จากการที่ไปย้อนดูเทปย้อนหลังรายการหนึ่ง ไปเจอผู้ดำเนินรายการ
ไปเจอป้ายร้านค้าในตลาดแห่งหนึ่งเขียนคำผิด
"ใช้เท้าทอด" เห็นแล้วสะอึก มันจะเหมือน
"ไก่ใช้มือทอด" ที่เชียงใหม่หรือเปล่านะ? 555
(เห็นป้ายแล้วทำให้คิดจินตนาการไปไกล รู้สึกไม่กล้ากิน 
..)
คำที่ถูกต้องของป้ายร้านค้า จริงๆ จะต้องเป็น
"หัวไชเท้าทอด"
ประเด็นจริงๆ ที่ตั้งใจ ไม่ได้อยุ่ตรงนี้หรอกครับ ประเด็นคือ
"สระ เอา (เ-า)"
ตามที่ผมยกตัวอย่างจากหัวข้อกระทู้
"รองเท้า เบอร์ 9"
ปัจจุบัน (รวมทั้งผมด้วยคนหนึ่ง) แทบจะทุกคน จะออกเสียงว่า "รอง - ท้าว - เบอ - ก้าว"
แล้วก็นึกเอะใจว่า เออ..ทำไม เราออกเสียงคำว่า
"เท้า" ในคำว่า
"หัวไชเท้า" กับ
"รองเท้า" ไม่เหมือนกัน
รวมถึงคำว่า
"เก้า" (ตัวเลข 9) ก็เช่นเดียวกัน
รู้สึกว่าคำในภาษาไทยหลายๆ คำ จะมีการออกเสียงที่สั้นหรือยาวกว่า ผิดไปจากรูปสระจริง
สาเหตุเป็นเพราะอะไรครับ แล้วถือว่าการออกเสียงที่ผิดไปจากรูปนั้น ถูกต้องหรือผิดครับ?
"รองเท้า เบอร์ 9" วลีนี้ ผมมีข้อสงสัยครับ?
ไปเจอป้ายร้านค้าในตลาดแห่งหนึ่งเขียนคำผิด
"ใช้เท้าทอด" เห็นแล้วสะอึก มันจะเหมือน "ไก่ใช้มือทอด" ที่เชียงใหม่หรือเปล่านะ? 555
(เห็นป้ายแล้วทำให้คิดจินตนาการไปไกล รู้สึกไม่กล้ากิน
คำที่ถูกต้องของป้ายร้านค้า จริงๆ จะต้องเป็น "หัวไชเท้าทอด"
ประเด็นจริงๆ ที่ตั้งใจ ไม่ได้อยุ่ตรงนี้หรอกครับ ประเด็นคือ "สระ เอา (เ-า)"
ตามที่ผมยกตัวอย่างจากหัวข้อกระทู้ "รองเท้า เบอร์ 9"
ปัจจุบัน (รวมทั้งผมด้วยคนหนึ่ง) แทบจะทุกคน จะออกเสียงว่า "รอง - ท้าว - เบอ - ก้าว"
แล้วก็นึกเอะใจว่า เออ..ทำไม เราออกเสียงคำว่า "เท้า" ในคำว่า "หัวไชเท้า" กับ "รองเท้า" ไม่เหมือนกัน
รวมถึงคำว่า "เก้า" (ตัวเลข 9) ก็เช่นเดียวกัน
รู้สึกว่าคำในภาษาไทยหลายๆ คำ จะมีการออกเสียงที่สั้นหรือยาวกว่า ผิดไปจากรูปสระจริง
สาเหตุเป็นเพราะอะไรครับ แล้วถือว่าการออกเสียงที่ผิดไปจากรูปนั้น ถูกต้องหรือผิดครับ?