"ในแววตาทั้งคู่ไม่รับรู้อะไร...เธอคงยังไม่เข้าใจ ว่าฉันไม่ใช่คนเก่า #ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย"
เรื่องมันมีขึ้น เมื่อเราดันไปแอบชอบเพื่อนสนิทตัวเอง อย่าเรียกว่าชอบเลย มันนานจนเรียกว่ารักได้แล้วหล่ะ
เพราะเราชอบก.(นามสมมติ) มาตั้งแต่ อยู่ม.4 ตอนนี้จะขึ้นปี 4 ละ(จะหกปีแล้ว)
ไม่รู้ทำไมถึงรักได้ขนากนั้น? รักทั้งๆที่ไม่มีความหวังด้วยซ้ำว่าจะสมหวังในรักครั้งนี้!!
มันไร้ความหวังยังไงหน่ะหรอ..?
ขอเท้าความไปสมัยก่อนหน่อยละกัน ณ โรงเรียนมีชื่อในจังหวัดหนึ่ง
เราเจอก.ตอนม.4 ก.เป็นเด็กต่างจังหวัด ส่วนเราเป็นเด็กต่างอำเภอ ดังนั้นเราก็ต้องย้ายมาอยู่หอ ก.ก็เช่นกัน เราอยู่หอเดียวกัน
ทำให้เราสนิทกัน ไปเรียน กินข้าว เล่น ฯลฯ เรียกได้ว่าเป็นคู่จิ้นของห้อง ก.เป็นคนเรียนเก่งมากกกกก เป็นคนดีมากกกกก มากที่สุดที่เราเคยรู้จักเลย
ก.เป็นคนที่ถือว่าประหลาดมาก เหมือนเป็นคนที่มี 2 คนในหนึ่งเดียวเลย
มุมหนึ่งคือเป็นคนขวางโลก ดื้อ ไม่เเคร์โลก ไม่สนใจอะไรเลย บ้าเรียน ฉลาด ยึดมั่นในความคิดตัวเองมาก!!!
อีกมุมคือ เป็นคนเฮฮา น่ารักๆ เเลดูอบอุ่น ซึ่งส่วนใหญ่ก.จะแสดงมุมนี้กับเรา
ส่วนอีกมุมเราก็ได้เจอบ้างแต่ไม่กับตัว ความจริงก็ไม่ชอบ แต่เราก็รับได้ได้ พยายามเข้าใจเขา
เพื่อนเราพูดเป็นเสียงเดียวกันว่าเป็นคนดีมาก รวย เรียนเก่ง หน้าตา(เราว่าก็ดูดีอยู่นะ) ติดที่เดียวคือนิสัยในมุมเเรก
เรามั่นใจไม่ได้ 100% หรอกนะ ว่าก.ก็ชอบเราเหมือน เขาทุ่มเทและตั้งใจให้กับการเรียนมาก เหมือนจะประกาศให้โลกรู้ว่าชาตินี้จะไม่แต่งงาน 555
ไม่ค่อยสนใจเรื่องความรัก
เหตุผลที่คิดว่าเขาอาจจะมีใจให้บ้างคือ
1. เมื่อตอนม.6 เขาเคยให้สร้อยที่มีจี้เป็นปี๋เซี๊ยะโรสควอสซ์ ซึ่งเป็นสิ่งที่เราไม่อยากจะเชื่อมาก ก.โทรหาเรา แล้วบอกว่ามีไรให้ช่วย
พอเราไปหา เขาก็เอาของให้ เราไม่มั่นใจมาก เลยถามไปว่าฝากให้ใคร เขาบอกว่าให้เรา 555 จังหวะนั้นทำตัวไม่ถูกมาก แล้วเราก็กลับห้องไป ยิ้มแบบไม่หุบอ่ะ โทรไปถามอีกรอบเลยว่าให้จริงๆหรอ ก.ก็ว่า "อื้อ.. ไม่คิดหล่ะสิว่าจะให้" เรานี่กอดนอนทั้งคืน
2. ก.ซื้อของฝากจากต่างประเทศมาฝากเรา มันเป็นกล่องดนตรี ที่ผู้คน(ที่ไปตปท.ด้วยกับเขา)ถามถึงว่าก.ซื้อให้ใคร?
