล่นที่ยอดเยี่ยม แต่ในเกมบาส ทุกอย่างเกิดขึ้นได้ครับ”

ทีมชาติญี่ปุ่นรับตำแหน่งอันดับสอง ยุวชนเอเชีย โดยสถิติในการแข่งขันรายการนี้ของญี่ปุ่น มีดังนี้

ทำคะแนนสูงสุด รุคาว่า คาเอเดะ(โชโฮคุ) 34 คะแนน
ป้อนยิงสูงสุด ซึจิยะ ฮัตสึชิ(ไดเอ) 5 ครั้ง
สามแต้มสูงสุด จิน โซอิจิโร่(ไคนัน) 15 คะแนน
รีบาวด์สูงสุด โมริชิเงะ ฮิโรชิ(เมโฮ) 12 ครั้ง
ป้องกันสูงสุด โมริชิเงะ ฮิโรชิ(เมโฮ) 9 ครั้ง

ณ อาคารพละศึกษา โรงเรียนมัธยมโชโฮคุ

ทีมบาสโชโฮคุทำการฝึกซ้อมอยู่ ตารางการฝึกของโฮโฮคุ เริ่มจากการวิ่ง เพื่อสร้างกำลัง รวมไปถึงแทคติกต่างๆ สำหรับทีมที่กลายเป็นเป้าหมายของทีมอื่นๆอย่างโชโฮคุ สิ่งที่ต้องทำคือ การพัฒนาอย่างไม่หยุดยั้ง

“รายงานตัวซิ...เด็กใหม่” ชายร่างเล็ก แต่ทะมัดทะแมง ยืนแหงนหน้าถาม ชายอีกคนหนึ่ง ที่ดูอ่อนอาวุโสกว่า แม้ว่าความสูงจะห่างกันมาก แต่ชายร่างเล็กผู้นั้น ก็ดูมีรัศมี ที่แข็งกร้าวกว่า

“ผม คัตซึมะ อาซากิ สูง 187 ครับ”

“สูงใช้ได้นี่ เล่นเซนเตอร์รึเปล่า”

“เอ่อ ...ปกติก็เล่นอยู่ครับ คือ คือ ....หมายถึงที่โรงเรียนเก่าน่ะฮะ......”

“เอาละ เอาละ พอแล้ว” “ฉัน มิยางิ เรียวตะ เป็นกัปตันทีม แล้วจะได้รู้จักฉันเอง ถ้าเพื่อนเธอมาครบ....เอาล่ะ ไปซ้อมพื้นฐานต่อได้”

“คะ ครับ”

คัตซึมะ อาซากิ สูง 187 ซม. หนัก 64 กก. จากมัธยมต้น คุวาตะ สมัครเข้าทีมบาสโชโฮคุเป็นคนแรก สาเหตุที่เลือกโชโฮคุ เนื่องจากประทับใจการเล่นของทีม โดยเฉพาะแมตช์ที่เฉือนชนะเทคโนฯซังโน ในครั้งที่ผ่านมา จึงตัดสินใจสมัครเข้าเรียนที่โชโฮคุ

“อายาจัง ทำไมเด็กปีหนึ่งมากันกะปริบกระปรอยอย่างเงี้ยล่ะ” กัปตันถามผู้จัดการทีมตน พร้อมทั้งหมวดคิ้วด้วยความไม่สบอารมณ์

“นี่เรียวตะ เพราะนายนั่นแหละ ซ้อมบ้าพลังซะจนปีหนึ่งหงอกันไปหมดน่ะสิ”

“เฮอะ” “แถม นายยังจับเด็กซ้อมก่อนยื่นใบสมัครอีก ดูสิ จะเหลือแค่ไหนก็ไม่รู้”

มิยางิ กับตำแหน่งกับตันทีมคนใหม่ ทำเอาวิตกไม่น้อย แต่ถึงอย่างนั้น หน้าที่เขาก็คือ ต้องประคองทีมให้ประสบผลสำเร็จสูงสุดให้ได้

