เพื่อนคิดยังไงกันบ้าง ?? (กระทู้แรกของเราเลย)
เราทำงาน Part time ร้านหนึ่ง ในห้างเชียงใหม่ แถวๆวงแหวนรอบ1
1.วันแรกที่เจอ ก่อนหน้านี้พี่Aที่ใจดีสอนงานเราให้เรียงช้อนสลับด้านกันจะได้ไม่ปนชั้นกัน จากนั้นเราก็ทำตาม วันต่อมาพี่Bมา เราโดนด่า ในเชิงตำหนิว่า
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ “ให้เรียงไปทางเดียวกันสิคะ เขาจะได้หยิบจับกันได้ง่าย” น้ำเสียงจิก ไม่เป็นมิตร เราก็ค่ะค่ะค่ะ ทำตาม ถือว่าโอเค พี่เขาสอนงานเรา แต่ก็ไม่ได้เถียงว่ามีพี่Aสอนเราแบบนี้ เพราะไม่อยากเถียงหัวหน้า อีกอย่างถ้าเราอ้างชื่อพี่Aไป ไม่แน่ใจว่ามันจะเป็นเรื่องที่ดีรึเปล่า กลัวว่าถ้าอ้างแบบนี้ไป คิดไปถึงกลัวว่าจะเป็นคนทำให้พี่เขาผิดใจกัน พี่Aอุตส่าห์สอนงานเรา ใจดีกับเรา เราไม่อยากให้เขาเดือดร้อน แม้แต่เพียงเรื่องเล็กน้อยก็ตาม แล้วอาทิตย์ต่อมา วันมีวันหนึ่งมีพี่คนไหนในร้านเราไม่รู้นะ ไม่เห็นกับตา แต่เขาเรียงช้อนซ้อมสลับ ไม่ได้เรียงไปตามที่พี่Bบอก เราก็ไม่เห็นพี่Bจะด่าว่าใครเลย ทีคนอื่นไม่เห็นโดนด่า อันนี้เริ่มสังเกตเห็นความไม่เท่าเทียม นึกว่าจะเท่าเทียม โธ่! คิดในใจ
2. การล้างแก้ว อันนี้รู้สึกดีนะ ที่พี่เขามาตำหนิเราเรื่องล้างปากแก้ว ห้ามใช้ฝั่งเขียวล้างแก้ว เพราะมันจะทำให้แก้วเป็นรอย โอเคเราผิดจริง แต่ขอโทษนะ ก่อนหน้านี้คือสังเกตคนอื่นเขาล้าง เขาก็มีเผลอล้างฝั่งเขียวนะ แต่เขาไม่ได้โดนตำหนิอะไร สงสัยเราไปสังเกตตอนเขาล้างแบบนั้นพอดี เราก็เลยล้างตาม ผิดเลยไงเรา ความจริงเราก็คิดอยู่ว่ามันจะเป็นรอย แต่ก็เห็นเขาทำมาก่อน ก็นึกว่าฝั่งนี้จะทำให้มันสะอาดขึ้น ซื่อบื้อทำตาม โดนตำหนิ แต่เรากับรู้สึกชื่นชมเขานะ รู้สึกว่ารอบนี้เขาสอนเรา ถึงแม้จะเป็นการตำหนิก็ตาม แต่เราก็ผิดจริงตามเดิม แต่ทีท่าพี่เขาก็ไม่เป็นมิตรกับเราตามเดิม ไม่ต้องเทียบกับพี่พี่คนอื่นในร้าน ยังเห็นและรู้สึกได้แจ่มแจ้งเลยทีเดียว