ตอนแรกเราไม่รู้ว่าอะไร รู้แค่ว่าก.ให้ก็เขินจะตาบแล้ว นี่มารู้ว่ามันเป็นของที่พิเศษมากกก เรานี่แทบละลาย
3. เราสนิทกันเหมือนจะมีกันแค่สองคน เขาก็ไม่ได้มีเพื่อนที่ไหน เราก็ไม่มี ผู้ชายผู้หญิงสนิทกันขนาดนี้
มันต้องหวั่นไหวบ้างสิ เรายังหวั่นไหวเลย(ข้อนี้มโนเอา อิอิ) มันเป็นความรู้สึกที่เราไม่อาจสามารถมั่นใจได้
4. เราเคยถามก.(ทางแชท) ว่าเราชอบก. รู้ไหมก.ว่าไง?
ก.บอกว่า "อย่ามาอำ!!!!!" เรานี่เเบบ... ไม่รู้จะไปต่อยังไงอ่ะ
เราก็บอกว่าจริงๆนะ แล้วก.ไม่รู้สึกอะไรบ้างหรอ?
ก.ตอบว่า "ก็รู้สึก... เพราะไม่เคยมีเพื่อนสนิทเป็นผู้หญิง แต่ยังไม่พร้อม"
เราก็ต่อไปว่า ลองเป็นแฟนกันมั้ย? ก.ก็บอกประมาณว่าการเป็นเเฟนกันมันไม่ใช่เรื่องเล่นๆ ลองไม่ได้หรอก
.... เราก็ไม่ได้ว่าไงต่ออ่ะ ก็เข้าใจเขาอยู่ ก็เชื่อเขาเเหล่ะว่าคงจะไม่พร้อมจริงๆ
เพราะก.ไม่เคยโกหกเราเลย เป็นคนๆเดียวที่เราสามารถเชื่อได้ทุกคำพูด เป็นคนพูดตรงๆ และอาจจะพูดแรงๆ(ตรงมากๆๆ มากเกินไป) ในบางครั้ง
5. เขาไม่ได้ปฏิเสธอะไรเลย เมื่อบางครั้งมีคนเเซวระหว่างเรากับเขา ทุกอย่างมันเหมือนว่า เราสองคนรู้กัน คิด แสดงออกบ้าง เราทำของขวัญให้ในหลายๆโอกาส โดยเฉพาะวันเกิด เราไม่เคยพลาด อิอิ แต่เน้นว่าก็ไม่ได้เป็นอะไรกันนะ
6. เคยมีครั้งนึงน่าจะปีสอง เรากับก.กลับไปเยี่ยมโรงเรียน คุยกับคุณครูที่ก.สนิทด้วย เขาแสดงออกถึงความขวางโลกมาก แล้วคุณครูถามเรา ว่าเราอยู่กับก.ได้ยังไง? ก.บอกว่า "โอ๋ยยยย คุณครู อยู่กับเขาผมก็ไม่เป็นแบบนี้." เราก็ไม่ได้ตอบอะไร ได้แต่ยิ้มๆ(เขินอยู่)
และอาจจะมีข้อ 7, 8, 9, ... (เรานึกไม่ออกละ)
แล้วมาดูกันว่า ทำไมเราถึงอยากเลิกรักก.?
