เริ่มเลยแล้วกันนะครับ ใครจะบอกว่าห้องนิยายไปทางนู้นก็เชิญครับ ผมไม่สามารถให้พวกคุณทุกคนเชื่อผมได้เหมือนกัน แต่ผมแค่ขอบอกได้ว่านี่เรื่องแท้ ไม่แต่งแน่นอนครับ จริงๆ ผมไม่ค่อยอยากลงระบายที่ไหน เพราะคิดว่าปัญหาสร้างขึ้นมา ต้องจบด้วยมือของตนเอง แต่ว่ามันก็ทางตันจริงๆครับ อยากปรึกษาคนจำนวนมาก มากกว่าแค่ในกลุ่มเพื่อน เพราะได้ความคิดที่หลากหลาย รบกวนด้วยนะครับ
ผมมีเพื่อนสนิทในเฟสคนนึงครับ เราคุยกันจนสนิทมากครับ และอยู่ห่างกันมาก ไม่เคยเจอกันครับ ผมรู้สึกรัก(หรือไม่ใช่ก็ไม่รู้นะครับ อ่านๆไปก็ลองดูว่ามันคือรัก หวง หลง หรืออะไรกันแน่)เขาเพราะว่า เขาใจดีกับผมมากครับ เป็นความอบอุ่นที่ผมเองแทบไม่เคยได้รับ จึงตัดสินใจสารภาพไปอ้อมๆ และบอกว่าล้อเล่นครับ เพราะกลัวผิดหวัง โดนเขาโกรธไป 1 ชม เต็มครับ แบบปิดเฟสหนี เราเลยต้องไปคุยเฟสสำรองแทน ภายหลังถึงได้รู้ครับ ว่าเขาก็ชอบผม แต่คบกันไม่ได้เพราะปัจจัยครอบครัว และก็อะไรอีกมากมายครับ สุดท้ายแล้ว ความสัมพันธ์ที่เหมือนกับกงล้อนรกจึงเริ่มต้นขึ้นครับ พวกเราสนิทกันมากขึ้นทุกวัน จนความสัมพันธ์ถูกระบุในฐานะเพื่อนที่มากกว่าเพื่อนแต่ไม่ใช่แฟนครับ ไปไหนมาไหนก็บอกกันตลอด เพราะเขากลัวทางนี้น้อยใจ (เรางี่เง่า พูดตรงๆเลย) ไปนอนก็มาบอกกันตลอด ทางนี้เวลานอนก่อนก็ไปบอกครับ ผมเคยพูดว่า ถ้ามหาลัยเจอกัน ขอกอด ขออยู่ใกล้ๆได้ใช่มั้ย เขาบอกว่าได้ครับ แต่มันเกิดเหตุการณ์อะไรไม่รู้ ที่เขาพยายามตัดใจจากผม ด้วยเหตุผลที่ว่าไม่อยากมีใคร และเขาก็เริ่มลำบากใจมากขึ้นเรื่อยๆที่ผมไปชอบเขา เพราะเขาเห็นเราเสียใจแล้วมันรู้สึกแย่มาก และก็ทะเลาะกันหนักๆติดกันหลายวันอยู่เพราะเรื่องนี้ แต่ก็จบลงได้ครับ สุดท้ายเขาก็บอกเขาไม่ลำบากใจที่เราชอบอีกแล้ว และผมก็ชอบเขาต่อไปเรื่อยๆ จนเขาเอ่ยขึ้นมา ถ้าวันนึงเขาหายไป หรือไม่มีเขาขึ้นมาละ เขาเองก็บอกอยากมีครอบครัว อยากลองมีแฟนเป็นผู้หญิง ผมเองก็.....ไม่รู้จะพูดอะไรเลย เขาบอกให้ผมเผื่อใจหนักๆ เลิกรักเขาได้แล้ว เพราะผมไม่ใช่ 100 เปอเซนแน่ๆ... ก็เลยทะเลาะกันอีกรอบครับ จนสุดท้ายเขาบอก.. เขาจะไปจากผมเอง เขาทนเห็นผมทรมานแบบนี้ไม่ไหวอีกแล้ว เขาเป็นคนเข้ามาทำลายชีวิตผม เขาจะไปเอง.... ผมก็ยื้อสุดชีวิต...(ทั้งที่แค่นี้เรายังเจ็บไม่พอหรือยังไงกัน...) จนผมบอกว่า...อย่าไปเลยนะ... เขาถามว่า แล้วจะให้ทำยังไง...ถ้าผมยังเป็นแบบนี้ต่อไป เขาก็เจ็บเหมือนกัน.. ผมเลยบอกเขาว่า ผมขอเวลา 10 วัน... (เพราะเขาไป ตจว. 10 วันครับ เลยไม่มีเวลาคุยกันแน่ๆหลังจากนี้) ผมเลยบอก ขอให้ผมอยู่คนเดียว 10 วัน ไม่ต้องทักผมมา ผมอยากอยู่กับตัวเอง อยากคิดอะไรซักหน่อย ถ้าผมพร้อม ผมจะทักไป ขออย่างเดียวคืออย่าตัดขาดกันเลย... เขาก็บอกว่าได้.. แต่มีเงื่อนไขว่า ห้ามผมโกหกตัวเองว่าไม่ได้ชอบแล้ว กับ ห้ามทำให้ตัวเองเจ็บมากกว่านี้อีกแล้ว.. ผมก็พยายามรับปากครับ ตอนนี้ คือ วันที่ 1 ของผมครับ เพราะเรื่องเกิดเมื่อวาน ..เพื่อนๆชาวพันทิปครับ ถ้าเป็นเพื่อนๆ จะทำยังไงดีครับ.. ผมก็กำลังคิดจะตัดใจ แต่มันก็ยาก ถ้าต้องกลับมาคุยกัน สนิทกันขึ้นไปอีก แต่ผมก็ไม่อยากตัดขาดกันเลยแบบนั้น... ช่วยผมหาทางออกหน่อยนะครับ ผมขอร้องละ..