3. การตากผ้าที่ใช้เช็ดอุปกรณ์ หรือเช็ดช้อน เรามาใหม่ ทำอะไรไม่เป็น ในเรื่องนี้เราเองก็คิดเหมือนกันว่าเราคงซื่อบื้อเอง การตากผ้า ผ้ามันเปียก เราตากผ้าซ้อนกัน เพราะก่อนหน้านี้ เราสังเกตเห็นเขาทำกันอย่างไร เราก็ทำตาม แค่นั้น แต่ประเด็นคนอื่นเขาไม่โดนด่ากันไง พอเราเป็นคนทำเท่านั้นแหละ เราโดนด่า คงเป็นเพราะเราพยายามทำตามคนอื่นๆเขาทำกัน ไม่ใช้สมองคิดบ้างว่าถ้าตากผ้าซ้อนกันมันจะแห้งได้ยังไง แต่ถามว่าที่ตากมันพอไหม มันก็ไม่พอเท่าไหร่หรอก สุดท้ายก็ต้องซ้อนกันบ้างอยู่ดี ตอนโดนด่าเรื่องนี้ก็ยังโอเค ถือว่าเราผิดจริง ไม่รู้จักคิดเอง แต่น้ำเสียงพี่เขาก็จิก ไม่เป็นมิตร แตกต่างจากคนทุกคนในร้าน หรือคนที่เป็นหัวหน้าต้องมีบุคลิกเป็นแบบนี้กันนะ นี่คือสงสัย แล้วจากนั้นต่อมา เราสังเกตวันที่เราไม่ได้ตากผ้าเอง เราเห็นผ้ามันซ้อนกัน ไม่เห็นพี่Bจะว่าอะไรใครเลย ทำมันต้องเรา ทำมันเราต้องโดนด่าอยู่คนเดียว เริ่มรู้สึกแล้วคราวนี้ แต่ก็พยายามข่มใจ เรามันเป็นผู้น้อยล่ะวะ
4. เวลาลูกค้าลุก บางทีเห็นโต๊ะนั้นมันรกรุงรัง เราก็เก้เก้กังกัง ทำงานไม่เก่งหรอก ไม่ใช่งานที่ถนัดเลย แต่อยากฝึกประสบการณ์ เห็นพี่Bกำลังจะยกของทั้งแก้วน้ำ จาน ทุกอย่างอ่ะเยอะ คือเราเห็นพี่พี่ทุกคนเราก็พยายามจะช่วยแหละ ไม่ได้เลียนะ สันดารเราชอบช่วยด้วยความจริงใจ ถ้าเลียคงช่วยแต่พี่B เพราะเขาเป็นหัวหน้าไง พอเราเข้าไปช่วยกลัวพี่เขาถือไม่ไหว คำตอบที่เราได้คือ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้“เธอไม่ต้องทำหรอก พี่ทำเอง อย่างเธอทำไม่ได้หรอก” จำประโยคนี้ได้แม่นเลย พี่คนอื่นเขาเห็นเราทำได้ไม่ดี เขาสอนเขาให้กำลังใจ แต่พี่คนนี้ไม่ให้เรามายุ่ง และไม่สอนงาน ดูจะรู้สึกหงุดหงิดรำคาญที่เรามา
หรือเปล่า หรือยังไง โดนเลยดอกหนึ่ง รู้สึกเลย ว่านี่ตู
ใช่ไหม อ่าวแล้วถ้าต่อไปเราไม่ยุ่ง เราไม่ช่วยคนอื่นๆภายนอก เจ้านาย จะมองว่าเราขี้เกียจ ไม่มีน้ำใจช่วยพี่เขาไหม จะบอกว่าเราแคร์สายตาพี่พี่คนอื่นมากกว่านะ เพราะพี่พี่ที่นี่ทุกคนดีกับเรามากเลย
วันศุกร์ ที่ 27 มีนาคม 2558