ก็เราดันไปทำเรื่องที่อาจจะทำให้ก.เสียความรู้สึกมากหน่ะสิ
.... เราเผลอไม่ซื่อสัตย์ต่อใจตัวเอง
ช่วงนั้นอยู่ปี 1 เราเผลอไปรู้สึกดีกับคนอีกคนในภาควิชาเดียวกัน
อันนี้เรารู้ว่าเราเลวมากเลย+++ มันเกิดจากความใกล้ชิด ช่วงนั้นเราห่างจากก.ด้วย
บวกกับเรารู้สึกว่าอยากเลิกรักก.ซะให้มันรู้แล้วรู้รอดไปเลย ในเมื่อรักมาตั้งนานไม่เห็นจะใกล้ความเป็นจริง
ถึงก.จะไม่ได้มีผู้หญิงคนอื่น ไม่ได้ใกล้ผู้หญิงคนไหน(นางไม่ใช่เกย์หรือกะเทยนะ..แค่ในหัวมีเเต่เรื่องเรียนๆๆๆ คนไม่มีหัวใจ!!! 555)
เป็นเอามาจนเราคิดว่ายังไงเราก็ไม่มีทางสมหวัง (สมหวังของเราหมายถึงเป็นแฟนกันน่ะ)
เราเบื่อที่จะงอนเอง เศร้าเอง เสียใจเอง โกรธเอง แล้วก็..หายเอง......,,, เราอยากมีความรักที่เป็นแฟนกัน ที่สามารถ งอน โกรธ เเล้วแฟนง้อ
จนเราลืมตัวเผลอใจไป
อีกอย่างขึ้นมหาลับเราเรียนคนละภาควิชากับก. เเม้จะคณะเดียวกัน ไม่ค่อยได้เจอกัน แต่เราสาบานได้เลยว่า ตลอดเวลาที่ไปกับอีกคนหน่ะ
เราไม่เคยไม่คิดถึงก.เลย เราไม่เคยลืมก. ยังมีเซอร์ไพร์ส ก็มีไปไหนด้วยกันบ้าง ทำกัลข้าวกินกันบ้าง ทำทุกอย่างเหมือนเดิม
แต่ไม่ได้ไปไหนมากไหนด้วยกันบ่อยๆ เท่าแต่ก่อน
เราเคยเสียใจจากผู้ชายคนนั้น แล้วโทรไปร้องไห้กับก.(เราเลวมากเลย!!!)
ลองคิดดูสิว่าถ้าก.รู้สึกอะไรกับเราจริงๆ เขาคงเสียความรู้สึกมาก เขาคงเกลียดเรา ><!
แต่ก.ก็ยังให้ความเป็นเพื่อนกับเราเหมือนเดิม
สุดท้ายเราก็เลิกกับผู้ชายคนนั้น แล้วก็กลับมารักก.เหมือนเดิม และสัญญากับตัวเองว่าจะไม่ทำแบบนั้นอีกแล้ว
มันแปลกมากที่เราใช้เวลาเพียงน้อยนิดเพื่อให้ลืมผู้ชายคนนั้น
มันต่างจากก.นะ ที่เราเคยพยายามเลิกรัก เพราะเขาเย็นชาเกินไป เราอยากเลิกรักก. แล้วไม่อยากมีความรักอีกเลย
เราอยากให้ความรักของเรามันหยุดไว้ที่ก. เพราะเราเบื่อที่จะงอน จะโกรธ แบบที่เขาไม่รู้ มันทรมานมาก ทุกการกระทำเราจะเก็บมาคิด เราเป็นคนคิดมาก มากๆๆๆ คิดอยู่บ่อยๆว่าถ้าเราไม่มีความรักก็คงจะดี ,,,แต่ก็ได้เเค่พูด ทำไม่เคยจะได้เลย
ช่วงหลังๆ เหมือนฟ้าจะเป็นใจ...
ก. มาลงเรียนวิชาภาคของเราตั้งสองวิชา เจอกันแทบทุกวัน เริ่มไปไหนด้วยกันบ่อยขึ้น เช่นไปกินข้าว ไปห้องสมุด อ่านหนังสือ
เราเริ่มกลับมาเป็นเพื่อนสนิทกันเหมือนเดิม (ก.ก็ไม่ได้สนิทกับใครอยู่แล้ว ส่วนเราก็ย้ายไปอยู่บ้าน ไม่ค่อยได้ไปสนิทกับเพื่อนที่ไหน)
เราแฮปปี้มาก มีความสุขมาก พยายามทำดีกับเขามากๆ เพื่อชดเชยความรู้สึกผิด อิอิ
อาจจะสงสัยว่า เท่าที่ฟังมาก็โอเคอยู่นี่นา จะเลิกรักทำไม?
