ต้องบอกก่อนเรา2คนยังไม่ใช่แฟนกันเต็มตัวแต่ไปไหนกินข้าวหรือทำไรเราจะต้องคุยกันตลอกบอกกันตลอดเธอพูดประโยคที่ว่าเราเลิกคุยกันสักพักเถอะกับผม3ครั้งเพราะตามประสาน่ะครับยังไงก็มีขัดใจกันบ้างแต่ผมจะเป็นฝ่ายที่ถามกลับกับเธอเสมอว่านี่ไม่คิดจะยื้อหรือจะจบปัญหาด้วยวิธีนี้หรือ มีครั้งที่3นี่แหละที่ผมก็ไม่รู้จะพูดยังไงเหมือนเทอเหนื่อยกับการที่ผมใส่ใจเทอมากเกิณไปเมื่อก่อนเคยมีเหตุการที่ผมยุ่งๆเทอก็ว่าไม่ใส่ใจครับแต่ก็ผ่านมาใด้ผมก็พยายามทำให้ดีขึ้นและพอผมเริ่มใส่ใจมากขึ้นเทอก็ยิ่งเหมือนเบื่อผมลำคาญหรือผมอาจคิดไปเองก็ใด้. วันนี้คือวันแรกครับที่เราเริ่มห่างผมบอกเลยผมก็เกือบแทบบ้าเลยแหละแต่ผมคิดว่าทำใจใด้ถ้ามีเวลา(แต่ผมเริ่มคิดและครับว่าจะไม่กลับไปเป็นเหมือนเดิม)ทำไงดีข่วยหน่อยครับ