ผมแค่อยากมาระบาย นิดนึงครับ เพราะอึดอัดมาก ไม่มีใครให้ผมพูดคุยด้วยในเรื่องนี้เลย แม้แต่ญาติพี่น้องผมก็ไม่อยากบอกด้วย เพราะไม่อยากให้เค้ามองว่าครอบครัวผมมันสับสนวุ่นวาย เกินไป
ตัวผมเอง เมื่อก่อนตอนเรียนต้องทำงานไปด้วย เข้ากะดึก เลิกกะ ไปเรียนต่อ เรียนเสร็จนอนสองสามชั่วโมง แล้วก็เข้างานต่อ กู้เงินเรียน ตอนนี้ชีวิตดีขึ้นมาก ทำงานอยู่ต่างประเทศ มีเงินเดือนค่อนข้างดี คอยส่งเงินให้แม่ทุกเดือนไม่เคยขาด ตลอดตั้งแต่ทำงานมา
มีพี่ๆ อยู่ที่ไทย ให้แม่อยู่บ้านพี่ เพราะอายุหกสิบแล้ว มีอะไรจะได้ดูแลแม่ให้หน่อย เมื่อก่อนผมยังต้องจ่ายค่าเช่าให้พี่ผมเลยคิดดูสิครับ แค่แม่อยู่บ้านกับพี่ผม แต่พี่ผมให้ผมจ่ายค่าเช่าด้วย ค่าน้ำค่าไฟ ผมก็จ่าย ไม่อยากเรื่องมาก แต่พี่สาวผมก็ไม่ชอบแม่อยู่แล้ว (ตอนเด็กๆ แม่ไม่ได้เลี้ยง ครอบครัวผมแตกแยกตั้งแต่ผมยังอยู่อนุบาล)
แม่ผมบางทีก็มีดื่มเบียร์ (บ่อยๆ) พี่สาวผมไม่ชอบก็ไล่แม่ ไม่ให้อยุ่บ้าน ทะเลาะกันใหญ่โต แม่ก็โทรมาหาผมร้องไห้ ผมเองก็เสียใจ ตอนนี้แม่ก็อยู่ห้องเช่าคนเดียว แวะไปหาพี่น้องเค้าบ้างตามประสา
พี่ๆ ผมแต่ละคน มีแต่จะขอยืมเงินผม เมื่อก่อนผมลำบาก ไม่มีใครช่วย ตอนนี้ผมมีเงิน มีแต่คนมาหา แค่ให้แม่อยู่บ้านด้วย ก็ไม่ ผมเองต้องเป็นคนดูแลทุกอย่าง ตั้งแต่พ่อ จนพอเสียไป แล้วแม่ (ผมไม่ได้บ่นว่าไม่อยากดูแล หรือส่งเงินนะ แต่บางที ก็คิดว่าพี่ๆ ผม ทำไมไม่ช่วยกันเลย ได้แต่บ่นว่าตัวเองมีครอบครัวกันแล้ว ไม่มีเงินหรอก เงินไม่พอบ้างละ )
ส่วนแม่ผม ก็อยากให้ผมซื้อบ้าน จะได้กลับมาอยู่ที่ไทย ใจจริงผมอยากจะบอกแม่ใจจะขาดว่า ผมคงไม่กลับไปอยู่ที่ไทยอีกแล้ว ไม่มีทาง แต่จะกลับไปเยี่ยมแม่ แต่ถ้าวันนึงไม่มีแม่ ผมคงไม่กลับไปอีกเลย
จริงๆ มีรายละเอียดเรื่องราวอีกเยอะ ครับที่เกิดกับครอบครัวผม จนทำให้ผมไม่อยากกลับไปที่ครอบครัวนี้อีกแล้ว ผมได้มีโอกาสไปเจอครอบครัวเพื่อนๆ ผม ได้แต่มอง แล้วเศร้าในใจ ว่าทำไม ครอบครัวเค้าอบอุ่น พี่น้อง พ่อแม่ รักกัน แต่ครอบครัวผมกับไปคนละทิศละทาง ไม่มีทางเป็นแบบนั้นได้เลย