ประเด็นแรกคือเราเผลอทำตัวไม่ดีไปแล้ว,,,, ถึงแม้ว่าเราจะเลิกแล้ว ก.ก็ไม่ได้ติดใจอะไร แต่มันเป็นความรู้สึกผิดอ่ะ
ประเด็นที่สองคือ ก.ตั้งใจเรียนมากๆๆๆๆๆ มากขึ้นกว่าเดิมที่มากอยู่แล้ว ดูจริงจัง ไม่สนโลก ในสมองมีแต่เรื่องเรียน
ประเด็นสุดท้ายที่สำคัญ ก.ก็ไม่ได้เย็นชาอะไรมากมาย แค่เราต้องให้ความเข้าใจเขามากๆ เท่านั้นเอง เขาก็มีมุมน่ารักของเขาอยู่^^
ส่วนมุมที่ไม่ดีเราก็รับได้ และเข้าใจเขานะ จนเราเคยคิดว่าเราจะรักก.ตลอดไปเป็นเพื่อนกัน อยู่ด้วยกันแบบนี้ตลอดไปก็น่าจะมีความสุขดีแล้ว
แต่เราเหนื่อย เหนื่อยกับความรู้สึกตัวเอง เราเครียด เราไม่อยากรู้สึกรัก เราคิดมาก เรางอนบ่อย เราโกรธบ่อย แม้เรื่องเล็กๆน้อยๆ
และเราก็คิดว่าการที่ไม่มีความรัก มันน่าจะดีกว่านี้ เราจะได้ไม่ต้องคิดมากกับเรื่องเล็กน้อยอีกต่อไป,,,
สิ่งที่อยากถามคือ เราควรทำอย่างไร เราควรทำอย่างไร? มีผู้ชาย(ผู้หญิงก็ได้)คนไหนช่วยอธิบายความรู้สึกของคนประมาณก.ได้ไหม?
เราควรเลิกรักดีไหม แต่เราคงไม่รักใครอีกอ่ะถ้าเลิกรักก.ได้อ่ะ
เเล้วถ้าต้องเลิกรัก แล้วจะเลิกได้ยังไง? ต้องทำยังไงให้เลิกรักคนๆนึง ที่เรารักมากๆได้?
อยากเลิกรักคนๆนึง ทำอย่างไรดี???
เรื่องมันมีขึ้น เมื่อเราดันไปแอบชอบเพื่อนสนิทตัวเอง อย่าเรียกว่าชอบเลย มันนานจนเรียกว่ารักได้แล้วหล่ะ
เพราะเราชอบก.(นามสมมติ) มาตั้งแต่ อยู่ม.4 ตอนนี้จะขึ้นปี 4 ละ(จะหกปีแล้ว)
ไม่รู้ทำไมถึงรักได้ขนากนั้น? รักทั้งๆที่ไม่มีความหวังด้วยซ้ำว่าจะสมหวังในรักครั้งนี้!!
มันไร้ความหวังยังไงหน่ะหรอ..?
ขอเท้าความไปสมัยก่อนหน่อยละกัน ณ โรงเรียนมีชื่อในจังหวัดหนึ่ง
เราเจอก.ตอนม.4 ก.เป็นเด็กต่างจังหวัด ส่วนเราเป็นเด็กต่างอำเภอ ดังนั้นเราก็ต้องย้ายมาอยู่หอ ก.ก็เช่นกัน เราอยู่หอเดียวกัน
ทำให้เราสนิทกัน ไปเรียน กินข้าว เล่น ฯลฯ เรียกได้ว่าเป็นคู่จิ้นของห้อง ก.เป็นคนเรียนเก่งมากกกกก เป็นคนดีมากกกกก มากที่สุดที่เราเคยรู้จักเลย
ก.เป็นคนที่ถือว่าประหลาดมาก เหมือนเป็นคนที่มี 2 คนในหนึ่งเดียวเลย
มุมหนึ่งคือเป็นคนขวางโลก ดื้อ ไม่เเคร์โลก ไม่สนใจอะไรเลย บ้าเรียน ฉลาด ยึดมั่นในความคิดตัวเองมาก!!!
