แบบเพื่อนเอาหนังสือ จดหมายเหตุฟอร์บัง มาให้อ่าน
เหตุการณ์กบฏแขกมักกะสัน
วันที่ 22 สิงหาคม พ.ศ. 2229 พวกแขกมาการ์ชาร์ หรือมักกะสัน ได้ทำการก่อการกบฏขึ้นในกรุงศรีอยุธยา พวกมักกะสันนี้เป็นพวกอินโดนีเซีย นับถืออิสลาม มาจากเกาะมากาสการ์ หรือมะกัสซาร์ หรือสุลาเวสี หรือ อูจุงปันดัง ชื่ออยู่ใน หมู่เกาะโมลลุซ (Molluques) ตอนใต้เกาะเซเลเบส
พวกมักกะสันนี้มีรูปร่างใหญ่โตน่ากลัว กล้าหาญ ชอบเสพย์กัญชายาฝิ่น มีความดุร้ายไม่กลัวตาย มีหอกซัด และไม้ซางเป่าลูกดอกทำก้างปลาอาบยาพิษเป็นอาวุธ ผู้ที่ถูกยิงด้วยลูกดอกอาบยาพิษ จะตายใน สามชั่วโมง มีกริชอาบยาพิษ ซึ่งถือกันว่าถ้าชักกริชออกจากฝักแล้วไม่แทงใครถือเป็นคนขลาด มีความเชื่อว่าคนที่ถูกเขาฆ่าให้ตายจะไปเป็นทาสรับใช้เขาในโลกหน้า และการไม่ยอมแพ้เป็นเกียรติยศที่ล้ำเลิศ พวกมักกะสันตั้งบ้านเรือนอยู่ริมแม่น้ำเจ้าพระยา ติดปมู่บ้านมลายูที่มาอยู่ก่อนหน้าแล้ว และใกล้หมู่บ้านโปรตุเกส ฝั่งตะวันตกของคลองตะเคียน ส่วนหนึ่งรับราชการเป็นทหารรักษาพระองค์
วันหนึ่งเจ้าชายมักกะสัน ชื่อ เจ้าดาย (Dai) ซึ่งหนีการยึดครองของพวกฮอลันดาจากเซเลเบส มาอยู่เมืองไทยกับพวก 300 คน ได้คบคิดกับพวกเขมรและพวกแขกจามเตรียมกบฏ โดยจะสังหารสมเด็จพระนารายณ์ ขณะนั้นอยู่ที่ลพบุรี แล้วจะยกพระอนุชาของสมเด็จพระนารายณ์ขึ้นเป็นกษัตริย์แทน เพื่อลดอำนาจของพวกคริสต์ รวมทั้งจะสังหารชาวญี่ปุ่นและโปรตุเกสที่นับถือคริสต์ให้หมดสิ้นด้วย
แต่พวกมักกะสันทำการไม่สำเร็จเพราะพวกแขกจามคนหนึ่งซึ่งเป็นพวกผู้ก่อการ ส่งหนังสือไปถึงพี่ชายที่กรุงละโว้ให้หนีมาสมทบ แต่พี่ชายไม่เล่นด้วย กลับนำหนังสือดังกล่าวไปให้เจ้าพระยาวิชาเยนทร์ก่อนเวลาที่พวกมักกาสันจะลงมือเพียง 2 ชั่วโมง ฝ่ายสยามจึงสามารถระดมกำลังป้องกันได้สำเร็จ พวกมาการ์ซาร์ 53 คน ต้องลงเรือสำเภาหนีจากอยุธยาไปทางบางกอก แต่เจ้าพระยาวิชาเยนทร์ส่งม้าเร็วไปสั่งฟอร์แบง (ออกพระศักดิ์สงคราม) ซึ่งเป็นทหารฝรั่งเศสที่รักษาป้อมบางกอกให้เอาโซ่ขึงแม่น้ำป้องกันมิให้สำเภาแขกหนีไปได้
