ตอนผมเป็นเด็กก็ไม่รู้สึกอะไรกับการเรียกคนชื่อเดียวกันเท่าไหร่
พอโตขึ้นมาหน่อยก็ไม่ค่อยทำกิจกรรมกลุ่มเดียวกันในห้องเรียนละครับเพราะเริ่มรู้สึกสับสน
(แต่ตอนช่วงพักก็เล่นกันปกติ เพราะตอนเล่นไม่ค่อยพูดชื่อกันละครับ ถถ)
หลังจากขึ้น ม ปลาย ผมก็ไม่ได้เรียกคนที่ชื่อเหมือนกันด้วยชื่อละ แต่เรียกด้วยชื่ออื่นที่เพื่อนชอบตั้งให้กันในกลุ่มแทน
แต่พอเริ่มทำงาน ก็เรียกแบบนั้นไม่ได้ละ ผมเลยรู้สึกว่าคุยกันลำบาก
ปล. ตอนเด็กผมก็เรียกตัวเองด้วยชื่อตลอด แต่พอโตมาก็ไม่ได้เรียกตัวเองด้วยชื่อละ
ใช้คำว่า ผม ไรงี้เรียกตัวเองแทน
รู้สึกยังไงกับการเรียกคนชื่อเดียวกับเรา
พอโตขึ้นมาหน่อยก็ไม่ค่อยทำกิจกรรมกลุ่มเดียวกันในห้องเรียนละครับเพราะเริ่มรู้สึกสับสน
(แต่ตอนช่วงพักก็เล่นกันปกติ เพราะตอนเล่นไม่ค่อยพูดชื่อกันละครับ ถถ)
หลังจากขึ้น ม ปลาย ผมก็ไม่ได้เรียกคนที่ชื่อเหมือนกันด้วยชื่อละ แต่เรียกด้วยชื่ออื่นที่เพื่อนชอบตั้งให้กันในกลุ่มแทน
แต่พอเริ่มทำงาน ก็เรียกแบบนั้นไม่ได้ละ ผมเลยรู้สึกว่าคุยกันลำบาก
ปล. ตอนเด็กผมก็เรียกตัวเองด้วยชื่อตลอด แต่พอโตมาก็ไม่ได้เรียกตัวเองด้วยชื่อละ
ใช้คำว่า ผม ไรงี้เรียกตัวเองแทน