แฟนเราทำแบบนี้ควรเลิกดีไหม?

สวัสดีเราคบกับแฟนได้2ปี8เดือน15วัน....เราจะเริ่มเล่าตั้งแต่แรกก่อนเลยนะ...พ่อเรากับพ่อเขาทำงานที่เดียวกัน...เรารู้จักกันที่โรงเรียนเรารียนโรงเรียนเดียวกันแต่คนละห้อง...ตอนแกรเรายังไม่ได้เป็นแฟนกัน เราแค่คุยกันเฉยๆแต่ต่อมาเราก็้ป็นแฟนกัน...ตอนที่เราเป็นแฟนกันแรกๆอะไรๆก็ดีไปหมดทุกอย่าง...ปีแรกที่เราเป็นแฟนกัน...ปีใหม่เรามากินเลี้ยงด้วยกันโดยที่แม่เขามารับเรากับเขาที่โรงเรียน ...ตอนที่เราเจอแม่เขาครั้งแรกเราก็รู้สึกไม่ถูกชะตาแต่เราก็เฉยๆนะ จนป้าเราก็บอกว่าดูๆแล้วป้าว่าแม่เขาไม่ชอบเรานะ ตอนแรกเราว่าเราคิดไปเองคนเดียวแต่ป้าเราก็รู้สึก....ต่อมาเราก็คบกันมาเรื่อยๆก็ไม่ได้มีปัญหาอะไรทุกอย่างดีหมดพ่อแม่เราก็ยินดีทุกอย่าง....แต่พอเราไปจีน...เราวีดิโอคอลกัน ...สัญญาณ  มันไม่ค่อยดีด้วยแหละ เราทะเลาะกัน...เขาเปิดลำโพง...เราด่าเขา...เราว่าเขา...ที่บ้านเขาได้ยิน...หลังจากที่กลับมาจากจีนทุกอย่างก็เริ่มเปลี่ยนไปนิดหน่อย...เราก็คบกันมาเรื่อยๆทะเลาะกันบ้างนิดๆหน่อยๆ จนเมื่อปลายเดือนตุลาที่ผ่านมา...เราทะเลาะกันแรงมาก...มันเกิดจากความคิดโง่ๆของเราเองแหละ...เขาไม่สบายแต่เราอยากลองใจเขาให้เขาไปส่งบ้าน...แล้วเราก็ทะเลาะกันเขาปล่อยให้เรากลับบ้านเอง...เราโกรธมาก...พอเขาขับรถออกจากโรงเรียนไป เราก็โทหาเขาตลอดแต่เขาไม่รับสายเราเลย จนเขาถึงบ้านเราโกรธเราเลยหาเรื่องให้เขาเราบอกเขาว่า..."มาเอาของที่ให้กูที่บ้านกูเดี๋ยวนี้" แล้วเขาก็มา... เราโมโหเราโยนของที่เขาเคยให้ลงพื้นแล้วเหยียบ...เตะของพวกนั้น...เราทะเลาะกันแรงมาก...เราตบหน้าเขาไป3ที เขาร้องไห้ เราตกใจมากที่เขาร้องไห้ เขาขอเลิกเราแต่เราไม่เลิก จนเราคุยกันดีแล้วอยู่ๆพี่สาวของเขาก็เข้ามาในบ้านเรา...แล้วพูดกับเราว่า...ทำตัวให้มีค่าบ้างนะ...แล้วเขาก็กลับไปกัน...เรานั่งร้องไห้...เงียบอยู่คนเดียว...ในใจติดว่าอะไรอ่ะ ?แค่เรื่องแค่นี้หรอทำไมถึงได้เป็นขนาดนี้...เราเสียใจมาก...เราไม่รู้หรอกนะว่าพี่สาวเขาไปเล่าอะไรให้ที่บ้านฟังบ้างแต่...คืนนั้นเขาโทรมาหาเราแล้วบอกว่าที่บ้านให้เราเลิกคบกัน...แต่เราไม่สนใจเราบอกให้เขาคบกับเราต่อ...เราก็คบกันต่อ...พอตอนเช้าเราเรียนอยู่เพื่อนสนิท้ราที่อยู่คนละโรงเรียนก็แชทมาบอกเรา...