1. วันนี้โดนตำหนิ โดนด่า โดนไล่ ถึงเขาจะใช้คำ ค่ะ คะ ไม่พูด กู อี ไอ่ แต่ใจความสำคัญ น้ำเสียง ท่าทาง หน้าตา มันใช่นะ ต้องใช้คำว่า โคตรชัดเจน ควายก็รู้สึกได้เลย เราช่วยเพื่อนเช็ดแก้ว ทุกทีเราก็ช่วยพี่คนอื่นเช็ด ตอนช่วยพี่คนอื่นเช็ด ก็เห็นเช็ดแล้ววางสักพัก แค่ไม่นาน ไม่ได้ร้อนอะไรมาก พี่เขาก็เอาควบกันกับแก้วเลย ตามหลักการที่เขาบอกมันก็ถูกนะ แต่ที่สงสัย คือ จริตท่าทาง ทำไมเราต้องเป็นคนโดนคนเดียว คนอื่นเขาไม่เห็นจะกล้าว่าเลย กับคนอื่นเขาพูดดีด้วยทุกคนเลย อันนี้ที่สังเกต เพราะเราชอบสังเกตพฤติกรรมคนทุกคนในสังคมที่เราอยู่ เพราะเห็นว่าเราตำแหน่ง Part time ชั้นผู้น้อย ชั้นต่ำหรือยังไง ก่อนจะทำเรารู้ว่าเราทำไม่เป็นเราก็พยายามสังเกตพี่พี่คนอื่นก่อนนะว่าเขาทำยังไงแล้วเราก็ทำตาม สุดท้ายเป็นยังไงเราก็โดนด่าอยู่ดี ตอนโดนด่าตอนแรกเราก็ยอมรับผิดนะ โอเค พอเราจะเข้าไปช่วยพี่Bก็บอก “ออกไป ออกไป พี่จะทำคนเดียว” โดนไล่เลยคราวนี้ เฮ้อออ เหนื่อยใจกับพี่คนนี้นะ รู้สึกว่าเราไม่เคยทำนิสัยแย่แบบนี้กับใคร ทำไมเราต้องมาเจอก็ไม่รู้ อย่างเวลาเราสอนวิชาที่เราถนัดให้เพื่อน เพื่อนเราทำไม่ได้ ไม่เข้าใจ เราก็รู้อยู่แล้วว่าเพื่อนไม่ถนัดด้านนี้ ไม่เก่งด้านนี้ เรายังไม่เคยว่าเพื่อนเลยว่า อีนี่ควาย ไม่เคยดูถูกเพื่อนว่า เธอทำไม่ได้หรอก ตรงกันข้าม เพื่อนทำผิด ไม่เข้าใจ เราก็ให้กำลังใจ ช่วยสอนเขา เฮ้อออ ไม่เข้าใจทำบุญมาน้อยหรือเจ้ากรรมนายเวรเยอะ ทำไมต้องมาเจอพี่คนนี้ ถ้าที่ทำงานไม่มีพี่คนนี้คนเดียว เราคงจะมีความสุขขึ้น แต่คงจะเป็นเราคนเดียวนะ เพราะเท่าที่เราสังเกต เขาดีกับทุกคน แต่ไม่ใช่กับเราไง เขาจะไปเล่าหรือไปเล่าให้ใครฟังก็ได้ เรื่องของเรา เขาเป็นระดับหัวหน้าคงจะมีคำพูดที่พูดแล้วสุดท้ายมุมมองก็คือ เขาถูกอยู่ดีแหละ ระดับหัวหน้าแล้วเขาคงพูดเป็นพูดเก่งกว่าเรา เขาประสบการณ์ขนาดไหนแล้ว เราไปเล่าให้ใครฟังสุดท้ายเราก็ผิดอยู่ดี ทำได้แค่รู้สึกว่า ถ้าเราโตขึ้นได้เป็นนายคนแล้วขอให้ตัวเองไม่ทำกับคนอื่นแบบนี้ ค่าของคนมันไม่ได้วัดที่ภายนอกหรอกนะ
