คิดยังไงที่ฟุตบอลไทยยุคซิโก้เล่นบอลแบบ "สุภาพบุรุษ"

ผมชอบนะเวลาที่นักเตะเราเล่นในเกม ไม่ไปหงุดหงิดเวลาโดนฝ่ายตรงข้ามเล่นแรงๆ
ไม่เหมือนยุคก่อนๆ ที่เราเคยได้ฉายาว่า "บอลไทยจะไปมวยโลก"

แต่มาระยะหลังๆ เท่าที่ผมติดตามดู รู้สึกว่าการเล่นแบบนี้ในแง่จิตวิทยามันไม่สามารถขู่คู่แข่งได้
เมื่อวานโดนเข้าหนัก เข้าแรง เราก็ยอมให้เขาเตะไป พอไม่โวยวาย กรรมการก็นกหวีดหวานนนน
ไม่ยอมเป่าให้เรา และไม่ยอมแจกใบเหลืองให้คู่แข่งแบบง่ายๆ (เพราะไม่โดนเรากดดัน)

มานั่งคิดว่าหรือการเล่นแบบ "สุภาพบุรุษ" แบบนี้มันทำให้ขาดความน่าเกรงขามไป
ทั้งจากคู่ต่อสู้ หรือ ความเกรงใจเล็กๆ น้อยๆ จากกรรมการ!!!

หรือ มันควรจะผสมผสานยังไงให้ลงตัว...