เมื่อก่อน เพิ่อนพ่อมาบ้าน พ่อหยิบ การ์ดแถมจากบุหรี่ ถ้วย จาน กล่องไม้ขีด คริสตัลสวารอฟสกี้ มานั่งคุยกัน คุยกันได้ 4-5 ชั่วโมง
พ่อหยิบการ์ดเบสบอล ในตู้ให้เพื่อนดู เพื่อนคว้าแว่นขยายเล็กๆมาส่อง
พ่อบอก สภาพดี ได้มาจากตลาดของเก่า ซานฟรานต์ เพื่อนพ่อ เริ่มบอกราคา พ่อบอกไม่ขาย ให้ดู
เพื่อนเริ่มเสนอของแลก
สักพัก หยิบ ชุดถ้วย เวจวู๊ด มาให้ดู เป็นเซทเลี้ยงน้ำชาแบบอังกฤษ เพื่อนพ่อ ก็คุยกันเรื่องรายละเอียดต่อ
คุยกัน เกือบ 9 ชั่วโมง ตั้งแต่เช้า ยันค่ำ
ตอนเด็กผมละสงสัยจริงๆ ว่ามันน่าสนใจยังไง ?
เมื่อเดือนก่อน ผมชวนเพื่อนอีกคน ไปหาเพื่อนเก่าผมคนนึง
พอไปถึงบ้านเพื่อน สมมติชื่อ 1
หลังจากแนะนำ 2 รู้จักกับ 1 แล้ว
2 เอ่ย ขอชม มาชินก้าZ ที่อยู่ในตู้ 1 เปิดตู้ให้ชม พร้อมเล่ารายละเอียด
2 หันไปเจอ ไซท์บัสเตอร์ 1/144 ในตู้ ตาวาว ถามว่าซื้อจากไหน 1 ก็เล่าเป็นพิธี
ผมเลยทักว่า พาไปห้องส่วนตัวเถอะ
พอ 1 พาเรา 2 คน ไปห้องพิเศษส่วนตัว ที่เขาขอเมียสร้างไว้ ส่วนตัว ที่ส่วนนอกบ้าน
เปิดประตูเข้าไป
2 ตะลึง
ผมเคยเห็นแล้ว เข้าใจความสุดยอดของมันดี
ZOIDS SDGUNDAM TAMIYA การ์ดดรากอนบอล ฯลฯ เต็มตู้ 6 ใบ
ไม่รวมของในลังที่ไม่มีที่โชว์
2 ขอนั่งคุย พร้อมขอดูของเป็นบุญตา 1 อนุญาติ แต่ไม่ให้ถ่ายรูป
ซึ่งทุกคนโอเค นั่งคุยกัน เผลอแป๊บเดียว 6 ชั่วโมง
ผมมานึกได้ว่าเหมือนตอนพ่อผม เชิญเพื่อนมาดูของสะสมที่บ้านเลย
มานึกๆดู จึงทำให้รู้ว่า
1. ของสะสม มันอยู่ที่ยุคที่คนช่วงนั้น เติบโตมา โดนเมื่อความสนใจตรงกัน จะเป็นอะไร ก็น่าสนใจไปหมด สำหรับคนในยุคนั้นๆ
2. เมื่อของที่ฮิต ออกมานานๆ ก็จะตกยุค แต่พอตกยุคไป นานพอสมควร มันจะเปลี่ยนเป็น วินเทจ ของหายาก ของสะสม เพราะจำนวนมันลดลง และ ความต้องการมันเพิ่มขึ้น
3. การทีไ่ด้เห็นของที่เคยอยู่ในความทรงจำของคนแต่ละรุ่น มันมีอารมณ์ร่วม ไม่ว่าจะถ้วยชา สแตมป์ เหรียญ หุ่นยนต์ มันก็มีค่าในสายตาคนที่สะสม หรือเติบโตมาในยุคนั้นๆ
4. ผมรู้สึกว่าผมคงถึงวัยแก่แล้วครับ 555
ต่อไป ถ้าพ่อพาเพื่อนมาบ้าน พร้อมนั่งคุยเรื่อง ฟามิคอม อวดโมเดล อวดการ์ดยูกิกัน คงไม่ใช่เรื่องไกลตัวเกินไปแล้ว
เพระามันเริ่มเกิดขึ้นแล้ว
ส่วนตัวผมก็สะสมของเล่น กับการ์ดไว้พอสมควร ต่อไป อายุ 50-60 คงต้องเปิดบ้านเพื่อรับแขก คนสะสมในยุคเดียวกันเหมือนพ่อกระมัง
ลองมานั่งคิดถึงของสะสมสมัยก่อนของพ่อ เทียบกับของสะสมในยุคของตัวเอง
พ่อหยิบการ์ดเบสบอล ในตู้ให้เพื่อนดู เพื่อนคว้าแว่นขยายเล็กๆมาส่อง
พ่อบอก สภาพดี ได้มาจากตลาดของเก่า ซานฟรานต์ เพื่อนพ่อ เริ่มบอกราคา พ่อบอกไม่ขาย ให้ดู
เพื่อนเริ่มเสนอของแลก
สักพัก หยิบ ชุดถ้วย เวจวู๊ด มาให้ดู เป็นเซทเลี้ยงน้ำชาแบบอังกฤษ เพื่อนพ่อ ก็คุยกันเรื่องรายละเอียดต่อ
คุยกัน เกือบ 9 ชั่วโมง ตั้งแต่เช้า ยันค่ำ
ตอนเด็กผมละสงสัยจริงๆ ว่ามันน่าสนใจยังไง ?
