สวัสดีเพื่อนๆพี่ๆน้องๆชาวพันทิปทุกคน กระทู้นี้เป็นกระทู้แรก ผิดพลาดประการใดต้องขอโทษด้วยนะคะ
เริ่มเรื่องเลยดีกว่าคะ ปัญหาเราก็ตามหัวข้อเลย อยากให้ทุกคนช่วยให้คำปรึกษาหน่อยนะคะ
เราอยู่บ้านสามีค่ะเป็นแม่บ้านเลี้ยงลูก โดยมีแม่สามช่วยเลี้ยง แรกๆเรารู้สึกว่าโชคดีนะที่มีคนช่วยเลี้ยงจะได้ไม่เหนื่อยมาก แต่มันคือสิ่งที่ผิดเราคิดผิดคะ เราจะเลี้ยงลูกในแบบเรากับทำไม่ได้ เพราะแม่สามีจะค่อยบ่นเราตลอดซึ่งเราเบื่อมาก อย่างเมื่อตอนลูกคนเล็ก4ขวบไม่สบาย เราพาหาหมอ กินยาตามหมอสั่งจนหาย เราหยุดให้ยาแก้ไข้ทานแต่ยาแก้อักเสบกับแก้ไอ
แม่สามี : นี่ให้ลูกกินยาลดไข้รึป่าวนะ
เรา : ป่าวลูกไม่มีไข้แล้ว เลยให้กินแค่แก้อักเสบกับแก้ไอ
แม่สามี : ให้ลูกหยุดได้ยังไงไม่มีไข้ก็ต้องกิน มันจะได้ช่วยกันจะได้หายเร็วๆ
เรา : ก็หมอบอกไม่มีไข้ให้หยุดกินได้เลย แต่ต้องกินแก้อักเสบให้หมด ไม่มีไข้แล้วจะให้กินทำไมกินเยอะใช่ว่าจะดีนะ
แม่สามี : เมิงมันก็เชื่อแต่หมอ งั้นก็ปล่อยให้มันตายไปเลย
พูดจบก็เดินหนีเข้าห้องแบบอารมณ์เสีย คือเราผิดหรอแค่ลูกไม่มีไข้แล้วไม่ให้กินยา คิดดูนะคะลูกคนกลางเรานอนกับแม่สามี กินยาทีเป็นเดือนๆอะ กินเหมือนขนมเลยพอเราพูดหน่อยก็ว่า ไม่สบายก็ต้องกินยา บางทีลูกเราไม่ได้เป็นอะไรด้วยซ้ำ แต่ให้กินดักไว้ก่อน
เอาเข้าไปสิอย่าว่าแต่ลูกเราเลยน้องชายแฟนลูกคนเล็กแม่สามีอะ กินยาเหมือนกินขนมเห็นกินกันทุกวัน เห็นละเพลียมาก
อีกเรื่องลูกคนโตเราจบ ป.6ปีนี้เตรียมเข้า ม.1ลูกเราก็ฝันไว้แล้วนะว่าจะไปเรียนโรงเรียนที่เค้าตั้งใจอยากเข้า มาคุยกับเรา เราโอเคเห็นด้วยแต่พอแม่สามีรู้ปุ๊บก็เกิดปัญหาทันที
แม่สามี : ปล่อยให้ลูกไปได้ไงโรงเรียนมันไกล ต้องตื่นเช้า จะไหวหรอ
เรา : ก็ดีแล้วไง ลูกจะได้มีความรับผิดชอบอีกอย่างไปเรียน โรงเรียนที่อยากเรียนมันก็ดีออกจะได้มีแรงกระตุ้นอ่ านหนังสือ
แม่สามี : _งมันก็คิดแค่นี้มันต้องให้มันเข้าเลยนะ เข้าที่มันใกล้ๆบ้านนี่ก็พอ เดี๋ยวไปไกลบ้านก็เหลวไหล
แล้วก็บ่นมาอีกยาวๆเราก็ไม่ค่อยสนใจฟังแต่ใจความก็ตามนั้นเลย เราเลยต้องมาคุยกับลูก ลูกเราก็ผิดหวังไปตามระเบียบ
เรื่องกินอีกอย่างเราไม่อยากให้ลูกเราดป็นเด็กเลือกกิน เวลาไปอยู่ไหนจะได้ไม่ลำบาก เราก็จะบังคับให้ลูกกิน
แต่แม่สามีเราจะค่อยมาบอกว่า "เด็กมันไม่กินจะมาบังคับมันทำไม" หรือจะให้เราปล่อยให้ลูกกินมันหมูแบบที่ชอบ กินแต่เนื้อสัตว์กินผักไม่เป็นแบบนี้หรอ แล้วถ้าลูกเราต้องไปอยู่ที่อิ่นละจะทำไง บางทีมันดูเป็นเรื่องเล็กๆนะแต่เราว่ามันไม่เล็กเลย
