สวัสดีค่ะหนูเป็นนักเรียนชั้น ม.6 ที่จบการศึกษาปีนี้ กำลังจะต่อเข้ามหาวิทยาลัย ซึ่งดูมาหลายๆที่ก็คิดว่าจะลงปักที่นี่แน่ๆ
แต่พ่อและแม่ไม่เห็นด้วยไม่อยากให้เรียน ไม่อยากให้เป็น คือ คณะที่หนูอยากเรียนคือจิตวิทยา มีอยู่ที่นึงเป็น ครุศาสตร์ ชอบมากๆเลยอันนี้
เป็นวุฒิ (คบ.) เรียน 4 ปี ใน กทม. โอเคเลยไม่อยากใช้ตังค์มาก ไม่อยากให้พ่อแม่เหนื่อยมาก พ่อแม่ไม่เห็นด้วยไม่ยอมไม่เอา
หนูเป็นพวกถ้าพูดแล้วไม่ฟังหนูก็จะหยุดพูดแล้วเดินออกไป แต่ช่วงนี้พอจบโรงเรียนปิดถามบ่อยมากจะเรียนไหนกันแน่ พอบอกว่าจะไปที่นี่นะบอกไม่เอา ไม่ให้เรียน คือเราก็มีแฟนอยู่ กทม. แต่เค้าก็ใกล้จบแล้ว พ่อแม่รู้เรื่องทุกอย่าง เค้าเป็นคนดีให้เกียรติเรามาโดยตลอด แม่บอกกับแฟนเราว่าแม่มีเงินส่งเรียนทุกอย่างกลัวเราเรียนๆอยู่แล้วรู้สึกว่ามันจะท้อ เหนื่อย เลยเลิกเรียนก็ไม่จบอะไรแบบนี้ แต่เค้าบอกกับเราว่าเค้าไม่มีตัง แต่บ้านเราไม่เคยขัดสนแม่เราพูดกับเราเสมอว่า ถ้าเรียน จะสักแค่ไหนก็หามาให้ได้ตลอด เรารู้สึกเก็บกดมากๆ ยกตัวอย่างเลย เช่น
พ่อ : ตกลงจะเรียนอะไร
เรา : เรียนครู
พ่อ : ไม่เอาอ่ะ ไม่เรียนครู
เรา : .......... ทำไมล่ะมันดีนะ หนูอยากเป็นด้วย รักในการเป็น...
พ่อ : พอหยุดพูดไม่อยากฟัง
เรา : แต่...
พ่อ : เลิกคุย
ทุกวันนี้เครียดมากๆ ไม่โฟกัสเรื่องอะไรเลยเรื่องนี้เรื่องเดียว เรารู้ว่าลึกๆเค้าเป็นห่วงเรามากๆ เราว่าพ่อน่าจะมีเหตุผลรับฟังที่เราพูดบ้าง คนที่เรียนเค้าก็ย่อมรู้ว่าเค้าเองต้องการอะไรที่ดีที่สุดสำหรับเค้า พ่อเราเป็นคนแบบนี้ด้วย คล้ายๆเป็นคนเอาแต่ใจลึกๆ แต่ส่วนใหญ่ก็มีเหตุผลนะ พอเราทำอะไรไม่ได้ไม่ดีก็ชอบเอาเรื่องเรียนมาขู่เราแบบ "ทำแบบนี้ไม่ต้องมาขออะไร ไม่ต้องไปไหนเลย อยู่ดักดานอยู่นี่แหละ"
ปล. บ้านเราป้าเราขายของ(ป้ากับลุงเลี้ยงเรามาตั้งแต่เด็กแรกเกิด จนทุกวันนี้ ไม่มีเงินป้าจะให้ตลอด จะอยู่จะกินกับป้าตลอด ทุกวันนี้พ่อก็ให้เงินบ้างไม่ให้บ้างแล้วแต่แต่เราไม่เคยขอพ่อกับแม่เรานะ แบบเกรงใจ 55555 ส่วนใหญ่จะขอป้ามากกว่า ปัจจุบันลุงเสียแล้ว)
ส่วนพ่อกับแม่เราทำงานบริษัท
ช่วยออกความเห็นด้วยนะคะ อีกไม่นานแล้วจะสอบแล้วคิดหาทางอยู่ว่าจะทำยังไงต่อไปดี คิดไปคิดมาแล้วก็น้อยใจตัวเอง
**ถามว่าทำไมป้าไม่คุยกะพ่อ คือ ป้าเป็นพวกประมาณแบบไม่ใช่เรื่อง พ่อลูกเครียร์กันเองป้าจะไม่ยุ่ง ยิ่งไปย่า ญาติฝั่งพ่อยิ่งแล้วใหญ่ จะไม่ให้เรียนด้วยซ้ำค่ะ 555555555555555555555
พ่อแม่ไม่เปิดใจ