พวกเขาจึงหยุดเรือขึ้นไปที่ป้อมขอทางให้เรือผ่านไปไม่สำเร็จ ในขณะที่ทหารของฟอร์แบงจะใช้กำลังเข้ายึดกริชของพวกมักกะสันนั้น พวกแขกมักกะสันเห็นจวนตัวจึงโยนหมวกลงกับพื้นแก้ผ้ารัดพุงออกพันแขนทำเป็นโล่ แล้วชักกริชออกจากฝัก แทง ฆ่า แหวะท้องทหารฝรั่งเศสและขุนนางไทยตายไป 20 คนแล้วหนีเข้าป่า พระไทยวัดหนึ่งถูกฆ่าทั้งวัด กว่าจะกำจัดทหารแขก มักกะสันโดยตัวหัวหน้าพวกมักกะสันหนีไปได้นั้นต้องใช้เวลาถึงหนึ่งเดือน เสียชีวติทหารไทยและทหารฝรั่งไปถึง 366 คน โดยพวกมักกะสันตายไป เพียง 17 คนเท่านั้น เจ้าพระยาวิชาเยนทร์และเดอลามาร์โกรดแค้นพวกมักกะสัน จึงยกกำลังไปล้อมโจมตีหมู่บ้านมักกะสันที่อยุธยา เมื่อวันที่ 14 กันยายน พ.ศ. 2229 ผู้บังคับการเรือรบสยามซึ่งเป็นคนอังกฤษชื่อ กัปตันโค้ท (Coats) เอาลูกแตก (ระเบิดมือ) ขว้าง ยิงระเบิดเพลิงเข้าไปในหมู่บ้านมักกะสัน พวกแขกกรูออกมาตีหัวกัปตันโค้ทตายทันที ส่วนกัปตันอี อูดาล ผู้บังคับการเรือรบอังกฤษก็ถูกแทง 5 แผล ถึงแก่ความตายในการรบ (สมรภูมิ) พวกฝรั่งไทยได้ยกกำลังยิงปืนใหญ่ และธนูเพลิงเข้าไปเผาหมู่บ้านฆ่าแขกตายมากสู้กันตั้งแต่ตีสี่ครึ่งถึงบ่ายสี่โมง ทหารไทยตายประมาณพันคน คนยุโรปตาย 17 คน แขกมักกะสันที่บาดเจ็บถูกมัดกับไม้กางเขนแล้วปล่อยเสือเข้ามากัดกินตั้งแต่มือถึงไส้ เหตุการณ์ครั้งนี้ ทำให้แขกในเมืองไทยทั้งขาวและดำหมดอำนาจ ความรุ่งเรือของชาวมักกะสันในสยามถึงจุดจบเจ้าชายดายของพวกมักกะสันถูกปืนยิงเสียชีวิต แต่โอรสเจ้าชายมักกะสันสองคนที่ถูกจับตัวนั้นรอดชีวิตมาได้
ปัญจศิละนี่ยอดมากเลยเหรอครับ แขกมักกะสันไม่กี่คนฆ่าทหารไทยตายไปเป็นพันคน
เหตุการณ์กบฏแขกมักกะสัน
วันที่ 22 สิงหาคม พ.ศ. 2229 พวกแขกมาการ์ชาร์ หรือมักกะสัน ได้ทำการก่อการกบฏขึ้นในกรุงศรีอยุธยา พวกมักกะสันนี้เป็นพวกอินโดนีเซีย นับถืออิสลาม มาจากเกาะมากาสการ์ หรือมะกัสซาร์ หรือสุลาเวสี หรือ อูจุงปันดัง ชื่ออยู่ใน หมู่เกาะโมลลุซ (Molluques) ตอนใต้เกาะเซเลเบส
พวกมักกะสันนี้มีรูปร่างใหญ่โตน่ากลัว กล้าหาญ ชอบเสพย์กัญชายาฝิ่น มีความดุร้ายไม่กลัวตาย มีหอกซัด และไม้ซางเป่าลูกดอกทำก้างปลาอาบยาพิษเป็นอาวุธ ผู้ที่ถูกยิงด้วยลูกดอกอาบยาพิษ จะตายใน สามชั่วโมง มีกริชอาบยาพิษ ซึ่งถือกันว่าถ้าชักกริชออกจากฝักแล้วไม่แทงใครถือเป็นคนขลาด มีความเชื่อว่าคนที่ถูกเขาฆ่าให้ตายจะไปเป็นทาสรับใช้เขาในโลกหน้า และการไม่ยอมแพ้เป็นเกียรติยศที่ล้ำเลิศ พวกมักกะสันตั้งบ้านเรือนอยู่ริมแม่น้ำเจ้าพระยา ติดปมู่บ้านมลายูที่มาอยู่ก่อนหน้าแล้ว และใกล้หมู่บ้านโปรตุเกส ฝั่งตะวันตกของคลองตะเคียน ส่วนหนึ่งรับราชการเป็นทหารรักษาพระองค์
