"แม่เจ้าเมื่อผมถูกตำรวจจับ" ก่อนอื่นนี่เป็นกระทู้ยาวแรกของผม เฝ้าแม่อยู่รพ. หาอะไรทำโพสเรื่องตลกร้ายของตัวเองดีกว่า
ผมเป็น จนท.การตลาดและได้รับภาระกิจสำรวจตลาดภาคตะวันออก เดือนละ 1-2 ครั้ง ครั้งละ 2-3 วันเหตุเกิดที่ชลบุรี เลียวรถไปพบลูกค้าแปลกใจทำมัยรถมันติด อ๋อ.!! ตร. ตั้งด่านไม่ได้คิดอะไรร้านลูกค้าถึงก่อนด่านแวะจอดแต่ไม่ดีแน่รถจะติดหนัก เข้าที ตร. เดินมาขอค้นรถซะ เราก็ใสๆ ให้ค้นโดยดี แม่เจ้าค้นซะเก่งเชียวเจอโพยหวยสมัยเริ่มคืนความสุขคสช.(ของแฟนเก่าเพิ่งเลิกไป) คงนึกว่าเราเป็นเซลส์และรวยมากเพราะมี จกย.อยู่เบาะหลัง ไถเงินมันดีกว่า อิอิ ให้พันไม่ยอมสองพันไม่เอาพี่
จะเอาหมื่นนึง มีใจดีบอกให้โทรหา ตร. หรือ จนท.ศาล ที่รู้จัก (เป็นการเช็คสถานะว่ามีเส้นมั้ย) ไอ้เรานั่งเฉยโดนด่าว่าโง่ให้โอกาสคิดแต่นั่งยังมานั่งบื่อ นิสัยเดิมเลยออก "กู" นะไม่บื้อครับแต่ไม่คิดที่จะเอาภาระให้ใคร ไม่ต้องอะไรหระจับไปให้จบๆ และถาม "ผู้ต้องหาสามารถประกันตัวเองได้ใช่มั้ย" เพราะความที่ชอบทำอะไรด้วยตัวเอง ตร. ตอบได้
ถึงโรงพัก จัดการจัดที่นั่งเสร็จสรรพ จัดท่าทางสุดเท่ ตร.4-5 คน ยืนยิ้มเป็นผื้นหลังถ่ายรูปซะ "เออพี่ครับทำแบบนี้ "เพื่อ"" ไม่ได้คำตอบใดๆมีแต่เสียงหัวเราะ ตร.ทำสำนวนยื่นสำนวนให้หัวหน้าด่าน(น่าจะใช่) "เห้ยไอ้น้องพิมพิ์ยศพี่ผิดโว้ย พี่ ร.ต.ต เองใส่มา ร.ต.ท อีกตั้งสิบกว่าวันกว่าจะได้ยศนี่ก็อีก 1 ผลงาน ยิ้มและพยักหน้ามาทางผม...เยี่ยมครับพี่ ให้ผมเป็นส่วนหนึ่งของตำแหน่งพี่ครับ ฮึฮึ จากนั้นพาผมเข้าห้องขัง ก่อนเข้าผมได้ถาม "คุณตร.หน้าห้องขัง คุณครับผมสามารถประกันตัวเองได้ใช่มั้ยครับ คำตอบได้ งั้นผมมีเรื่องรบกวนครับถ้าถึงเวลาประกันตัวช่วยใส่กุญแจมือพาผมไปกดเงินได้มั้ยครับเงินผมไม่พอ" คุณตร.ยินดีช่วยครับให้ถึงเวลาเดียวจะประสานงานให้ครับ (คุณตร.เค้าจะช่วยผมจริงๆ) อะงั้นรอ รอ
ไปเหอะ 4 ชม.