อีกมุมคือ เป็นคนเฮฮา น่ารักๆ เเลดูอบอุ่น ซึ่งส่วนใหญ่ก.จะแสดงมุมนี้กับเรา
ส่วนอีกมุมเราก็ได้เจอบ้างแต่ไม่กับตัว ความจริงก็ไม่ชอบ แต่เราก็รับได้ได้ พยายามเข้าใจเขา
เพื่อนเราพูดเป็นเสียงเดียวกันว่าเป็นคนดีมาก รวย เรียนเก่ง หน้าตา(เราว่าก็ดูดีอยู่นะ) ติดที่เดียวคือนิสัยในมุมเเรก
เรามั่นใจไม่ได้ 100% หรอกนะ ว่าก.ก็ชอบเราเหมือน เขาทุ่มเทและตั้งใจให้กับการเรียนมาก เหมือนจะประกาศให้โลกรู้ว่าชาตินี้จะไม่แต่งงาน 555
ไม่ค่อยสนใจเรื่องความรัก
เหตุผลที่คิดว่าเขาอาจจะมีใจให้บ้างคือ
1. เมื่อตอนม.6 เขาเคยให้สร้อยที่มีจี้เป็นปี๋เซี๊ยะโรสควอสซ์ ซึ่งเป็นสิ่งที่เราไม่อยากจะเชื่อมาก ก.โทรหาเรา แล้วบอกว่ามีไรให้ช่วย
พอเราไปหา เขาก็เอาของให้ เราไม่มั่นใจมาก เลยถามไปว่าฝากให้ใคร เขาบอกว่าให้เรา 555 จังหวะนั้นทำตัวไม่ถูกมาก แล้วเราก็กลับห้องไป ยิ้มแบบไม่หุบอ่ะ โทรไปถามอีกรอบเลยว่าให้จริงๆหรอ ก.ก็ว่า "อื้อ.. ไม่คิดหล่ะสิว่าจะให้" เรานี่กอดนอนทั้งคืน
2. ก.ซื้อของฝากจากต่างประเทศมาฝากเรา มันเป็นกล่องดนตรี ที่ผู้คน(ที่ไปตปท.ด้วยกับเขา)ถามถึงว่าก.ซื้อให้ใคร?
ตอนแรกเราไม่รู้ว่าอะไร รู้แค่ว่าก.ให้ก็เขินจะตาบแล้ว นี่มารู้ว่ามันเป็นของที่พิเศษมากกก เรานี่แทบละลาย
3. เราสนิทกันเหมือนจะมีกันแค่สองคน เขาก็ไม่ได้มีเพื่อนที่ไหน เราก็ไม่มี ผู้ชายผู้หญิงสนิทกันขนาดนี้
มันต้องหวั่นไหวบ้างสิ เรายังหวั่นไหวเลย(ข้อนี้มโนเอา อิอิ) มันเป็นความรู้สึกที่เราไม่อาจสามารถมั่นใจได้
4. เราเคยถามก.(ทางแชท) ว่าเราชอบก. รู้ไหมก.ว่าไง?
ก.บอกว่า "อย่ามาอำ!!!!!" เรานี่เเบบ... ไม่รู้จะไปต่อยังไงอ่ะ
เราก็บอกว่าจริงๆนะ แล้วก.ไม่รู้สึกอะไรบ้างหรอ?