แต่พ่อและแม่ไม่เห็นด้วยไม่อยากให้เรียน ไม่อยากให้เป็น คือ คณะที่หนูอยากเรียนคือจิตวิทยา มีอยู่ที่นึงเป็น ครุศาสตร์ ชอบมากๆเลยอันนี้
เป็นวุฒิ (คบ.) เรียน 4 ปี ใน กทม. โอเคเลยไม่อยากใช้ตังค์มาก ไม่อยากให้พ่อแม่เหนื่อยมาก พ่อแม่ไม่เห็นด้วยไม่ยอมไม่เอา
หนูเป็นพวกถ้าพูดแล้วไม่ฟังหนูก็จะหยุดพูดแล้วเดินออกไป แต่ช่วงนี้พอจบโรงเรียนปิดถามบ่อยมากจะเรียนไหนกันแน่ พอบอกว่าจะไปที่นี่นะบอกไม่เอา ไม่ให้เรียน คือเราก็มีแฟนอยู่ กทม. แต่เค้าก็ใกล้จบแล้ว พ่อแม่รู้เรื่องทุกอย่าง เค้าเป็นคนดีให้เกียรติเรามาโดยตลอด แม่บอกกับแฟนเราว่าแม่มีเงินส่งเรียนทุกอย่างกลัวเราเรียนๆอยู่แล้วรู้สึกว่ามันจะท้อ เหนื่อย เลยเลิกเรียนก็ไม่จบอะไรแบบนี้ แต่เค้าบอกกับเราว่าเค้าไม่มีตัง แต่บ้านเราไม่เคยขัดสนแม่เราพูดกับเราเสมอว่า ถ้าเรียน จะสักแค่ไหนก็หามาให้ได้ตลอด เรารู้สึกเก็บกดมากๆ ยกตัวอย่างเลย เช่น
พ่อ : ตกลงจะเรียนอะไร
เรา : เรียนครู
พ่อ : ไม่เอาอ่ะ ไม่เรียนครู
เรา : .......... ทำไมล่ะมันดีนะ หนูอยากเป็นด้วย รักในการเป็น...
พ่อ : พอหยุดพูดไม่อยากฟัง
เรา : แต่...
พ่อ : เลิกคุย
ทุกวันนี้เครียดมากๆ ไม่โฟกัสเรื่องอะไรเลยเรื่องนี้เรื่องเดียว เรารู้ว่าลึกๆเค้าเป็นห่วงเรามากๆ เราว่าพ่อน่าจะมีเหตุผลรับฟังที่เราพูดบ้าง คนที่เรียนเค้าก็ย่อมรู้ว่าเค้าเองต้องการอะไรที่ดีที่สุดสำหรับเค้า พ่อเราเป็นคนแบบนี้ด้วย คล้ายๆเป็นคนเอาแต่ใจลึกๆ แต่ส่วนใหญ่ก็มีเหตุผลนะ พอเราทำอะไรไม่ได้ไม่ดีก็ชอบเอาเรื่องเรียนมาขู่เราแบบ "ทำแบบนี้ไม่ต้องมาขออะไร ไม่ต้องไปไหนเลย อยู่ดักดานอยู่นี่แหละ"
ปล. บ้านเราป้าเราขายของ(ป้ากับลุงเลี้ยงเรามาตั้งแต่เด็กแรกเกิด จนทุกวันนี้ ไม่มีเงินป้าจะให้ตลอด จะอยู่จะกินกับป้าตลอด ทุกวันนี้พ่อก็ให้เงินบ้างไม่ให้บ้างแล้วแต่แต่เราไม่เคยขอพ่อกับแม่เรานะ แบบเกรงใจ 55555 ส่วนใหญ่จะขอป้ามากกว่า ปัจจุบันลุงเสียแล้ว)
ส่วนพ่อกับแม่เราทำงานบริษัท
ช่วยออกความเห็นด้วยนะคะ อีกไม่นานแล้วจะสอบแล้วคิดหาทางอยู่ว่าจะทำยังไงต่อไปดี คิดไปคิดมาแล้วก็น้อยใจตัวเอง
**ถามว่าทำไมป้าไม่คุยกะพ่อ คือ ป้าเป็นพวกประมาณแบบไม่ใช่เรื่อง พ่อลูกเครียร์กันเองป้าจะไม่ยุ่ง ยิ่งไปย่า ญาติฝั่งพ่อยิ่งแล้วใหญ่ จะไม่ให้เรียนด้วยซ้ำค่ะ 555555555555555555555