อย่างการบ้านอีกอย่างเราจะปล่อยให้ลูกทำเอง ถ้าไม่เข้าใจทำไม่ได้ค่อยมาถาม เราจะได้รู้ด้วยว่าที่โรงเรียนลูกเราเข้าใจมากน้อยแค่ไหน เราจะได้ช่วยในตรงที่ไม่ได้ กับเป็นว่ามาว่า ว่าเราไม่สนใจลูกไม่ช่วยลูก แล้วในแบบของแม่สามีคือทำให้เลยอย่างนี้เรียกว่าช่วยหรอ เพิ่งรู้ คำศัพท์นี้เปิดหาให้หมดอะ ลูกเรานี่แทบไม่ต้องทำอะไรเลยอะ คือจะให้เด็กไปเรียนเพื่ออะไร แต่เราก็ไม่แปลกใจเท่าไหร่หรอกเพราะลูกคนเล็กเค้าเรียน จบ ม.6ปีนี้ยังทำอะไรเองแทบไม่เป็นเลย ขนาดการบ้านแม่ยังต้องช่วยอยู่เลย แต่เราไม่ได้อยากให้ลูกเราเป็นแบบนั้น เป็นเด็กที่ทำอะไรเองไม่เป็น เลือกกิน กลายเป็นว่าลูกพยายามหลีกเลี่ยงเรา เพราะเราจะไม่ทำอะไรทุกอย่างให้ เราทำให้เฉพาะที่เราเห็นว่าต้องทำให้จริงๆเท่านั้น เวลาลูกจะทำการบ้านเราให้เอามาทำ ก็ไม่ยอมบอกรอย่า เราให้กินข้าวก็รอย่า อ่านหนังสือรอย่า อะไรก็แล้วแต่ที่เราสั่ง จะต้องรอย่าก่อนตลอด เราควรจะพูดจะบอกกับแม่สามียังไงดี ว่าสิ่งที่เค้าคิดหรือทำอยู่มันไม่ถูกต้อง ถ้าอีกหน่อยเค้าไม่มีใคร จะมีใครทำอะไรให้เค้าแบบนี้
แม่สามีเราจะคิดว่าทุกสิ่งอย่างที่เค้าทำคือสิ่งที่ถูกต้อง เค้าไม่ผิด เค้าอาบน้ำร้อนมาก่อน เราเบื่อมากที่ต้องมาเจออะไรที่ขัดใจเรา แล้วพูดไม่ได้ เพราะเราต้องรักษาน้ำใจแม่สามีไว้ เค้าดีกับเรานะ มันเลยทำให้เราพูดอะไรมากไม่ได้ เราควรทำยังไงดี???? ที่เราเล่ามาข้างต้นแค่เรื่องเบสิกนะคะ ต้องขอโทษด้วยนะคะพอดีพิมพ์ในมือถือ
จะทำยังไงดี เมื่อเรากับแม่สามีความคิด ในการเลี้ยงลูกไม่ตรงกัน
เริ่มเรื่องเลยดีกว่าคะ ปัญหาเราก็ตามหัวข้อเลย อยากให้ทุกคนช่วยให้คำปรึกษาหน่อยนะคะ
เราอยู่บ้านสามีค่ะเป็นแม่บ้านเลี้ยงลูก โดยมีแม่สามช่วยเลี้ยง แรกๆเรารู้สึกว่าโชคดีนะที่มีคนช่วยเลี้ยงจะได้ไม่เหนื่อยมาก แต่มันคือสิ่งที่ผิดเราคิดผิดคะ เราจะเลี้ยงลูกในแบบเรากับทำไม่ได้ เพราะแม่สามีจะค่อยบ่นเราตลอดซึ่งเราเบื่อมาก อย่างเมื่อตอนลูกคนเล็ก4ขวบไม่สบาย เราพาหาหมอ กินยาตามหมอสั่งจนหาย เราหยุดให้ยาแก้ไข้ทานแต่ยาแก้อักเสบกับแก้ไอ
แม่สามี : นี่ให้ลูกกินยาลดไข้รึป่าวนะ
เรา : ป่าวลูกไม่มีไข้แล้ว เลยให้กินแค่แก้อักเสบกับแก้ไอ
แม่สามี : ให้ลูกหยุดได้ยังไงไม่มีไข้ก็ต้องกิน มันจะได้ช่วยกันจะได้หายเร็วๆ
เรา : ก็หมอบอกไม่มีไข้ให้หยุดกินได้เลย แต่ต้องกินแก้อักเสบให้หมด ไม่มีไข้แล้วจะให้กินทำไมกินเยอะใช่ว่าจะดีนะ
แม่สามี : เมิงมันก็เชื่อแต่หมอ งั้นก็ปล่อยให้มันตายไปเลย
พูดจบก็เดินหนีเข้าห้องแบบอารมณ์เสีย คือเราผิดหรอแค่ลูกไม่มีไข้แล้วไม่ให้กินยา คิดดูนะคะลูกคนกลางเรานอนกับแม่สามี กินยาทีเป็นเดือนๆอะ กินเหมือนขนมเลยพอเราพูดหน่อยก็ว่า ไม่สบายก็ต้องกินยา บางทีลูกเราไม่ได้เป็นอะไรด้วยซ้ำ แต่ให้กินดักไว้ก่อน