เป็นไงเดินมาบอกไม่ให้ประกันตัวซะงั้นมารู้
จะเอาตังค์ค่าทำเอกสารเห็นว่าเรามาจาก กทม. เจ้าหน้าที่ก็จะเปลี่ยนเวนพอดี ไงละทีนี้ได้นอนคุกแน่คืนนี้ บอกต้องหาคนมาประกันตัวเร็วๆ จนท. จะกลับแล้ว พ่องเมิงดิ ให้เวลากูมั้ย จะบอกที่บ้านหลานก็ป่วยแม่ก็ป่วยกว่าจะมาถึง เออคงทันนะ (หาตัวช่วนที่อยู่ชลดีกว่า) โทรหาเพื่อนคนแรกก็เพิ่งไปทำงานที่จันเมื่อเช้า หาเพื่อนคนที่สองก็นอน รพ. เดินไม่ได้ สิ้นหนทางหมดเวลา เอาวะโทรหาลูกค้าบริษัทฯ ซึ่งมีสัมผัสพิเศษว่าพี่คนนี้มีจิตใจดี (โยนภาระให้พี่เค้าซะงั้น) พี่เจี๊ยบ บ.โฮมไอเดีย สิ้นสายขอความช่วยเหลือ พี่มาทันได น้ำตาแทบร่วงแค้น ตร. ก็แค้น เสร็จสับเกือบทุ่มกว่าจะได้ออกมา พูดอะไรไม่ออก คนพึ่งรู้จักกันแค่ครั้งเดียวแต่มาช่วยใครก็ไม่รู้ ญาติก็ไม่ใช่ ถามเถอะใครจะเอาตัวเองมาขึ้นโรงขึ้นศาล แต่พี่เจี๊ยบ บ.โฮมไอเดีย เค้าทำได้ ซึ้งแทบน้ำตาไหล
วันต่อมาขึ้นศาลไอ้เวร ตร.โรงพักนี้มันเป็น
ไรกันวะพาไปคุยที่เงียบๆไถตัง
ซะงั้น บอกไปศาลต้องไปรอในห้องขัง แต่ผม (ตร.จำชื่อและเบอร์โทรได้ดี มีการให้เบอร์ไว้บอกเดียวคลาดกันจะได้โทรหา โด่ว..แผนเมิงเลย) ขอเจ้าหน้าที่ศาลไว้เห็นเป็นคนรู้จักกัน (กูไปรู้จักเมิงตอนไหน) ให้นั่งรอข้างนอกแต่ขอคนบะ 500 บ. เออพี่ครับไหนๆก็ติดมาหลายชม.หระ จะนั่งเพิ่มไม่ใช่ปัญหาครับ ไอ้เวรยังไม่เลิก นั่งขู่ผมอยู่ได้ สงสัย 500 คงมีความหมายกับมันมากนัก ตัดสินใจเมิงไม่เลิกพร่ำกูอัดเสียงเมิงแน่ สุดท้ายแกล้งผมอะเซ่ ทิ้งผมกับเพื่อนร่วมชะตากรรมอีกคนพร้อมญาติให้รอแบบไม่มีกำหนด ผมเคลียดเลยเพราะเงิน 500 ทำคนอื่นเดือดร้อนไปด้วย แต่มาถึงขั้นนี้หระ รอ
จาก 9.00 น- 15.00 น. ญาติเพื่อนร่วมชะตากรรม รอไม่ไหวโทรหา ตร.ที่พามาศาล ปลายสาย "รอผมก่อนพิมพิ์สำนวนใหม่อยู่พวกคุณไม่ให้ความร่วมมือผมเลย" "ต้นสาย จะให้ฉันทำยังไงคะ" 5,000 บ ครับค่าไม่เปลี่ยนสำนวน ไม่มากไปหรือคะ 2,500 บ แล้วกัน ok ครับเดียวผมลงไป จบการสนทนา แล้วหันมาปรึกษาผม ผมได้แค่บอกว่าสำนวนถึงศาลแล้วยังไงก็เปลี่ยนไม่ได้เค้าจะเอาเงินคุณ ผมรู้เท่านี้ครับขึ้นอยู่กลับทางคุณแล้ว (กรณีเค้าโดนยึดกุญแจรถและลางานอีกไม่ได้แล้ว โดนจับคนละวันกับผม) พี่สห.ศาลแสนดีมั๊กๆยิ้มให้แบบเป็นห่วงเห็นว่ากลุ่มนี้แปลกๆนานเกิ๊น ได้ทีเหยื่อให้ผมถามหระ อย่ที่นี้ประจำน่าจะให้คำปรึกษาได้ ผมจึงถามว่ามีคดีค้างศาลมั้ยครับแบบต้องเลื่อนไปอีกวันเพราะ ตร. ไม่มายื้นฟ้องพี่สห.ไม่มีครับยังไงก็ได้ขึ้นไม่มีค้างวันแต่ทำมัย ตร.ไม่มา เล่าให้ สห.ฟัง พี่ถึงบางอ้อ น้องถ้าถึงที่สุดฟ้องศาลได้นะครับ แต่รอเค้าก่อนดีกว่ายังไงเค้าก็ต้องมามีปัญหากับตร.ในพื้นที่มันไม่ดีแน่ ใช่ครับแต่