“เอาล่ะ วิ่งรอบสนาม 30 รอบ”
เด็กใหม่โชโฮคุกว่า 10 คนวิ่งเรียงแถวกัน แต่ละคนทำหน้าไม่สู้กันแล้ว ซึ่งอาซากิเองก็เป็นหนึ่งในนั้น แต่เขาตั้งใจว่าจะต้องผ่านไปให้ได้


เวลาผ่านล่วงเลยไปจนถึงหัวค่ำ มิยางิ กัปตันทีมโชโฮคุอนุญาติให้ทุกคนกลับได้ พร้อมกับกำชัดให้นำใบสมัครเข้าชมรมมายื่นในวันพรุ่งนี้เช้า แต่อาซากิ ขออนุญาติอยู่ต่อ

“ผมขออนุญาตอยู่ต่ออีกสักพักได้มั้ยครับ คือ คือ ว่าผมยัง...”

“ไม่ได้ ไม่ได้ นี่ไม่ใช่ที่ส่วนตัว อีกอย่างนายยังไม่เป็นสมาชิกชมรมนะ”

“งั้น งั้นผมยื่นใบสมัครตอนนี้เลยละกันครับ คือผมแบบว่าเอามาด้วย....”

“อืม...” มิยางิ พิจารณาสมาชิกใหม่เล็กน้อย ก่อนกำชับเพิ่มเติมว่า
“ได้ งั้นฉันอณุญาติให้อยู่ต่อได้” “ขอบคุณครับ” “แต่นายห้ามหนีออกจากชมรมซะก่อนล่ะเจ้าหนู”

“ขอบคุณครับ คุณมิยางิ”
มิยางิดูจะพอใจในท่าทีของสมาชิกใหม่ไม่น้อย เขาเดินออกจากอาคารไป ปล่อยให้เด็กหนุ่มไฟแรงอยู่ตามลำพัง ดังที่ต้องการ

เวลาผ่านไปครึ่งชั่วโมง
“การชู้ตต้องมี สมาธิ ตัวต้องตรง.......งืม......งืม” อาซากิซ้อมอยู่คนเดียวในสนาม แต่นั่นเป็นแค่ความรู้สึกของเขาคนเดียว

อาซากิ กระโดดขั้น บรรจงปล่อยลูกออกจากมือ ภาพที่จะได้เห็นคือแนววิถีโค้งแบบโปรเจ็คไตน์ที่สวยงาม แต่กลับไม่....

ลูกบาสถูกตบกระเด็นจากทางด้านหลัง โดยชายนิรนาม

ผัวะ!! ลูกบาสกระเด็นลอยไป พร้อมทั้งตัวเขาเองถูกเบียดกระเด็น ร่างกายที่เสียจุดศูนย์ถ่วงทำให้ลงสู่พื้นไม่สวยนัก เสียงมันดังเหมือนกระสอบข้าวสารตกลงสู่พื้น

“แก เป็นใคร” อาซากิ ถามทั้งๆที่ยังนอนอยู่บนพื้น คงลุกได้ไม่ง่ายนัก แต่ชายนิรนามกลับตอบไม่

ชายคนนั้นรูปร่างสูงราวๆ 190 ซม ผมสีทอง ท่าทางมั่นใจในตัวเอง ยืนจังก้า มองลงต่ำมายังคู่ต่อสู้ที่เขาทำให้ล้มลงไปโดยที่ยังไม่ทันตั้งตัว ก่อนที่ชายคนนั้นจะถามด้วยท่าที ที่แข็งกร้าวว่า

“มีแค่นี้เองเหรอ นึกว่าจะแน่”

อาซากิ ทั้งตกใจ ทั้งงุนงง ได้แต่แหงนหน้ามองชายผู้นั้น และเขายิ่งอึ้งเมื่อชายแปลกหน้าคนนั้นพูดกับเขาว่า

“ลุกขึ้นมาสิ แล้วมาดวลกัน......รุคาว่าซัง”

......................................................................................จบตอนที่ 1 จ้า...............................................................................................