เอาเข้าไปสิอย่าว่าแต่ลูกเราเลยน้องชายแฟนลูกคนเล็กแม่สามีอะ กินยาเหมือนกินขนมเห็นกินกันทุกวัน เห็นละเพลียมาก
อีกเรื่องลูกคนโตเราจบ ป.6ปีนี้เตรียมเข้า ม.1ลูกเราก็ฝันไว้แล้วนะว่าจะไปเรียนโรงเรียนที่เค้าตั้งใจอยากเข้า มาคุยกับเรา เราโอเคเห็นด้วยแต่พอแม่สามีรู้ปุ๊บก็เกิดปัญหาทันที
แม่สามี : ปล่อยให้ลูกไปได้ไงโรงเรียนมันไกล ต้องตื่นเช้า จะไหวหรอ
เรา : ก็ดีแล้วไง ลูกจะได้มีความรับผิดชอบอีกอย่างไปเรียน โรงเรียนที่อยากเรียนมันก็ดีออกจะได้มีแรงกระตุ้นอ่ านหนังสือ
แม่สามี : _งมันก็คิดแค่นี้มันต้องให้มันเข้าเลยนะ เข้าที่มันใกล้ๆบ้านนี่ก็พอ เดี๋ยวไปไกลบ้านก็เหลวไหล
แล้วก็บ่นมาอีกยาวๆเราก็ไม่ค่อยสนใจฟังแต่ใจความก็ตามนั้นเลย เราเลยต้องมาคุยกับลูก ลูกเราก็ผิดหวังไปตามระเบียบ
เรื่องกินอีกอย่างเราไม่อยากให้ลูกเราดป็นเด็กเลือกกิน เวลาไปอยู่ไหนจะได้ไม่ลำบาก เราก็จะบังคับให้ลูกกิน
แต่แม่สามีเราจะค่อยมาบอกว่า "เด็กมันไม่กินจะมาบังคับมันทำไม" หรือจะให้เราปล่อยให้ลูกกินมันหมูแบบที่ชอบ กินแต่เนื้อสัตว์กินผักไม่เป็นแบบนี้หรอ แล้วถ้าลูกเราต้องไปอยู่ที่อิ่นละจะทำไง บางทีมันดูเป็นเรื่องเล็กๆนะแต่เราว่ามันไม่เล็กเลย
อย่างการบ้านอีกอย่างเราจะปล่อยให้ลูกทำเอง ถ้าไม่เข้าใจทำไม่ได้ค่อยมาถาม เราจะได้รู้ด้วยว่าที่โรงเรียนลูกเราเข้าใจมากน้อยแค่ไหน เราจะได้ช่วยในตรงที่ไม่ได้ กับเป็นว่ามาว่า ว่าเราไม่สนใจลูกไม่ช่วยลูก แล้วในแบบของแม่สามีคือทำให้เลยอย่างนี้เรียกว่าช่วยหรอ เพิ่งรู้ คำศัพท์นี้เปิดหาให้หมดอะ ลูกเรานี่แทบไม่ต้องทำอะไรเลยอะ คือจะให้เด็กไปเรียนเพื่ออะไร แต่เราก็ไม่แปลกใจเท่าไหร่หรอกเพราะลูกคนเล็กเค้าเรียน จบ ม.6ปีนี้ยังทำอะไรเองแทบไม่เป็นเลย ขนาดการบ้านแม่ยังต้องช่วยอยู่เลย แต่เราไม่ได้อยากให้ลูกเราเป็นแบบนั้น เป็นเด็กที่ทำอะไรเองไม่เป็น เลือกกิน กลายเป็นว่าลูกพยายามหลีกเลี่ยงเรา เพราะเราจะไม่ทำอะไรทุกอย่างให้ เราทำให้เฉพาะที่เราเห็นว่าต้องทำให้จริงๆเท่านั้น เวลาลูกจะทำการบ้านเราให้เอามาทำ ก็ไม่ยอมบอกรอย่า เราให้กินข้าวก็รอย่า อ่านหนังสือรอย่า อะไรก็แล้วแต่ที่เราสั่ง จะต้องรอย่าก่อนตลอด เราควรจะพูดจะบอกกับแม่สามียังไงดี ว่าสิ่งที่เค้าคิดหรือทำอยู่มันไม่ถูกต้อง ถ้าอีกหน่อยเค้าไม่มีใคร จะมีใครทำอะไรให้เค้าแบบนี้
แม่สามีเราจะคิดว่าทุกสิ่งอย่างที่เค้าทำคือสิ่งที่ถูกต้อง เค้าไม่ผิด เค้าอาบน้ำร้อนมาก่อน เราเบื่อมากที่ต้องมาเจออะไรที่ขัดใจเรา แล้วพูดไม่ได้ เพราะเราต้องรักษาน้ำใจแม่สามีไว้ เค้าดีกับเรานะ มันเลยทำให้เราพูดอะไรมากไม่ได้ เราควรทำยังไงดี???? ที่เราเล่ามาข้างต้นแค่เรื่องเบสิกนะคะ ต้องขอโทษด้วยนะคะพอดีพิมพ์ในมือถือ