มันเป็นรูปเฟสของพี่สาวเขาที่ด่าเราแรงและเยอะมากมีทั้งความจริงและเรื่องที่ไม่เป็นความจริง  เราเดินออกจากนอกห้องเรียนร้องไห้และโทหาเขาให้เขาลงมาหาเรา...แล้วเราก็เอาให้เขาดูให้เขาอ่าน...เขาบอกเราว่าอย่าคิดมาก..มันก็มโนไปเรื่อยแหละ...เราบอกว่าไม่คิดที่จะทำอะไรบ้างหรอ...เขาบอกว่า..."เค้า าจะทำอะไรได้พูดไปก็ไม่มีใครฟัง" พอจบจากตรงนั้นเราเงียบเราไม่ตอบโต้เฟสพี่สาวเขาเลย...เราไม่เคยยุ่งวั่นวายกับครอบครัวเขาเลยแต่ทำไมเขาถึงมาด่าเราแบบนี้ ...แล้วก้คบมาเรื่อยๆจนต้นปีใหม่เรากินปีใหม่ที่บ้านเรา...แล้วเราก็เมา..เราก็พูดสิ่งที่เราไม่เคยพูดเลยออกมสิ่งที่เราเก็บไว้เราพูดออกมาหมดเลย...(คนเคยเมาน่าจะรู้ดีนะว่ามันเป็นยังไง)  แล้วจังหวะนั้นเขาก็โทรเข้ามาพอดีป้าเรารับ...แล้วเล่าเรื่องทุกอย่างให้เขาฟังแต่เขากลับพูดกีบป้าเราว่า"ผมเลิกได้แต่เขาเลิกไม่ได้" ป้าเราขึ้นมากป้าเราด่าเขาเลยทำให้เราเลิกกันไป...จนตอนเช้าแม่เราบอกว่าเมื่อคืนพี่สาวเขาโทมาบอกแม่ว่า"บอกลูกสาวแม่ให้เลิกยุ่งกับเขาได้แล้ว เขาฝากบอกมา" เรารู้แบบนั้นเราช๊อคมาก...เราไม่คิดว่าเขาจะพูดกับเราแบบนี้...คืนนั้นเราแอบบแม่ไปกินเหล้ากับเพื่อนจนถึงตี3เราเมา...พอตื่นเช้ามาเขาทักเรามาว่า"อืม...อย่าไปบ่อยล่ะ" เรางงเลยพอเลื่อนขค้นไปดูพระเจ้า...นี่เราทำอะไรลงไปเนี่ย...เราส่งรูปขวดเหล้า แล้วบอกว่า" กูกินเพื่อลืม ไม่ต้องห่วงนะกูไปกับเพื่อน" เราอ่านแต่ไม่ตอบ...พอตอนมืดๆเขาก็ทักเรามาว่า "ทำไมกูไม่ร่าเริงเลยวะ" เราตอบว่า"เลือกเองนะ" แล้วเราก็คุยกันไป...สุดท้ายเขาขอเรากลับมาคบกันแต่...ให้เวลาแค่2เดือนถ้าเรียนจบแล้วก็แยกกันไป...เราก็โง่ยอมตกลง...เราก็คบกันมาเออๆๆ ลืมบอกที่พี่สาวเขาโทมาหาแม่เราอ่ะ ที่บอกว่า"บอกลูกสาวแม่ใหเลิกยุ่งกับเขาได้แล้ว...เขาฝากบอกมา แต่จริงๆแล้วเขาไม่ได้พูดเขาบอกเรามา เราไม่รู้หรอกว่าจริงไม่จริง แต่หลังจากนั้นเราก็โพสต่อประมาณว่า ทำไมต้องโกหก ทำไมต้องใส่ร้ายคนอื่นทำแบบนี้ไม่ดีเลยนะ ทำไมไม่พูดความจริง  จนวันสอบวันสุดท้าย...เราทะเลาะกัน...เขาอ้อนวอนเราขอเราเลิกแต่เราไม่เลิก....เราคิดอย่างเดียวมันง่ายไปมั้ย...จะไปก็ไปจะมาก็มาหรอมีความรู้สึกนะ...