ยามิชิไบ Season ที่ 15: สิ่งที่เหลือไว้เป็นความทรงจำ (ตอนที่ 5,6,7)

สำหรับ 3 ตอนของยามิชิไบอันนี้ ทำให้ผมรู้สึกคล้ายๆ กับ 3 ตอนที่แล้ว
ซึ่งความตายกับการพลัดพราก อาจจะลบทุกอย่างออกไปจากเราได้
แต่สิ่งที่ลบไม่ได้คือ "ความทรงจำ" ว่าเราเคยมีคนนั้น เราเคยมีสิ่งนี้ เป็นต้น

หลังจากที่ดูทั้ง 3 ตอนแล้ว จะรู้สึกแบบนี้
แต่ตอนที่ 7 ให้อารมณ์ที่ต่างกัน แต่กลับดึงอารมณ์เดิมๆ จาก Season ที่แล้วได้ครับ

ดูได้ที่ : https://hianime.to/watch/theatre-of-darkness-yamishibai-15-19731

---

ยามิชิไบ Season ที่ 15 ตอนที่ 5: เล่นซูโม่

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ชื่อตอนภาษาญี่ปุ่นจริงๆ เขียนว่า "ノコッタ、ノコッタ"
คำว่า "โนะก๊ตตะ! โนะก๊ตตะ!" ถ้าแปลแบบเถรตรงไปเลยคือ "เหลือไว้แล้ว เหลือไว้แล้ว"
เข้ากับ Theme  ของ Season
ความหมายที่แท้จริงขอวลีนี้คือ สัญญาณการเริ่มเล่นซูโม่ (ที่เหมือนคำสั่งให้ "ชก" ตอนมวย)
ที่สั่งให้รั้งตัวเองอยู่ในขอบสนามให้ได้ (ถ้าตกขอบ = แพ้)
รายละเอียดเพิ่มเติม (https://www.facebook.com/groups/940240000948870/posts/1254234612882739/)
เรื่องราวเริ่มที่ ลุงคาเมดะ ชายแก่ที่หลงทางในย่านแห่งหนึ่งที่อากาศร้อนจัด
เขาไปเจอกับเด็กคนหนึ่งที่ถามลุงว่า "ชอบเล่นซูโม่ไหม" ลุงตอบไปว่า "ก็ชอบอยู่บ้าง"
แล้วเด็กก็ชวนลุงเล่นซูโม่ พอลุงผลักล้มลง(และขอโทษ) เด็กก็เดินจากไป...
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้แต่เด็กคนนั้น ก็ตามตื้อเล่นซูโม่กับลุงอีก แถมยังมีแรงผลักที่มากขึ้น
ลุงพยายามจะหนีสุดชีวิต ไปจนพบช่อดอกไม้กับเครื่องเซ่นไหว้ตกอยู่กลางถนน

แม่ของเด็กคนนั้นมาบอกกับลุงว่า ลูกชายของเธอชอบเล่นซูโม่มาก
แต่เล่นผิดจังหวะจนตัวออกไปอยู่กลางถนนแล้วถูกรถชนเสียชีวิต...
หลังจากนั้น แม่ถูกผีเด็กเข้าสิงด้วยการชักชวนและเล่นซูโม่
ผลักลุงออกไปตกกลางถนนและถูกรถบรรทุกชนเสียชีวิตไปด้วย...

สำหรับตอนนี้ เข้าใจง่ายชัดเจน
แต่สิ่งที่น่ากลัวที่สุดคือ การปล่อยปละละเลยเด็กให้เผลอไปทำเรื่องอันตรายจนถึงตาย
ผมจะตัดสินได้ว่า แม่เด็กในตอนนี้ดูแลลูกดีพอหรือไม่
ได้แค่บอกว่า ความซุกซนเป็นบ่อเกิดแห่งความประมาทจนเกิดโศกนาถกรรมแบบนี้ได้

