เรื่องเล่าชีวิตจริง: จากลูกคนที่มีฐานะ สู่การใช้ชีวิต วันละ 20 บาท

**ยังตั้งเป็นสนทนาไม่ได้ ตั้งเป็นคำถามไปก่อนแล้วกันนะคะ**
ขอเปิดกระทู้ด้วยการบอกว่า นี่เป็นกระทู้แรกของเราบน Pantip พูดได้ว่า สมัครเพื่อบอกเล่าเรื่องนี้โดยเฉพาะ หากพูดอะไรผิด ขออภัยด้วยค่ะ
กระทู้นี้คงจะยาวมาก บอกเล่าถึงความเป็นมาของเรา แต่ที่สำคัญคือ เรื่องทั้งหมดนี้ เกิดขึ้นจริง 100%
ไม่ได้ต้องการจะดราม่าหรือเรียกร้องความสนใจ เพียงแต่อยากให้คนที่หมดกำลังสู้ มีกำลังใจที่จะลุกขึ้นมาอีกครั้ง หรือเป็นบทเรียนให้กับคนอื่นเท่านั้น



ขอเริ่มตั้งแต่ต้นเลยแล้วกันนะคะ เราเป็นลูกของพ่อกับแม่ที่มีฐานะดีพอสมควร มีธุรกิจเป็นของตัวเอง เราอยู่ดีกินดีตั้งแต่เล็กจนโต มีโอกาสได้เรียนโรงเรียนนานาชาติที่หนึ่ง เรียนเปียโน ร้องเพลง เต้น บัลเล่ต์ ฯ พูดได้ว่าชีวิตแฮปปี้สุดๆ เป็นแบบนี้มานานหลายปี ชีวิตไม่เคยอดอยาก

จนกระทั่ง...
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ตอนเราอยู่ ม.6 (Grade 12) หลังจ่ายค่าเทอมสุดท้ายของ High School ไปได้ไม่นาน คุณแม่ล้มป่วยหนัก เป็นมะเร็งลำไส้ มะเร็งหน้าอก และโรคหัวใจในเวลาเดียวกัน ด้วยความที่คุณแม่ไม่ชอบการไปโรงพยาบาล เลยปล่อยปะละเลยการตรวจสุขภาพมานาน จนกระทั่งอาการหนักแล้วจริงๆ พอไปตรวจก็ต้องตกใจกับมะเร็งขั้นที่สามของแม่ หากได้ตรวจก่อนหน้านี้ คงจะไม่หนักขนาดนี้ ค่าใช้จ่ายในการรักษาแม่เรา บอกได้เลยว่าตอนนี้อยู่ 8 หลักปลายๆแล้ว เงินเก็บของพ่อแม่ใกล้หมด

เราก็กำลังจะจบม.6 และจะเข้ามหาวิทยาลัยปีหนึ่ง แถวๆท่าพระจันทร์ที่หนึ่ง เอาไงดีล่ะ ไอ้เราก็เข้าคณะอินเตอร์ซะด้วยสิ ถึงค่าเทอมจะถูกกว่าโรงเรียนหลายเท่า เราอายุ 18 ปี คงหาเงินเยอะพอที่จะจ่ายค่าเทอมทั้งหมดไม่ได้ แต่สิ่งที่เราทำได้คือ แบ่งเบาภาระพ่อแม่โดยการหาเงินใช้เอง ด้วยความที่บ้านเราอยู่ไกลจากมหาวิทยาลัยมาก จึงมีความจำเป็นต้องเช่าหออยู่ ค่าเช่าแต่ละเดือนอยู่ที่ 4200 บาท (ค่าเช่าแถวนั้นค่อนค่างแพง นี่ถูกสุดเท่าที่หาได้) จากที่เป็นคุณหนูสุดๆ มีคนขับรถประจำตัวอยู่ เราก็หัดขึ้นรถเมล์เอง บอกเลยว่า หลงแล้วหลงอีก ตอนแรกๆ พยุงตัวไม่อยู่ด้วยซ้ำ แต่ก็ฝึกขั้นจนตอนนี้ชำนาญแล้ว ถือว่าตัดค่าใช้จ่ายเราไปได้เยอะทีเดียว

