คนที่ผมรักเธอออกไปจากชีวิตผมแล้ว เพราะผมไม่ใส่ใจของผมเอง เขาให้โอกาสผมหลายครั้งแต่ครั้งนี้เธอคงจะเหนื่อยมากแล้วจริงๆ ผมไม่ยื้อเธอใว้เพราะผมรู้ว่า ถ้าเธออยู่ผมคงจะต้องทำให้เธอผิดหวังอีก ประสบการณ์ชีวิตของผมคงยังไม่มากพอ ผมๆม่อยากให้เธอเสียใจเพราะผมอีก แต่พอเธอไปจริงๆมันเจ็บมากเลย แค่นึกถึงวันเก่าๆร้องเพลงที่เธอเคยร้อง น้ำตามันก็ไหล มันคิดถึงเธอมากๆเลยครับ แค่พิมอยู่นี่มันก็เหมือนน้ำตาพร้อมจะไหลออกมาตลอดเวลา ผมอยากคุยกับเธออีก เป็นแค่พี่น้องหรือเพื่อนก็ใด้ ทุกคนว่าผมควรทักไปไหมครับหรือควรทำใจ
คิดถึงทีไรน้ำตามันไหลทุกที