เมื่อเดือนก่อน ผมชวนเพื่อนอีกคน ไปหาเพื่อนเก่าผมคนนึง
พอไปถึงบ้านเพื่อน สมมติชื่อ 1
หลังจากแนะนำ 2 รู้จักกับ 1 แล้ว
2 เอ่ย ขอชม มาชินก้าZ ที่อยู่ในตู้ 1 เปิดตู้ให้ชม พร้อมเล่ารายละเอียด
2 หันไปเจอ ไซท์บัสเตอร์ 1/144 ในตู้ ตาวาว ถามว่าซื้อจากไหน 1 ก็เล่าเป็นพิธี
ผมเลยทักว่า พาไปห้องส่วนตัวเถอะ
พอ 1 พาเรา 2 คน ไปห้องพิเศษส่วนตัว ที่เขาขอเมียสร้างไว้ ส่วนตัว ที่ส่วนนอกบ้าน
เปิดประตูเข้าไป
2 ตะลึง
ผมเคยเห็นแล้ว เข้าใจความสุดยอดของมันดี
ZOIDS SDGUNDAM TAMIYA การ์ดดรากอนบอล ฯลฯ เต็มตู้ 6 ใบ
ไม่รวมของในลังที่ไม่มีที่โชว์
2 ขอนั่งคุย พร้อมขอดูของเป็นบุญตา 1 อนุญาติ แต่ไม่ให้ถ่ายรูป
ซึ่งทุกคนโอเค นั่งคุยกัน เผลอแป๊บเดียว 6 ชั่วโมง
ผมมานึกได้ว่าเหมือนตอนพ่อผม เชิญเพื่อนมาดูของสะสมที่บ้านเลย
มานึกๆดู จึงทำให้รู้ว่า
1. ของสะสม มันอยู่ที่ยุคที่คนช่วงนั้น เติบโตมา โดนเมื่อความสนใจตรงกัน จะเป็นอะไร ก็น่าสนใจไปหมด สำหรับคนในยุคนั้นๆ
2. เมื่อของที่ฮิต ออกมานานๆ ก็จะตกยุค แต่พอตกยุคไป นานพอสมควร มันจะเปลี่ยนเป็น วินเทจ ของหายาก ของสะสม เพราะจำนวนมันลดลง และ ความต้องการมันเพิ่มขึ้น
3. การทีไ่ด้เห็นของที่เคยอยู่ในความทรงจำของคนแต่ละรุ่น มันมีอารมณ์ร่วม ไม่ว่าจะถ้วยชา สแตมป์ เหรียญ หุ่นยนต์ มันก็มีค่าในสายตาคนที่สะสม หรือเติบโตมาในยุคนั้นๆ
4. ผมรู้สึกว่าผมคงถึงวัยแก่แล้วครับ 555
ต่อไป ถ้าพ่อพาเพื่อนมาบ้าน พร้อมนั่งคุยเรื่อง ฟามิคอม อวดโมเดล อวดการ์ดยูกิกัน คงไม่ใช่เรื่องไกลตัวเกินไปแล้ว
เพระามันเริ่มเกิดขึ้นแล้ว
ส่วนตัวผมก็สะสมของเล่น กับการ์ดไว้พอสมควร ต่อไป อายุ 50-60 คงต้องเปิดบ้านเพื่อรับแขก คนสะสมในยุคเดียวกันเหมือนพ่อกระมัง