หลังจากนั้น เราก็ไม่เข้าไปยุ่งกับพี่เขา เราเห็นเพื่อนเราล้างถาดอยู่ เราจะช่วยเพื่อนที่กำลังเปิดเครื่องล้างจาน พี่Bโผล่มาบอก “เธอออกมา ไม่ต้องยุ่ง ให้เพื่อนทำคนเดียว ออกมา ออกมา”เน้นย้ำมาว่า ออกมา ไม่ต้องมายุ่ง นำเสียงของพี่เขาดูเหลืออด รู้สึกตอนนั้นว่าอะไรอ่ะ ก็ไม่เห็นว่าตอนนี้จะทำอะไรผิด แล้วเราก็ไม่ได้ยุ่งกับพี่เขาด้วย พอเราออกมา อ่าว เพื่อนก็เปิดเครื่องล้างจาน เอาถาดคว่ำ อย่างที่เราจะทำ เราเลยรู้สึกว่า ทำไมพี่คนนี้ถึงทำกับเราแบบนี้นะ ทำไมเยอะกับเราแบบนี้ เขาต้องการอะไร บางทีอยากพูดตรงตรงไปเลยว่า สรุปพี่เขาจะเอายังไง คือ นิสัยแย่มากนะที่ทำกับเรา เป็นถึงหัวหน้า ไม่คิดว่าจะทำกับเราแบบนี้ ทั้งทั้งที่ตำหนิเรา ด่าว่าเราหลายครั้ง หลายเรื่อง เราน้อมรับ ค่ะค่ะค่ะค่ะค่ะค่ะค่ะ ทำตามตลอด ยกมือไหว้ตลอด นี่เหรอ สิ่งที่เราพยายามทำดีเพื่อพิสูจน์ตัวเอง แล้วก็ต้องเจอ คงต้องอดทนต่อไปสินะ ต่อให้เขียนเล่าแค่ไหน รายละเอียดก็ไม่เท่าที่เจอมานะ พรรณนาแค่ไหน ไม่เท่าตอนสถานการณ์จริง แทบอยากจะมีกล้องวงจรปิด หรือกล้องวิดีโอถ่ายทอด เหมือนละคร ชัดเจนออกมาไปเลย จะได้รู้ว่าใครเป็นยังไง ใครพูดจริงไม่จริงหรืออะไรยังไง พิสูจน์กันไปเลย เราไม่กลัว เราเล่ามันไม่เข้าถึงเหมือนสถานการณ์จริงหรอก เดี๋ยวจะหาว่าเราใส่ร้าย มองโลกในแง่ร้าย แค่น้ำเสียง ท่าทาง คำพูดจิก เสียดสี ก็กินขาดแล้ว
ขอบคุณที่อ่านมากๆนะ T T
สิ่งที่ทำให้รู้สึกไม่ดีตอนทำงาน เพื่อนๆรับมือคนแบบนี้ยังไง??
เราทำงาน Part time ร้านหนึ่ง ในห้างเชียงใหม่ แถวๆวงแหวนรอบ1
1.วันแรกที่เจอ ก่อนหน้านี้พี่Aที่ใจดีสอนงานเราให้เรียงช้อนสลับด้านกันจะได้ไม่ปนชั้นกัน จากนั้นเราก็ทำตาม วันต่อมาพี่Bมา เราโดนด่า ในเชิงตำหนิว่า[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ น้ำเสียงจิก ไม่เป็นมิตร เราก็ค่ะค่ะค่ะ ทำตาม ถือว่าโอเค พี่เขาสอนงานเรา แต่ก็ไม่ได้เถียงว่ามีพี่Aสอนเราแบบนี้ เพราะไม่อยากเถียงหัวหน้า อีกอย่างถ้าเราอ้างชื่อพี่Aไป ไม่แน่ใจว่ามันจะเป็นเรื่องที่ดีรึเปล่า กลัวว่าถ้าอ้างแบบนี้ไป คิดไปถึงกลัวว่าจะเป็นคนทำให้พี่เขาผิดใจกัน พี่Aอุตส่าห์สอนงานเรา ใจดีกับเรา เราไม่อยากให้เขาเดือดร้อน แม้แต่เพียงเรื่องเล็กน้อยก็ตาม แล้วอาทิตย์ต่อมา วันมีวันหนึ่งมีพี่คนไหนในร้านเราไม่รู้นะ ไม่เห็นกับตา แต่เขาเรียงช้อนซ้อมสลับ ไม่ได้เรียงไปตามที่พี่Bบอก เราก็ไม่เห็นพี่Bจะด่าว่าใครเลย ทีคนอื่นไม่เห็นโดนด่า อันนี้เริ่มสังเกตเห็นความไม่เท่าเทียม นึกว่าจะเท่าเทียม โธ่! คิดในใจ