ปล.ขอบคุณที่ยอมอ่านจนจบนะครับ....
ความรักเพศเดียวกันที่เจ็บปวด
ผมมีเพื่อนสนิทในเฟสคนนึงครับ เราคุยกันจนสนิทมากครับ และอยู่ห่างกันมาก ไม่เคยเจอกันครับ ผมรู้สึกรัก(หรือไม่ใช่ก็ไม่รู้นะครับ อ่านๆไปก็ลองดูว่ามันคือรัก หวง หลง หรืออะไรกันแน่)เขาเพราะว่า เขาใจดีกับผมมากครับ เป็นความอบอุ่นที่ผมเองแทบไม่เคยได้รับ จึงตัดสินใจสารภาพไปอ้อมๆ และบอกว่าล้อเล่นครับ เพราะกลัวผิดหวัง โดนเขาโกรธไป 1 ชม เต็มครับ แบบปิดเฟสหนี เราเลยต้องไปคุยเฟสสำรองแทน ภายหลังถึงได้รู้ครับ ว่าเขาก็ชอบผม แต่คบกันไม่ได้เพราะปัจจัยครอบครัว และก็อะไรอีกมากมายครับ สุดท้ายแล้ว ความสัมพันธ์ที่เหมือนกับกงล้อนรกจึงเริ่มต้นขึ้นครับ พวกเราสนิทกันมากขึ้นทุกวัน จนความสัมพันธ์ถูกระบุในฐานะเพื่อนที่มากกว่าเพื่อนแต่ไม่ใช่แฟนครับ ไปไหนมาไหนก็บอกกันตลอด เพราะเขากลัวทางนี้น้อยใจ (เรางี่เง่า พูดตรงๆเลย) ไปนอนก็มาบอกกันตลอด ทางนี้เวลานอนก่อนก็ไปบอกครับ ผมเคยพูดว่า ถ้ามหาลัยเจอกัน ขอกอด ขออยู่ใกล้ๆได้ใช่มั้ย เขาบอกว่าได้ครับ แต่มันเกิดเหตุการณ์อะไรไม่รู้ ที่เขาพยายามตัดใจจากผม ด้วยเหตุผลที่ว่าไม่อยากมีใคร และเขาก็เริ่มลำบากใจมากขึ้นเรื่อยๆที่ผมไปชอบเขา เพราะเขาเห็นเราเสียใจแล้วมันรู้สึกแย่มาก และก็ทะเลาะกันหนักๆติดกันหลายวันอยู่เพราะเรื่องนี้ แต่ก็จบลงได้ครับ สุดท้ายเขาก็บอกเขาไม่ลำบากใจที่เราชอบอีกแล้ว และผมก็ชอบเขาต่อไปเรื่อยๆ จนเขาเอ่ยขึ้นมา ถ้าวันนึงเขาหายไป หรือไม่มีเขาขึ้นมาละ เขาเองก็บอกอยากมีครอบครัว อยากลองมีแฟนเป็นผู้หญิง ผมเองก็.....ไม่รู้จะพูดอะไรเลย เขาบอกให้ผมเผื่อใจหนักๆ เลิกรักเขาได้แล้ว เพราะผมไม่ใช่ 100 เปอเซนแน่ๆ... ก็เลยทะเลาะกันอีกรอบครับ จนสุดท้ายเขาบอก.. เขาจะไปจากผมเอง เขาทนเห็นผมทรมานแบบนี้ไม่ไหวอีกแล้ว เขาเป็นคนเข้ามาทำลายชีวิตผม เขาจะไปเอง.... ผมก็ยื้อสุดชีวิต...(ทั้งที่แค่นี้เรายังเจ็บไม่พอหรือยังไงกัน...) จนผมบอกว่า...อย่าไปเลยนะ... เขาถามว่า แล้วจะให้ทำยังไง...ถ้าผมยังเป็นแบบนี้ต่อไป เขาก็เจ็บเหมือนกัน.. ผมเลยบอกเขาว่า ผมขอเวลา 10 วัน... (เพราะเขาไป ตจว. 10 วันครับ เลยไม่มีเวลาคุยกันแน่ๆหลังจากนี้) ผมเลยบอก ขอให้ผมอยู่คนเดียว 10 วัน ไม่ต้องทักผมมา ผมอยากอยู่กับตัวเอง อยากคิดอะไรซักหน่อย ถ้าผมพร้อม ผมจะทักไป ขออย่างเดียวคืออย่าตัดขาดกันเลย... เขาก็บอกว่าได้.. แต่มีเงื่อนไขว่า ห้ามผมโกหกตัวเองว่าไม่ได้ชอบแล้ว กับ ห้ามทำให้ตัวเองเจ็บมากกว่านี้อีกแล้ว.. ผมก็พยายามรับปากครับ ตอนนี้ คือ วันที่ 1 ของผมครับ เพราะเรื่องเกิดเมื่อวาน ..เพื่อนๆชาวพันทิปครับ ถ้าเป็นเพื่อนๆ จะทำยังไงดีครับ.. ผมก็กำลังคิดจะตัดใจ แต่มันก็ยาก ถ้าต้องกลับมาคุยกัน สนิทกันขึ้นไปอีก แต่ผมก็ไม่อยากตัดขาดกันเลยแบบนั้น... ช่วยผมหาทางออกหน่อยนะครับ ผมขอร้องละ..
ปล.ขอบคุณที่ยอมอ่านจนจบนะครับ....