ก.ตอบว่า "ก็รู้สึก... เพราะไม่เคยมีเพื่อนสนิทเป็นผู้หญิง แต่ยังไม่พร้อม"
เราก็ต่อไปว่า ลองเป็นแฟนกันมั้ย? ก.ก็บอกประมาณว่าการเป็นเเฟนกันมันไม่ใช่เรื่องเล่นๆ ลองไม่ได้หรอก
.... เราก็ไม่ได้ว่าไงต่ออ่ะ ก็เข้าใจเขาอยู่ ก็เชื่อเขาเเหล่ะว่าคงจะไม่พร้อมจริงๆ
เพราะก.ไม่เคยโกหกเราเลย เป็นคนๆเดียวที่เราสามารถเชื่อได้ทุกคำพูด เป็นคนพูดตรงๆ และอาจจะพูดแรงๆ(ตรงมากๆๆ มากเกินไป) ในบางครั้ง
5. เขาไม่ได้ปฏิเสธอะไรเลย เมื่อบางครั้งมีคนเเซวระหว่างเรากับเขา ทุกอย่างมันเหมือนว่า เราสองคนรู้กัน คิด แสดงออกบ้าง เราทำของขวัญให้ในหลายๆโอกาส โดยเฉพาะวันเกิด เราไม่เคยพลาด อิอิ แต่เน้นว่าก็ไม่ได้เป็นอะไรกันนะ
6. เคยมีครั้งนึงน่าจะปีสอง เรากับก.กลับไปเยี่ยมโรงเรียน คุยกับคุณครูที่ก.สนิทด้วย เขาแสดงออกถึงความขวางโลกมาก แล้วคุณครูถามเรา ว่าเราอยู่กับก.ได้ยังไง? ก.บอกว่า "โอ๋ยยยย คุณครู อยู่กับเขาผมก็ไม่เป็นแบบนี้." เราก็ไม่ได้ตอบอะไร ได้แต่ยิ้มๆ(เขินอยู่)
และอาจจะมีข้อ 7, 8, 9, ... (เรานึกไม่ออกละ)
แล้วมาดูกันว่า ทำไมเราถึงอยากเลิกรักก.?
ก็เราดันไปทำเรื่องที่อาจจะทำให้ก.เสียความรู้สึกมากหน่ะสิ
.... เราเผลอไม่ซื่อสัตย์ต่อใจตัวเอง
ช่วงนั้นอยู่ปี 1 เราเผลอไปรู้สึกดีกับคนอีกคนในภาควิชาเดียวกัน
อันนี้เรารู้ว่าเราเลวมากเลย+++ มันเกิดจากความใกล้ชิด ช่วงนั้นเราห่างจากก.ด้วย
บวกกับเรารู้สึกว่าอยากเลิกรักก.ซะให้มันรู้แล้วรู้รอดไปเลย ในเมื่อรักมาตั้งนานไม่เห็นจะใกล้ความเป็นจริง
ถึงก.จะไม่ได้มีผู้หญิงคนอื่น ไม่ได้ใกล้ผู้หญิงคนไหน(นางไม่ใช่เกย์หรือกะเทยนะ..แค่ในหัวมีเเต่เรื่องเรียนๆๆๆ คนไม่มีหัวใจ!!! 555)
เป็นเอามาจนเราคิดว่ายังไงเราก็ไม่มีทางสมหวัง (สมหวังของเราหมายถึงเป็นแฟนกันน่ะ)
เราเบื่อที่จะงอนเอง เศร้าเอง เสียใจเอง โกรธเอง แล้วก็..หายเอง......,,, เราอยากมีความรักที่เป็นแฟนกัน ที่สามารถ งอน โกรธ เเล้วแฟนง้อ
จนเราลืมตัวเผลอใจไป
อีกอย่างขึ้นมหาลับเราเรียนคนละภาควิชากับก. เเม้จะคณะเดียวกัน ไม่ค่อยได้เจอกัน แต่เราสาบานได้เลยว่า ตลอดเวลาที่ไปกับอีกคนหน่ะ
เราไม่เคยไม่คิดถึงก.เลย เราไม่เคยลืมก. ยังมีเซอร์ไพร์ส ก็มีไปไหนด้วยกันบ้าง ทำกัลข้าวกินกันบ้าง ทำทุกอย่างเหมือนเดิม
แต่ไม่ได้ไปไหนมากไหนด้วยกันบ่อยๆ เท่าแต่ก่อน
เราเคยเสียใจจากผู้ชายคนนั้น แล้วโทรไปร้องไห้กับก.(เราเลวมากเลย!!!)
ลองคิดดูสิว่าถ้าก.รู้สึกอะไรกับเราจริงๆ เขาคงเสียความรู้สึกมาก เขาคงเกลียดเรา ><!
