จากการที่ผมได้อ่านคอมเมนหนึ่งในกระทู้"ไม่ติดสัมพาดดด..."
ความว่า
"ผมสังเกตุมานานละ อาจารย์ใหม่ๆสมัยนี้อายุราว 30-35 ปี จบป.ตรี เรียนต่อ ป.โทและต่อ ป.เอกเลย บางคนยังไม่เคยทำงานกับองค์กรจริงๆเลยด้วยซ้ำหรือทำมาน้อยมาก (อายุงาน2-3 ปี)ก็มาเป็นอาจารย์กันละ **ไม่นับวิจัยป.โท ป.เอกนะ เพราะแทบจะเจอคนในระดับวุฒิภาวะ ,อายุ ,คุณวุฒิใกล้ๆกัน
ผมคิดว่าพวกเขายังไม่พร้อมที่จะเป็นอาจารย์เพราะประสบการณ์การเรียนรู้ด้าน"ศีลธรรมและจรรยาบรรณยังน้อยไป" เหมือนเอาโค้ชมวยที่ท่องหนังสือ,ดูวิดีโอ แต่ไม่เคยขึ้นชกบนเวที/ขึ้นชกมาไม่กี่ที แต่ดันมาสอนนักกีฬาเพื่อไปแข่งโอลิมปิกอะ ผลลัพธ์ก็คือ อาจารย์เหล่านั้นไม่รู้วิธีการปฏิบัติที่ถูกกับคนอื่นที่ต่างภาวะออกไป(ทั้งหมดนี้ผมพูดถึงบางคน ไม่ได้เหมาอาจารย์หนุ่มสาวโดยรวม)"
อ่านทีแรก ผมรู้สึกเห็นด้วยเพราะ ประสบการณ์เขาน้อยไป ถ้าเทียบที่การปฏิบัติและวิธีการสอนกันกับอาจารย์อาวุโสนะ
ในฐานะ นศ ผมว่า ถ้าจะสอนโดยอ่านหนังสือให้ฟัง ยกตัวอย่างก็วนไปมาในหนังสือ แค่เพื่อทำขอสอบได้ ผลที่ได้สุดท้าย นศ ก็จบไปทำงานกับองค์กรจริงไม่ได้อยู่ดี ตอบคำถามบางข้อยังไม่ได้ทันทีเลย ยกตัวอย่างง่ายๆ ถามเด็กวิศวะว่า"จะตาบเกลียว M6 ต้องเจาะรูไว้ก่อนเท่าไร" ถามเด็กวิทยาว่า"กาลักน้ำจากที่สูงลงต่ำ แล้วต่ำขึ้นสูงได้ไหม"
ในฐานะ คนทำงาน ผมว่า เอาอาจารย์ที่มีประสบการณ์มากๆ ที่เคยทำงานกับองค์กรจริงๆ กับคนหลายๆแบบมาสอนเถอะ เพราะจะได้ทั้งจรรยาบรรณและวิธีทำงานที่เขาทำกันจริงๆ เจ้านายเก่าผมเป็นคนเมกาเคยบอกว่า "ม้าแข่งก็คงเป็นม้าแข่ง เขาบำรุงมันมาเพื่อแข่ง แต่ผมอยากได้ม้าในการใช้งานจริงๆ ซึ่งเจ้าพวกนี้ไม่มีสามารถพาผมไปยังเป้าหมายได้" อย่าเอาม้าแข่งที่แข่งมาทั้งชีวิตมาสอนเด็กเลย สุดท้ายก็จะสอนให้เด็กเป็นม้าแข่งน่ั้นแหล่ะ
สุดท้ายนี้อยากเห็นประเทศเราพัฒนาครับ
แล้วพวกท่านมีความเห็นอย่างไรบ้าง?
เด็กจบใหม่ไฟแรง อาจารย์ใหม่ก็เช่นกัน?
ความว่า
"ผมสังเกตุมานานละ อาจารย์ใหม่ๆสมัยนี้อายุราว 30-35 ปี จบป.ตรี เรียนต่อ ป.โทและต่อ ป.เอกเลย บางคนยังไม่เคยทำงานกับองค์กรจริงๆเลยด้วยซ้ำหรือทำมาน้อยมาก (อายุงาน2-3 ปี)ก็มาเป็นอาจารย์กันละ **ไม่นับวิจัยป.โท ป.เอกนะ เพราะแทบจะเจอคนในระดับวุฒิภาวะ ,อายุ ,คุณวุฒิใกล้ๆกัน
ผมคิดว่าพวกเขายังไม่พร้อมที่จะเป็นอาจารย์เพราะประสบการณ์การเรียนรู้ด้าน"ศีลธรรมและจรรยาบรรณยังน้อยไป" เหมือนเอาโค้ชมวยที่ท่องหนังสือ,ดูวิดีโอ แต่ไม่เคยขึ้นชกบนเวที/ขึ้นชกมาไม่กี่ที แต่ดันมาสอนนักกีฬาเพื่อไปแข่งโอลิมปิกอะ ผลลัพธ์ก็คือ อาจารย์เหล่านั้นไม่รู้วิธีการปฏิบัติที่ถูกกับคนอื่นที่ต่างภาวะออกไป(ทั้งหมดนี้ผมพูดถึงบางคน ไม่ได้เหมาอาจารย์หนุ่มสาวโดยรวม)"
อ่านทีแรก ผมรู้สึกเห็นด้วยเพราะ ประสบการณ์เขาน้อยไป ถ้าเทียบที่การปฏิบัติและวิธีการสอนกันกับอาจารย์อาวุโสนะ
ในฐานะ นศ ผมว่า ถ้าจะสอนโดยอ่านหนังสือให้ฟัง ยกตัวอย่างก็วนไปมาในหนังสือ แค่เพื่อทำขอสอบได้ ผลที่ได้สุดท้าย นศ ก็จบไปทำงานกับองค์กรจริงไม่ได้อยู่ดี ตอบคำถามบางข้อยังไม่ได้ทันทีเลย ยกตัวอย่างง่ายๆ ถามเด็กวิศวะว่า"จะตาบเกลียว M6 ต้องเจาะรูไว้ก่อนเท่าไร" ถามเด็กวิทยาว่า"กาลักน้ำจากที่สูงลงต่ำ แล้วต่ำขึ้นสูงได้ไหม"
ในฐานะ คนทำงาน ผมว่า เอาอาจารย์ที่มีประสบการณ์มากๆ ที่เคยทำงานกับองค์กรจริงๆ กับคนหลายๆแบบมาสอนเถอะ เพราะจะได้ทั้งจรรยาบรรณและวิธีทำงานที่เขาทำกันจริงๆ เจ้านายเก่าผมเป็นคนเมกาเคยบอกว่า "ม้าแข่งก็คงเป็นม้าแข่ง เขาบำรุงมันมาเพื่อแข่ง แต่ผมอยากได้ม้าในการใช้งานจริงๆ ซึ่งเจ้าพวกนี้ไม่มีสามารถพาผมไปยังเป้าหมายได้" อย่าเอาม้าแข่งที่แข่งมาทั้งชีวิตมาสอนเด็กเลย สุดท้ายก็จะสอนให้เด็กเป็นม้าแข่งน่ั้นแหล่ะ
สุดท้ายนี้อยากเห็นประเทศเราพัฒนาครับ
แล้วพวกท่านมีความเห็นอย่างไรบ้าง?