ระดับความน่ากลัวเชิงภาพ : 4/10
ระดับความน่ากลัวเชิงลึก : 7/10

---

ยามิชิไบ Season ที่ 15 ตอนที่ 6: ผีเสื้อตัวน้อย

ซึสึเอะ ผู้หญิงที่สูญเสียแม่ไปตั้งแต่ยังเล็ก เหลือไว้เพียงร่มสีแดงที่มีรูปผีเสื้อสีเหลืองติดอยู่
เธอจะเก็บร่มนี้ไว้เป็นความทรงจำ ที่เปรียบเสมือนตัวแทนของแม่ของตัวเอง
เธอเก็บรักษาและใช้เป็นอย่างดี จนกลายเป็นหญิงชราในช่วงปัจจุบัน...
(ผมจะเรียกซึสึเอะเป็นยาย และ แม่ของยายก็คือทวดครับ)
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ยายซึสึเอะ มีลูกสาว และหลานสาวสืบรุ่นต่อๆ กันไป ก็เกิดเรื่องขึ้น
หลานสาว ร้องไห้ที่เผลอทำร่มของของทวดหาย ขณะเดินไปช็อปปิ้ง
ซึ่งแม่ของหลานสาวพยายามถามคนหลายที่แล้ว
ยายทำได้แค่ปลอบใจและชวนไปกินของว่าง

คืนหนึ่งที่ยายฟุบหลับไปบนโต๊ะ ก็ยังฝันถึงร่มสีแดงคันนั้นของแม่ทวด
พอสะดุ้งตื่นขึ้นมา ก็มีคนมาเคาะประตูถึงหน้าบ้านในช่วงใกล้ตี 2
ก็มีเสียงคน "เอาของอะไรบางอย่างมาคืน"
ครั้นเมื่อยายจะเปิดประตูแต่ก็ถูกสั่งห้ามเอาไว้ และบอกขอบคุณที่รักษาของสิ่งนั้นให้ตลอด
ยายรู้และจำเสียงนั้นได้เลยว่า นั่นคือเสียงของ "แม่ทวด" ที่เอาร่มมาคืนถึงหน้าบ้าน จึงเปิดประตูไปหาแม่ทวด...

เช้าวันต่อมา ลูกสาว กับ หลานสาวกลับมาเยี่ยมอีกครั้ง
เมื่อพบว่าร่มสีแดงกลับคืนมาถึงบ้านแล้ว จึงดีใจมาก
หลานสาวพยายามร้องเรียกหายาย โดยที่ร่มสีแดงคันนั้น มีรูปผีเสื้อเพิ่มเป็น 2 ตัว

กลายเป็นว่า ทุกๆ Season ของยามิชิไบ มักจะมีตอนที่ "ดราม่า" แทรกเข้ามาอย่างน้อย 1-2 ตอน (ไม่หดหู่ก็ซึ้ง)
ความดราม่าในตอนนี้ แสดงความผูกพันของยายที่คิดถึงแม่ทวดอยู่ตลอด
พอได้ยินเสียงผีแม่ทวด ก็เกิดความคิดถึงที่อยากจะไปหา จนลืมคิดเรื่องวาระสุดท้ายของชีวิต
ก็เลยกลายเไปเป็นผีเสือตัวเล็กที่อยู่ใกล้เคียงกับผีเสื้อตัวใหญ่แทน

ถ้าคิดเป็นอีกแบบ ฉากที่เห็นนั้น อาจเป็นภวังคจิตของยายที่ครบรอบอายุขัยแล้วก็ได้
บางที ตัวลูกสาวที่จะไปเปิดประตูในฉากจบ ลูกสาวอาจจะเห็นยายนอนเสียชีวิตในท่าฟุบโต๊ะไปก็ได้

อย่างไรก็ตาม การที่คนเราสิ้นอายุขัยในวัยแบบนี้ ก็คือคนทีประคองชีวิตได้อย่างสมบูรณ์แบบแล้ว

ระดับความน่ากลัวเชิงภาพ : 1/10
ระดับความน่ากลัวเชิงลึก : 2/10

---

ยามิชิไบ Season ที่ 15 ตอนที่ 7: เวรผลัด

ชิโอะโนะ วาโกะ กับสามี ได้ย้ายมายังหอพักแห่งหนึ่ง
ก็พบชายท่าทางแปลกๆ ที่พยายามบ่นพึมพำไล่คนไม่ให้เข้าใกล้
แต่ตกดึก มีเพื่อนบ้านเรียกเธอให้มาเข้าพบสมาคมข้างนอกหอ...
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้กลุ่มสมาคมบอกว่า ทุกเดือนจะต้องผลัดกันเป็น "เวรเก็บค่าเช่า" เดือนละ 1 ครั้ง
โดยเพื่อนบ้านจะให้เธอเริ่มเก็บคืนนี้เลย โดยบอกว่า ผู้ชายในห้อง 204 ไม่ค่อยให้ความร่วมมือเท่าไรนัก

