คิดยังไงกับคำว่า "เมืองไทย เมืองแห่งการไม่ให้โอกาสคน" ??
พอดีผมได้เรียนและศึกษาเกี่ยวกับเรื่องประวัติอาชญากรครับ
พบว่าประเทศไทย เป็นประเทศที่ไม่ยอมให้มีการลบทะเบียนประวัติอาชญากร
(ทะเบียนประวัติอาชญากร คือ ทะเบียนที่บันทึกว่าบุคคลนั้นเคยกระทำความผิด กระทำผิดอะไร โทษอะไร ยังไง)
โดยทะเบียนประวัติอาชญากรนี้ จะติดตัวผู้กระทำความผิดตั้งแต่ ปั้มลายนิ้วมือ รับว่าเป็นผู้กระทำความผิด ซึ่งประวัตินี้ ถ้าหากมีติดตัวแล้ว สมัยนี้บริษัทต่างๆมักขอตรวจ และถ้าตรวจพบเขาก็ไม่รับเข้าทำงานเลย
ซึ่งมีผู้ใหญ่บางท่านให้เหตุผลว่า คนทำผิดก็คือคนทำผิด ก็ถูกแล้วที่เขาไม่ควรมีโอกาสเท่ากับคนที่ไม่เคยทำผิดเลย
พอผมได้ยินประโยคดังกล่าวผมก็นึกถึงแบบ ถ้าคนคนนั้นทำผิดเพราะชั่ววูบ หรือพฤติการณ์พาไป อารมณ์พาไป จนมันกลายเป็นแค่ความผิดครั้งเดียว แล้วถ้าเขาอยากมีอนาคตที่ดี เขาอยากมีชีวิตที่ดี แต่ทำไม่ได้ เพราะความผิดครั้งเดียวอย่างนี้ มันต้องถึงขนาดนั้นเลยหรอครับ???
ซึ่งอาจารย์ที่สอนผม ก็เลยพูดคำว่า นี่เเหละเมืองไทย เมืองแห่งการไม่ให้โอกาส
แล้วเพื่อนๆ คิดเห็นอย่างไรบ้างครับ ?
คิดยังไงกับคำว่า "เมืองไทย เมืองแห่งการไม่ให้โอกาสคน"
พอดีผมได้เรียนและศึกษาเกี่ยวกับเรื่องประวัติอาชญากรครับ
พบว่าประเทศไทย เป็นประเทศที่ไม่ยอมให้มีการลบทะเบียนประวัติอาชญากร
(ทะเบียนประวัติอาชญากร คือ ทะเบียนที่บันทึกว่าบุคคลนั้นเคยกระทำความผิด กระทำผิดอะไร โทษอะไร ยังไง)
โดยทะเบียนประวัติอาชญากรนี้ จะติดตัวผู้กระทำความผิดตั้งแต่ ปั้มลายนิ้วมือ รับว่าเป็นผู้กระทำความผิด ซึ่งประวัตินี้ ถ้าหากมีติดตัวแล้ว สมัยนี้บริษัทต่างๆมักขอตรวจ และถ้าตรวจพบเขาก็ไม่รับเข้าทำงานเลย
ซึ่งมีผู้ใหญ่บางท่านให้เหตุผลว่า คนทำผิดก็คือคนทำผิด ก็ถูกแล้วที่เขาไม่ควรมีโอกาสเท่ากับคนที่ไม่เคยทำผิดเลย
พอผมได้ยินประโยคดังกล่าวผมก็นึกถึงแบบ ถ้าคนคนนั้นทำผิดเพราะชั่ววูบ หรือพฤติการณ์พาไป อารมณ์พาไป จนมันกลายเป็นแค่ความผิดครั้งเดียว แล้วถ้าเขาอยากมีอนาคตที่ดี เขาอยากมีชีวิตที่ดี แต่ทำไม่ได้ เพราะความผิดครั้งเดียวอย่างนี้ มันต้องถึงขนาดนั้นเลยหรอครับ???
ซึ่งอาจารย์ที่สอนผม ก็เลยพูดคำว่า นี่เเหละเมืองไทย เมืองแห่งการไม่ให้โอกาส
แล้วเพื่อนๆ คิดเห็นอย่างไรบ้างครับ ?