อาทิตย์นี้มาช้าไปโขเพราะสแกนออกช้าส่วนหนึ่งกับงานยุ่งส่วนหนึ่งแฮะ
ภาพเปิดตอนนี้
เนื้อหาช่วงต้นตอนก็ไม่มีอะไรมาก แค่ฉายให้เห็นพระเอกในสภาพใช้ชีวิตประจำวันอย่างลำบากเพราะขาใส่เฝือกเท่านั้น (มีฉากตลกเล็กน้อยคือน้องประธานชมรมมาคุกเข่าขอโทษที่ทำพระเอกตกบันไดขาเดาะ บอกว่าจะชดใช้ให้ทุกอย่าง จนพระเอกโดนเพื่อนผู้ชายแซวว่าขอ จุด จุด จุด กับเค้าซะเลยเป็นไง)
ซึ่งระหว่างที่พระเอกบาดเจ็บอยู่นั้น คนที่คอยดูแลช่วยเหลือพระเอกก็คือคนน้องนั่นเอง ซึ่งก็ดูแลกันแบบถึงลูกถึงคนสุดๆ
ทั้งช่วยถอดกุงเกงให้ตอนจะอาบน้ำ (แน่นอนถอดถึงกุงเกงลิงเลย
)
ทั้งเข้ามาดูถึงในห้องอาบน้ำ
ทั้งช่วยขัดหลังให้ (จริงๆ มีภาพตอนประคองออกจากอ่างด้วย แต่ล่อแหลมไปนี้ดเลยไม่เอาลงดีกว่า)
อนึ่ง ลองสังเกตสีหน้าพระเอกในช่องสุดท้ายดูสิครับ
ช็อตเด็ดสุดของตอนนี้
คนน้องคลำหาครีมอาบน้ำจะมาล้างตัวให้พระเอก (พระเอกปิดไฟห้องน้ำมืดหมดเพราะกลัวตัวเองเห็นนางเอกแก้ผ้าแล้วจะเผลอเคารพธงชาติขึ้นมา) แต่ดันไปคว้าเอา
"ปลัดขิก" ของพระเอกเข้าแทน
ตัดฉากมาอีกวันที่ร้านอาหารที่เพื่อนพระเอกทำงานอยู่ คนน้องไปนั่งคุยกับลุงกะเทยควายเจ้าของร้าน เล่าเรื่องโน้นเรื่องนี้ให้ฟังหลายเรื่อง
คุยไปคุยมาก็ไปออกเรื่องวุ่นวายในงานโรงเรียนที่อ.คิริยะกับชมรมวรรณศิลป์โดนยัยหัวทองเล่นงาน คนน้องก็เปรยๆ กับลุงเจ้าของร้านว่าตั้งแต่ได้รู้เรื่องของอ.คิริยะกับยัยหัวทอง ตัวเองก็คิดมาตลอดว่าคนรักกันอยู่ดีๆ แท้ๆ ทำไมถึงเปลี่ยนเป็นแค้นเคืองกันถึงขนาดทำกันแบบนี้ไปได้ เพราะมอบความรักให้แต่กลับไม่เป็นไปตามที่ตัวเองคิดงั้นเหรอ และยังเปรยๆ เหมือนกลัวว่าสักวันตัวเองจะมีโอกาสเป็นแบบนั้นได้เหมือนกัน
ลุงกะเทยเจ้าของร้านได้ฟังก็เงียบไปพักหนึ่งก็บอกว่า ก็อาจเป็นไปได้อยู่เหมือนกันขึ้นอยู่กับสถานการณ์ที่เกิดขึ้น พร้อมยกตัวอย่าง
"การทดลองเรือนจำสแตนฟอร์ด" ซึ่งเป็นตัวอย่างของการทดลองว่าสิ่งแวดล้อมมีผลต่อการเปลี่ยนพฤติกรรมของมนุษย์มาเล่าให้คนน้องฟัง เล่าจบก็บอกว่าถึงผลจากการทดลองนี้จะเป็นอย่างที่ว่า แต่คนที่จะกำหนดอนาคตของตัวเองได้ก็คือตัวเอง คิดซะว่าใช่ว่าทุกคนจะเป็นแบบในการทดลองนั้นไปซะหมดก็ได้
คุยถึงตรงนี้ ตาอ้วนแว่นเพื่อนพระเอกก็เข้ามาในร้าน คนน้องเห็นตาอ้วนแว่นก็นึกได้ว่าพระเอกชอบแวะไปเที่ยวเล่นที่บ้านตาอ้วนแว่นบ่อยๆ (จริงๆ คือแอบไปจู๋จี๋กับคนพี่ที่อพาร์ทเมนต์) เลยบอกเรื่องพระเอกจะมาหาไม่ได้ซักพัก ตาอ้วนแว่นก็ทำท่างง แล้วบอกคนน้องไปว่า
"พระเอกไม่ได้มาหาตัวเองที่บ้านนานแล้วนะ" เป็นอันจบตอนนี้
ใครทีมคุณน้อง อ่านตัวเต็มตอนนี้คงฟินไปตามๆ กันเลยแฮะ
ถึงท้ายตอนจะทิ้งระเบิดลูกใหญ่ไว้เต็มๆ ก็เถอะ
อนึ่ง ท่านใดอยากอ่านเรื่องการทดลองเรือนจำสแตนฟอร์ดแบบเต็มๆ ก็ลองอ่านได้ในบล็อคนี้นะครับ
http://verellie.exteen.com/20110921/stanford-prison-experiment 