มากกก สุดท้ายจบที่ศาล ศิริรวม 7,500 บ.งานนี้ 5,000 บ ค่าปรับเข้าแผ่นดิน 2,500บ. ให้สายลับนำจับขอสงวนนาม สาสสสสส บ้าน "กู" อยู่กทม.โว้ย!!! สายลับพ่อง พวกเมิงเลยไอ้แก้งค์เห็บเหา
อยู่ สภต. มาวันกว่าๆ มี ตร.ดีอยู่แค่ 3-4 คน หมวดต้น และหมวดจำชื่อไม่ได้ (คนนี้ดีมั๊กๆแต่จำชื่อไม่ได้ กำลังขอย้ายออกเพราะรับสภาพที่นี้ไม่ได้) ให้ความช่วยเหลือดี และให้คำแนะนำเรื่องจะมี ตร.บางนายมาไถเงิน อย่าให้นะครับเรื่องมาถึ้งขั้นศาลแล้ว ตร.ทำอะไรไม่ได้แล้วก็จบลงที่ไปเอาเงินประกัน จะได้จบไปจากจังหวัดนี้ซะ แต่ก็ไม่ได้ต้องให้คนประกันมาเซ็นต์เอกสาร (อันนี้งงตั้งแต่แรกบอก เงินประกันผู้ต้องหามาเอาเองได้ถึงเวลาจริงไม่ได้ เออ "กู"ก็ว่าแล้ว") สุดท้ายต้องให้พี่เจี๊ยบ บ.โฮมไอเดีย มารับให้วันหลัง (เงินผมเอง))
จบเรื่องแบบไม่คอมพรีสเท่าไหร่ เวลาเราท้อเมาหมัด จริงๆก็อยากจะมีใครเข้าใจเพื่อระบาย บังเอิญเพื่อนแถวบ้านโทรมาชวนกินเหล้า ไหนๆเล่าให้มันฟังดีกว่า โอ้ยคิดผิด "เออไม่บอกตั้งแต่ทีแรกจะได้เอาข้าวผัดกะโองเลี้ยงไปให้ 55 เออแค่นี้ก่อนสายเข้า" จ๊ะหนังควายเสกเลยเมิงกับแกล้ม แต่จะไปกินกับมันอีกมั้ย เหอะๆ จิตรตกเลยเศร้าเลย อีกซักพักไลน์เพื่อนและพี่มา 2-3 คน (จริงๆก็มาเยอะ) คนที่คิดว่าใช่คนที่เราอยากเล่า เลยตัดสินใจเล่าให้ฟัง ที่นี้โทรมาด่าเป็นชุด แต่รู้สึกดี น้ำตาคลอเบ้าเลย ที่รับฟังและเป็นห่วงพร้อมที่จะยื่นมือมาช่วย แต่เพราะความถือดีของตัวเองคิดว่าเราแก้ปัญหาทุกอย่างเองได้ เลยเมาหมัด "สุดท้ายมิตรภาพดีๆมีอยู่เสมอ แต่ทุกอย่างไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นต้องมีสติและอย่าจิตรตกไปกับคำพูดใคร"