แต่ก.ก็ยังให้ความเป็นเพื่อนกับเราเหมือนเดิม
สุดท้ายเราก็เลิกกับผู้ชายคนนั้น แล้วก็กลับมารักก.เหมือนเดิม และสัญญากับตัวเองว่าจะไม่ทำแบบนั้นอีกแล้ว
มันแปลกมากที่เราใช้เวลาเพียงน้อยนิดเพื่อให้ลืมผู้ชายคนนั้น
มันต่างจากก.นะ ที่เราเคยพยายามเลิกรัก เพราะเขาเย็นชาเกินไป เราอยากเลิกรักก. แล้วไม่อยากมีความรักอีกเลย
เราอยากให้ความรักของเรามันหยุดไว้ที่ก. เพราะเราเบื่อที่จะงอน จะโกรธ แบบที่เขาไม่รู้ มันทรมานมาก ทุกการกระทำเราจะเก็บมาคิด เราเป็นคนคิดมาก มากๆๆๆ คิดอยู่บ่อยๆว่าถ้าเราไม่มีความรักก็คงจะดี ,,,แต่ก็ได้เเค่พูด ทำไม่เคยจะได้เลย
ช่วงหลังๆ เหมือนฟ้าจะเป็นใจ...
ก. มาลงเรียนวิชาภาคของเราตั้งสองวิชา เจอกันแทบทุกวัน เริ่มไปไหนด้วยกันบ่อยขึ้น เช่นไปกินข้าว ไปห้องสมุด อ่านหนังสือ
เราเริ่มกลับมาเป็นเพื่อนสนิทกันเหมือนเดิม (ก.ก็ไม่ได้สนิทกับใครอยู่แล้ว ส่วนเราก็ย้ายไปอยู่บ้าน ไม่ค่อยได้ไปสนิทกับเพื่อนที่ไหน)
เราแฮปปี้มาก มีความสุขมาก พยายามทำดีกับเขามากๆ เพื่อชดเชยความรู้สึกผิด อิอิ
อาจจะสงสัยว่า เท่าที่ฟังมาก็โอเคอยู่นี่นา จะเลิกรักทำไม?
ประเด็นแรกคือเราเผลอทำตัวไม่ดีไปแล้ว,,,, ถึงแม้ว่าเราจะเลิกแล้ว ก.ก็ไม่ได้ติดใจอะไร แต่มันเป็นความรู้สึกผิดอ่ะ
ประเด็นที่สองคือ ก.ตั้งใจเรียนมากๆๆๆๆๆ มากขึ้นกว่าเดิมที่มากอยู่แล้ว ดูจริงจัง ไม่สนโลก ในสมองมีแต่เรื่องเรียน
ประเด็นสุดท้ายที่สำคัญ ก.ก็ไม่ได้เย็นชาอะไรมากมาย แค่เราต้องให้ความเข้าใจเขามากๆ เท่านั้นเอง เขาก็มีมุมน่ารักของเขาอยู่^^
ส่วนมุมที่ไม่ดีเราก็รับได้ และเข้าใจเขานะ จนเราเคยคิดว่าเราจะรักก.ตลอดไปเป็นเพื่อนกัน อยู่ด้วยกันแบบนี้ตลอดไปก็น่าจะมีความสุขดีแล้ว
แต่เราเหนื่อย เหนื่อยกับความรู้สึกตัวเอง เราเครียด เราไม่อยากรู้สึกรัก เราคิดมาก เรางอนบ่อย เราโกรธบ่อย แม้เรื่องเล็กๆน้อยๆ
และเราก็คิดว่าการที่ไม่มีความรัก มันน่าจะดีกว่านี้ เราจะได้ไม่ต้องคิดมากกับเรื่องเล็กน้อยอีกต่อไป,,,
สิ่งที่อยากถามคือ เราควรทำอย่างไร เราควรทำอย่างไร? มีผู้ชาย(ผู้หญิงก็ได้)คนไหนช่วยอธิบายความรู้สึกของคนประมาณก.ได้ไหม?
เราควรเลิกรักดีไหม แต่เราคงไม่รักใครอีกอ่ะถ้าเลิกรักก.ได้อ่ะ
เเล้วถ้าต้องเลิกรัก แล้วจะเลิกได้ยังไง? ต้องทำยังไงให้เลิกรักคนๆนึง ที่เรารักมากๆได้?