(อยากระบาย) ผมไม่อยากกลับไปที่ครอบครัวนี้อีกแล้ว
ตัวผมเอง เมื่อก่อนตอนเรียนต้องทำงานไปด้วย เข้ากะดึก เลิกกะ ไปเรียนต่อ เรียนเสร็จนอนสองสามชั่วโมง แล้วก็เข้างานต่อ กู้เงินเรียน ตอนนี้ชีวิตดีขึ้นมาก ทำงานอยู่ต่างประเทศ มีเงินเดือนค่อนข้างดี คอยส่งเงินให้แม่ทุกเดือนไม่เคยขาด ตลอดตั้งแต่ทำงานมา
มีพี่ๆ อยู่ที่ไทย ให้แม่อยู่บ้านพี่ เพราะอายุหกสิบแล้ว มีอะไรจะได้ดูแลแม่ให้หน่อย เมื่อก่อนผมยังต้องจ่ายค่าเช่าให้พี่ผมเลยคิดดูสิครับ แค่แม่อยู่บ้านกับพี่ผม แต่พี่ผมให้ผมจ่ายค่าเช่าด้วย ค่าน้ำค่าไฟ ผมก็จ่าย ไม่อยากเรื่องมาก แต่พี่สาวผมก็ไม่ชอบแม่อยู่แล้ว (ตอนเด็กๆ แม่ไม่ได้เลี้ยง ครอบครัวผมแตกแยกตั้งแต่ผมยังอยู่อนุบาล)
แม่ผมบางทีก็มีดื่มเบียร์ (บ่อยๆ) พี่สาวผมไม่ชอบก็ไล่แม่ ไม่ให้อยุ่บ้าน ทะเลาะกันใหญ่โต แม่ก็โทรมาหาผมร้องไห้ ผมเองก็เสียใจ ตอนนี้แม่ก็อยู่ห้องเช่าคนเดียว แวะไปหาพี่น้องเค้าบ้างตามประสา
พี่ๆ ผมแต่ละคน มีแต่จะขอยืมเงินผม เมื่อก่อนผมลำบาก ไม่มีใครช่วย ตอนนี้ผมมีเงิน มีแต่คนมาหา แค่ให้แม่อยู่บ้านด้วย ก็ไม่ ผมเองต้องเป็นคนดูแลทุกอย่าง ตั้งแต่พ่อ จนพอเสียไป แล้วแม่ (ผมไม่ได้บ่นว่าไม่อยากดูแล หรือส่งเงินนะ แต่บางที ก็คิดว่าพี่ๆ ผม ทำไมไม่ช่วยกันเลย ได้แต่บ่นว่าตัวเองมีครอบครัวกันแล้ว ไม่มีเงินหรอก เงินไม่พอบ้างละ )
ส่วนแม่ผม ก็อยากให้ผมซื้อบ้าน จะได้กลับมาอยู่ที่ไทย ใจจริงผมอยากจะบอกแม่ใจจะขาดว่า ผมคงไม่กลับไปอยู่ที่ไทยอีกแล้ว ไม่มีทาง แต่จะกลับไปเยี่ยมแม่ แต่ถ้าวันนึงไม่มีแม่ ผมคงไม่กลับไปอีกเลย
จริงๆ มีรายละเอียดเรื่องราวอีกเยอะ ครับที่เกิดกับครอบครัวผม จนทำให้ผมไม่อยากกลับไปที่ครอบครัวนี้อีกแล้ว ผมได้มีโอกาสไปเจอครอบครัวเพื่อนๆ ผม ได้แต่มอง แล้วเศร้าในใจ ว่าทำไม ครอบครัวเค้าอบอุ่น พี่น้อง พ่อแม่ รักกัน แต่ครอบครัวผมกับไปคนละทิศละทาง ไม่มีทางเป็นแบบนั้นได้เลย