ผมคงผิดจริงๆใช่มั้ยครับ

ผมเคยสัญญากับแฟนเก่าว่าถ้าผมมีใครผมต้องบอกเธอ ตั้งแต่เลิกกันเธอยังเข้ามาคุยมาให้ความหวังผมแต่เธอไปมีคนใหม่แล้ว ผมก็ไม่เข้าใจเธอ พยายามทำตัวออกห่างแล้วเธอก็รั้งผมไม่ให้ไปไหน แล้วบอกไม่อยากให้ผมมีใครแต่เธอกลับทิ้งผมไปมีซะเอง เธอเลยบอกให้ผมสัญญาว่าถ้ามีต้องบอกเธอ ถึงวันนั้นเธอจะเลิกยุ่งกับผม ถึงวันนั้นที่ผมมีใหม่ผมไม่ได้บอกเธอเพราะกลัวเธอจะเสียใจที่คาดหวังกับผมไว้รั้งผมไว้ทั้งที่เธอมีคนใหม่แล้ว ผมพยายามออกห่างแทนที่จะบอกกับเธอแทน จนเธอรู้เธอบอกผิดหวังกับผม เธอเกลียดผมที่ไม่ได้รักษาสัญญา จริงๆแล้วผมไม่อยากวุ่นกับเธอตั้งแต่รู้ว่าเธอทิ้งผมไปมีคนใหม่แล้ว ไม่ได้รู้สึกเกลียดเธอหรือโกรธเธอหรอกแค่ให้เธออยู่กับคนนั้นแล้วมีความสุข เพราะถ้าเธอมารั้งผมแบบนี้ถ้าแฟนใหม่เธอรู้เธออาจจะมีปัญหากับแฟนใหม่เธอได้ ผมคิดพยายามมีใหม่แต่มันติดตรงที่ผมไม่บอกเธอ ไม่ทำตามสัญญา ผมรู้สึกผิดครับ ใจจริงก็ให้เธอไปดีแล้วไม่ต้องมารั้งผมไว้มันคงจบดีกว่านี้แต่ทุกครั้งที่ผมห่างออกมาเธอก็พยายามมาง้อมาให้ความหวังอยู่เรื่อยๆ ผมกลัวเธอจะเสียใจเลยไม่กล้าบอกว่าผมมีคนใหม่แล้วอีกครับ ผมอยากให้เรื่องของเราจบลงดีๆแต่สุดท้ายมันจบที่เธอเกลียดผม เกลียดจนไม่สามารถกลับไปเป็นเพื่อนได้แล้ว