เอาไงต่อไปนอนพักรอเริ่มวันใหม่แล้วทำงานให้จบ ไม่ดีกว่าไปปั่น จกย.สเดาะเคราะห์ดีกว่า บางพระครั้งแรก ณ.ที่นี้ 17.30 น. ประกอบร่าง เออเค้าปั่นกันตรงไหนฟ่ะ ทันไดนั้นเหยื่อมา จอดขนาบข้าง พร้องประกอบร่างรถเช่นกัน เออ...โทษครับเป็นครั้งแรกของผม ผมควรไปทางไหนและมีอะไรแนะนำบ้างครับ เพื่อนใหม่ยิ้มรับ ไม่รังเกียดก็ปั่นกับผมก็ได้ 55 ไม่รู้ซะแล้วภาระเต็มๆนะคราบ จบรอบผมแถบตาย "การปั่นที่ดีไม่ใช่ปั่นไวครับแต่ควรปั่นทน" คำพูดเค้า ส่วนผม "วันนี้ผมก็ทนครับแต่ทนปั่น" อิอิ คุยกันได้ซักพักแฟนเค้าโทรมาให้รีบกลับ ก่อนกลับ...เออ ผมเห็นคุณไม่มีกระบอกน้ำ (ลืมเอามา) ถ้าไม่รังเกียดผมไม่ได้ใช้ 1 ใบ ผมให้เผื่อใข้พรุ้งนี้ 6.00 น เจอกันครับเพื่อนใหม่ แล้วเรื่องดีๆก็มีอยู่ จริงๆแล้วในตลกร้ายก็มีเรื่องดี ขอบคุณพี่เจี๊ยบ, พี่สาวและเพื่อนที่ดี, พี่สห, ป้าแม่บ้านประจำศาลที่ต้มหอยแมลงภู้ให้ทาน ฟินเฟอร์ทริปนี้ (สิ่งที่เกิดขึ้นกับผมเป็นมุมมองและ การตัดสินใจของผมเองถูกผิดอย่างไรก็ต้องรับมัน)
"แม่เจ้าเมื่อผมถูกตำรวจจับ"
ผมเป็น จนท.การตลาดและได้รับภาระกิจสำรวจตลาดภาคตะวันออก เดือนละ 1-2 ครั้ง ครั้งละ 2-3 วันเหตุเกิดที่ชลบุรี เลียวรถไปพบลูกค้าแปลกใจทำมัยรถมันติด อ๋อ.!! ตร. ตั้งด่านไม่ได้คิดอะไรร้านลูกค้าถึงก่อนด่านแวะจอดแต่ไม่ดีแน่รถจะติดหนัก เข้าที ตร. เดินมาขอค้นรถซะ เราก็ใสๆ ให้ค้นโดยดี แม่เจ้าค้นซะเก่งเชียวเจอโพยหวยสมัยเริ่มคืนความสุขคสช.(ของแฟนเก่าเพิ่งเลิกไป) คงนึกว่าเราเป็นเซลส์และรวยมากเพราะมี จกย.อยู่เบาะหลัง ไถเงินมันดีกว่า อิอิ ให้พันไม่ยอมสองพันไม่เอาพี่
ถึงโรงพัก จัดการจัดที่นั่งเสร็จสรรพ จัดท่าทางสุดเท่ ตร.4-5 คน ยืนยิ้มเป็นผื้นหลังถ่ายรูปซะ "เออพี่ครับทำแบบนี้ "เพื่อ"" ไม่ได้คำตอบใดๆมีแต่เสียงหัวเราะ ตร.ทำสำนวนยื่นสำนวนให้หัวหน้าด่าน(น่าจะใช่) "เห้ยไอ้น้องพิมพิ์ยศพี่ผิดโว้ย พี่ ร.ต.ต เองใส่มา ร.ต.ท อีกตั้งสิบกว่าวันกว่าจะได้ยศนี่ก็อีก 1 ผลงาน ยิ้มและพยักหน้ามาทางผม...เยี่ยมครับพี่ ให้ผมเป็นส่วนหนึ่งของตำแหน่งพี่ครับ ฮึฮึ จากนั้นพาผมเข้าห้องขัง ก่อนเข้าผมได้ถาม "คุณตร.หน้าห้องขัง คุณครับผมสามารถประกันตัวเองได้ใช่มั้ยครับ คำตอบได้ งั้นผมมีเรื่องรบกวนครับถ้าถึงเวลาประกันตัวช่วยใส่กุญแจมือพาผมไปกดเงินได้มั้ยครับเงินผมไม่พอ" คุณตร.ยินดีช่วยครับให้ถึงเวลาเดียวจะประสานงานให้ครับ (คุณตร.เค้าจะช่วยผมจริงๆ) อะงั้นรอ รอ
เป็นไงเดินมาบอกไม่ให้ประกันตัวซะงั้นมารู้
วันต่อมาขึ้นศาลไอ้เวร ตร.โรงพักนี้มันเป็น