[Spoil] Domestic na Kanojo #43 - พยาบาล
ภาพเปิดตอนนี้
เนื้อหาช่วงต้นตอนก็ไม่มีอะไรมาก แค่ฉายให้เห็นพระเอกในสภาพใช้ชีวิตประจำวันอย่างลำบากเพราะขาใส่เฝือกเท่านั้น (มีฉากตลกเล็กน้อยคือน้องประธานชมรมมาคุกเข่าขอโทษที่ทำพระเอกตกบันไดขาเดาะ บอกว่าจะชดใช้ให้ทุกอย่าง จนพระเอกโดนเพื่อนผู้ชายแซวว่าขอ จุด จุด จุด กับเค้าซะเลยเป็นไง)
ซึ่งระหว่างที่พระเอกบาดเจ็บอยู่นั้น คนที่คอยดูแลช่วยเหลือพระเอกก็คือคนน้องนั่นเอง ซึ่งก็ดูแลกันแบบถึงลูกถึงคนสุดๆ
ทั้งช่วยถอดกุงเกงให้ตอนจะอาบน้ำ (แน่นอนถอดถึงกุงเกงลิงเลย
ทั้งเข้ามาดูถึงในห้องอาบน้ำ
ทั้งช่วยขัดหลังให้ (จริงๆ มีภาพตอนประคองออกจากอ่างด้วย แต่ล่อแหลมไปนี้ดเลยไม่เอาลงดีกว่า)
อนึ่ง ลองสังเกตสีหน้าพระเอกในช่องสุดท้ายดูสิครับ
ช็อตเด็ดสุดของตอนนี้
คนน้องคลำหาครีมอาบน้ำจะมาล้างตัวให้พระเอก (พระเอกปิดไฟห้องน้ำมืดหมดเพราะกลัวตัวเองเห็นนางเอกแก้ผ้าแล้วจะเผลอเคารพธงชาติขึ้นมา) แต่ดันไปคว้าเอา "ปลัดขิก" ของพระเอกเข้าแทน
ตัดฉากมาอีกวันที่ร้านอาหารที่เพื่อนพระเอกทำงานอยู่ คนน้องไปนั่งคุยกับลุงกะเทยควายเจ้าของร้าน เล่าเรื่องโน้นเรื่องนี้ให้ฟังหลายเรื่อง
คุยไปคุยมาก็ไปออกเรื่องวุ่นวายในงานโรงเรียนที่อ.คิริยะกับชมรมวรรณศิลป์โดนยัยหัวทองเล่นงาน คนน้องก็เปรยๆ กับลุงเจ้าของร้านว่าตั้งแต่ได้รู้เรื่องของอ.คิริยะกับยัยหัวทอง ตัวเองก็คิดมาตลอดว่าคนรักกันอยู่ดีๆ แท้ๆ ทำไมถึงเปลี่ยนเป็นแค้นเคืองกันถึงขนาดทำกันแบบนี้ไปได้ เพราะมอบความรักให้แต่กลับไม่เป็นไปตามที่ตัวเองคิดงั้นเหรอ และยังเปรยๆ เหมือนกลัวว่าสักวันตัวเองจะมีโอกาสเป็นแบบนั้นได้เหมือนกัน
ลุงกะเทยเจ้าของร้านได้ฟังก็เงียบไปพักหนึ่งก็บอกว่า ก็อาจเป็นไปได้อยู่เหมือนกันขึ้นอยู่กับสถานการณ์ที่เกิดขึ้น พร้อมยกตัวอย่าง "การทดลองเรือนจำสแตนฟอร์ด" ซึ่งเป็นตัวอย่างของการทดลองว่าสิ่งแวดล้อมมีผลต่อการเปลี่ยนพฤติกรรมของมนุษย์มาเล่าให้คนน้องฟัง เล่าจบก็บอกว่าถึงผลจากการทดลองนี้จะเป็นอย่างที่ว่า แต่คนที่จะกำหนดอนาคตของตัวเองได้ก็คือตัวเอง คิดซะว่าใช่ว่าทุกคนจะเป็นแบบในการทดลองนั้นไปซะหมดก็ได้
คุยถึงตรงนี้ ตาอ้วนแว่นเพื่อนพระเอกก็เข้ามาในร้าน คนน้องเห็นตาอ้วนแว่นก็นึกได้ว่าพระเอกชอบแวะไปเที่ยวเล่นที่บ้านตาอ้วนแว่นบ่อยๆ (จริงๆ คือแอบไปจู๋จี๋กับคนพี่ที่อพาร์ทเมนต์) เลยบอกเรื่องพระเอกจะมาหาไม่ได้ซักพัก ตาอ้วนแว่นก็ทำท่างง แล้วบอกคนน้องไปว่า "พระเอกไม่ได้มาหาตัวเองที่บ้านนานแล้วนะ" เป็นอันจบตอนนี้
ใครทีมคุณน้อง อ่านตัวเต็มตอนนี้คงฟินไปตามๆ กันเลยแฮะ
ถึงท้ายตอนจะทิ้งระเบิดลูกใหญ่ไว้เต็มๆ ก็เถอะ
อนึ่ง ท่านใดอยากอ่านเรื่องการทดลองเรือนจำสแตนฟอร์ดแบบเต็มๆ ก็ลองอ่านได้ในบล็อคนี้นะครับ
http://verellie.exteen.com/20110921/stanford-prison-experiment