(หวัดดีผมแค่อยากมาเล่าประสบการณ์เฉยๆ ไม่ได้มีเจตนาอันใดทั้งสิ้นนะครับ)
เมื่อประมาณ เดือนตุลาปีที่แล้วคณะที่ ผมนั่งเล่น chat อยู่ในเว็บหนึ่งก็ได้มีพูดคุยกับผู้หญิงอยู่คนหนึ่งและได้มีการจีบกันหยอกล้อ กันไปมา
และได้ตกลงคบกันเมื่อประมาณปลายเดือน ซึ่งผมได้ถามคำถามหนึ่งไปว่า"ถ้ามีแฟนอยู่แล้วหรือมีใครแล้วให้บอกนะเราไม่ อยากยุ่ง" ฝ่ายหญิงก็ได้ตอบกลับมาว่า "ทำไมคิดงั้นละ" ผมก็คิดเอะใจนิดนึงกับคำตอบ แต่ผมก็คิดว่าสัญชาติญาณ บางทีก็อย่าไปเชื่อมันมากแล้วก็คิดว่าไม่มีไรหลอกเขาแค่ตกใจกับคำถามของเรา ซักพักฝ่ายหญิงก็ตอบว่า"ไม่มีหรอกคิดมาก" ผมก็เริ่มที่จะลองทำความรู้จักกันมากขึ้นเริ่มไปมาหาสู่กันพูดคุยกินข้าว พาไปเที่ยวบ้างตามประสาคนคบกัน ผมก็พาเข้ามาบ้านมาหวัดดีพ่อแม่ ในช่วงปีใหม่ที่ผ่านมาผมก็ขับมอไซคู่ใจไปหาเธอที่บ้านที่ต่างจังหวัด พอดีปีใหม่เธอกลับบ้านต่างจังหวัด ผมเลยอาสาไปรับเธอและพาไปเที่ยวด้วยผมเดินทาง จากกรุงเทพไปรับเธอที่ขอนแก่นตัวคนเดียวตลอดการเดินทาง เราใช้เวลาอยู่ด้วยกันและมีความสุขมาก หลังจากนั้นไม่นาน เธอมักจะทำตัวแปลกๆ เวลามีโทรศัพท์มามักจะเดินไปคุยที่อื่นด้วยความที่ผมไม่คิดไรมาก เชื่อใจ ก็เลยไม่ได้ตามไปเสร็จพอ เขาคุยโทรศัทพ์เสร็จ เขาก็บอกว่าคุยกับญาติที่ กรุงเทพ และเธอมักจะไปพักกับบ้านญาติท่านนี้ ผมก็เลยถามว่า"ทำงานอะไรกันหรือ" เธอก็มักจะบอกว่า"จะรู้ไปทำไมได้อะไร" เวลาถามว่า "บ้านญาติอยู่ที่ไหนของกรุงเทพหร่อ" เธอก็มักจะตอบว่า"ไม่บอก" ซึ่งผมก็แครงๆใจแต่ก็พยายามไม่คิดมากเพื่อให้ทั้งสองเรามีความสุขกันต่อ เหตุการณ์นี้ก็ได้ล่วงเลยมาถึงประมาณเดือนกุมภา เธอก็มักจะพูดถึงแฟนเก่าและเธอก็เล่าเรื่องต่างๆแบบผิวเผิน เธอมักจะฟังเพลงเพลงนึก พอฟังไปซักระยะเธอก็ร้องไห้ ผมก็ถามว่า"ฟังแล้วคิดถึงแฟนเก่าหร่อ" เธอก็ตอบปัดไปว่า "เปล่าคิดถึงแมวกับพ่อหน่ะ" ผมก็คิดว่าก็คงงั้นละมั้งเพราะผมเชื่อว่า เขาไม่มีใครและมีแค่ตัวผมคนเดียวเลยไม่แครงใจอะไร ผ่านมาถึงเดือนมีนาเธอก็สารภาพว่า "เธอยังไม่ได้เลิกกับแฟนเก่าแล้วบ้านญาติที่กรุงเทพที่เธอไปมาบ่อยๆนั่นก็ คือบ้านแฟนของเธอ" ผมถึงกับช็อคแล้วเอ๋อไปซักครู่ ผมทำบาปเข้าให้แล้วไง นี่คงเป็นเวณกรรมก็เป็นได้ผมคิดแต่ว่าคงเป็นเวณกรรม ผมไม่โทษเธอเลยซักนิดได้แต่โทษเวณกรรมผมเลยยิ้มแล้วบอกเธอไปว่า "ยังจำได้ไหม ถ้ามีแฟนอยู่แล้วหรือมีใครแล้วให้บอกนะเราไม่อยากยุ่ง" เธอก็ร้องไห้เธอก็บอกว่า"ถ้าบอกก็ไม่คบกันหน่ะสิ" ผมก็เศร้าเข้าไปอีกจม ดิ่งละสู่ความรู้สึกผิดที่เป็นมือที่สามและผมก็ปล่อยเรื่องให้เลยตามเลยไป