รายได้
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้1. เราได้ตั้งเป้าไว้ว่า นอกว่าค่าเทอมแล้ว เราจะไม่ขอเงินจากพ่อแม่เลย เงินส่วนนั้นใช้รักษาแม่เราดีกว่า จึงเริ่มที่จะหาเงินเองเป็นครั้งแรกของชีวิต เราโชคดีมาก ที่มีความสามารถพิเศษคือ เล่นเปียโน (เรียนมาตั้งแต่ 4 ขวบนิดๆ และสอบจบ Grade 8 ของ ABRSM เรียบร้อยตั้งแต่อายุ 14 ปี) เราจึงคิดว่า น่าจะเอาส่วนนี้มาเป็นประโยชน์ สอนเปียโนหารายได้ เราก็ดั้นด้นไปโรงเรียนดนตรีทุกที่ในระแวกนั้น ก็มีการออดิชั่นไปเรื่อยๆ จนได้งานเป็นครูสอนเปียโนพาร์ทไทม์ที่หนึ่ง สอนเฉพาะเสาร์-อาทิตย์ เริ่มแรก ได้สอนเพียงวันละ 2 ชั่วโมง ได้ชั่วโมงละ 200 บาท (โรงเรียนให้เรา 25% ของที่เขาเก็บนักเรียน) รวมๆ แล้วได้อาทิตย์ละ 800 บาท หรือ เดือนละ 3200 บาท ถือว่าเยอะพอสมควรเลยทีเดียวสำหรับนักศึกษาคนหนึ่งที่เพิ่มเริ่มสอน

2. คำนวนแล้ว สอนเปียโนได้เดือนละ 3200 ยังไม่ได้ค่าเช่าห้องเลย เราก็ต้องหารายได้เสริมอีก จนเราได้งานพาร์ทไทม์อีกที่ คือที่ร้านอาหารเล็กๆแห่งหนึ่ง เป็นนักร้อง วันละ 1 ชั่วโมง เวลาหนึ่งทุ่มถึงสองทุ่ม ร้องทุกวันจันทร์ถึงศุกร์ ได้ชั่วโมงละ 100 บาท ได้มาด้วยความเมตตาของเจ้าของร้าน สรุบแล้วได้เงินจากการร้องเพลงเดือนละ 2000 บาท (ไม่มีทิป)

แค่นี้ เราก็ทำงานพาร์ทไทม์ครบเจ็ดวันแล้ว เสาร์อาทิต์ สอนเสร็จ เราจะนั่งรถเมล์ฟรีไปหาแม่ที่โรงพยาบาล จึงไม่ได้หาอะไรทำเพิ่ม
สรุบรายได้ สอนเปียโนเดือนละ 3200 และร้องเพลงเดือนละ 2000 = รายได้ในหนึ่งเดือน 5200 บาท
ค่าเช่าห้อง 4200 บาทต่อเดือน จะเหลือเงินให้เราได้ใช้เองอยู่ 1000 บาท ตัดค่าน้ำค่าไฟไปซัก 400 จะเหลือให้ใช้จริงๆ เพียง 600บาทต่อเดือน ตกวันละ 20 บาทเท่านั้น

ค่ากินอยู่ เพียงวันละ 20 บาท
เอาละสิ วันละ 20 บาท จะทำยังไงดีเนี่ย... เราก็คิดนะ ตอนเรียน High School เรากินเข้ากลางวันจานละร้อยโดยไม่ได้ตะขิดตะขวงใจอะไรเลย ไม่เคยคิดว่ามันแพง แต่ตอนนี้ เราต้องใช้ชีวิตอยู่ให้ได้ เพียงวันละ20บาท เราเดิน 7-11 ไปทั่ว เพื่อหาอะไรถูกๆที่กินได้ หรือไม่ก็ซื้อผักมาทำกับข้าวทานเอง เพราะเราได้หักค่าไฟไปแล้ว ไปดูอาหารของแต่ละวันกันค่ะ