วันหนึ่งเจ้าชายมักกะสัน ชื่อ เจ้าดาย (Dai) ซึ่งหนีการยึดครองของพวกฮอลันดาจากเซเลเบส มาอยู่เมืองไทยกับพวก 300 คน ได้คบคิดกับพวกเขมรและพวกแขกจามเตรียมกบฏ โดยจะสังหารสมเด็จพระนารายณ์ ขณะนั้นอยู่ที่ลพบุรี แล้วจะยกพระอนุชาของสมเด็จพระนารายณ์ขึ้นเป็นกษัตริย์แทน เพื่อลดอำนาจของพวกคริสต์ รวมทั้งจะสังหารชาวญี่ปุ่นและโปรตุเกสที่นับถือคริสต์ให้หมดสิ้นด้วย
แต่พวกมักกะสันทำการไม่สำเร็จเพราะพวกแขกจามคนหนึ่งซึ่งเป็นพวกผู้ก่อการ ส่งหนังสือไปถึงพี่ชายที่กรุงละโว้ให้หนีมาสมทบ แต่พี่ชายไม่เล่นด้วย กลับนำหนังสือดังกล่าวไปให้เจ้าพระยาวิชาเยนทร์ก่อนเวลาที่พวกมักกาสันจะลงมือเพียง 2 ชั่วโมง ฝ่ายสยามจึงสามารถระดมกำลังป้องกันได้สำเร็จ พวกมาการ์ซาร์ 53 คน ต้องลงเรือสำเภาหนีจากอยุธยาไปทางบางกอก แต่เจ้าพระยาวิชาเยนทร์ส่งม้าเร็วไปสั่งฟอร์แบง (ออกพระศักดิ์สงคราม) ซึ่งเป็นทหารฝรั่งเศสที่รักษาป้อมบางกอกให้เอาโซ่ขึงแม่น้ำป้องกันมิให้สำเภาแขกหนีไปได้
พวกเขาจึงหยุดเรือขึ้นไปที่ป้อมขอทางให้เรือผ่านไปไม่สำเร็จ ในขณะที่ทหารของฟอร์แบงจะใช้กำลังเข้ายึดกริชของพวกมักกะสันนั้น พวกแขกมักกะสันเห็นจวนตัวจึงโยนหมวกลงกับพื้นแก้ผ้ารัดพุงออกพันแขนทำเป็นโล่ แล้วชักกริชออกจากฝัก แทง ฆ่า แหวะท้องทหารฝรั่งเศสและขุนนางไทยตายไป 20 คนแล้วหนีเข้าป่า พระไทยวัดหนึ่งถูกฆ่าทั้งวัด กว่าจะกำจัดทหารแขก มักกะสันโดยตัวหัวหน้าพวกมักกะสันหนีไปได้นั้นต้องใช้เวลาถึงหนึ่งเดือน เสียชีวติทหารไทยและทหารฝรั่งไปถึง 366 คน โดยพวกมักกะสันตายไป เพียง 17 คนเท่านั้น เจ้าพระยาวิชาเยนทร์และเดอลามาร์โกรดแค้นพวกมักกะสัน จึงยกกำลังไปล้อมโจมตีหมู่บ้านมักกะสันที่อยุธยา เมื่อวันที่ 14 กันยายน พ.ศ. 2229 ผู้บังคับการเรือรบสยามซึ่งเป็นคนอังกฤษชื่อ กัปตันโค้ท (Coats) เอาลูกแตก (ระเบิดมือ) ขว้าง ยิงระเบิดเพลิงเข้าไปในหมู่บ้านมักกะสัน พวกแขกกรูออกมาตีหัวกัปตันโค้ทตายทันที ส่วนกัปตันอี อูดาล ผู้บังคับการเรือรบอังกฤษก็ถูกแทง 5 แผล ถึงแก่ความตายในการรบ (สมรภูมิ) พวกฝรั่งไทยได้ยกกำลังยิงปืนใหญ่ และธนูเพลิงเข้าไปเผาหมู่บ้านฆ่าแขกตายมากสู้กันตั้งแต่ตีสี่ครึ่งถึงบ่ายสี่โมง ทหารไทยตายประมาณพันคน คนยุโรปตาย 17 คน แขกมักกะสันที่บาดเจ็บถูกมัดกับไม้กางเขนแล้วปล่อยเสือเข้ามากัดกินตั้งแต่มือถึงไส้ เหตุการณ์ครั้งนี้ ทำให้แขกในเมืองไทยทั้งขาวและดำหมดอำนาจ ความรุ่งเรือของชาวมักกะสันในสยามถึงจุดจบเจ้าชายดายของพวกมักกะสันถูกปืนยิงเสียชีวิต แต่โอรสเจ้าชายมักกะสันสองคนที่ถูกจับตัวนั้นรอดชีวิตมาได้