วาโกะ เริ่มทำหน้าที่เวรเก็บค่าเช่า โดยทุกๆ คนออกมาจ่ายค่าเช่าเป็นอย่างดี
เว้นแต่เพียงผู้ชายอ้วนในห้อง 204 ที่ไม่ยอมออกจากห้อง แถมขอร้องให้เหลือเพียงเขาคนเดียวที่จะอยู่ที่นี่!
เธอถึงขั้นปลุกสามี เพื่อไปช่วยคุย...

ปรากฎว่า! ห้องของผู้ชายคนนั้น มียันต์ติดเต็มห้องไปหมด! และบอกว่า...
"หอพักแห่งนี้ มีแค่เขา กับ เธอและสามี รวมกันเพียง 3 คนเท่านั้น"
และกระเป๋าที่เก็บค่าเช่า มีแต่เศษยันต์สีต่างๆ ไม่ใช่เงินค่าเช่า
ชายคนนั้น บอกให้ทั้งคู่ควรจะย้ายออกจากที่นี่ไปให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้
เพราะเธอกับสามี กำลังจะเป็นส่วนหนึ่งของ "กลุ่มผี" โดยไม่รู้ตัว

ในตอนนี้ มีจุดบอกไบ้ถึงความผิดปกติหลายๆ อย่าง ที่ทำให้เห็นว่า:
* หอพักนี้ คือหอพักร้าง ไม่มีใครเป็นเจ้าของที่คอยเก็บค่าเช่า
* การมีเวรผลัดเก็บค่าเช่ายามดึก และทุกคนให้ความร่วมมือ
* มีจดหมายเต็มตู้ไปหมด
ทำให้เรารู้แน่ชัดแล้วว่าเป็นหอพักที่ถูกปล่อยทิ้งร้างเอาไว้ จนมีผีมาสิงเต็มหอ

แล้วทำไมผู้ชายคนนั้นถึงอยู่กับผี? ก็คงจะเดาได้ว่า ชายคนนั้นเป็นคนไร้บ้าน
ที่พยายามจะซุกหัวนอนในหอผีสิง โดยไม่ยอมออกไปไหน
อาจจะเก็บเงินประทังชีวิตไว้ซักก้อนเพื่อหวังที่จะออกไปจากที่นี่ก็ได้

จะว่าไป บรรยากาศความน่ากลัวก็แอบบนึกถึง "ตอนแรกสุดของ Season 1" ที่เกี่ยวกับยันต์ของหญิงสาว
เรียกความทรงจำที่เคยดูตอนแรกได้เป็นอย่างดี แต่มาตอนนี้คือสลับเพศกันครับ

ก็อย่างว่าแหละครับ ชายคนนี้ ยอมอยู่กับผี ดีกว่าอยู่กับคนไม่ดีที่เข้ามาทำร้ายได้เสมอครับ 555+

ระดับความน่ากลัวเชิงภาพ : 7/10
ระดับความน่ากลัวเชิงลึก : 9/10

---

นึ่คือความน่ากลัวที่หลงเหลือสำหรับ 3 ตอนนี้ ก็มีหลายอารมณ์หลายบรรยากาศเลยทีเดียว
ใครดูจบก็มาแสดงความคิดเห็นได้ตามอัธยาศัยได้เช่นเคยครับ

---

Official Site : https://www.tv-tokyo.co.jp/anime/yamishibai15/
กระทู้แนะนำ และ ตอนที่ 1 : https://pantip.com/topic/43621600
กระทู้ตอนที่ 2,3,4 : https://pantip.com/topic/43668665
กระทู้ตอนที่ 8,9,10 : (เร็วๆ นี้)
กระทู้ตอนที่ 11,12,13 : (เร็วๆ นี้)