เหตุเกิดที่KFC

เมื่อวานตอนเช้าไปบริจาคเลือด ที่สภากาชาด เสร็จแล้วแวะซื้อของที่โลตัสบรรทัดทอง. ได้ของใช้ครบ เอาของเก็บที่รถ ใกล้เที่ยงพอดีจึงเดินเข้าห้างอีกครั้ง

ไปที่ร้านKFC.วันนี้คนน้อยมาก ขณะกำลังสั่งอาหาร. ก็เกิดอาการวูบหวิวๆ  เหมือนจะยืนไม่อยู่ พยายามเตือนตัวเองว่า อย่าล้มนะ ไม่ได้นะ อย่าล้ม ..

พยายามเกาะเคาว์เตอร์เอาไว้ หยิบเงินส่งให้พนักงาน ฝืนรอรับเงินทอน มันเริ่มจะไม่ไหวแล้ว  หน้ามืดมาก ฝืนก้มหน้าลงที่เคาว์เตอร์

มารู้สึกตัวอีกที มานั่งอยู่ที่เก้าอี้ใกล้เคาว์เตอร์ อาหารที่สั่งวางอยู่บนโต๊ะ มีเด็กหนุ่มยืนเอายาดมมาจ่อที่จมูก. หยิบน้ำเป็บซี่มาป้อนให้กิน

มารู้ภายหลังหนุ่มคนนี้ยืนสั่งอาหารอยู่ข้างๆ  พยายามมองหน้าเขาแต่มองไม่ชัดมันเบลอไปหมด

ชายหนุ่มเรียกตลอดเวลา ว่าคุณน้าครับ คุณน้าไปบริจาคเลือดมาใช่มั้ยครับ. เขาคงเห็นพลาสเตอร์ปิดที่แขนซ้าย  

รอผมแป๊บนะครับ เขาวิ่งไปซื้อยาหอมมาให้กิน กินไปได้สักพัก เหงื่อเริ่มแตก สายตาเริ่มมองเห็นทุกอย่างชัดเจนขึ้น

คุณน้ามายังไงครับ ถ้าขับรถมา อย่าขับรถกลับเลยนะครับ. ทิ้งรถไว้ที่นี่แล้วนั่งแท็กซี่หรือโทรเรียกญาติมารับดีกว่าครับ

เรา: ไม่เป็นไรค่ะ. เดี๊ยวโทรบอกลูก ลูกเรียนอยู่ ม. แถวนี้ค่ะ  

หนุ่ม: คุณน้าทานน้ำเยอะๆนะครับ ร้านนี้ไม่มีน้ำหวานเลย  แต่น้ำนี่คงพอช่วยได้ (เป็บซี่)   พยายามทานอาหารหน่อยนะครับ

เรา: ค่ะขอบคุณมากค่ะ ที่ช่วยดูแลน้า. น้าดีขึ้นแล้วค่ะ ขอโทษค่ะ คุณชื่ออะไรคะ

หนุ่ม:ผมชื่อ กฤตภาส สิงหบำรุง   แบงค์ ครับ

เรา: อ้อค่ะ. ขอบคุณมากๆค่ะ. ขออนุญาตถ่ายรูปหน่อยได้มั้ยคะ

หนุ่ม: ครับๆได้ครับ

เราส่งไลน์ให้สามีและลูกดูว่าคุณคนนี้ช่วยแม่ไว้  พร้อมกับยกมือไหว้ขอบคุณเขา น้าดีขึ้นแล้ว รบกวนคุณมากแล้ว เชิญคุณตามสบายนะคะ

หนุ่ม;ครับ

เรา:ค่ายาเท่าไหร่คะ

หนุ่ม:ไม่เป็นไรครับ ไม่กี่บาทเอง

เรา:ขอบคุณมากค่ะ

ชายหนุ่มลุกไป เราเริ่มกินอาหารบนโต๊ะ ใช้เวลาเกือบครึ่งชั่วโมงกว่าจะกินหมด คุณแบงค์ย้อนกลับมาดูเราอีกครั้ง

หนุ่ม:เป็นไงบ้างครับ

เรา: ดีขึ้นแล้วค่ะ. ไม่เป็นไรแล้ว ( เขายังคงนั่งลงอยู่เป็นเพื่อน  เราเกรงใจเขาเหลือเกิน )

เราเห็นว่าเริ่มพูดคุยได้ปกติ. ก็เลยบอกเขาว่า ขอบคุณมากค่ะ ไม่ต้องเป็นห่วงแล้วนะคะ น้าดีขึ้นแล้วจริงๆค่ะ

หนุ่ม; ครับ งั้นผมขอตัว นะครับ

ขอบคุณ " คุณกฤตภาส สิงหบำรุง" ด้วยความประทับใจจริงๆค่ะ