หลังจากนั้นเธอก็กลับไปบ้านแฟนเธอผ่านไปอีก 2 วันแฟนเธอก็รู้เข้าว่าเธอแอบมีผมอยู่แอบคุยกับผม แฟนเธอก็ได้พูดออกมาว่า"คุณต้องเลือกนะจะปล่อยให้เป็นแบบนี้ไม่ได้ถ้าคุณ เลือกเขาผมก็จะหลีกทางให้" เธอทำประโยชน์นี้มาพูดให้ผมฟังผมถึงกับน้ำตาไหล ผมบอก"ว่าผมทำไม่ได้ ผมทำร้ายเขาไม่ได้เขามาก่อนและชีวิตของคุณนั้นเขาดูแลมาไม่ว่าจะการเงินการ ศึกษาผมทำร้ายเขาไม่ได้" ผมได้แต่ร้องไห้หนักมาก" ผมนั้นเข้าใจว่าสิ่งไหนควรไม่ควรแต่รองคิดดูถ้าเจอเหตุการณ์แบบนี้ เราก็ย๊ากที่จะตัดใจและพูดไป ผมเลยพยายามพูดออกไปว่า"ทิ้งผมไปเถิดพี่เขาดูแลคุณได้ดีกว่า ถ้าคุณอยู่กับผมชีวิตคุณจะไม่ได้สบายแบบนี้แน่เลย" ผมได้แต่ร้องไห้ไปพูดไปผมเข้าใจว่า การที่จะจากลาแบบจำใจนั้นมันปวดร้าวขนาดไหน ผมได้บอกเธอไว้ว่า "ถ้าวันใดที่จะไปผมขอชุดที่เธอใส่ได้ไหม ผมขอไว้เป็นที่ระลึกว่าครั้งนึงเราเคยรักกันมากขนาดไหนและผมจะไม่ฝืนโชคชะตา ครั้งนี้เลย"
เธอกับผมก็ได้แต่กอดกันแล้วก็ร้องไห้
(เรื่องก็มีเท่านี้ครับผม เรื่องนี้เป็นเรื่องของผมเอง บางทีผมอาจเรียงคำพูดไม่ถูกต้องขออภัยด้วยนะครับ ผมแค่ไม่อยากระบายเรื่องนี้ให้เพื่อน หรือญาติๆของตนเองรับรู้ มันจะเป็นเรื่องที่จะหน้าเศร้ามากผมอาจโดน ซ้ำเติมได้ผมจึงอยากระบายในที่แห่งนี้ที่ที่ไม่มีใครรู้ว่าผมเป็นใคร....)
มือที่ "สาม"
เมื่อประมาณ เดือนตุลาปีที่แล้วคณะที่ ผมนั่งเล่น chat อยู่ในเว็บหนึ่งก็ได้มีพูดคุยกับผู้หญิงอยู่คนหนึ่งและได้มีการจีบกันหยอกล้อ กันไปมา
และได้ตกลงคบกันเมื่อประมาณปลายเดือน ซึ่งผมได้ถามคำถามหนึ่งไปว่า"ถ้ามีแฟนอยู่แล้วหรือมีใครแล้วให้บอกนะเราไม่ อยากยุ่ง" ฝ่ายหญิงก็ได้ตอบกลับมาว่า "ทำไมคิดงั้นละ" ผมก็คิดเอะใจนิดนึงกับคำตอบ แต่ผมก็คิดว่าสัญชาติญาณ บางทีก็อย่าไปเชื่อมันมากแล้วก็คิดว่าไม่มีไรหลอกเขาแค่ตกใจกับคำถามของเรา ซักพักฝ่ายหญิงก็ตอบว่า"ไม่มีหรอกคิดมาก" ผมก็เริ่มที่จะลองทำความรู้จักกันมากขึ้นเริ่มไปมาหาสู่กันพูดคุยกินข้าว พาไปเที่ยวบ้างตามประสาคนคบกัน ผมก็พาเข้ามาบ้านมาหวัดดีพ่อแม่ ในช่วงปีใหม่ที่ผ่านมาผมก็ขับมอไซคู่ใจไปหาเธอที่บ้านที่ต่างจังหวัด พอดีปีใหม่เธอกลับบ้านต่างจังหวัด ผมเลยอาสาไปรับเธอและพาไปเที่ยวด้วยผมเดินทาง จากกรุงเทพไปรับเธอที่ขอนแก่นตัวคนเดียวตลอดการเดินทาง เราใช้เวลาอยู่ด้วยกันและมีความสุขมาก หลังจากนั้นไม่นาน เธอมักจะทำตัวแปลกๆ เวลามีโทรศัพท์มามักจะเดินไปคุยที่อื่นด้วยความที่ผมไม่คิดไรมาก เชื่อใจ ก็เลยไม่ได้ตามไปเสร็จพอ เขาคุยโทรศัทพ์เสร็จ เขาก็บอกว่าคุยกับญาติที่ กรุงเทพ และเธอมักจะไปพักกับบ้านญาติท่านนี้ ผมก็เลยถามว่า"ทำงานอะไรกันหรือ" เธอก็มักจะบอกว่า"จะรู้ไปทำไมได้อะไร" เวลาถามว่า "บ้านญาติอยู่ที่ไหนของกรุงเทพหร่อ" เธอก็มักจะตอบว่า"ไม่บอก" ซึ่งผมก็แครงๆใจแต่ก็พยายามไม่คิดมากเพื่อให้ทั้งสองเรามีความสุขกันต่อ เหตุการณ์นี้ก็ได้ล่วงเลยมาถึงประมาณเดือนกุมภา เธอก็มักจะพูดถึงแฟนเก่าและเธอก็เล่าเรื่องต่างๆแบบผิวเผิน เธอมักจะฟังเพลงเพลงนึก พอฟังไปซักระยะเธอก็ร้องไห้ ผมก็ถามว่า"ฟังแล้วคิดถึงแฟนเก่าหร่อ" เธอก็ตอบปัดไปว่า "เปล่าคิดถึงแมวกับพ่อหน่ะ" ผมก็คิดว่าก็คงงั้นละมั้งเพราะผมเชื่อว่า เขาไม่มีใครและมีแค่ตัวผมคนเดียวเลยไม่แครงใจอะไร ผ่านมาถึงเดือนมีนาเธอก็สารภาพว่า "เธอยังไม่ได้เลิกกับแฟนเก่าแล้วบ้านญาติที่กรุงเทพที่เธอไปมาบ่อยๆนั่นก็ คือบ้านแฟนของเธอ" ผมถึงกับช็อคแล้วเอ๋อไปซักครู่ ผมทำบาปเข้าให้แล้วไง นี่คงเป็นเวณกรรมก็เป็นได้ผมคิดแต่ว่าคงเป็นเวณกรรม ผมไม่โทษเธอเลยซักนิดได้แต่โทษเวณกรรมผมเลยยิ้มแล้วบอกเธอไปว่า "ยังจำได้ไหม ถ้ามีแฟนอยู่แล้วหรือมีใครแล้วให้บอกนะเราไม่อยากยุ่ง" เธอก็ร้องไห้เธอก็บอกว่า"ถ้าบอกก็ไม่คบกันหน่ะสิ" ผมก็เศร้าเข้าไปอีกจม ดิ่งละสู่ความรู้สึกผิดที่เป็นมือที่สามและผมก็ปล่อยเรื่องให้เลยตามเลยไป หลังจากนั้นเธอก็กลับไปบ้านแฟนเธอผ่านไปอีก 2 วันแฟนเธอก็รู้เข้าว่าเธอแอบมีผมอยู่แอบคุยกับผม แฟนเธอก็ได้พูดออกมาว่า"คุณต้องเลือกนะจะปล่อยให้เป็นแบบนี้ไม่ได้ถ้าคุณ เลือกเขาผมก็จะหลีกทางให้" เธอทำประโยชน์นี้มาพูดให้ผมฟังผมถึงกับน้ำตาไหล ผมบอก"ว่าผมทำไม่ได้ ผมทำร้ายเขาไม่ได้เขามาก่อนและชีวิตของคุณนั้นเขาดูแลมาไม่ว่าจะการเงินการ ศึกษาผมทำร้ายเขาไม่ได้" ผมได้แต่ร้องไห้หนักมาก" ผมนั้นเข้าใจว่าสิ่งไหนควรไม่ควรแต่รองคิดดูถ้าเจอเหตุการณ์แบบนี้ เราก็ย๊ากที่จะตัดใจและพูดไป ผมเลยพยายามพูดออกไปว่า"ทิ้งผมไปเถิดพี่เขาดูแลคุณได้ดีกว่า ถ้าคุณอยู่กับผมชีวิตคุณจะไม่ได้สบายแบบนี้แน่เลย" ผมได้แต่ร้องไห้ไปพูดไปผมเข้าใจว่า การที่จะจากลาแบบจำใจนั้นมันปวดร้าวขนาดไหน ผมได้บอกเธอไว้ว่า "ถ้าวันใดที่จะไปผมขอชุดที่เธอใส่ได้ไหม ผมขอไว้เป็นที่ระลึกว่าครั้งนึงเราเคยรักกันมากขนาดไหนและผมจะไม่ฝืนโชคชะตา ครั้งนี้เลย"
เธอกับผมก็ได้แต่กอดกันแล้วก็ร้องไห้
(เรื่องก็มีเท่านี้ครับผม เรื่องนี้เป็นเรื่องของผมเอง บางทีผมอาจเรียงคำพูดไม่ถูกต้องขออภัยด้วยนะครับ ผมแค่ไม่อยากระบายเรื่องนี้ให้เพื่อน หรือญาติๆของตนเองรับรู้ มันจะเป็นเรื่องที่จะหน้าเศร้ามากผมอาจโดน ซ้ำเติมได้ผมจึงอยากระบายในที่แห่งนี้ที่ที่ไม่มีใครรู้ว่าผมเป็นใคร....)