อยู่ สภต. มาวันกว่าๆ มี ตร.ดีอยู่แค่ 3-4 คน หมวดต้น และหมวดจำชื่อไม่ได้ (คนนี้ดีมั๊กๆแต่จำชื่อไม่ได้ กำลังขอย้ายออกเพราะรับสภาพที่นี้ไม่ได้) ให้ความช่วยเหลือดี และให้คำแนะนำเรื่องจะมี ตร.บางนายมาไถเงิน อย่าให้นะครับเรื่องมาถึ้งขั้นศาลแล้ว ตร.ทำอะไรไม่ได้แล้วก็จบลงที่ไปเอาเงินประกัน จะได้จบไปจากจังหวัดนี้ซะ แต่ก็ไม่ได้ต้องให้คนประกันมาเซ็นต์เอกสาร (อันนี้งงตั้งแต่แรกบอก เงินประกันผู้ต้องหามาเอาเองได้ถึงเวลาจริงไม่ได้ เออ "กู"ก็ว่าแล้ว") สุดท้ายต้องให้พี่เจี๊ยบ บ.โฮมไอเดีย มารับให้วันหลัง (เงินผมเอง))
จบเรื่องแบบไม่คอมพรีสเท่าไหร่ เวลาเราท้อเมาหมัด จริงๆก็อยากจะมีใครเข้าใจเพื่อระบาย บังเอิญเพื่อนแถวบ้านโทรมาชวนกินเหล้า ไหนๆเล่าให้มันฟังดีกว่า โอ้ยคิดผิด "เออไม่บอกตั้งแต่ทีแรกจะได้เอาข้าวผัดกะโองเลี้ยงไปให้ 55 เออแค่นี้ก่อนสายเข้า" จ๊ะหนังควายเสกเลยเมิงกับแกล้ม แต่จะไปกินกับมันอีกมั้ย เหอะๆ จิตรตกเลยเศร้าเลย อีกซักพักไลน์เพื่อนและพี่มา 2-3 คน (จริงๆก็มาเยอะ) คนที่คิดว่าใช่คนที่เราอยากเล่า เลยตัดสินใจเล่าให้ฟัง ที่นี้โทรมาด่าเป็นชุด แต่รู้สึกดี น้ำตาคลอเบ้าเลย ที่รับฟังและเป็นห่วงพร้อมที่จะยื่นมือมาช่วย แต่เพราะความถือดีของตัวเองคิดว่าเราแก้ปัญหาทุกอย่างเองได้ เลยเมาหมัด "สุดท้ายมิตรภาพดีๆมีอยู่เสมอ แต่ทุกอย่างไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นต้องมีสติและอย่าจิตรตกไปกับคำพูดใคร"
เอาไงต่อไปนอนพักรอเริ่มวันใหม่แล้วทำงานให้จบ ไม่ดีกว่าไปปั่น จกย.สเดาะเคราะห์ดีกว่า บางพระครั้งแรก ณ.ที่นี้ 17.30 น. ประกอบร่าง เออเค้าปั่นกันตรงไหนฟ่ะ ทันไดนั้นเหยื่อมา จอดขนาบข้าง พร้องประกอบร่างรถเช่นกัน เออ...โทษครับเป็นครั้งแรกของผม ผมควรไปทางไหนและมีอะไรแนะนำบ้างครับ เพื่อนใหม่ยิ้มรับ ไม่รังเกียดก็ปั่นกับผมก็ได้ 55 ไม่รู้ซะแล้วภาระเต็มๆนะคราบ จบรอบผมแถบตาย "การปั่นที่ดีไม่ใช่ปั่นไวครับแต่ควรปั่นทน" คำพูดเค้า ส่วนผม "วันนี้ผมก็ทนครับแต่ทนปั่น" อิอิ คุยกันได้ซักพักแฟนเค้าโทรมาให้รีบกลับ ก่อนกลับ...เออ ผมเห็นคุณไม่มีกระบอกน้ำ (ลืมเอามา) ถ้าไม่รังเกียดผมไม่ได้ใช้ 1 ใบ ผมให้เผื่อใข้พรุ้งนี้ 6.00 น เจอกันครับเพื่อนใหม่ แล้วเรื่องดีๆก็มีอยู่ จริงๆแล้วในตลกร้ายก็มีเรื่องดี ขอบคุณพี่เจี๊ยบ, พี่สาวและเพื่อนที่ดี, พี่สห, ป้าแม่บ้านประจำศาลที่ต้มหอยแมลงภู้ให้ทาน ฟินเฟอร์ทริปนี้ (สิ่งที่เกิดขึ้นกับผมเป็นมุมมองและ การตัดสินใจของผมเองถูกผิดอย่างไรก็ต้องรับมัน)