คือเรื่องมันมีอยู่ว่าเราคุยกับพี่คนนึงเราอายุ19ส่วนเค้า25เราคุยกันมาได้สักพักแล้วค่ะแต่หลังๆมาเริ่มเราเริ่มรู้สึกว่าเค้าเปลี่ยนไปโทรไปก็ตัดสายไม่ค่อยรับโทรศัพท์พอเราถามก็บอกว่าช่วงนี้งานเค้าเยอะเค้าไม่ค่อยว่างอะไรประมาณนี้พอกลับมาจากทำงานก็ไม่ค่อยได้คุยกันเค้าชอบหลับเร็วมากอาจเป็นเพราะเหนื่อยจากการทำงานเราก็เข้าใจนะแต่บางทีเราก็คิดว่า

จะนอนอะไรขนาดนั้นว่ะแต่คนทำงานกับคนเรียนมันใช้ชีวิตต่างกัอันนี้เราเข้าใจค่ะแบบเหมือนก่อนชวนเราไปนั้นนู้นนี้แต่เดียวนี้ไม่ชวนเลยค่ะจนเราถามเค้าไปตรงๆเค้าก็บอกว่าไม่ได้มีใครหรือไม่ได้เป็นอะไรแต่เราว่ามันแปลกเค้าก็บอกว่าเราอ่ะคิดมากบางทีเราก็แบบน้อยใจอะค่ะแต่เราก็ไม่พูดแล้วพอเราถามตรงๆพูดตรงๆเค้าก็ไม่เคยเข้าใจเราเลยค่ะอาจเป็นเพราะอายุเราต่างกันด้วยมั้งค่ะเลยทำให้ไม่เข้าใจแล้วเราก็ไม่รู้ว่าผู้ใหญ่เวลาคบกันเค้าเป็นยังไงแต่เราไม่เคยทำตัวงี้เง่านะคะเพียงแค่แบบเราน้อยใจเฉยๆแต่เค้าก็ไม่เคยรู้เลยเหมือนเค้าคุยกับเราไปงั้นๆแหละเราคิดว่าถ้าเค้าไม่จริงจังกับเราอ่ะเราจะเลิกคุยกับเค้าแล้วน่ะแล้วเราเคยถามเค้าว่า"ถ้าวันนึงเค้าไม่คุยกับพี่แล้วอ่ะพี่จะรู้สึกยังไง"เค้าก็บอกว่าเค้าคงเสียใจมากแต่เราคิดว่ามันไม่ใช่คงมีแต่เราที่เสียใจอะค่ะแต่นิสัยเค้าเป็นผู้ใหญ่มากแล้วเค้าก็โตกว่าเรามากค่ะแล้วเค้าเป็นคนที่นิ่งๆนิ่งมากค่ะแต่เวลาที่เรางอแงใส่เค้าหรือแบบพูดไม่ดีกับเค้าเค้าก็ไม่เคยพูดไม่ดีกับเรานะค่ะไม่เคยเลยมีแต่เราพูดว่าจะไม่คุยกับเค้าแล้วจะไม่ยุ่งแล้วแล้วเค้าก็บอกว่าช่วงนี้พี่ยุ่งน่ะอะไรประมาณนี้คือเค้าทำงานเป็นวิศวะอ่ะค่ะแล้วบางอาทิตย์ก็ต้องไปทำงานวันเสาร์ด้วยเราแบบบางทีก็น้อยใจนะแล้วไม่ชอบอะไรแบบนี้เลยค่ะมันอึดอัดมากอีกอย่างเราคิดว่าเรากับเค้าคงไม่เข้าใจกันหรอกอายุห่างกันขนาดนี้แต่เราก็รู้สึกดีกับเค้านะค่ะแต่เราสองคนไม่ใช่แฟนกันแต่คุยๆกันอยู่เราอยากให้เค้าเข้าใจเราบ้างสักนิดก็ยังดีแต่นี้เค้าไม่เคยเข้าใจเราเลยค่ะเราควรคุยกับเค้าต่อไปมั้ยค่ะ
เราควรทำไงดี 18+