2. การล้างแก้ว อันนี้รู้สึกดีนะ ที่พี่เขามาตำหนิเราเรื่องล้างปากแก้ว ห้ามใช้ฝั่งเขียวล้างแก้ว เพราะมันจะทำให้แก้วเป็นรอย โอเคเราผิดจริง แต่ขอโทษนะ ก่อนหน้านี้คือสังเกตคนอื่นเขาล้าง เขาก็มีเผลอล้างฝั่งเขียวนะ แต่เขาไม่ได้โดนตำหนิอะไร สงสัยเราไปสังเกตตอนเขาล้างแบบนั้นพอดี เราก็เลยล้างตาม ผิดเลยไงเรา ความจริงเราก็คิดอยู่ว่ามันจะเป็นรอย แต่ก็เห็นเขาทำมาก่อน ก็นึกว่าฝั่งนี้จะทำให้มันสะอาดขึ้น ซื่อบื้อทำตาม โดนตำหนิ แต่เรากับรู้สึกชื่นชมเขานะ รู้สึกว่ารอบนี้เขาสอนเรา ถึงแม้จะเป็นการตำหนิก็ตาม แต่เราก็ผิดจริงตามเดิม แต่ทีท่าพี่เขาก็ไม่เป็นมิตรกับเราตามเดิม ไม่ต้องเทียบกับพี่พี่คนอื่นในร้าน ยังเห็นและรู้สึกได้แจ่มแจ้งเลยทีเดียว
3. การตากผ้าที่ใช้เช็ดอุปกรณ์ หรือเช็ดช้อน เรามาใหม่ ทำอะไรไม่เป็น ในเรื่องนี้เราเองก็คิดเหมือนกันว่าเราคงซื่อบื้อเอง การตากผ้า ผ้ามันเปียก เราตากผ้าซ้อนกัน เพราะก่อนหน้านี้ เราสังเกตเห็นเขาทำกันอย่างไร เราก็ทำตาม แค่นั้น แต่ประเด็นคนอื่นเขาไม่โดนด่ากันไง พอเราเป็นคนทำเท่านั้นแหละ เราโดนด่า คงเป็นเพราะเราพยายามทำตามคนอื่นๆเขาทำกัน ไม่ใช้สมองคิดบ้างว่าถ้าตากผ้าซ้อนกันมันจะแห้งได้ยังไง แต่ถามว่าที่ตากมันพอไหม มันก็ไม่พอเท่าไหร่หรอก สุดท้ายก็ต้องซ้อนกันบ้างอยู่ดี ตอนโดนด่าเรื่องนี้ก็ยังโอเค ถือว่าเราผิดจริง ไม่รู้จักคิดเอง แต่น้ำเสียงพี่เขาก็จิก ไม่เป็นมิตร แตกต่างจากคนทุกคนในร้าน หรือคนที่เป็นหัวหน้าต้องมีบุคลิกเป็นแบบนี้กันนะ นี่คือสงสัย แล้วจากนั้นต่อมา เราสังเกตวันที่เราไม่ได้ตากผ้าเอง เราเห็นผ้ามันซ้อนกัน ไม่เห็นพี่Bจะว่าอะไรใครเลย ทำมันต้องเรา ทำมันเราต้องโดนด่าอยู่คนเดียว เริ่มรู้สึกแล้วคราวนี้ แต่ก็พยายามข่มใจ เรามันเป็นผู้น้อยล่ะวะ
