อยากมีเงินใช้ แบบไม่ขอพ่อกับแม่ใช้จังเลยครับ

..บางเรื่อง ก็คิดดี อย่างรู้จักคิดได้ว่า พ่อแม่ลำบาก อยากเลี้ยงดูพ่อแม่ ไม่อยากเป็นภาระมาก
..แต่บางเรื่อง ก็คิดไม่เข้าท่า เช่น คิดไม่อยากเรียน ..อยากประหยัดค่าเทอม
แล้วยังไงต่อ ?? จะเอาความรู้ที่มีน้อยนิด + ประสบการณ์ที่เท่ากับ "ศูนย์" ไปทำมาหากินยังไงให้ได้เงินมากๆ ล่ะหนู??

..พอบอกว่านี่แหละความคิดแบบ "เด็กๆ" ..เด็กๆ ก็มาตั้งป้อมโกรธคนแก่(กว่า) อย่างน้า ว่า ..ดูถูกระดับสติปัญญาเค้าจัง ..
แหม่ ..ก็ดูทำสิ ..แล้วแบบนี้จะไม่ให้บ่นเร๊อะ 5555

..เรื่องมันก็มีแบบที่คุณพี่ คุณน้า คุณป้า คห.บนๆ บอก-ถามนั่นแหละค่ะ
อย่างแรกคือ อายุเท่าไหร่ ..มีภูมิความรู้แค่ไหน ที่จะมาสร้าง "งาน" เพื่อสร้าง "เงิน"
..และคำถามสำคัญสำหรับการคิดจะเป็นเจ้าของกิจการ คือ "เงินลงทุน" น่ะมีมั้ย ??
ซึ่งจากบริบทที่คุณเล่ามาข้างต้น ..ถ้าลำพังค่ารถจะไปทำงาน ยังคิดว่าจะหาไม่ได้
ก็คงไม่ต้องเสียเวลาแนะนำเรื่องการลงทุนค้าขายอะไรแล้วล่ะ ..
..กรณีแบบนี้ "ขายแรงงาน" สถานเดียวค่ะ

ถ้าให้เดานะ .. คุณน่าจะอยู่ในวัยมัธยม ..ซึ่งถ้าใช่ ..ก็ขอชมก่อนเลยว่า เขียนภาษาไทยได้ "สบายตา" คน(เกือบ)แก่
(มีผิดที่เดียวคือ ต่างๆ นานา ..นานา ห้ามใช้ไม่ยมก..นะ )

แต่คุณสร้างเงื่อนไขให้ตัวเองไว้เยอะ ..เช่น โน่นไม่มี นี่ก็ไม่ได้ นั่นก็ไม่ได้ .. หนทางมันก็เลยแลดู "ตีบตัน"
เพราะเงื่อนไขเยอะจัด
..อย่างแถวบ้าน เป็น "เมืองที่วุ่นวาย" ?!? .. ขอคำนิยามหน่อยสิ ว่าแบบไหนที่เรียกว่า "วุ่นวาย"
เพราะถ้าวุ่นวาย แบบที่ผู้คนอยู่เยอะแยะไปหมด ต้องมีคนสัญจรไปไหนมาไหน ขวักไขว่ทั้งวัน ทั้งคืน ..
แบบนั้น "ระบบขนส่งสาธารณะ" ยิ่งน่าจะสะดวกสิ ..ไหงกลายเป็นจะไปไหนที ต้องเรียกคนอื่นให้มารับวุ่นวายไปหมด ?

..หรือถ้าที่บ้านติดเงื่อนไขโน่นนี่นั่น เยอะแยะไปหมด .. สิ่งที่น่าจะทำ ถ้าคิดจะออกไปทำงานพาร์ทไทม์จริงๆ
คือเดินไปบอกพ่อกับแม่คุณนั่นแหละค่ะ ว่าคุณมีแนวคิดจะทำงานช่วย เพื่อ
1.ใช้เวลาว่าง ให้เกิดประโยชน์ ดีกว่านั่งๆ นอนๆ กินๆ เล่นๆ ให้หมดไปวันๆ
2. หาประสบการณ์ชีวิตในการทำงาน ในการอยู่ร่วมกับผู้อื่นในสังคม ได้เรียนรู้กฎ กติกา มารยาท ของการทำงาน ในสมรภูมิจริง
3. มีรายได้ อย่างน้อยเป็นค่าขนม หรือช่วยค่ากับข้าว หรืออาจพอเก็บไว้ช่วยเป็นค่าเทอมของเทอมหน้าได้บ้าง

งาน part time แบบนี้ สำหรับเด็กมัธยม ก็พอหาได้จากร้านสะดวกซื้อ ห้างค้าปลีก ร้านอาหาร/fast food ที่อยู่ในห้าง
..เคยเห็นใช่มั้ย ที่ใส่เครื่องแบบนักเรียน ทำงานกันเลยน่ะค่ะ ..

ถ้าคุณ present ให้พ่อแม่เห็นด้วยกับแนวความคิดของคุณได้ ..เรื่องการเดินทางหรืออะไรต่อมิอะไรที่คุณเคยปวดหัวอยู่คนเดียว
ก็จะหมดไปค่ะ

หรือหากท่านไม่เห็นด้วย .. อีกแนวทางหนึ่ง ก็คือ ช่วยท่านทำงาน
..คุณไม่ได้ให้ข้อมูลเอาไว้ว่าพ่อแม่ทำงานอะไร ..แต่สมมุตินะ พวกท่านค้าขาย ..คุณก็ไปช่วยท่านขายของ
นั่นก็นับว่าได้แบ่งเบาภาระท่านได้บ้างแล้วล่ะค่ะ

และที่ขอฝากไว้เป็นข้อสุดท้ายนะ ..
สำหรับในช่วงเวลาที่เราเป็น "ลูก" ..เรี่ยวแรง สติปัญญา เรายังน้อยนิด ..ต่อให้บางทีเห็นๆ อยู่ว่าพ่อแม่เหนื่อย
พ่อแม่ลำบาก หนี้สินท่วมหัว ..แต่ก็เกินกำลังที่เด็กอย่างเรา จะแก้ไขอะไรได้มากนัก
..สิ่งควรทำ คือ รู้จักบทบาท หน้าที่ และความรับผิดชอบของลูก ..
แล้วทำซะให้ดี ..เช่น ไม่เกเร-เหลวไหล  ไม่คบคนชั่วเป็นมิตร
ตั้งใจเรียน อย่าให้ต้องตก ต้องตามซ่อมกันอีก ถ้าเสียดายตังค์พ่อแม่จริงๆ นะ
ช่วยงาน แบ่งเบาภาระพวกท่าน .. ทำหน้าที่ในวันนี้ ในวัยนี้ ให้ดีที่สุด ..ก็ช่วยได้มากแล้วค่ะ

เพราะเมื่อคุณวางรากฐานที่ดีให้ตัวเอง ด้วยการเป็นคน "คิดดี ทำดี" แล้วเดินตามแนวทางของเราไป อย่าหลงทาง
..หนทางข้างหน้า แม้อาจไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ ..แต่ก็คงไม่แย่มากหรอกค่ะ
เพราะธรรมะย่อมคุ้มครองผู้ประพฤติธรรม ..

ขอให้โชคดีค่ะ