แบบที่ 1: มาม่าใส่ใข่ (17 บาท)
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้มาม่า 2 ซอง 10 บาท
ไข่ไก่ 1 ฟอง 7 บาท
เอามาต้มกิน ให้อืดเยอะๆๆๆๆ แบ่งกินสองถึงสามมื้อ
แบบที่สอง: ข้าวไข่เจียว/ดาว (19 บาท)
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ข้าว 1 ถุง 12 บาท
ไข่ไก่ 1 ฟอง 7 บาท
ทอดไข่กินกับข้าว แบ่งกินสองถึงสามมืออีกเช่นเดียวกัน
แบบที่สาม: ข้าวปลากระป๋อง/ทูน่ากระป๋อง (วันละ 20 โดยประมาณ)
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ปลากระป๋อง/ทูน่ากระป๋อง 20-40 บาท
ข้าว 4 ถุง 40 บาท
กระป๋องนึง เราแบ่งกินได้ถึง 3-4 วันเลยทีเดียว แบ่งออกมาคลุกข้าวนิดเดียวแล้วก็เก็บ ตกวันละ 20 บาท
แบบที่สี่: ข้าวผัดกะหล่ำปี (วันละ 20 บาท)
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้กะหล่ำปลี หัวละ 20 บาท
ข้าว 2 ถุง 20 บาท
หัวนึง เราแบ่งออกมาผัดได้หลายๆ แบบ และทำกินได้หลายวัน ตกวันละ 20 บาทเช่นกัน
ก็จะซ้ำไปซ้ำมาอยู่อย่างนี้ไปทั้งเดือน น้ำไม่นับ เพราะเรากดน้ำเอาจากมหาวิทยาลัย กลับหอเป็นขวดๆ ไป แค่นี้ก็อยู่ในงบแล้ว... พูดซะเหมือนง่าย แต่เราทรมานมากค่ะ ต้องปรับตัวอย่างแรง คิดถึงอาหารดีๆ คิดถึงสเต็กโชคชัย คิดถึงของหวาน ฯ คือคิดถึงชีวิตแบบเก่าๆ ต้องมีการปรับตัวครั้งใหญ่เลยทีเดียว จากที่เป็นคนที่ขาดโซเชี่ยวไม่ได้ ใช้มือถือไอโฟน จนตอนนี้ใช้เนตได้แค่ที่ห้องคอมฯ มหาลัย (เหมือนที่ทำอยู่ตอนนี้) เกิดการเปลื่ยนแปลงไปมาก

เราคิดว่า การเปลื่ยนแปลงครั้งสำคัญนี้ ได้เปิดตาเราออกอยากชัดเจน จากที่เคยเป็นคุณหนูสุดสบาย โลกสวย จนตอนนี้ได้ลิ้มรสชีวิตจริงแล้ว พูดได้เต็มปากเต็มคำว่า เราแกร่งขึ้นหลายเท่าตัว ตอนนี้เราก็ยังใช้ชีวิตแบบนี้ เพิ่มขึ้นมาหน่อยคือวันละ 30 บาท เพราะได้สอนเปียโนเยอะขึ้นนิดนึง นี่ก็เข้าเดือนที่ 8 แล้ว จากที่เราเริ่มใช้ชีวิตแบบนี้ เงินในบัญชี มีอยู่ 21.86 บาท (เหอะๆ มันไม่ได้กระเตื้องขึ้นเลย) แต่มันก็ได้ให้บทเรียนกับเราหลายอย่างเลยทีเดียว เปลื่ยนเราจากคนที่เป็นลูกแหง่ จนตอนนี้สามารถใช้ชีวิตได้เองแล้ว

ทั้งนี้ เราขอย้ำอีกครั้งว่า เราเพียงแต่อยากมาบอกเล่าการเปลื่ยนแปลงครั้งใหญ่นี้ให้ทุกคนฟังเท่านั้น เราอยากให้คนที่ไม่มีกำลังสู้แล้ว ลุกขึ้นมาได้อีกครั้ง

ท้อได้ แต่อย่าถอย

ขอบคุณค่ะ
อาจฟังดูงงๆนิดนึง ก็ขอโทษด้วยนะคะ... ภาษาไทยเราไม่ค่อยแข็งเท่าไหร่ TT