4. เวลาลูกค้าลุก บางทีเห็นโต๊ะนั้นมันรกรุงรัง เราก็เก้เก้กังกัง ทำงานไม่เก่งหรอก ไม่ใช่งานที่ถนัดเลย แต่อยากฝึกประสบการณ์ เห็นพี่Bกำลังจะยกของทั้งแก้วน้ำ จาน ทุกอย่างอ่ะเยอะ คือเราเห็นพี่พี่ทุกคนเราก็พยายามจะช่วยแหละ ไม่ได้เลียนะ สันดารเราชอบช่วยด้วยความจริงใจ ถ้าเลียคงช่วยแต่พี่B เพราะเขาเป็นหัวหน้าไง พอเราเข้าไปช่วยกลัวพี่เขาถือไม่ไหว คำตอบที่เราได้คือ [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ จำประโยคนี้ได้แม่นเลย พี่คนอื่นเขาเห็นเราทำได้ไม่ดี เขาสอนเขาให้กำลังใจ แต่พี่คนนี้ไม่ให้เรามายุ่ง และไม่สอนงาน ดูจะรู้สึกหงุดหงิดรำคาญที่เรามา
วันศุกร์ ที่ 27 มีนาคม 2558
1. วันนี้โดนตำหนิ โดนด่า โดนไล่ ถึงเขาจะใช้คำ ค่ะ คะ ไม่พูด กู อี ไอ่ แต่ใจความสำคัญ น้ำเสียง ท่าทาง หน้าตา มันใช่นะ ต้องใช้คำว่า โคตรชัดเจน ควายก็รู้สึกได้เลย เราช่วยเพื่อนเช็ดแก้ว ทุกทีเราก็ช่วยพี่คนอื่นเช็ด ตอนช่วยพี่คนอื่นเช็ด ก็เห็นเช็ดแล้ววางสักพัก แค่ไม่นาน ไม่ได้ร้อนอะไรมาก พี่เขาก็เอาควบกันกับแก้วเลย ตามหลักการที่เขาบอกมันก็ถูกนะ แต่ที่สงสัย คือ จริตท่าทาง ทำไมเราต้องเป็นคนโดนคนเดียว คนอื่นเขาไม่เห็นจะกล้าว่าเลย กับคนอื่นเขาพูดดีด้วยทุกคนเลย อันนี้ที่สังเกต เพราะเราชอบสังเกตพฤติกรรมคนทุกคนในสังคมที่เราอยู่ เพราะเห็นว่าเราตำแหน่ง Part time ชั้นผู้น้อย ชั้นต่ำหรือยังไง ก่อนจะทำเรารู้ว่าเราทำไม่เป็นเราก็พยายามสังเกตพี่พี่คนอื่นก่อนนะว่าเขาทำยังไงแล้วเราก็ทำตาม สุดท้ายเป็นยังไงเราก็โดนด่าอยู่ดี ตอนโดนด่าตอนแรกเราก็ยอมรับผิดนะ โอเค พอเราจะเข้าไปช่วยพี่Bก็บอก “ออกไป ออกไป พี่จะทำคนเดียว” โดนไล่เลยคราวนี้ เฮ้อออ เหนื่อยใจกับพี่คนนี้นะ รู้สึกว่าเราไม่เคยทำนิสัยแย่แบบนี้กับใคร ทำไมเราต้องมาเจอก็ไม่รู้ อย่างเวลาเราสอนวิชาที่เราถนัดให้เพื่อน เพื่อนเราทำไม่ได้ ไม่เข้าใจ เราก็รู้อยู่แล้วว่าเพื่อนไม่ถนัดด้านนี้ ไม่เก่งด้านนี้ เรายังไม่เคยว่าเพื่อนเลยว่า อีนี่ควาย ไม่เคยดูถูกเพื่อนว่า เธอทำไม่ได้หรอก ตรงกันข้าม เพื่อนทำผิด ไม่เข้าใจ เราก็ให้กำลังใจ ช่วยสอนเขา เฮ้อออ ไม่เข้าใจทำบุญมาน้อยหรือเจ้ากรรมนายเวรเยอะ ทำไมต้องมาเจอพี่คนนี้ ถ้าที่ทำงานไม่มีพี่คนนี้คนเดียว เราคงจะมีความสุขขึ้น แต่คงจะเป็นเราคนเดียวนะ เพราะเท่าที่เราสังเกต เขาดีกับทุกคน แต่ไม่ใช่กับเราไง เขาจะไปเล่าหรือไปเล่าให้ใครฟังก็ได้ เรื่องของเรา เขาเป็นระดับหัวหน้าคงจะมีคำพูดที่พูดแล้วสุดท้ายมุมมองก็คือ เขาถูกอยู่ดีแหละ ระดับหัวหน้าแล้วเขาคงพูดเป็นพูดเก่งกว่าเรา เขาประสบการณ์ขนาดไหนแล้ว เราไปเล่าให้ใครฟังสุดท้ายเราก็ผิดอยู่ดี ทำได้แค่รู้สึกว่า ถ้าเราโตขึ้นได้เป็นนายคนแล้วขอให้ตัวเองไม่ทำกับคนอื่นแบบนี้ ค่าของคนมันไม่ได้วัดที่ภายนอกหรอกนะ
หลังจากนั้น เราก็ไม่เข้าไปยุ่งกับพี่เขา เราเห็นเพื่อนเราล้างถาดอยู่ เราจะช่วยเพื่อนที่กำลังเปิดเครื่องล้างจาน พี่Bโผล่มาบอก “เธอออกมา ไม่ต้องยุ่ง ให้เพื่อนทำคนเดียว ออกมา ออกมา”เน้นย้ำมาว่า ออกมา ไม่ต้องมายุ่ง นำเสียงของพี่เขาดูเหลืออด รู้สึกตอนนั้นว่าอะไรอ่ะ ก็ไม่เห็นว่าตอนนี้จะทำอะไรผิด แล้วเราก็ไม่ได้ยุ่งกับพี่เขาด้วย พอเราออกมา อ่าว เพื่อนก็เปิดเครื่องล้างจาน เอาถาดคว่ำ อย่างที่เราจะทำ เราเลยรู้สึกว่า ทำไมพี่คนนี้ถึงทำกับเราแบบนี้นะ ทำไมเยอะกับเราแบบนี้ เขาต้องการอะไร บางทีอยากพูดตรงตรงไปเลยว่า สรุปพี่เขาจะเอายังไง คือ นิสัยแย่มากนะที่ทำกับเรา เป็นถึงหัวหน้า ไม่คิดว่าจะทำกับเราแบบนี้ ทั้งทั้งที่ตำหนิเรา ด่าว่าเราหลายครั้ง หลายเรื่อง เราน้อมรับ ค่ะค่ะค่ะค่ะค่ะค่ะค่ะ ทำตามตลอด ยกมือไหว้ตลอด นี่เหรอ สิ่งที่เราพยายามทำดีเพื่อพิสูจน์ตัวเอง แล้วก็ต้องเจอ คงต้องอดทนต่อไปสินะ ต่อให้เขียนเล่าแค่ไหน รายละเอียดก็ไม่เท่าที่เจอมานะ พรรณนาแค่ไหน ไม่เท่าตอนสถานการณ์จริง แทบอยากจะมีกล้องวงจรปิด หรือกล้องวิดีโอถ่ายทอด เหมือนละคร ชัดเจนออกมาไปเลย จะได้รู้ว่าใครเป็นยังไง ใครพูดจริงไม่จริงหรืออะไรยังไง พิสูจน์กันไปเลย เราไม่กลัว เราเล่ามันไม่เข้าถึงเหมือนสถานการณ์จริงหรอก เดี๋ยวจะหาว่าเราใส่ร้าย มองโลกในแง่ร้าย แค่น้ำเสียง ท่าทาง คำพูดจิก เสียดสี ก็กินขาดแล้ว
ขอบคุณที่อ่านมากๆนะ T T