เราบอกเขาว่าเราไม่เลิกเราสียอะไรไปบ้างจะมาเลิกง่ายๆแบบนี้ไม่ได้หรอกนะ เราจะแก้แค้นเขา....สุดท้ายก็ไม่ได้เลิกกัน ...จนวันที่17มี.ค. เป็นวันเกิดเขา เราวางแผนจะเซอร์ไพร์สเขาเลยบอก ให้เพื่อนเขาแกล้งชวนเขามากินเลี้ยง แล้วเราก็ถือเค้กมาเซอร์ไพร์สเขา เรามีความสุขมากเขาก็เช่นกัน...งานเลิกแล้วเขามาส่งเราที่บ้าน...แล้วเราก็มีอะไรกัน...ในใจเราคิดนะรู้ทั้งรู้ว่าโดนหลอกแต่ก็ยังยอม...เราโง่จริงๆใช่มั้ยล่ะเหอะ!พอมืดๆเขาก็โพสขอบคุณเพื่อนๆทุกคน....เต่ไม่มีคำขอบคุณให้เราเลย...เราเสียใจมาก แต่ทำไงได้ล่ะ เขาไม่รู้นิว่าเรา...เป็นคนวางแผนและคิดแผนทั้งหมดเขาคิดว่าเพื่อนเป็นคนจัดแต่จริงๆแล้วเราเป็นคนจัดเสียใจว่ะ คืนนั้นเรานอนคิดทั้งคืนปรึกษาเพื่อนสนิทเขาทุกเรื่อง...เพื่อนสนิทให้คำปรึกษาดีมากๆ จนเมื่อคนเราคุยกันเราถามเขาว่าทำแบบนี้ทำไม...เขาบอกว่าเขาไม่รู้...เราเงียบรู้สึกว่าโง่มากๆที่ยอม...เราถามเขาว่าคบกับเรามีความสุขมั้ย?เขาบอกว่าไม่...เราถามเขาว่าถ้าไม่มีเราเขาจะมีความสุขมั้ย?...เขาตอบกลับมาเสียงเล่นๆว่า ตัวเองจะไปไหน...จะไปตายหรอ (เราไม่เล่นด้วย)เราบอกว่าตอบมาดิเขาบอกว่า...ไม่รู้ดิยังไม่เคยลอง..แล้วเราก็เงียบ เราก็ถามเขาว่าทำแบบนั้นรู้สึกยังไง...เขาบอกไม่รู้เขาบอกเราว่าถ้าเสร็จแล้วจะมานั่งเศร้าแบบนี้...ก็บอกตั้งแต่แรกดิว่าไม่ยอม...เราลยบอกว่ายังไม่รู้หรอว่ายอมเพราะอะไร? เขาบอกว่า"เองไม่ได้รักเค้าหรอก...ถ้าเองรักเค้าเองก็ต้องปล่อยเขาไป..."เราเลยบอกว่า..."งั้นก็ไปเถอะ...จะไปไหนก็ไป" แล้วเขาบอกว่า...เองจะเลิกกับเค้าหรอ...ไม่แก้แค้นแล้วหรอ...จะปล่อยเค้าแล้วหรอ...เราเงียบเราบอกว่า"อยากทำอะไรก็ทำ" ต่างคนต่างเงียบ...เราเลยบอกให้เขาไปนอนแล้วเขาก็ไปนอน โดยพูดเหมือนเดิมทุกคืนว่า...บาย...ฝันดี...รักนะ...เขาก็ทำเหมือนเดิมทุกอย่างไม่วางสายจนกว่าเราจะนอนแล้ววางไปเอง ....ตอนเช้าเราก็ปรึกษาเพื่อนสนิทเขา...มันบอกว่าก็ลองดูถ้าคืนนี้มันโทมาแสดงว่าไม่เลิกเราบอกว่าแต่เราก็ปล่อยมันแล้วนะ...เราเลยบอกว่าถ้าคืนนี้เขาโทมา...เราจะลองหายไป3วัน...เพื่อนสนิทมันบอกว่าก็ดี...แลัมันก็ให้คำปรึกษามาเยอะเลย...เราต้องรอดูคืนนี้แล้วแหละ...

ถ้าคุณเป็นฉันคุณจะทำยังไงแล้วคุณคิดว่าเขารักฉันอยู่มั้ย?